Heb je het aantal reacties gezien bij het artikel ‘Liefdesverdriet verwerken’? De teller staat op het moment op 137 reacties! En geregeld komen er reacties bij… Niet alleen van mannen met liefdesverdriet, ook van vrouwen!
Acute liefdesverdriet kan hartverscheurend zijn. En het is ook geen rozengeur en maneschijn nadat je door de eerste periode van pijn en kwelling bent heen gekomen. Herinneringen steken plotseling de kop op, ook op de momenten wanneer je dat heel slecht uitkomt.
Het is me de laatste jaren steeds duidelijker geworden dat liefdesverdriet en de angst om wéér gekwetst te worden, een belangrijke oorzaak is van veel voorkomende liefdesproblemen.
Daarom ben ik bezig met het onderzoeken hoe ik mensen nog beter kan ondersteunen bij het verwerken van liefdesverdriet…
De angst voor liefdesverdriet
Een gebroken hart, dat wil je niet nog een keer. Daarom kan de gedachte aan een nieuwe relatie je onprettig doen voelen. Je verlangt wel naar intiem contact, maar de angst voor pijn is te sterk.
Resultaat: je hebt innerlijke weerstand om een flirt of beginnende Verovering uit te laten lopen op een complete Verovering.
Zelfs al wil je jezelf graag verbeteren op liefdesgebied, het lukt je niet door psychische blokkades. Deze vormen een van de oorzaken van een onbevredigend liefdesleven. (Zie de artikelen: “Waarom heb ik geen vriendin” voor nog meer oorzaken.)
Onverwerkt liefdesverdriet
Maakt je ex-partner nog steeds veel bij je los, ook al is de relatie geruime tijd over? Dan heb je last van onverwerkt liefdesverdriet. De vorige relatie is onvoldoende losgelaten.
Waarschijnlijk heb je geprobeerd om op allerlei manieren het oude leed te verdringen. Niet goed, want verdringen van pijn remt zelfreflectie en actieve zelfverbetering. Ook ben je daardoor onvoldoende zorgeloos. Versieren is dan extra moeilijk…
De eerste stap naar een beter liefdesleven is: verwerken van verdriet. Ook al ben je flink gekwetst, je kunt er sterker worden zodat je je ontwikkeld tot een beter liefdespartner. Na verwerking kun je weer een nieuwe, betere relatie aangaan!
Is liefdesverdriet een taboe-onderwerp?
Mij valt het op hoe weinig er wordt gesproken over liefdesverdriet. Het lijkt wel een taboe-onderwerp! Ondertussen ontvang ik dagelijks e-mails van zowel mannen als vrouwen die gebukt gaan onder liefdesverdriet.
Daarom ben ik nu bezig met het ontwikkelen van een nieuw product, speciaal voor mensen die liefdesverdriet hebben. Het zal uniek zijn…
Heb jij ook last van onverwerkt liefdesverdriet? Hoe lang geleden is het uitgegaan, wat doet je nog steeds pijn? Of is de relatiebreuk te recent en wil je er liever niet over praten? Ik lees graag je reactie(s) hieronder, praat met me.
Voor ik actief werd op deze blog was ik bijzonder verbitterd door alles wat met relaties te maken had. Beetje jammer dat ik niet bij alle artikels zoveel ervaring heb…
Daardoor heb ik een zekere aandacht gekregen voor relatieproblemen en de dingen die daarbij fout gaan, de fout die mij herhaaldelijk opviel.
– Niet of verkeerd praten: “Maar Ruben, ik praat al xx jaar, ik heb het geleerd als klein kleutertje.” Juist, maar er is een groot verschil. Ga de antwoorden maar eens na op volgende vragen.
Hoe vaak in een relatie, deed de ander iets waar je niet echt blij mee was, maar zweeg je om de vrede te bewaren ?
Als alternatief op bovenstaande vraag: Hoe vaak deed je wel je mond open, maar werd dit als zware kritiek ervaren en eindigde het in een stormachtige ruzie ?
Hoe vaak antwoordde je: ” GOED !” op de vraag hoe je het stelde terwijl er eigenlijk iets aan de hand was ?
Als alternatief op bovenstaande vraag: Indien je wel iets zei, hoe vaak werd er niet gepraat, maar kreeg je een kort antwoord als: “Dat komt wel goed !, Kop op !, tijd heelt alle wonden ! “.
En zo zijn er nog veel vragen waar vooral de mensen uit Westerse geindustrialiseerde landen “erg vaak” moeten op antwoorden. De gevolgen zijn netjes in statistieken gegoten:
– We doen het bijzonder slecht wat depressies en zelfdodingen betreft.
– Geen fraai resultaat wat het aantal echtscheidingen betreft !
Inderdaad vrij negatief allemaal, en vroeger was ik dat dan ook. Plezier hebben is erg belangrijk dat heb ik hier geleerd, maar het mag niet zo zijn dat er op bovenstaande vragen altijd positief geantwoord wordt omdat je kwalijk wordt genomen de sfeer te bedrukken indien het even minder met je gaat (liefdesverdriet), of indien je even iets minder leuks te zeggen hebt.
Een mens heeft zijn lichaam en zijn geest, negeer je 1 van de 2 indien er een probleem is met 1 van de 2 (ga je bv. niet naar de dokter of psycholoog), dan gaat het met beiden fout !!!
liefdesverdriet.. ik heb het al veels te vaak gehad. verliefdheid is ook wel het grootste probleem wat ik bij het veroveren heb. heb mezelf waarschijnlijk van kinds af aan al aangeleerd om als een gek te fantaseren. het geeft ook een fantastisch gevoel om steeds weer aan het meisje te denken waar je een oogje op hebt. ik probeer het tegenwoordig te voorkomen, maar het blijft moeilijk.
het is natuurlijk leuk dat er verbetering zit in mijn liefdesleven dankzij veroveren.com. maar er zit wel een minder leuke kant aan. hoe verder ik kom in het veroveren, hoe pijnlijker de breuken vaak worden.
mijn laatste veroverpoging was bij een meisje op school. ik wist allang dat het riskant is om daar de verovering voort te zetten. maarja je bent verliefd! dan zie je het toch allemaal wat rooskleuriger in. zeker als de verovering dan ook nog eens goed verloopt.
het is nu zon 6 weken voorbij. van een relatie kon je nog niet echt spreken, maar de pijn is zeker niet mis. de herinneringen zijn toch wel het pijnlijkst. ze worden wel minder, maar ze slaan af en toe nog in als een bom. het verwerken is extra moeilijk voor mij omdat ik haar nog elke dag moet tegen komen op school. ze zoekt ook nog heel af en toe contact, en dan is het verleidelijk om toch weer te gaan hopen..
normaal verwerk ik liedesverdriet vrij makkelijk, na 2 a 3 weken sta ik meetsal al weer vol in het leven. deze keer gaat het me minder goed af. ben al langs de huisarts geweest vanwege suicidale gedachten en toenemende stemmingswisselingen(die had ik ervoor ook al). volgende week een afspraak met de psycholoog.
ik ben benieuwt naar je product victor. ik denk dat het zeker iets voor mij zal zijn:D
ben benieuwd naar je product. Ik weet dat ik me echt slecht kan voelen over het ophouden van een relatie/ lang contact.
Het blijft bij mij meestal lang hangen omdat ik daarna zoveel vragen heb.
– wat had ik anders moeten doen?
– Op welk moment ging het mis?
– Wat kan ik hieruit leren?
– Wanneer komt het nou wel eens goed?
Maar meestal blijven deze vragen onbeantwoord. Je wilt nadat het klaar is eens een goed gesprek aan gaan met de desbetreffende persoon maar die wil dat dan niet. Soms wordt ik wel eens een beetje moedeloos van vrouwen. En van mezelf.
Ik weet van mezelf dat je over een vrouw gewoon heen komt. Maar meestal wil ik niet accepteren dat het fout is gegaan. Soms zou ik de drang om achter de vrouwen aan te gaan bij mezelf wel eens willen wissen.
@ Ruben,
Volgens mij kan ik je in deze reactie niet helemaal volgen.
Het je het over de manier waarop je tegen jezelf spreekt? Of bedoel je: het communiceren in een liefdesrelatie wat betreft grenzen stellen?
@ M.,
Mijn nieuwe product is zeker iets voor jou! 🙂
Ik denk dat je het goed doet door met een (ik hoop goede) psycholoog hierover te spreken. Het gaat erom dat je jezelf beter kunt ‘managen’; omgaan met je verwachtingen, hoop en verliefdheid.
Ik weet zeker dat je steeds steviger in je schoenen zult staan, door jezelf te blijven verbeteren. Ga zo door!
@ Wilco, waarschijnlijk ga ik binnenkort in op je reactie, door er een blogartikel over te schrijven…
@ Victor
Aangezien dit artikel gaat over liefdesverdriet, is het het meest voor de hand liggend dat mijn reactie over de communicatie in relaties gaat, wat volgens mij relaties kan redden.
Mijn voorbeeld gaat over grenzen stellen, maar dit kan éénder wat zijn…Mijn punt is dat communicatie zeer belangrijk is, en tegenwoordig heel vaak fout gaat.
Tot zover mijn reactie omtrent communicatie in relaties.
MAAR
Eénmaal er liefdesverdriet gekomen is, is het echt opvallend dat héél vaak hetzelfde communicatieprobleem de kop op duikt, maar dan met jezelf !
