De vraag “hoe krijg ik mijn ex terug” wordt mij vaak gesteld. De mensen die mij hierover e-mailen zijn meestal zeer wanhopig, teleurgesteld en verdrietig. De relatie is verbroken en zijn hebben er alles voor over om de ex terug te krijgen; de relatie redden. Ze hebben veel last van liefdesverdriet…
Een paar willekeurige voorbeelden:
– “Mijn relatie is na 5 prachtige jaren over. Ik wil mijn ex-partner terug en mijn relatie redden. Hoe?”
– “Ze wil scheiden, ook al hebben we nog minderjarige kinderen en kunnen we het huis niet verkopen. Ik zie het niet meer zitten, help!”
– “Ik mis mijn ex, ik word gek! Heb jij een ex-terug methode voor mij?”
Elk jaar worden duizenden relaties verbroken. En volgens het CBS loopt ruim een derde van de huwelijken op niets uit. Een relatiebreuk doet veel pijn, ook als jij het bent die de relatie heeft verbroken.
Het verbaast mij dus niets dat ik vragen ontvang over het terugwinnen van een ex. Daarom breng ik vandaag een artikel uit over het terug krijgen van je ex.
De falende ex-terug-methode
Laatst ontving ik deze vraag van een teleurgestelde man die een of andere ‘ex terug methode’ probeert toe te passen:
Geachte heer Victor, onlangs heeft mijn vriendin het uitgemaakt en ik hou me aan de regel dat ik absoluut geen contact met haar opzoek. Maar was het niet zo dat ze je na bijna een maand terug zou bellen? Want het is al bijna een maand geleden uitgegaan en ze heeft nog steeds niet terug gebeld 🙁 Wat is het beste wat u me kan adviseren?
Vriendelijk bedankt
Ik weet vrijwel zeker dat deze man met een zogenaamde revolutionaire stap-voor-stap-methode zijn ex probeert terug te winnen. Dat houdt onder andere in dat je een maand lang geen contact mag zoeken. Niet bellen, geen sms of whatsapp, geen facebook, niets.
Maar… hij komt er nu achter dat de ex-terug-methode niet werkt. Want de ex zou op een gegeven moment met hangende pootjes terug moeten komen… ik bedoel kruipen. Het zou de zogenaamde geheime tactiek zijn die ‘jouw ex doet smeken om je terug te krijgen’. Ahum.
Ik geef je echt professioneel advies die je uiteindelijk wel meer geluk en rust brengt: laat je ex los en ga verder met je leven. Ja, ik weet dat dit moeilijk kan zijn. Lees vooral verder…
De waarheid over het terugwinnen van je ex
Laat je niets wijsmaken door de mooie beloften en ‘recensies’ over hoe je ex kunt terugwinnen. Je wordt helaas in het ootje genomen. Het is te mooi om waar te zijn!
Het leven is niet volledig maakbaar. Je kunt een ongeluk krijgen, ziek worden of pech hebben. Soms zit het mee in het leven, soms zit het tegen. Ik weet er alles van. Bij het leven horen ook teleurstellingen, het is niet anders.
Je kunt je leven uiteraard in positieve zin beïnvloeden. Door je mentaliteit te verbeteren, je pro-actief op te stellen en jezelf te blijven ontwikkelen, kun je meer succes oogsten.
Laat je echter niet wijsmaken dat je alles kunt afdwingen. Blijf realistisch, manage je verwachtingen!
Hetzelfde geldt wat betreft het terugwinnen van een ex. De relatie is verbroken en je kunt een ander niet dwingen om spijt te krijgen en weer bij je terug te komen. Je kunt niet een situatie creëren die garandeert dat je ex met hangende pootjes bij je terugkeert.
Nogmaals, verlies de realiteit niet uit het oog.
“Is de relatie echt niet meer te redden?”
In uitzonderlijke gevallen kan de relatie gered worden. Soms kan de relatie zo sterk zijn dat de breuk niet definitief is maar tijdelijk. En zelfs dan mag je je afvragen of de relatie daarna nog een lang leven beschoren is.
Jezelf rustig houden wanneer het uitgaat en de ander vooral niet stalken, verhoogt de kans dat de relatie gered kan worden. Ook helpt het als je snel je leven weer oppakt en jezelf veerkrachtig, opgewekt presenteert…
Maar… in de praktijk blijkt echter dat de meeste verbroken relaties niet meer gered kunnen worden. Zelfs niet met veel hoop, geduld en ‘de beste ex-terug-methodes’.
Waarom is een verbroken relatie meestal definitief? Door onder andere:
- De oorzaak van de relatiebreuk zit een hereniging in de weg. De relatie is niet voor niets verbroken!