Je schreef: ” Mij valt het op hoe weinig er wordt gesproken over liefdesverdriet. Het lijkt wel een taboe-onderwerp! Ondertussen ontvang ik dagelijks e-mails van zowel mannen als vrouwen die gebukt gaan onder liefdesverdriet. ”
Dit zegt eigenlijk alles !!!
Taboe- onderwerpen—> zwijgen in een relatie—> foute communicatie in een relatie—> relatiebreuk—> liefdesverdriet—> liefdesverdriet als taboe- onderwerp—> gebukt gaan onder liefdesverdriet.
Andermaal is bovenstaand schema vrij strak en negatief, het hoeft zo niet te gaan…maar toch is dit het mechanisme dat vandaag de dag leeft bij veel mensen met alle gevolgen van dien.
@ wilco
het is vrij logisch dat de dames niet met je willen praten nadat het klaar is. als je achter haar aan blijft lopen maakt je het alleen maar minder spannend, misschien zelfs irritant. ik weet dat het heel moeilijk is maar hou het voor je.
stel je zou wel zon gesprek met een vrouw hebben wat verwacht je dan als antwoord? ik denk dat het blijft bij: ‘hij deed stom’. het probleem is ook dat de vrouwen niet weten wat jou ineens onaantrekkelijk maakt. aantrekkingskracht is gevoelsmatig.
@ Victor
ben er wel achtergekomen dat er meer aan de hand is dan alleen schaarste. zit al langer met depressieve klachten.
oeh ik heb het met de psycholoog niet over het te vroeg verliefd worden gehad. wel over het verdriet zelf. ik vraag me ook af of ze daar ook hulp voor bieden. wel heb ik oefeningen gekregen gebaseert op cognitieve gedragstherapie. eigenlijk wat we hier ook al leren maar dan specifieker. ik heb ook meerdere cursusen aangeboden gekregen voor zelfvertrouwen, assertieviteit, depressie.
ik ben van plan er meer werk van te maken:D
@victor, ben benieuwd wat er ‘eventueel’ komt.. lijkt me een interessant artikel!
@ M. hee beste M.
Ik snap je reactie, ik kan mezelf ook voorstellen dat ik er niet over zou willen praten omdat er dan dingen naar boven komen waarvan de ander misschien kan schrikken. Ik probeer zelf heel veel uit.
Laat ik zeggen dat er vanaf januari 5 vrouwen zijn geweest waarmee ik ben bezig geweest, waarvan ik er met 2 sex heb gehad, en 2 die bijna op het moment dat het erop aan kwam vertelde dat ze rustig aan wilde doen. En degene met wie ik nu bezig ben loopt ook weer niet lekker, tenminste, niet zoals ik gehoopt had dat het liep. En dan vraag ik mezelf af: waar ligt dit nou aan? kunnen ze niet voor 1 keer antwoord geven wat het is?
Voor mezelf houden snap ik dat het beter is. Aan de andere kant: als ik hun toch al kwijt ben, waarom zou ik het dan niet vragen?
En aantrekkingskracht is gevoelsmatig: ja idd, maar als ze met mij sex hebben, minimaal 4x p p gezoend hebben, dan is er toch ergens aantrekkingskracht? waarom niet voor langer dan? ergens gaat er dus iets niet goed.
@ wilco
Dat ze zegt dat ze het rustig aan wil doen zegt toch wel iets. Ik denk dat de aantrekkingskracht gewoon niet optimaal is. Je doet het goed, ze willen met je naar bed. Maar waarschijnlijk gaan ze naderhand hun verstand gebruiken. niet goed voor de verovering! Denk niet in regeltjes als ‘als ik haar 4 keer heb gezoend kan ik met haar naar bed gaan’.
Even een wetenschappelijk vraagje: weet iemand wat de invloed van roken is op verliefdheid? en op het verwerken van liefdesverdriet?
@ M
Sommige rokers ervaren de effecten van nicotine als ontspannend, anderen als opwekkend, iets wat vrij subjectief is dus.
Los van deze pyschologische interpretatie is er nog de biologische, en die is niet persoonlijk.
Nicotine verhoogd de hartslag en de bloeddruk, en maakt in de hersen “geluksstoffen” vrij. Als je het echt ver wil drijven kan je zeggen dat iemand die rookt gemakkelijker verliefde gevoelens krijgt en kan roken om eventueel liefdesverdriet te lijf te gaan. Maar dit is echt ver gezocht, en de effecten van roken op verliefdheid zijn dan ook niet zo duidelijk te constateren.
Dus zo positief is het toch allemaal niet, meer nog:
Roken verhoogt eveneens het stress niveau wat bijzonder negatief is indien je met liefdesverdriet zit, bovendien blijkt net zoals met alcohol de verbetering van liefdesverdriet (indien waarneembaar) bijzonder tijdelijk. Ook de reden waarom rokers meer roken als ze liefdesverdriet hebben.
De toestand kan zelfs verslechteren door een verhoogd niveau aan stresshormonen in het bloed.
Conclusie:
Roken maakt geen wereld van verschil, maar als je met liefdesverdriet zit kan je maar beter niet roken.
Ik maak op dit moment een zware terugslag mee, terug naar vroeger…
Waarom ?
Wel. Ik leerde een meisje kennen (eigenhandig aangesproken), met de nieuwe verovermentaliteit doorgezet, er kwamen een aantal afspraakjes. Goed geamuseerd, en ze bleek single te zijn.
Toen ik een tijdje geleden bij haar aanstuurde op een volgend afspraakje verwachtte ik niet echt problemen, het voelde goed aan. Maar ineens kon dit afspraakje niet meer doorgaan.
=> zo ineens heeft ze een vriend.
Ik heb al moeite met negativiteit, maar dit komt toch bijzonder hard aan. Ik dacht echt dat alles goed ging, in mijn buurt lachtte ze veel,… Soms zei ze: “We moeten nog eens samen wat gaan doen.”
ok, je mag in het begin geen hoge verwachtingen hebben.
Maar als de vrouw in kwestie verwachtingen creërd ? Als je samen plezier hebt, en doet wat hier op deze blog staat ?
Als dit alles (weeral) niets blijkt voor te stellen, dan stel ik me echt de vraag wat ik nog meer kan doen:(
Natuurlijk kan je andere vrouwen aanspreken, plezier hebben, maar als ik bij deze merk dat dat toch niets oplevert 🙁
@ Ruben,
Blijkbaar was er al een andere kaper op de loer. Je ging in haar verwachten, wat eerder lijkt op voorspelbaarheid. Voor de rest zei ik geen vuiltje aan de lucht.
Je zou je eigen moeten bedanken wel waarom?
Deze redenen :
– je nam het lef en moed opzich en je sprak haar aan
– je handelde als ene onervaren vrouwveroveraar maar toch de intresse te winnen
– je had wat afspraken en dat boostte je zelfvertrouwen
– je had plezier kunnen maken (heel belangrijk)
– je had het in je om toch een goed einde te brengen ( jij had haar bijna en dat ook bijna gelukt)
Zoals je ziet ruben, niets hoeft hier slecht te zijn. Ik haalde de goede kanten eruit en daar mag jij trots op zijn, ik zou nu blij zijn als ik de eerste twee punten kon bijeen brengen, tzou al een hele opgave zijn. Wees sterk en laat u niet door haar beinvloeden, nergens voor nodig, jij bent diegene die de mogelijkheden bezit, jij kan zelfs meerdere vriendinnen tegelijkhebben, spijtig dat het in belgie verboden is haha 😀
@ Ruben
sorry ruben ik lach een beetje. zo gaat dat soms in de liefde. je wil niet weten hoe vaak me zoiets is overkomen.
ik kan me nog wel herrineren dat ik tot over mn oren was op een meisje waar ik al goed mee op weg was(wist toen niks van veroveren), die er uiteindelijk met mijn beste vriend vandoor ging.
een andre keer knapt ze keihard op me af door een stomme fout, terwijl we al bijna een relatie hadden.
nog een andere keer zit er een zwaar te flirten, telefoongesprekken van een half uur, het klikte oh zo goed. komt ze ineens met een verhaal dat ze met een ander naar bed is geweest.
en zo heb ik nog wel een paar pijnlijke ervaringen
maar laat ik na al die tegenslagen mn kop hangen? nee natuurlijk niet! er is een overvloed aan leuke vrouwen. en ook al loopt het op niks uit, de ervaringen zijn heel leerzaam.
stop met doemdenken. binnekort heb je weer een ander waar je een oogje op hebt, en ben je haar allang weer vergeten;)
@ M.
Je mag niet doemdenken, je hebt gelijk, maar het gaat ook over de quantiteit van deze voorvallen.
Stel je bent wielrenner. Tijdens een wedstrijd krijg je een lekke band, je resultaat is onmiddelijk naar de maan. Een reden om doem te denken ? Natuurlijk niet, er zijn nog wedstrijden !
Maar wat als je tijdens de volgende wedstrijd een kapotte ketting krijgt, in de wedstrijd daarna kom je ten val en in die daarna blijken je versnellingen niet te werken (op 1 km van de eindstreep).
Ik probeer niet doem te denken, maar op die manier…ik heb al meer plezier in het “wielrennen” 🙂 dan vroeger, maar ik lijk maar niet te kunnen winnen.