- De relatiebreuk doet zoveel pijn dat het terugvinden van een gezonde relatiebalans vrijwel onmogelijk is geworden.
- Door het verbreken van de relatie krijgt het vertrouwen een klap. Vertrouwen en zorgeloosheid liggen aan de basis van een langdurige, stevige relatie…
“Maar ik MOET mijn ex terug krijgen, want ik ga kapot van liefdesverdriet!”
Liefdesverdriet kan hartverscheurend zijn. Ooit heb ik dat zelf ervaren, ik weet er alles van. Om mensen zoals jij te ondersteunen om door de pijn en verdriet heen te komen, heb ik een speciale site gelanceerd:
http://www.LiefdesverdrietVerwerken.com/
Schrijf je vooral in voor de gratis tips op video. Je kunt door de pijn heenkomen en het leven weer oppakken. Je kunt je weer beter voelen, geloof me!
Voor de mensen die proberen om hun ex terug te krijgen met een of andere ‘revolutionaire ex terug methode’, plaats je feedback hieronder. Ruimte voor echte recensies en ervaringen…
Ik heb in een relatie gezeten voor ongeveer een jaar. Het is nu anderhalve week definitief uit. Ik had besloten om er zelf een punt achter te zetten. Ik had het een aantal keer daarvoor ook geprobeerd, maar door haar liefdoenerij en verdriet kon ik niet duidelijk genoeg zijn. Daarnaast had/heb ik ook zelf moeite met haar loslaten.
Het is een jong Braziliaans meisje met wie ik geweldige seks heb gehad.
Ze is avontuurlijk, zorgzaam en voldoet aan veel van mn behoeften.
Ze heeft alleen geen Nederlands Paspoort(illegaal), spreekt geen NL of Engels. Ik had dus zelf Portugees geleerd om met haar te kunnen communiceren.
Daarnaast heb ik het ook uitgemaakt omdat ik nog behoefte heb om met veel verschillende vrouwen avonturen te beleven. Ik ga waarschijnlijk dit jaar nog naar Brazilie, dus ik wil me zonder schuldgevoel kunnen uitleven 😀
Ook een factor waarom ik de relatie heb beeindigd is omdat ik vrij traditionele en streng gelovige moslim ouders heb. Mijn moeder zegt bijvoorbeeld dat ik haar gezicht nooit meer zal mogen zien als ik niet trouw met een Marokaanse Moslima. En dat ik eigenlijk wat ik juist niet wil. Daarom mag het trouwen nog wel even wachten wat mij betreft
Groetjes
@ Rachid,
Wat jammer dat de relatie voorbij is. Soms kan het niet anders, helaas. Hopelijk lukt het je nu wel om voet bij stuk te houden. Een aan-uit-relatie maakt het uiteindelijk veel zwaarder. Zowel voor jou als voor haar.
Je ouders verplichten je dus om te trouwen met een Marokkaanse Moslima. Moeilijk, zeker als dat jouw wil niet is. Begrijpelijk dat je voorlopig niet wilt trouwen.
Bedankt voor je reactie!
Beste Rachid, het is alweer ruim een jaar geleden..ik vroeg me af hoe het is afgelopen.. groetjes Maria
hoi,
Mijn ex is bij me weg gegaan nu een maand geleden. Na 5.5 jaar heeft ze het uitgemaakt, omdat het gevoel voor mij niet meer klopte zei ze en ze meer als een vriend zag dan als haar partner.
Een jaar geleden zat ik in die situatie en is ze een nachtje naar haar ouders geweest. De volgende dag belde ze me huilend op of ze alsjeblieft terug mocht komen. Ik heb toen toegegeven en we hebben veel gepraat en bij mij is het gevoel toen weer helemaal terug gekomen.
De laatste 2 a 3 maand merkte ik al wel aan haar dat ze wat afstandelijker werd en meer met haar vrienden deed in plaats van met mij. Maar er ging me eigenlijk geen lampje branden en heb daar ook niet zoveel mee gedaan. Nu kan ik me wel voor mijn kop slaan want dit was het begin van het einde.
Op een gegeven moment kwam het eruit en vertelde ze me dat ze het niet meer zag zitten. Je wereld stort op zo’n moment even helemaal in.
Ik heb haar van alles voorgesteld om de relatie voort te zetten maar het antwoord bleef hetzelfde, wel zei ze we kijken over een paar week of maand wel hoe het er dan voor staat.
Dat laatste stukje pak je dan ook krampachtig vast terwijl je eigenlijk wel weet dat het niet werkt omdat ze zo duidelijk niet meer wil.
In alle wanhoop heb ik ook zo’n hulp ebook aangeschaft maar ook dat helpt niet, ik heb wel contact met haar maar heel weinig en oppervlakkig. Ze laat geen opening vrij wat dat betreft. Wel wil ze heel graag vrienden blijven, bijna tot wanhopig toe.
Ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik moet denken en word helemaal gek van mezelf.
Het blijft je maar door je hoofd spoken en ik wil haar terug!!!
Ik hoop natuurlijk dat jij me een manier kunt geven hoe ik dit moet doen maar die is er waarschijnlijk niet.
Hopen op het beste word zolangzamerhand steeds moeilijker en begin steeds meer de neiging te krijgen haar te bestoken met emails en smsjes waarmee ik haar wil overtuigen terug te komen maar ik weet dat dat alleen maar averechts werkt.
groetjes niels
@ Niels,
Bedankt voor je openhartige reactie! Ik verwacht dat je reactie als steun kan dienen voor anderen die ook last hebben van liefdesverdriet.
Heel menselijk om wanhopig te blijven zoeken naar een methode om je ex terug te krijgen. Maar, zoals je zelf eigenlijk al zegt, deze methode bestaat niet.
Al zou het soms mogelijk zijn om een ex terug te krijgen, dan nog steeds mag het de vraag zijn of dat wel het juiste is op lange termijn. Bijvoorbeeld, de balans in de verdere relatie is door de breuk nog moeilijk terug te vinden.
Advies #1. het wordt tijd om je bewust te worden van het feit dat het echt over is. Dat valt heel zwaar, dat weet ik wel (ook uit eigen ervaring!). Weet dat je verdriet mag hebben. Verdriet hoort bij het verwerkingsproces en brengt je verlichting.
Advies #2. voor ondersteuning, schrijf je in voor de gratis liefdesverdriet-tips op video. Hier is mijn site:
http://www.liefdesverdrietverwerken.com/
(Je krijgt pas toegang tot de video’s als je je inschrijft.)
Veel sterkte Niels, je kunt het aan. Zet ‘m op.
Hoi Niels, zo herkenbaar, je verhaal lijkt heel veel op die van mij, en het doet pijn, en je hoopt dan op een goede afloop, gedachten van wat je samen gedaan hebt en de liefde en mooie momenten, je hoofd een warboel ja als dit en dat en als ze zo doet dan, ik zelf heb ook voor absolute rust gekozen voor beide wel goed denk ik, als er de rust dan weer is eens praten wellicht, lastig he allemaal, ik leef met je mee sterkte. groet
Petert
Ik denk soms dat een breuk soms ook aan de omstandigheden kunnen liggen. Ik heb met een jongen ongeveer een half jaar gehad. Maar dat we ver weg woonden maakte de relatie moeilijk. Destijds zat ik ook niet lekker in mijn vel en hebben dus ook veel discussies gehad (ik had al genoeg aan mezelf op dat moment). Nu een paar maanden later woon ik 20 minuten fietsen van hem vandaan (wat eerder 2,5 uur reizen was). Nog steeds wil ik hem terug.. weet ook wel dat deze instelling misschien niet goed is en zit er zelfs aan te denken om hem van facebook te verwijderen. Juist omdat het mij kwets en ik met mijn gedachte bij hem blijf hangen als ik telkens op zijn pagina blijf kijken. Het is moeilijk!
@ Natash,
Precies zoals je aangeeft, omstandigheden hebben vaak een flinke vinger in de pap. Dat is niet alleen het geval met je ex, maar altijd. Soms kan het echt tegenzitten. Natuurlijk is dat moeilijk.
Het is raadzaam om hem van Facebook te verwijderen, zodat je hem beter kunt loslaten. Loslaten maakt dat je je (liefdes)leven weer kunt oppakken.
Zou er een (minimale) kans zijn dat jullie toch elkaar weer treffen op liefdesvlak, dan ben je veel aantrekkelijker dan dat je op hem zou blijven wachten. Loslaten, hem ècht helemaal loslaten is daarom het beste advies.
Laat me weten of je hem verwijderd hebt op Facebook. Zet ‘m op!
Afgelopen zaterdag heeft mijn man dan de knoop doorgehakt en is weggegaan.
Wij zijn 27 jaar samen en hebben enorm veel meegemaakt
Twee jaar geleden is zeer plotseling mijn vader overleden, hij is 64 jaar mogen worden.
Een enorm heftige periode brak aan voor ons en natuurlijk met name mijn moeder.
Vier maanden later kwam er een breuk tussen ons en ons soort van pleegdochter na 10 jaar bjna dagelijks over de vloer te zijn geweest.
Mijn moeder raakte het pad bijster en deed enorm onhandige dingen in haar verdriet.