@ Ruben
dat is precies wat doemdenken is!
ja je hebt wat tegenslagen met wielrennen, elke keer gaat er net iets fout waardoor je net niet wint. nu kan je denken: misschien is het voor mij wel niet weggelegd om te winnen. je gooit de handoek in de ring.
maar dat is totaal niet reeel.
je weet dat het een reden heeft dat je niet wint. bijvoorbeeld die kapotte ketting. daar kan je iets aan doen. leren van je fouten en gewoon opnieuw proberen. en stel he, je wint nooit van je leven (wat natuurlijk niet gebeurt). is dat erg? natuurlijk niet. je hebt toch plezier gehad. je hebt je best gedaan, daar mag je trots op zijn.
zo zit dat ook met veroveren.
als ik iets heb geleerd de afgelopen tijd is het wel dat je moet proberen ook gelukkig te zijn als single. je komt dan in een win win situatie. ten eerste ben je aantrekkelijker voor vrouwen. ten tweede je bent gelukkiger met heel je leven. ook zonder vrouw!
als je aan jezelf blijft werken is succes onvermijdelijk.
oke oke, ik heb ook nog geen vriendin. maar ik ben wel gelukkig. niemand kan mij beweren dat dat verkeerd is.
vanmorgen Roel van Duin op 538 over liefdesverdriet. Belangrijkste tip volgens hem: lichamelijke en geestelijk beweging.
@ Ruben,
Trek het je vooral niet persoonlijk aan, ik heb dit ook wel eens meegemaakt.
Gebruik juist NU de Stop-techniek zoals beschreven in mijn E-coachsysteem: http://www.vrouwveroveren.com/coachsysteem/
Nu ga ik verder met het schrijven van een blogartikel over je teleurstellende ervaring…
Heey,
Ik had een relatie met een meisje dat in midden juni uit is gegaan.
We hadden slechts 2 maanden een relatie, toch was het enorm intensief.
Zonder afhankelijk (proberen) te zijn, heb ik me de volle 100% gegeven.
Ze kreeg bv pfeiffer en was erg ziek. Onderwijl heb ik goed voor haar gezorgd.
Daardoor verwachte ik niet dat ze het ooit uit zou maken. Als er al iemand was die t uit zou maken dan was ik het wel.
Toch gebeurde het. We hadden ruzie gehad. De roze wolk was voorbij, nu kwam een nieuw stadium in onze relatie. Zij kon dat echter niet aan, ze wilde langer in die roze wolk blijven. 2 maanden was niet lang genoeg om voor te blijven.
Ik voel me nog steeds verbonden met haar, al flirt ik veel met andere meiden, heb ik al veel gezoend en ondertussen seks gehad. Echter, ik draag nu net een mitella door een schouderoperatie en kan daardoor minder sjansen. Net voor de operatie had ik haar sinds een paar weken weer gezien, waardoor de herrineringen weer sterk naar boven kwamen.
Daardoor mis ik haar, of misschien juist het hebben van een relatie, ik weet het niet.
Ik heb al een hoop tranen laten vloeien en ik heb geen zin om die herineringen telkens op te roepen. Dan waan ik me zo in negatieve gevoelens. Tijd is naar mijn idee de beste remedie. Haar lang genoeg niet zien en nieuwe herinneringen maken met nieuwe meiden heeft in het verleden goed gewerkt.
Nou hoop ik dat ik in aankomende relatie niet geremd word om passie in mijn relaties te hebben.
groetjes,
Tom
@ Tom,
Gelukkig laat je geregeld van je horen. Je bent goed bezig met het verwerken van het verdriet. Huilen hoort daar ook bij, natuurlijk.
En uiteraard krijg je het moeilijk als je haar weer gezien hebt. Bij het verwerken van liefdesverdriet is het noodzakelijk dat je herinneringen gaat ‘herkaderen’; ervaringen bekijk je vanuit een ander perspectief, een ander uitgangspunt.
Dan krijg je andere gevoelens, een andere mening. Je verandert de toekomst zodat deze anders wordt dan je voorheen voor ogen had. Zo zal de pijn steeds minder worden. Het hoeft geen rem te zijn op je passie, het kan de passie zelfs versterken doordat je meer ervaring hebt gekregen…
Is je schouder goed aan het herstellen? Zo ja, gebruik het herstel als symbool voor de genezing van het verdriet; intentie…!
Geef aandacht aan revalidatie, voorzichtige training en goed herstel. Zo herstel je ook van je liefdesverdriet.
Oh ja, en je kunt je ‘handicap’ in je voordeel gebruiken. Stel je speels op, stel je een beetje hulpbehoevend op zodat vrouwen je gaan helpen. Leuke flirtvoordelen 🙂
@Victor
Bedankt voor je reactie, het plaatst het een en ander in ander perspectief wat direct beter voelt.
Is het daarom zo belangrijk om aan je persoonlijkheid te werken bij liefdesverdriet, omdat het je helpt bij het herkaderen?
Wel leuk: Ik merk dat mensen op straat, in de trein etc. nieuwsgierig zijn naar wat er gebeurt is als ze mijn mitella zien. Toch ben ik benieuwd hoe je kan flirten met zo’n ding. Naar mijn idee is flirten oogcontact+speelse lach. Dat gaat lastiger als je er niet op en top eruit ziet.
Okee, ik zou wel speels ‘fake-arrogant’ kunnen zijn. (Hoe ik eraan gekomen ben? Heb met blote handen met leeuwen gevochten in Tanzenia). Zou je nog wat voorbeelden kunnen geven hoe je (hulpbehoevend) kan flirten?
Groetjes,
Tom
@ Tom
vraag of op een speelse manier of ze je jas dicht wil doen, omdat je dat niet kan met je gebroken arm. werkt altijd.
Tom: creatief bezig met die leeuwen haha
M. mooie tip!
Ik lees ondertussen alweer geruime tijd mee op dit mooie blog, en ik moet zeggen dat ik er al veel van heb kunnen leren. Maar nu is het dan ook tijd voor mijn eerste reactie, en ik hoop dat jullie nuttige tips voor mij hebben.
Ik zal eerst mijn situatie even uitleggen. Ongeveer een half jaar geleden is mijn zeer lange relatie stukgelopen (mede) door overspel van mijn ex. Na een tijdje ben ik gaan uitzoeken wat ik zelf fout had gedaan, en wat ik in de toekomst kan verbeteren. Ook begonnen met het aanspreken van vrouwen tijdens uitgaansgelegenheden, al merk ik dat iets mij hierin nog afremt om verder te gaan. Tevens ben ik een tijdje geleden begonnen met internetdaten. Dit heeft me ondertussen een aantal afspraakjes opgeleverd, met sterk wisselend succes. Zo heb ik ongeveer 3 weken terug een afspraakje gehad, en dit was toch wel heel erg gezellig. Na het afspraakje elkaar nog wel wat gesproken via sms en msn, en toen ben ik op vakantie gegaan. Na de vakantie elkaar weer op msn gesproken, waarbij ik heb voorgesteld om nog eens iets leuks te doen, waarop een nogal twijfelende reactie volgde. De reactie was: misschien, want ik vind je wel heel leuk, maar ik kon niet zo goed hoogte van je krijgen, en een vriendin heeft ook een date voor me geregeld, en dat vind ik dan lullig voor jou. Toen moest ze gaan, en heb ik een paar dagen later gevraagd of ze al een antwoord had, anders als misschien. Antwoord: Ja, leuk, wat gaan we doen? Gisteren hebben we elkaar weer gezien, een erg gezellige avond gehad, en bij het afscheid hebben we gezoend. Wat een enorme boost geeft dat zeg… Maar nu? Ik weet even niet zo goed hoe ik nu verder moet gaan. Ook kwamen er gelijk twijfels, ben ik wel de enige? Vind ze mij wel echt leuk? Kan ik haar wel vertrouwen? Ik besef ook dat dit vooral aan mij ligt, maar ergens voelt het als een rem. Aan de andere kant wil ik het ook weer niet verpesten door of te terughoudend, of te actief te zijn. Dus, hoe kan ik het beste verdergaan? Wat het ook lastig maakt, ik ga komende week een aantal dagen naar het buitenland voor mijn werk, en zij gaat een dag later 2 weken op vakantie.
Alvast bedankt voor jullie feedback!
Drie jaar geleden kwam ik myn eerste vriendje tegen ik was helemaal gek op hem maar ondertussen ging hy vreemd met zijn exen deed me pyn en behandelde me slecht het ging uit en hy verbrak al het contact ik heb een jaar verdriet gehad want ik kon hem maar niet vergeten omdat hy zoveel indruk achter had gelaten. Na een jaar kwamen we weer toevallig in contact en kregen we weer wat ditmaal duurde het vier maanden uiteindelyk heeft hy me ontmaagd ik. Was dolgelukkig maar aan aalles kwam een eeinde toen hy me begon te slaan uit agressiviteit daarna dumpte hy me ik was onderrtussen zwanger geraakt en hy wist dat en sloeg me. Hij ging niet mee naar de kliniek ik moest het zelf uitzoeken verbrak alweer al het contact en ad binnen een maand een nieuwe relatie. Ik ben al 5 maanden verder maar het zit me allemaal nog dwars ben enorm verdrietig en ik denk regelmatig aan hem ik wil hem heel graag vergeten maar hoe? Ik moet loslaten maar het lukt me niet ik vraag me altyd af denkt hy nog aan me mist hy me heeft hy spyt .
ik ben al 3jaar hopeloos verliefd op een meisje dat lesbisch is. Ik werk met haar op dezelfde fabriek we zien elkaar dus regelmatig. En eerst konden we het goed met elkaar vinden tot ze merkte dat ik meer voor haar voelde. Toen kapte ze alles af en tot op de dag van vandaag zegt ze niks meer negeert me en ik wordt er gestoord van. Ik ben er depri van geworden en iedere keer weer laat ze merken dat ik niks voor haar beteken. Terwijl ik soms alleen een vriendelijk woord of iets van aandacht van haar wil want ik heb me er bij neergelegd dat ze nooit iets voor mij zal voelen. Maar iedere keer weer worden afgewezen doet zo’n ellende by mij, hoe kan ik hier nu mee omgaan? Ik kan er toch ook niets aan doen, ik vind haar super en zou alles over hebben om bij haar te zijn.