Feitelijk raakte ik mijn moeder ook een tijd kwijt, omdat zij op haar manier dacht mijn vaders dood te verwerken.
En ik was moe, het rennen vliegen draven had mij uitgeput en ik bleek na onderzoek lichamelijk een behoorlijke burn out met daarbij gordel/netelroos en ben een half jaar onder behandeling geweest,
Ik kwam in razend tempo nog eens in de overgang, en probeerde dat zo goed als mogelijk te dealen.
Mijn zusje lag in die twee jaar toch zo’n 5 maal in het ziekenhuis wegens long problemen.
De relatie tussen mij en mijn man ging steeds moeilijker.
Veelvuldig is hij dagen niet thuis geweest maar sliep dan bij mijn zusje, wat bij mij behoorlijke jaloerse buien gaf.
Vanaf dat ik mijn man ken vlucht hij bij conflicten, komt dan ’s nachts niet thuis, en dat maakt communicatie moeilijk.
Er kwam een breuk met mijn hartsvriendin, ik had haar zo nodig in mijn wereldje, maar het lukte niet.
En nu heeft mijn man mij verlaten vorige week.
Ik heb mij zelf vernederd, hem gesmeekt mij asjeblieft niet alleen te laten, ik kan het niet aan, er is net veel gebeurt.
In die twee jaar hebben wij zo vreselijk veel conflicten gehad en hij vind het genoeg,
We zijn in februari in therapie gegaan, maar het mocht niet baten.
Maar ik kan niet nog een rouw periode aan, het zijn er te veel in een te kort tijdsbestek.
Ik hou van mijn man, en wil niet verder zonder hem
Dus heb ik gehuild, mij vernederd, de ogen uit mn kop gejankt, geschreeuwd en hem veelvuldig gesmst.
Maar hij wil niet meer.
Ik ben radeloos.
Weet niet wat te doen.
Sacajawea
@ sacajawea,
Je maakt op het moment een hele moeilijke periode door. Pijnlijke zaken stapelen zich op. Ik kan begrijpen dat je het erg zwaar hebt!
Wat nu, vraag je je af.
Sacajawea, soms kun je niets doen om de situatie meteen te verbeteren. Maar dat wil niet zeggen dat het niet beter kan worden. Elke dag dat je verder komt, hoe dichter je bij ‘beter’ komt. Nu is het zaak om zoveel mogelijk rust te vinden, al is je huidige situatie ongewenst.
Door je druk te maken komt je man, komt je hartsvriendin noch je ‘pleegdochter’ bij je terug. Daarbij, je druk maken doet juist een schepje bovenop de zwaarte.
Rust opzoeken, creëren, rust in jezelf vinden. Ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Daarom raad ik je aan om hulp in te schakelen. Kijk rond wat je voor jezelf kunt regelen. Een andere vriendin kan misschien ondersteuning bieden, al gaat het maar om wat praktische zaken. Of misschien is er professionele hulp voorhanden. Regel steun, en je kunt iets gemakkelijker de zwaarte loslaten.
Na deze periode kunnen sommige mensen onverwacht terugkomen. Zij hebben het ook moeilijk gehad, konden het ook niet meer aan. Dat wil niet zeggen dat ze niet van je houden of je niet het beste wensen. Als jij jezelf redt, dan helpt dat anderen om zich ook beter te redden en op een gegeven moment eventueel weer contact op te nemen.
Veel sterkte!
Sinds eind februari hebben we samen de knoop doorgehakt, het ging niet meer zoals het zou moeten.. We hebben 1,8 jaar gehad.
Na een aantal maanden dat we hadden begon ze al over samenwonen waar ik nog niet aan toe was..Ik vond ook niet dat zij daar aan toe was omdat ze nog thuis woonde en net uit een relatie van 6 jaar kwam waarmee ze volgens mij al samenwoon plannen had. We zijn na ongeveer 1 jaar bij een appartement wezen kijken, ik twijfelde nog steeds of ik wel wou samenwonen maar ik wou best kijken ( misschien veranderde mijn mening).. Ik zat/ zit sowieso op een kamer waar ik niet op mn plek zat en ik had stiekem een aantal maanden eerder al gekeken naar een andere kamer. Stiekem omdat ik nou niet bepaald het gevoel had dat zij dat zou waarderen omdat ze zo met het samenwonen zat. Appartement was niks geworden.
Een maand later gingen we op vakantie, voor de vakantie al een soort van ruzie gehad waar zelfs onze relatie aan bod kwam, we zijn met de auto naar Kroatie gaan kamperen voor 2 weken. Halverwege de eerste week kregen we een telefoontje van haar ouders, ze hadden een appartement voor ons gevonden en of we na de vakantie konden kijken. Ik wist niet echt hoe ik daarop moest reageren en was op vakantie dus zei mja ke is goed, kijken wel.. Daarna hebben we de mobieltjes uit gehad en op de laatste avond dat we alles in gingen pakken deden we de mobieltjes aan om de wekker voor de vertrekdag te zetten. Stormvloed aan berichtjes kwamen er binnen van haar ouders dus puntje bij paaltje of wij diezelfde nacht nog terug konden rijden omdat de huisbaas het de volgende dag moest weten wat wij wouden.. Ik met mijn stomme hoofd ja gezegd omdat ik zag hoe graag zij wou kijken, levensgevaarlijk zo’n terugreis waarbij je niet geslapen hebt.. Dag erop wezen kijken en zag er leuk uit maar ik twijfelde nog te erg over het hele samenwoon gebeuren. Niet omdat ik niet van der hield, ik was gek op dr, maar ik vond het nog heerlijk om even een eigen stekkie te hebben.. We hadden ja gezegd omdat het contract dinsdag pas ondertekend hoefde te worden en het was donderdag, dus weekend om te denken… Ik twijfelde nog echt teveel en maandag zat ik bij haar ouders huis en haalde ze dr moeder erbij om mij over te halen, eenmaal gelukt wou ze meteen langs de ikea.. Daar begon ik te trillen, zweten en eenmaal in de auto barste ik in tranen uit.. Ik kon het nog niet.. Wat niet gewaardeerd werd.. Vervolgens 2 weken niet gesproken daarna kwam het weer goed en is zij er alsnog gaan wonen…
De maanden die volgden tot feb werd het minder tussen ons. Het ging uit waren het er beide mee eens.. aantal dagen erop kwamen we mekaar weer tegen gingen weer 2 maanden met elkaar om en ik wou haar terug en zij mij niet meer..
Sorry voor het lange verhaal maar ik zit sindsdien gigantisch in de put, zie alleen nog maar donkere dagen, leef niet meer op deze wereld. Kan alleen maar in bed liggen en zodra ik mezelf dan eens om 3 a 4 uur uit bed gegooid heb voor mij uitstaren, denken aan haar. Verder alleen maar op sites kijken die mij zouden kunnen helpen om over haar heen te komen of haar terug te winnen. Gedachtes als: Was ik maar gaan samenwonen, had ik maar in die 2 maanden keihard mn best gedaan om haar terug te winnen, wat kan ik nu nog doen om haar terug te winnen en alsof ik op een magisch moment zit te wachten dat ze nog een keer contact zoekt..Ze is weer verhuist en woont nu op 20 meter afstand in hetzelfde hofje.. Als ik dus op mn balkon zou gaan zitten zou ik haar eventueel kunnen zien en horen… Weet niet meer wat ik moet doen, heb haar nog een aantal keer gesproken nadat het definitief was en toen heeft ze al wel duidelijk gezegd al over mij heen te zijn gekomen in die 2 maanden en verder kijkt/zoekt.. EN toch houd ik hoop vast en heb ik nu zoiets van moet ik anders nog eens aanbellen anders?
Mijn relatie van 2 jaar en bijna 7 maanden is op 25 juni verbroken.
Uit het niks. Ik had geen idee toen hij met het sms: Ik wil met je praten, hij het zou uitmaken.
Ik geloofde eigenlijk altijd dat hij mij meer nodig had dan ik hem, maar achteraf bleek
dat zijn ”tactiek”. Wij wonen van de 2 en jaar en 7 maanden, 8 maanden samen.
Het was heel fijn en het voelde niet of daar direct problemen van zij gekomen.
Al is achteraf gezien makkelijk praten. We zijn ook gaan samenwonen, omdat het ”handig” was. Dat was later gezien niet een goede basis. Terugkomend op zijn ”tactiek”, hij overdreef de laatste dagen in alles. Als ik boodschappen ging doen en ik kwam terug zei hij dat hij mij had gemist.. Ook zei hij vaak uit het niets, zonder enige vorm van oogcontact, ik hou van je. Ik heb dat toen aangekaart bij hem en ook heb ik vaak gevraagd over er iets is? Hij zei nooit dat er wat was. Achteraf vertelde hij mij dat hij er al zo zes maanden mee zat, dat zijn gevoel voor mij minder werd. Hij wilde mij niet kwijt en ”probeerde” het. Hij was ook bang dat ik achter zou komen dat ‘hij niet meer van mij hield’..