Ik heb al 12 jaar liefdesverdriet.
Ik heb echter ook al 13 jaar een nieuwe stabiele en gelukkige relatie.
Ik kan mijn ex alleen dus niet helemaal loslaten, ook niet naar zoveel jaren. Het is overduidelijk dat er nooit meer een liefdesrelatie tussen mijn ex en mij zal zijn; zij is inmiddels ook gelukkig getrouwd met een ander en heeft kinderen.
Toch denk ik nog vrijwel elke dag aan haar.
Ik heb geprobeerd al het contact te verbreken, maar omdat we in dezelfde stad wonen, komen we elkaar onvermijdelijk af en toe wel eens tegen. Bij elke ontmoeting ga ik weer stuk van binnen; Ik blijf zo sterk naar haar verlangen, vind het onverteerbaar om weer afscheid te moeten nemen van zelfs een simpele ontmoeting. Ik laat dit uiteraard niet merken. Doe net alsof het allemaal prima met me gaat. Intussen speelt er zich er een intens heftige innerlijk strijd in mij af; Ik moet naar haar kijken,wil haar zoveel mogelijk aanraken, wil haar zo lang als mogelijk spreken en hoop elke keer weer op een miniscule flirt, een sprankje bewijs dat ze soms toch ook nog naar mij verlangt. Ik fantaseer over een stiekeme relatie, maar tegelijkertijd wordt ik verteerd door een schuldgevoel naar mijn huidige vrouw.
Na iedere ontmoeting (eens in de 2 jaar) wordt ik teruggezogen naar alle (leuke en slechte) herinneringen van ons samen, het gevoel van onmacht, verdriet, verlangen, lust en wanhoop. Deze emoties zijn zo heftig dat ik er fysieke pijn van krijg in mijn ingewanden. Ik kan mijn hart bijna horen en voelen breken als ze me aankijkt. Ik kan nog regelmatig huilen van onmacht, en doe dit vaak ook in het geheim met name vlak na een ontmoeting,
Het grootste gedeelte van de tijd is mijn liefdesverdriet naar de achtergrond verplaatst, het komt qua intensiteit met vlagen.
Het lukt me maar niet om haar los te laten en heb de hoop daarop ook maar losgelaten. Soms vraag ik me wel eens af wat het is dat ik niet los kan of wil los laten. Het voelt vaak ook bitterzoet. Misschien ben ik wel verslaafd aan dit verdiet, wil ik dat zo belangrijk voor me blijft. Ik deel mijn ervaring omdat ik nergens lees over mensen die zo lang last hebben van liefdesverdriet.
Ik vind 12 jaar zelf ook (te) lang, maar ik kan het niet. Ik kan haar niet loslaten, het lijkt wel alsof het groter is dan mij, ik heb er geen controle over.
@Anoniem,
Bedankt voor je reactie. En ik denk dat je niet de enige bent die zo lang nog liefdesverdriet heeft.
Gelukkig heb je een stabiele, gelukkige relatie. Je bent verder gegaan.
Maar wat moet je doen met dat oude verdriet…?
Je zei:
“Het lukt me maar niet om haar los te laten en heb de hoop daarop ook maar losgelaten. Soms vraag ik me wel eens af wat het is dat ik niet los kan of wil los laten. Het voelt vaak ook bitterzoet. Misschien ben ik wel verslaafd aan dit verdriet, wil ik dat zo belangrijk voor me blijft.”
Volgens mij heb je jezelf door. Je wilt het niet loslaten en het smaakt bitterzoet. Alsof je verslaafd bent aan het verdriet.
Nu is de vraag, wat beoog je met het vasthouden van dat verdriet? Het belangrijk houden…, omdat…?
Waarschijnlijk geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Doe je best zodat je meer zelfinzicht krijgt. De eerste stap naar volledig loslaten.
Bedankt voor je reactie. Deze steunt ook andere mensen met onverwerkt liefdesverdriet.
k heb probleem met mijn vriendin die door haar ouders is veranderd. Ze is bang voor haar ouders. 3 jaar lang met elkaar, elke dag samen leuke dingen gedaan en we waren ook verloofd. Maar opeens is het een beetje veranderd. k zie haar niet meer elke dag. Die liefde begint minder te worden, ze wil niet zeggen dat onez liefde minder is enzo, maar k merk het wel aan haar. En zo krijg k problemen in mijn hoofd en word ziek van. Kan gewoon niet tegen, ook al zegt ze elke keer ik hou van je, maar dat zegt me niks. Ze moet het ook doen niet alleen zeggen, dus daarom heb k besloten om het uit te maken met haar. Maar het probleem is k kan ook niet zonder haar. Ik hou zoveel van haar maar ik kan niet met haar verder. Ik heb al eerder uitgemaakt toen kon ik niet meer volhouden. Had k haar terug genomen maar nu is het echt tijd om afscheid te nemen. Maar k kan niet zonder haar want k krijg pijn in me hart en ben haar veel gewend. Kent u mij hiermee helpen dat ik wel zonder haar kan leven en zonder pijn of nog aan haar denken?
@ Iskander,
Er bestaat geen magische pil waardoor je iemand in een keer kunt vergeten waarmee je een innige band mee hebt (gehad).
Wil je er iets meer over vertellen?
Bijvoorbeeld. Hoe vaak zien jullie elkaar tegenwoordig? En wat hebben haar ouders daar exact mee te maken? Is er nog meer veranderd in haar leven? (Werk, studie, gezondheid, etc.)
Wat specifiek geeft jou de indruk dat de band minder is geworden?
Hoi victor,
Ik denk dat ik weer even in een dipje beland ben, ben voor de moment op mijn werk, alles loopt hier mis en het beloofd een lange nacht te worden 🙂 nu zit ik al die tijd weer te denken aan mijn ex vriendin… Het is nu net geen 2 weken geleden dat ze het uitgemaakt heeft en ik zit echt met massa’s vragen en twijfels in mijn hoofd. Al bij al hou ik me redelijk sterk, maar ik begin enorm aan mezelf te twijfelen. Ik maak me ook enorm zorgen, het kan toch niet zijn dat elke vrouw zomaar vertrekt vanaf ze zich kan “verbeteren” ? Ik zal ongetwijfeld ook fouten hebben gemaakt, maar gewoon zonder iets uit gepraat te hebben zo gedumpt worden voor een ander vindt ik niet echt eerlijk. Het gaat hier wel met ups en downs, misschien omdat het hier nu even slecht gaat dat ik zo denk… 🙂
Hoi Joris,
Dat je weer in een dipje beland had ik wel verwacht. De stress op het werk is flink opgelopen, dat maakt dat alles zwaarder weegt (mentaal). Je bent de relatiebreuk nog aan het verwerken; gezond.
Natuurlijk kun je vragen en twijfels hebben. Houd wel rekening met het feit dat deze flink uitvergroten worden gevoelsmatig, omdat je je balans enigszins verloren bent. Dit heeft zijn uitwerking, ook op biologisch niveau. Zie daarover mijn liefdesverdriet-site. Advies: veel bewegen!
Wanneer je je balans meer en meer terug vindt, worden die vragen minder belangrijk voor jou, en zijn je twijfels flink gelinkt of zelfs verdwenen.
Elke vrouw? Zolang je niet met ‘elke vrouw’ een relatie bent aangegaan… 😉
Serieus, je ervaringen tot nu toe zeggen niets over wat er voor jou nog in het verschiet ligt.
En je bent niet te vergelijken met welke man dan ook. Er is geen betere, alleen een andere. (Sluit aan op zelfcompetitie, zie het vierde hoofdstuk, 3de vuistregel van mijn E-coachsysteem.)
Ik had begrepen dat jullie nog wel hadden gepraat?
Sowieso, je bent niet ‘gedumpt’. Afval wordt gedumpt, een mens niet. Zeker niet een man zoals jij! 😀
Precies! Je hebt een dip, en dan komen je gedachten opgang die bij deze dip horen. In werkelijkheid ben je bezig met verwerken. Daar mag ruimte voor zijn, belangrijk! Houd wel vol, je voelt je binnenkort echt weer een stuk beter.
Veel sterkte!
Trouwens, de tranen zijn ook weer van de partij
Ik laat het gewoon even gebeuren nu, ik ben hier vannacht toch alleen, dus niemand die het ziet 🙂 morgen weer een nieuwe dag, die ik met volle moed probeer door te komen.
Even doorbijten en dan weer een nieuwe start.
Tranen zijn gezond, verdriet mag er zijn. Je bent op de goed weg Joris, echt.
Helaas worden mannen (indirect, subtiel) opgevoed met het idee dat je geen gevoel mag tonen (of deze zelfs niet mag hebben). ‘Geen tranen, maar moedig zijn!’ Deze overtuiging maakt juist dat mannen extra kwetsbaar worden… eh, nog een artikel voor deze site 😉
Veel sterkte nogmaals!
Victor,
Er is wel degelijk gepraat geweest toen ze het uitmaakte, maar toen zei ze dat het voor haar niet meer ging alsof ze haar al heel lang niet goed voelde, maar daar heeft ze voordien nooit iets over gezegd. Het was allemaal goed en echt leuk tussen ons, het kwam geheel onverwachts.
Ik denk dat ik daar last van heb onverwerkt verdriet. Ik kom niet verder, 6 jaar relatie gehad. Van ene provincie naar andere gegaan om samen te wonen met der, alles opgegeven. En zo na 6 jaar zelf als samen kinderen wilt en trouwen ze alles opgeeft.
Zelf zegt ze dat ik niet goed luisterde maar ben er ook achter dat ze bij oudere introk, dat fout ging. Na een maand mij toen weer contacteren tot ze eigen plek zou hebben en uiteindelijk zijn wij vrienden. Ze zegt dat het gevoel weg is, heel raar als je 6 jaar samenwoont. Het lijkt me stug, want we hadden ook nu en dan nu we een breuk. Dan hebben we ruzie gehad en met die oudere heeft ze dan ineens ook weer contact mee. Ze vlucht voor der verantwoordelijkheid. Zoekend naar iemand in de plaats, van weer na mij toe komen.
We zorgde altijd voor mekaar, we stonden klaar voor mekaar, deden veel samen. En zo krijg je dan te horen dat niet meer gaat. Teveel gebeurt als sleur. Elk huisje hebt ze kruisje, daarom vind ik het raar waarom je iets goed leven samen opgeeft voor lang leve de lol, jan en alleman. Ze is vrijgezel maar weet dat ze een flirt is, een mooi iemand waar je als man zijde zo opvalt of als tussendoor zou doen. Naief wispelturig enz enz. Maar weet ook nu dat ze liegt tegen me. Waarom snap ik niet. We zijn toch niet samen. Ik heb wel nog spullen en zorgen samen voor onze hond tot ze eigen plek heb, dan gaat hond erheen. Of ik heb me huis verkocht en ga weg met alles zodat ik buiten bereik ben. Maar dat gaat nu nog niet want ik word dan geconfronteerd met der waar ik merendeels geen zin meer in heb door al dat gelieg en bedrieg, gezeik etc.
En dan uiteindelijk weer lief doen aandacht geven zodat ik der spullen niet wegdoe enz. Ze heeft nu niks meer, zit bij der ma nu en hebt hier deels spullen. Ik contact der niet veel meer.
Ik zit even te denken hoe ik dit beste ken loslaten. Hoewel ik het er moeilijk mee heb want wil der wel terug dat weet ze ook, maar ik zit ook weer zo van: wat je mij heb geflikt ben je nie waard om bij me te zijn. Moeite is omdat nog gek ben op der en ze mij niet loslaat. We hebben nog iets gezamenlijks namelijk waardoor ik nog geen afscheid van der kan nemen. En liefst ben ik weg en terug waar vandaan ik kwam, zo ze ziet wat ze mist enz.
Heb je een idee hoe ik dit beste kan doen? Of ze terugkomt ik heb geen idee. Het ene moment laat ze zien dat ze wel weer wilt en andere moment ken ik het uitzoeken. Ik weet dat ik zowiezo wegga met of zonder haar. Alleen huidige moment word ik gek van. En iets nieuws beginnen voelt gewoon nog niet fijn. Ik merk gewoon door missen van oude partner en waarschijnlijk de pijn denk ik wat ik niet meer wil. Wat is je raad?
Beste Wesley, bedankt voor het plaatsen van je reactie.
Dat klinkt niet goed. Dus na 6 jaar is het uitgegaan. Niet alleen dat, jullie woonden samen en nu het uit is blijft ze je min of meer niet loslaat. Natuurlijk is dit pijnlijk.
Dat klinkt als een zekerheid. Mooi! Trek vooral je eigen lijn, ga je eigen weg.
Dat is logisch. Na 6 jaar verander je van koers, dat voelt in het begin nooit fijn. Je komt buiten je comfortzone, buiten wat vertrouwd en voorspelbaar is.
Juist door het nieuwe te verwelkomen, ondanks de discomfort, ga je je sneller beter voelen.
Het gemis blijft vermoedelijk nog wel even duren. Hoort bij het loslaten Wesley.
Belangrijk: zet zelf een punt achter de relatie. Dat zij blijft draaien doet er dan niet meer toe. Zij doet moeilijk, jij niet.
(Mocht zij daar op een gegeven moment echt anders over denken, dan mag ze héél erg haar best gaan doen!) Zo heb je duidelijkheid voor jezelf.
Dat je nog voor haar hond moet zorgen, dat is misschien pijnlijk. Hoewel, de hond kan je herinneren aan het feit dat het leven doorgaat en dat je nog steeds nieuwsgierig kunt zijn, kunt spelen, zorgeloos kunt zijn. De hond weet van niets, hij/zij is vrij! Begrijp je wat ik wil zeggen?
Haar spullen in je huis kunnen het je ook moeilijker maken. Zet alles in een kamer waar je niet zo vaak hoeft te zijn. Zo wordt je niet voortdurend herinnerd aan haar. (Zo nodig, huur tijdelijke opslag.)
Houd vol Wesley. Goed voor jezelf zorgen en je komt door de pijn heen. Je gaat je daarna echt beter voelen, let maar op. Trouwens, hier kun je je inschrijven voor gratis tips bij het verwerken van liefdesverdriet
Beste mevrouw, meneer,
Sinds 2006 is mijn relatie feitelijk over. Al hoewel deze pas definitief is beslecht in de rechtszaal in 2008.
In 2006 voelde ik geen liefde meer van haar en na een zeer lange strijd van mijn bedrijf redden, (wat wel is gelukt ik heb het nog steeds en is mijn alles), had ik tijd voor haar en kon ’s avonds meer thuis zijn enfin door kwetsen en gevoelloos te zijn joeg ze mij gewoon het huis uit. Zij vond dat ik haar niet genoeg waardeerde voor wat ze had gedaan in de moeilijke tijd, waar ik denk dat je zoiets samen overleefd.
Zelf studeerde zij. Hier had ik weinig interesse, ook dat ik het moeilijke materie vond en de kracht niet had dit te begrijpen. Enfin einde relatie. Maar ik droom nog elke dag van haar en mis haar, ik ben altijd blij als ze weer in mijn dromen verschijnt. Het klinkt raar maar is het enige wat ik heb en zo leef ik verder. Wel flirts kortstondige relaties en minnaressen gehad, maar nu sinds 2 jaar totaal geen intiem contact meer. Ipv van beter lijkt het slechter te gaan.
Misschien is een advies mogelijk.
Beste Michael, dat moet zwaar zijn geweest. Gelukkig heb je wel een lichtpunt: je bedrijf heb je gered!
Het dromen over haar en het gemis maakt nu deel uit van je leven. Daar ben je aan gewend, het is een vertrouwd (levens)patroon voor je geworden.
Je hebt haar nog niet volledig losgelaten. Het is daarom logisch dat het ‘alles’ is wat je hebt. Nieuwe contacten lopen dan uiteindelijk altijd uit op iets tijdelijks. Er is geen ruimte vrijgekomen voor een nieuwe partner.
Advies:
#1. fantaseer de komende tijd over een nieuw leven; veel veranderingen. Hoe zou je leven zijn als je in een ander land was geboren? Of hoe was je leven geweest als je een andere vrouw had ontmoet waarmee je een relatie was aangegaan. Of wat als je zaak plotseling in omvang groeit waardoor je personeel moet inhuren die maken dat jij het rustiger aan kutn doen. Hoe zou je je leven anders indelen?
#2. Vernieuw jezelf, ontplooi nieuwe activiteiten. Ga dansen als je dat nog nooit hebt gedaan; danslessen. Verdiep je in iets waar je geen verstand van hebt. Boek een vakantie in een land waar je de taal niet spreekt en waar je nog nooit eerder bent geweest.
#3. Als je werkelijk een nieuw leven wilt, dan wordt het noodzakelijk dat je een punt zet achter ‘de droom’ en het gemis. Weet dat je van iemand kunt houden zonder een relatie te hebben. Zelfs zonder dagelijks over iemand te denken en te dromen. Leer los te laten en verder te gaan. De wereld staat voor je open Michael…
Ik heb heel verschillende relaties gehad waarin ik geleefd werd, stuk voor stuk waren het achtbanen. Ik voel voor bijna niemand meer wat, ook door wat het met me gedaan heb. Ik merk dat ik nu gevoelens voor iemand krijg en ik ben ondanks dat er nog geen sprake is van een relatie nu al bang voor liefdesverdriet. De hoop die het me geeft dat ik mogelijk wel wat voor iemand kan voelen en hij voor mij is zo veelbetekenend dat ik dat nu al niet los wil laten.