De periode dat wij samenwoonden was best heftig voor mij, omdat ik veel stress had van school en stage. Dat heeft mij soms echt gebroken. Ik keek daarom zo uit naar de vakantie, dan zouden wij weer samen zijn en zal ik het ”goedmaken’. Hij maakte het uit omdat hij het niet meer ”kon”, hij kon niet de persoon zijn die ik in hem wilde zien, hij miste mij niet en hield niet van mij. Ik mocht hem alleen aanstaren.. want op dat moment mocht in hem niet meer aanraken. (zelfbescherming noemen ze dat).
Nu zijn we weer paar weekjes verder. Het huis is bijna leeg en wij zijn beide op vakantie. Ik met mij ouders en hij met een vriend. Ik voel mij zo alleen en verveel mij kapot. Had zo uitgekeken naar de vakantie.. Tussen de periode dat het uitging en we vertrokken op vakantie, hebben wij elkaar nog wel gezien. Ik ben mij als een stalker gaan gedragen, want ik miste hem zo… (je kan zeggen wat je wilt, maar het is heel moeilijk om de persoon van wie je houd geen aandacht te geven). We hebben elkaar tussendoor gesproken en ook bijelkaar geslapen. Eigenlijk ging het goed en voelde het soms als vanouds. En, ja we hadden seks. Dat is vast niet verstandig, maar ik hoopte natuurlijk dat het gevoel wel bij hem terug komt.. ik hou nog wel van hem. De dag vooruit ik vertrok zijn we naar de film gegaan en was hij heel lief voor mij.
Ook heeft hij nog twee kaartjes gekocht voor een concert waar we beide graag heen willen, we gaan daar samen naar toe. En ook hadden we nog kaartjes voor een concert op de dag dat we 3 jaar samen zouden zijn… Gaan we ook (mits hij geen ander heeft, want dat zou te pijnlijk zijn)
Het is allemaal verwarrend en ik wil niet geloven dat dit het einde is. Ik heb een verleden met hem en ik dacht ook een toekomst. En wanneer we samen zijn lijkt het gewoon als ”vanouds”.. Dus het is heel raar. Hij wilt mij geen hoop geven, maar wil wel met mij naar de film en naar een concert… Ik hoop dat we elkaar ”terugvinden’.Alles was zo goed tussen ons, geen ruzies. En dat maakt het zo moeilijk. Er is gewoon een stofje in hem dat niet meer doet wat het eerst deed… Ik probeer het tijd te geven, maar voor mij is hoop houden juist wat mij op houdt. Als ik op dit moment denk, het komt nooit meer goed, dan ga ik er echt aan onderdoor.
Liefdesverdriet.. wat een lang verhaal. Ik hoop dat het goed komt, ooit.
@ Delphine,
Bedankt dat je je verhaal hebt gedeeld.
De kans is minimaal dat het goed komt, omdat hij zijn gevoelens kwijt is en de relatie geen kans meer wil geven.
Wat mij zorgen baart is dat hij nog wel met je wil afspreken. Zeker het concertbezoek op de dag dat jullie 3 jaar bij zouden zijn… Of houdt hij de datum niet in de gaten?
Hoe dan ook, zorg goed voor jezelf. Door lange tijd te blijven proberen kan de pijn groter worden. Durf een grens te stellen!
Advies: doe (meer) aan sport en zorg voor activiteiten die volledig losstaan van hem. Zie voor meer tips mijn site http://www.LiefdesverdrietVerwerken.com/ (En bekijk natuurlijk ook de video’s.)
@Victor, bedankt voor je antwoord. Ik heb mij al aangemeld voor je site, want het is er fijn
om advies en tips te krijgen. Door het verdriet zie je vaak het niet meer zo goed.
Mijn ex weet dat we toen drie jaar samen zouden zijn. We hadden daarvoor ook de kaartjes gehaald, dus voor de breuk. Nu heeft hij ook laatst 2 kaartjes gehaald voor een concert op 19 oktober. Hij wilt daar samen heen gaan. We hadden het over die artiest voor de breuk gehad en dat we daar heen wilden. Ook vertelden hij mij dat hij graag naar een bepaalde band wilt met mij, hij stond er op. Ik vroeg herhaaldelijk echt? Steeds zei hij ja. Ik vond het raar dat hij dat zo ”beloofde”… 19 oktober wacht ik wel af. Kijken hoe we er beide voorstaan geldt ook voor 7 november (ex 3 jaar samen).
Op dit moment wil ik gewoon alles op een rijtje voor mezelf zetten en hoe moeilijk het ook is, alles aan doen om mijzelf weer fijn te laten voelen. Geen contact of dergelijk met hem. Eerst voor mijzelf ”zorgen”.