Tegelijkertijd geeft dat het gevoel dat ik er misschien niet eens aan moet beginnen. Maar ik ga wel kijken hoe het loopt ondanks die angst, ik denk dat hij ook een goede ‘gewone vriend’ zou zijn en dat is ook heel wat waard. Het is moeilijk wanneer je gevoelens krijgt kalm te blijven en rustig te kijken hoe verloopt, vooral als de ander ook geïnteresseerd in je is.
Hoi Iris, misschien is het beter om te zorgen dat je op een andere manier in je liefdesleven staat. Wat je zegt over: geleefd worden, achtbanen en vooraf angst voor liefdesverdriet, zijn signalen dat je het over een andere boeg mag gooien.
Een ‘gewone vriend’ kan misschien wel veel meer voor je betekenen nu. Je bent zeker niet verplicht om een liefdesrelatie aan te gaan.
Veel succes!
Ik was verliefd op een jongen en hij was op mij. Hij vroeg het aan maar, ik moest nog even nadenken en nu is het te laat. Hij is nu samen met mijn beste vriendin en ik heb hem al gezegd wat ik voel maar hij wil gewoon vrienden blijven. Ik heb al geprobeerd dit te verwerken, al 2 maanden, maar het lukt niet. Wat moet ik nu doen? Zonder die jongen lijkt mijn leven zinloos. Elke avond huil ik en ik wil geen ruzie met mijn beste vriendin.
Beste Eva,
Liefdesverdriet voelt heel heftig, dat hoort er tijdelijk bij.
Laat het idee los dat je sneller had moeten reageren. Dat hij nu met je beste vriendin een relatie is aangegaan kan aangeven dat het meer een bevlieging van hem was.
Hoe dan ook, je gaat je op den duur echt beter voelen. Let maar op!
Ik heb het al jaren heel moeilijk. Ik kreeg een relatie met hem op mijn 17e, rond mijn 18e is de relatie verbroken. Ik ben nu 34. Ik heb hem altijd als mijn grote liefde gezien, en zo zie ik hem nóg. Niets en niemand kan tippen aan hem. Zelfs de vriend die ik nu heb, die hem aardig benaderd, kan niet tippen aan hem.
Als ik stil ga staan bij het feit dat ik hem nooit meer in mijn leven terug zal krijgen breekt mijn hart opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. Wel heb ik na hem natuurlijk nog vele andere relaties gehad, maar.. alleen hij gaf mij dat ene speciale gevoel. Onverwerkt liefdesverdriet? Nee… Verliezen van je grote liefde. Zoiets valt niet te verwerken.
Ik herken dit helemaal. En heb ook geen idee hoe ik ooit hem een plek kan geven. Niemand kan aan hem tippen. Ik heb echt nooit meer dat gevoel gehad. Leerde hem 9 jaar geleden kennen en het is nu 5 jaar uit. Maar wel met periodes contact. Hij heeft hetzelfde zegt hij. Ik was zo gelukkig met hem al was er vaker stress, dan nog. Ik moest het wel uitmaken toen door zijn gedrag maar ik kan hem niet een plek geven. Mis hem. Als we elkaar zien ergens zijn we zo blij. Wat een hel. Ik kan niet verder zo.. Maar hoe groot is de kans dat het nu wel gaat werken?
Mijn vriend is vertrokken eind augustus, nam al zijn persoonlijke spullen mee. Zelfs zijn massagetafel, de nieuwste cd’s kleding, tot aan de badmintonrackets aan toe. Zonder overleg, zonder een gesprek vooraf.
Toen ik in de avond thuis kwam van mijn werk lag er een briefje “Het gaat je goed.” In de maanden ervoor hadden we veel conflicten waar hij zijn handen bij gebruikte. Tot aan een fysieke vernedering toe en was daarna erg beledigend, dat moest mij leren beter te communiceren aldus.
Terug naar het vertrek, hij was gegaan dus met alleen dat briefje op de tafel. Verder niets. Na drie dagen kwam hij terug, zei niet waar hij geweest was en wilde praten. Dat ging niet 123. Plots kreeg hij een telefoontje over een familie kwestie, Helaas moest ik vrijwel meteen daarna naar mijn werk.
Toen ik thuiskwam lag er wederom een briefje weer met “het gaat je goed” Nu bleef hij weg, maar belde, smste , mailde na 10 dagen dat hij terug zou komen. Daarop heb ik geantwoord dat hij dat niet meer hoefde te doen. Ik was tot rust gekomen, de eindeloze discussies van de maanden ervoor waren voorbij, de beledigingen en het duwen en erger ook. Ik voelde me verlaten, eenzaam, alleen met veel verdriet maar besefte dat het zo goed was. De tijd zou me helen en ik voelde met de week wat opknappen, ik vond weer een beetje van mezelf terug. Hij bleef maar sms’en en mailen dat hij gegaan was voor mij, om mij ruimte te geven. En dat het aan mij lag hoe het allemaal gegaan was en nog ging. Dat er niemand meer van mij kon houden dan hij deed. Ik antwoordde steeds dat het voorbij was. Dat liefde voor mij betekende dat ik mag zijn wie ik ben zonder beledigd te worden, zonder geduwd en gestompt te worden. Het hield niet op, soms moest ik doorgeven dat er post lag en stuurde dat door. Na 5 maanden bleef er post komen die ik begon terug te sturen naar de afzender.
Het sms’en hield eindelijk op. Totdat ik na 5 maanden een simpel sms je stuurde dat zijn bank zijn post naar mij bleef sturen. Daarop kreeg ik weer vele smsjes over goedmaken, spijt, terug willen komen en elkaar ontmoeten. Ten einde raad stuurde ik antwoorden terug dat ik wilde dat ik hem het liefst maar 1 uur gekend had. ipv 2 jaar. Dat deed mij zelf weer veel verdriet. Maar ik kon bijna niet anders. Sindsdien is mijn verdriet alleen maar groter geworden. Ik voelde me zo ontkend in wie ik ben dat het me zeer doet. In de tijd dat we samen waren was ik nog weleens bang van hem en van zijn dwangmatigheid. Dat laat me nog niet los. Ik heb hem dat ook gezegd dat ik bang ben van hem. Het lijkt dat mijn Nee voor hem geen antwoord is.
Ik besef dat ook hij met verdriet rondloopt maar ik kan hem niet tegemoet komen daarin. Elk vriendschappelijk gebaar ontketent bij hem het gevoel dat hij het opnieuw proberen wil met me, ondanks wat ik zeg. Ik heb nu alle media geblokkeerd en hoop dat zijn verdriet en zijn hoop overgaat. Mijn verdriet en angst is wat minder nu. Maar ik blijf voortdurend op mijn hoede. Ik weet dat ik nergens meer op moet reageren. Maar toch zou ik alles en alles wat me pijn deed tegen hem willen zeggen. Dat loslaten is erg moeilijk.
Mijn verdriet en pijn is na 6 maanden nog steeds niet over. Ik schreef al heel veel op in mijn dagboek, maar dat helpt me maar even. Wat kan ik nog meer doen? Daten ect. moet ik niet aan denken. Bang dat ik me weer verlies.
Ldvd moet je uitzweten. En zoiets vraagt tijd….veel tijd. Bij mij duurde het meer dan 1 jaar. Maar 1 ding moet je voor ogen houden: in een normale relatie wordt er niet geduwd en geslagen. Komaan, zoiets is simpelweg onaanvaardbaar en mag je niet accepteren. Je mag er zeker van zijn dat als hij terugkomt, hij hervalt in zijn oude doen. Een vos verliest zijn haren, niet zijn streken. Wat je nu voelt is normaal. Pijn. Maar dat gaat echt wel weg. Vermijd alle plaatsen waar jullie samen weggingen. Creeer langzaam nieuwe vooruitzichten. Maar forceer niets om je pijn te vergeten. En ga aub nog geen nieuwe liefderelaties aan. Probeer het rustig aan te plaatsen. Tijd heelt alle wonden. Echt waar, ik spreek uit ervaring.
Veel sterkte meid!!
LDVD. Ja. dat is net als een griep geloof ik. Het duurt alleen veel langer. Het gaat al weer iets beter merk ik, maak weer plannen voor leuke dingen doen met vrienden. Het uiten helpt me ook, en gelukkig zijn er mensen die een klankbord zijn. Ik ga weer sporten en ik vind steeds meer stukjes terug van mijn verdwenen zelf. Voorlopig is alleen zijn het meest heilzaam.
Al ruim 2 jaar zijn We uit elkaar. Maar bij alles wat er gebeurd wil ik niets liever dan hem erover vertellen, zijn advies vragen of gewoon zijn arm om me heen.
Nee onze relatie was niet perfect. Ik investeerde veel meer dan ik terug kreeg. Heb daardoor vaak over een relatiebreuk gedacht. Maar dit nooit doorgezet, omdat ik te veel van hem hield.
Toen hij vreemd ging ben ik gebroken en was het direct definitief voorbij. Ik heb geen gevecht geleverd en ben zelf uit ons gezamenlijke huis vertrokken. Ik kon het niet aan… Desondanks blijft mijn liefde voor hem… ondanks alles… zo sterk…
Hoi ik heb
2 1/2 jaar een relatie gehad wat nu al 2 jaar uit is. Nooit ruzzie gehad. Zelfs toen ze voor het laatst nog bij me was was er niks aan de hand. Ik hield erg veel van haar. Maar ineens kreeg ik via whatsapp te horen dat ze er geen zin meer in had. En kreeg te horen!! Het ligt aan mij, en niet aan jou, (is dit niet wat je altijd hoort als ze van je af willen?) Praten wou ze niet meer, ook niet door de telefoon. Het was alsof ik een heel iemand anders voor me had.