Ik heb twee maanden een relatie gehad, ik zit zelf met pshychische problemen. In het begin ging het best goed maar het ging steeds minder, communicatie, gebrek aan zelfvertrouwen. Ik heb haar veel pijn gedaan door mijn emoties op whatsapp te uiten, op een verkeerde manier. We hebben al en aantal ruzies gehad (al best veel in korte tijd terwijl je in het begin juist mooi en super verliefd moe t zijn) spanningen liepen op, ze zij dat ze geen relatie kon hebben omdat ze die liefde niet meer voelde als in het begin, en ik juist meer vertrouwen en gevoel begon te krijgen. Het contact is verbroken nu en ze wil me geen kans meer geven zegt ze. Ze wordt wel boos als ze hoort als ik wil ga daten. En ze houd van me en dat gevoel gaat niet meer weg wat er ook gebeurd. Maar ik heb haar heel veel gekwets en ik was haar eerste groote liefde.
Help wat kan ik doen, verder gaan en haar vergeten of verder gaan maar mijn hart voor haar openhouden?
@ Suus,
Moeilijke situatie!
Dus ze kan geen relatie met je hebben ondanks dat ze nog liefde voelt, maar ze kan je ook niet loslaten.
Wat wil je bereiken in je liefdesleven, dat mag de vraag zijn. Vanuit haar oogpunt bekeken, is jouw enige optie ‘liefde op afstand’. Dus nauwelijks contact, laat staan intiem. En je mag geen andere vrouw daten.
Suggestie: laat haar los en stel je open voor een anderen. Haar vergeten hoeft niet, ze maakt hoe dan ook al deel uit van je verleden.
Sterkte!
Hallo hierbij mij verhaal na een goede tijd uit elkaar te zijn geweest ( zij had in die tussentijd een andere relatie )gingen mij ex en ik het weer proberen met elkaar. Maar, zij woont in México en ik in nederland. We hadden het zelfs over trouwen en een leven daar op zetten. Ik had er alles voor over en zou dan ook inmigreren daar heen. Maar zou eerst 5 weken met elkaar daar doorbrengen en om alles te plannen. Ik had alles al geregeld ticket cadautjes verlovingsring alles lag klaar tot ze 24 uur voor mijn. Vlucht, mij vertel ze dat ze niet zeker is van haar gevoelens en dat ze me graag ziet maar mij niet wil teleurstellen of het gevoel wel de juiste is. Ze zegt: mijn hoofd zegt dat ik goed doe om een toekomst met jou op te bouwen, maar mijn hart zegt van niet. En dat ze tijd nodig heeft en dat ze niet wil dat ik op haar wacht. Maar dat ze tijd nodig heeft en dat zou egoístisch zijn. Wat moet ik hier mee? Ik wacht al meter dan 1 jaar. Wat moet ik doen??? Of ze houd gewoon niet van mij en weer dat ze het financieel goles sal hebben met mij. Ik ben radiólogos en zie mijn hele leven in diggelen vallen.
@ Juan,
Moeilijke situatie, zwaar. Ik kan begrijpen dat je veel verdriet hebt en dat je geduld op raakt.
Al zou het prachtig zijn dat jullie trouwen, het ziet er naar uit dat dit NIET het juiste is voor jullie beide.
Ze twijfelt, dat is een gevaarlijk signaal. Jij staat klaar om je leven hier achter te laten. Een grote stap. Zij wil deze niet nemen.
Stel dat ze niets zou zeggen en je verhuist naar Mexico. Als het dan misgaat… Of nog erger, jullie trouwen en daarna gaat het mis omdat ze al twijfelde vanaf het begin. Problematisch, nog pijnlijker dan wat je nu ervaart.
Ik hoop dat je haar loslaat en de tijd neemt om je verdriet te verwerken. Je kunt het.
Sterkte!
Vándaag toevallig belde ze me op , en stuurde een paar SMS achter elkaar berichtjes met de mededeling dat ze er spijt van heb en toch wel wil, ik heb niet eens gereageerd op de tel en op de berichtjes ik volel me net een Jo jo vándaag wel morgen niet , ik kan er alleen maar kwaad om worden . Maar doe ik hier wel goed aan , om niet te reageren ik hoy ontzettend veel van haar ??????of moet ik Gewoon zeg gen we doen het , of het gewoon allemaal laten .en het contact Gewoon verbreken en niks meer reageren .
Groetjes juan
@ Juan,
Vrouwen kunnen vaker wisselvallig zijn, in meer of mindere mate. In hoeverre kun je dat accepteren?
Uiteraard, dat wisselvallige moet niet te gek worden. In dit geval, in combinatie met emigreren naar Mexico (!!), het is verstandiger om haar links te laten liggen. De keus is aan jou.
Hoe dan ook, leef in overvloed…
Na een relatie van bijna vier jaar kreeg ik gister het bericht dat mijn vriendin “Er klaar mee was, en genoeg om mij gehuild heeft”.