Feit is, ik hield zielsveel van haar. Zelfs na de 2 jaar dat ik r niet gesproken heb. Nu denk ik er nog elke dag aan haar. Waar ik niks aan kan doen. Voel me ellendig een lul en vraag me af waar het fout is gegaan. Was ik maar dood denk ik steeds vaker, stel ik me aan?
Ben ik zielig? Dat zal zo zijn !! Toch denk ik er wel aan. Ben hierdoor een stuk depressiever geworden. Al laat ik dat niet te snel merken.
Beste dani
Wat klinkt dit o zo bekend 🙁 kun jij voor je gevoel ook niet verder omdat je nog van je expartner houdt?
Mijn relatie met mijn ex is al jaren over, ik wilde het niet uitmaken maar door bepaald gedrag moest ik wel.
In het begin ging ik feesten en lol maken, maar ik hield contact. Na een jaar kreeg ik een nieuwe relatie, maar ik bleef mijn ex missen. Deze relatie duurde een dik jaar. Erna dacht ik even alleen te blijven, maar na een maand werd ik weer verliefd. Deze jongen overtuigde me ervan. Maar na een jaar bleek hij een borderliner, en deed me heel veel pijn. Ik zag hem als laatste kans om te krijgen wat ik ooit had. Met veel gedoe is deze relatie overgegaan en weer kreeg ik contact met mijn ex. Via gsm en we zagen elkaar op feestjes. Maar als hij vroeg om af te spreken dacht ik nee niet doen.
Na twee maanden leerde ik een jongen kennen waarmee het super klikt. Maar ik vertelde hem dat ik niet toe ben aan een relatie. Hij wil me tijd geven en ruimte. Dat ik me niet kan openstellen is nog steeds voor een deel door mijn ex.
En ik heb bindingsangst. Maar blijkbaar ook verlatingsangst. Als ik iets nieuws aanga nu, moet ik mijn ex echt loslaten en dat wil en kan ik niet. Het was mijn gelukkigste jaren van mijn leven en als ik hem zie wordt ik blij en denk ik terug aan toen. Ik denk er vaak aan gewoon alleen te blijven zodat ik mijn ex voor altijd op de achtergrond kan behouden en niemand er pijn mee doe.
Ik ben radeloos en super ongelukkig omdat ik hier al zoveel jaren mee loop. Ik weet niet of ik er iets mee moet doen. Maar als ik dat doe grote kans dat deze nieuwe jongen mij laat gaan en me niet die ruimte geeft natuurlijk. En de kans dat een relatie die toen door bepaald gedrag van hem zo mis ging, hoe groot is die dat het nu wel kan. Ik zonder me van iedereen af nu, ben depressief. Ik weet niet of het mijn ex is, of het loslaten van de beste tijd uit mijn leven. Want ik ben zowieso iemand die heel moeilijk kan loslaten en zich erg vastklampt aan iets wat fijn is of was. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Beste LadyJee,
Goed dat je reageert! Je kunt uit deze onprettige situatie ontsnappen zodat je weer meer plezier en geluk hebt. Graag zet ik je aan het denken… Daar begint het mee!
Beide angsten gaan hand in hand. Uiteindelijk komen ze op hetzelfde neer.
Goed dat je beide al bij jezelf constateert; zelfbewustzijn!
Wacht eens even. Je moest het uitmaken door bepaald gedrag, toch?
En ondertussen was je wel jaren gelukkig…
Ik vraag me af wat voor gedrag je ex vertoonde. En in hoeverre het echt zo prachtig allemaal was tijdens de relatie.
Ups en downs horen erbij. Je houdt niet 24/7 de wind in de zeilen… Niets is altijd maar fantastisch.
Ik vermoed dat je de herinneringen zo erg koestert dat je steeds meer alleen maar het mooie ziet van je ex-relatie. Dat ongelofelijk mooie plaatje belemmert je vervolgens om met een meer realistische blik de toekomst te benaderen.
Is dat een gewenste situatie? Past dat bij een gelukkig leven?
Kern: focus op jezelf en wat je wilt aantrekken in het leven. En wat daar voor nodig is.
Blijf niet hangen in ideeën over hem en het verleden. Geluk vind je in die zin niet in je ex, een ander, in een relatie of in (opgehemelde) ervaringen uit het verleden.
Je hebt ervaringen uit je verleden al opgedaan, die kunnen je niet afgenomen worden. In da pocket! En wel los van het feit of je ‘het kunt loslaten’ of niet.
Eigenlijk moeilijk om goed aan te pakken als blogantwoord hier.
In het kort: ‘klamp’ je aan jezelf vast, want jij was en bent fijn. Wat er buiten jezelf gebeurt is secundair…
Veel sterkte LadyJee!
na 5 maanden nog steeds niet over mijn relatiebreuk. Elke dag voel ik mij droevig ik mis haar gewoon en geraak er niet over. Vraag mij altijd af wat is er mis gelopen en waar. Zou het nog terug goed komen en ik zou niets liever willen.
Ik had altijd gedacht dat onze relatie alles zou aankunnen maar blijkbaar niet. En dan kreeg ik als reden dat we uit elkaar gegroeid waren en dat haar gevoelens weg waren omdat ze teveel met haar zelf bezig was om vooruit te geraken en dat we dat met elkaar niet konden. Maar was precies of het haar niets deed onze breuk. We hebben 5 jaar samen geweest. Ben er nog steeds kapot van….
Shirley, je bent dus nog bedroefd. Ik weet hoe zwaar het verdriet kan zijn.
Door jezelf dit soort vragen te stellen blijf je vastzitten in het verdriet. Het helpt niet de verdere verwerking.
Het is en blijft een feit: de relatie is over. Het waarom is eigenlijk niet meer van belang want je kunt het niet meer oplossen. Het is verleden tijd. Niet leuk om te horen wellicht, alleen uiteindelijk kan het je wel degelijk bevrijden van het verdriet!
Ook deze vraag helpt je niet verder. Sowieso komt het niet meer goed. Wat jullie toen hadden was uniek. Zelfs als je ooit weer een relatie zou krijgen met haar dan is dat een NIEUWE relatie. Het staat los van wat er toen was.
Laat het verleden dat zijn wat het is: het verleden. Zorg dat je steeds meer je perspectief naar het nu richt. Nu, nu, nu! Terug blijven kijken is jezelf tergen, de pijn vergroten. In het nu leven kan je werkelijk bevrijden van pijn, al lijkt dat in eerste instantie niet.
Ik wens je veel sterkte toe. Ik weet dat je hier doorheen kunt komen en jezelf kunt bevrijden van deze lijdensweg. Let it go!
Hallo ,
Ik ben nu 4/5 maanden verder zonder mijn vorige vriend.
Tuurlijk weet ik dat het beter is maar het gemis word niet minder. Op het moment van de breuk kreeg ik alle schuld en daarna is het contact direct geeindigt. ik werd overal op geblokkeerd. Je zou denken dat je hierdoor juist sneller verder gaat met je leven. Maar ik blijf hierdoor hangen, ik heb heel erg veel vragen. voor mijzelf zou het makkelijker zijn als ik een bevestiging had dat de gevoelens voor mij weg zijn. Maar ik heb niets .. alleen schuldgevoelens. Terwijl ik hem nooit heb bedrogen.
Beste ‘Poekie’,
Je stelt jezelf dus nog vragen… Het blijven stellen van vragen, de hoop dat je ooit antwoord kan krijgen of dat hij antwoord zou kunnen geven, maakt dat je in de cirkel van pijn en verdriet blijft hangen. Je kunt op deze manier niet ontsnappen.
Het is de kunst om te accepteren dat de relatie over is en dat je geen antwoorden zult krijgen op je vragen. En dat het beter is om de vragen niet eens meer te stellen.
Je geeft aan dat het voor jou gemakkelijker zou zijn als je weet dat zijn gevoelens voor jou weg zijn. Action speaks louder than words. Hij vertoont het gedrag dat zijn gevoelens voor jou weg zijn. En mocht dat die 4 / 5 maanden geleden nog niet zo zijn, je mag verwachten dat het na die maanden alsnog echt voorbij is.
Ik weet dat dit pijnlijk is om te horen. Maar door dit aan te nemen kun je jezelf bevrijden van deze pijn en het lijden. Jij verdient het om bevrijd te worden. Je zult ontdekken dat je weer geluk en plezier kunt ervaren in het leven.
Ik wens je heel veel sterkte toe!
Ik heb er na bijna 20 jaar nog steeds last van. Snap mezelf niet, ik wil er niet meer aan denken maar hij is mijn grote liefde en als ik me voor neem om niet meer aan hem te denken doet die gedachte pijn. Ik heb dat in het verleden gedaan en het resultaat is dat ik er nog steeds last van heb. Dromen durf ik sinds kort niet meer dat het nog goed komt. Ik heb wel hobbys en werk waar ik mij op stort maar dat veranderd niks. Andere mannen interesseren mij niet of maar voor even. Het grootste probleem is dat ik mijn ex beschouw als een thuis. Zijn liefde voelt als thuis komen en dat heb ik nooit eerder gehad. Ik hoop echt dat ik tips krijg ik zit er best mee.
Mijn relatie is eind februari 2017 tot een einde gekomen (dit is bijna 5 maanden geleden). Deze relatie duurde 7 maanden. Hij besloot een einde te maken aan de relatie omdat hij vond dat we te vaak woorden hadden. Ik had het idee dat hij niet wilde vechten en zijn leven op dat moment op nr 1 kwam.
Ik heb hem de eerste dag gesmeekt om het te proberen. Hij had het namelijk via whatsapp uitgemaakt (we zijn beide in de 30!!) Ik wilde hem bellen maar hij had daar geen behoefte aan omdat hij het druk had. Ik merkt dat hij niet geconfronteerd wilde worden. Maar hij appte mij wel steeds. We hebben maanden daarna sex gehad en zo nu en dan afgesproken en soms hoorde ik helemaal niets meer van hem. Hij wilde samen steeds wakeboarden (als vrienden). Dus heb ik hem vorige week duidelijk gemaakt dat ik dat niet kan. We hebben nooit over onze breakup gesproken. Hij vond dat we dat station allang gepasseerd hadden. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik geen vrienden kan zijn als hij niet normaal met mij kan communiceren. een paar dagen later appte hij mij weer en vroeg hoe het met mij was en of ik nog ging wakeboarden hij wilde ook langskomen. Ik heb gezegd dat ik geen behoefte had om hem te zien. Nu is het bijna een week geleden dat hij mij heeft geappt. Ik begin spijt te krijgen maar op deze manier kom ik niet over hem heen. Ik huil iedere dag en kom er gewoon niet meer uit. Na alles mis ik hem en ben mezelf zo streng aan het toespreken dat hij geen deel meer mag uitmaken van mijn leven. De pijn blijft alleen… Iedere keer zie ik dat hij mij op instagram checkt dat geeft mij ook weer een ander gevoel…en denk ik, ‘waarom app je me niet?’ Ik ben op en weet niet meer wat ik moet doen (heb hem btw al van social media verwijderd) help mij alsjeblieft
Bijna precies 10 jaar geleden was het uit gegaan met me ex. Nu in 2017 denk ik nog wel elke dag aan haar. Ze was mijn grote liefde waar ik smoor verliefd was en heel mijn hart om gaf. Helaas was het uit gegaan tussen ons, omdat zij achter mijn rug om met een goede vriend van me toen der tijd vreemd was gegaan.
Beiden zie en spreek en ook geen contact meer. Ik had toen direct hun 2 uit mijn leven verwijderd. Het deed mij meer pijn om haar te verliezen dan een goede vriend. Zijn nog aantal vraagstukken achter gebleven waar ik nooit antwoordt op zal krijgen.
Ergste wat ik in een relatie vindt is vreemdgaan. Het breekt de hart zo veel en de persoon heeft geen idee wat voor schade achter laat. De een is de ander persoon niet. En ik ben precies zo’n persoon dat veel hecht aan emotie. Niet dat ik ga huilen om haar of onze breuk. Het is zeker onverwerkt liefdesverdriet wat niet goed kon verwerken.
Mijn relaties na haar waren heel kort geweest puur omdat ik mij zelf niet hetzelfde kon geven als wat ik toen aan mijn ex gaf. Het stukje hart dat ik toen had was vol van liefde maar na de breuk was het in duizenden stukken gebroken. Stukje bij beetje kon ik alles nog bij elkaar rapen maar deze hart van mij blijft gebroken.
Een nieuwe relatie is altijd weer een grote stap voor me. En ik wil me toekomstige vriendin geen liefde geven wat nog maar een glasscherf van over is.
Mijn leven gaat door en alles erom heen daar ben ik bewust van. Het tegen mezelf zeggen vergeet die kut wijf had ik al gezegd. Belevenis zijn vast gelegd in mijn brein en hart en die zijn niet uit te wissen. Enigste wat ken doen is er mee leren leven hoe hard dat ook is en te accepteren. Maar het achter volg je in alles wat ik doe.
Heel herkenbaar dit.. Ook bij mij is t met die ex al dik 5 jaar uit, en ik heb erna nooit meer dat gevoel bij iemand ervaren. Heb wel nog relaties gehad allemaal wat kortere, maar nooit kwam het in de buurt van wat ik met hem had. Zo frustrerend. Ik denk ook echt dat ik nooit meer zo verliefd kan worden als toen. Denk nog dagelijks aan hem..
3 jaar geleden ben ik na 27 jaar gescheiden. Wij hadden veel ruzies en uiteindelijk werd mijn dochter er de dupe van doordat ze erbij was. Hij is een narcist. Het gevoel is dat wij bij het grofvuil zijn gezet. Hij had binnen 2 maanden een nieuwe vriendin en ging snel erna samenwonen met haar. Mijn dochter komt niet bij haar vader en hij neemt ook geen contact met haar op. En toch betrap ik me erop dat ik hem mis, dat ik het vervelend vind dat hij nu wel leuke dingen doet met haar en nooit met ons deed. Het idee dat je jaren mishandeld bent en nu verdriet om hem hebt is te gek voor woorden en ik droom nog steeds dat hij voor m’n deur staat om bij me terug te komen. Hoe bizar is dat?? Ik zit gewoon vast….
Want geen nieuwe leuke man voor jou? Onmogelijke opdracht? Zou moeilijk zijn wij mannen niet te verleiden.
Geen rare dingen doen he, take care.
Helaas is er veel kapot in mijn zelfvertrouwen, vertrouwen en lef. Vooral naar mannen, dus nee…geen andere man voor mij, de leuke en goede mannen zijn mijn inziens bezet. Heel cliché mss maar toch… Hoop dat ik er overheen kan komen voordat ik te mijn laatste adem heb gelaten.
Dank voor de reactie toch….
Beste Passie
Ik voel met je mee. Besef 1 ding: 27 jaar veeg je niet zomaar weg in 1 oogopslag. 27 jaar zit in elke vezel van je lichaam. Jij hebt nu veeeeeeeeel tijd nodig om er over te geraken en met andere mannen bezig zijn of naar kijken is nu gewoon niet aan de orde. Neem tijd om te rouwen en te genezen.
Sterkte
Dankjewel Danny voor je antwoord. Het doet me goed dat een man dit tegen me zegt, en niet van er zijn genoeg kerken. Ik hoop écht voor mezelf dat het goedkomt, geen idee hoe deze wereld eruit ziet tegenwoordig maar ik wacht het af. Nogmaals dankje..
Beste ‘Passie’,
Er zullen vast wel mannen van jouw leeftijd zijn, met eveneens verbroken relaties. Opties genoeg, je moet ze alleen weten te vinden. (Speeddate,Tinder, etc.).
De tijd nemen voor jezelf moet je sowieso doen, maar weet dat de beste ‘vergelding’ succes in je eigen leven is.
Ondertussen al bijna een jaar dat ik blijf hangen in mijn vorige relatie. Het blijft pijn doen en telkens blijf ik hopen dat het nog goedkomt. Wat we hadden was speciaal voor mij dan toch.
Het eerste jaar ging alles goed, nadien kwamen de problemen. Samenwonen lukte niet en dat was wat zij heel graag wou. Er zijn nog talloze dingen die ik kan opnoemen waar en wat fout ging en toch blijf ik erin hangen. Kan ik niet accepteren dat het ‘over’ is. Ik blijf nog steeds contact zoeken om af te spreken. Samen leuke dingen te doen. Ik weet dat dit niet ok is. Maar het voelt zo goed om haar terug te zien en samen te zijn.
Wanneer ik haar zeg dat ik haar mis en vooral onze band dan drukt ze me pertinent weer met de neus op de feiten. Het is gedaan en je moet ons een plaats geven. Moeilijk echt heel moeilijk. Als je iemand intens graag ziet snap ik niet dat je een relatie opgeeft. Je doet je best, punt! Jammer genoeg blijkt dit niet voldoende te zijn en denkt niet iedereen er ook zo over.
Na 12 jaar komt der van alles los. Mijn ex die mij dumpte en mijn vriendin van toen die tijd vertelde mij dat ze hem leuk vond. Ze vroeg aan mij toestemming. Ik dacht liefde kan ik niet bepalen en gaf groen ligt. Ik had van hem nooit gedacht dat hij mij binnen 24 uur had ingewisseld voor mijn vriendin. Ze kwamen zelfs samen na me werk voor me neus zoenen, het was verschrikkelijk. Ik voelde me zo mislukt…
Zij zat op een roze wolk, neem der ook niks kwalijk. Maar van HEM. Ik voelde me zo lelijk en zo nikswaard, hij had mij echt gekwetst. Ik ben toen naar me moeder gegaan en die is kwaad op hem geworden. Hij heeft haar excuus gemaakt. En tegen mij? Geen woord, als hij wist hoe ik me voelde.
Nu 12 jaar later begin ik opeens keihard te huilen. Ik was niet alleen mijn vriendin kwijt maar ook mijn collega, door 1 klootzak.
Hij heeft haar daarna ook gedumpt, maar ik heb nooit een sorry of iets gehad. Niet dat ik dat verwachte, maar ik had dat niet verdiend.