Ik stond voor de deur van ons maar door haar gekochte huis en kon er niet meer in. Dit na een meningsverschil eerder op de avond dat de emmer deed overlopen volgens haar. Ik leerde haar in de herfst van 2008 kennen en was niet gelijk maar na een tijdje verliefd. Ze trof me op een slechte tijd: ik was net twintig wist niet wat ik moest gaan doen qua beroep, deed veel wiet roken en in de weekenden snuiven en naar feesten gaan. Ik was een emotioneel wrak en had had net dat jaar hulp gezocht bij de jeugd gezondheidszorg voor psycholoog.
Met haar had ik het al snel gezellig en kon ik een beetje breken met oude gewoontes. Het blowen was ik dus snel mee gestopt. We deden wel eens samen cocaïne snuiven mar dar stopten we ook samen mee. Er begon een nieuwe leuke tijd in mijn leven en de jaren 2009 & 2010 waren geweldig. In 2011 toen de relatie wat in ging dutten en de verliefdheid plaats ging maken voor houden van werden de scheurtjes zichtbaar. Ruzies waren er al in de jaren ervoor maar die liepen goed af. Ik was wel altijd de persoon die fout zat volgens haar in ruzies. Ik snapte haar niet enzovoorts, terwijl ik mezelf toch wel altijd als een goed inlevend persoon heb beschouwd. Ze liet me aan mezelf en mijn waarden twijfelen.
Eind 2011 begin 2012 was ze het zat ze wist niet wat ze wilde en maakte het uit. Ik was kapot, echt gebroken. Me toekomst viel in duigen. We hadden al eerder plannen gehad om samen te wonen enzovoorts, maar ze was er nog niet aan toe, maar het zat er echt in. We hebben wel al die 3 jaar bijna continu bij elkaar geslapen, de ene week bij mijn ouders de andere week bij haar. Maar het was dus over, ze leerde al vrij snel iemand anders kennen waardoor ik me nog minderwaardiger voelde. Ik heb ook wat ‘gescharrelt’ met vrouwtjes. En in de zomer van 2012 ( we hadden al die tijd wel enigszins contact gehouden via whatsapp) vertelde ze oppeens dat ze dood ongelukkig was omdat ze mij niet kwijt wilde raken. Ik was in de buurt en gingbij haar langs, ik was net zo goed als over haar heen en ik trapte er weer in. In de oude gevoelens.
Daarna kwam er weer intiem contact maar van een relatie was geen sprake. Ze ging op zich zelf wonen doordat haar vermogende vader een huis had gefinancierd. En ik kwam daar ook vaak, heb geholpen met klussen want was inmiddels weeer werkloos in de herfst van 2012. Dat bleef een beetje doorsudderen en vanaf maart 2013 hadden we weer echt een relatie.
Maar ik bleef twijfels houden, een gebroken kopje wat gelijmd is blijft scheuren vertonen. Het seksleven was slecht en dat bleef het ook, vaak ruzies om stomme dingen waar het toch altijd weer aan mij lag. Ze had het ook druk met werk, studie en het opzichzelf gaan was ook wennen. In de zomer moest ze ook nog is van filiaal wisselen en uiteindelijk na het alsmaar klagen dat ze moe was concludeerde de dokter dat ze pfeifer had gehad en dat het inmiddels een opbrander was.
Dit is zo vanaf juli dit jaar. Ik ging ook al tijden met tegenzin naar mijn nieuwe baan die ik vanaf januari had. En ik kon het niet meer aan en heb in augustus ontslag genomen. Dus nu zaten we samen thuis. Want ik woonde inmiddels ook bij haar. Ging goed, op een paar keer na. De opbrander was wel lastig voor ons twee. Maar over het algemeen was het gezellig. Ze zij regelmatig dat we samen oud gingen worden, hadden het over kinderen enzovoorts. Toch is gister opeens de bom gebarsten na een meningsverschil en ligt het weer volledig aan mij.
Nu denk ik wil ik haar terug? Ze zet me nu al een tweede keer in de kou. En wat ik nog het vervelendste vind is dat ik weer thuis moet gaan wonen. Ik had in het eerste deel van de relatie echt een goed gevoel, tweede deel stuk minder maar het was net weer terug het goede gevoel. =[ Ze heeft me al in het begin van de relatie gewaarschuwd dat ze moeilijk is. Ik moet verder maar het valt weer zo rauw op me dak dit.
Ik ben sinds vorige gescheiden na een relatie van 11 jaar waarvan we 5 jaar getrouwd waren.
Het kwam voor mijn als donderslag bij heldere hemel toen hij mijn vertelde dat hij wilde scheiden.
Hij heeft me bedrogen met een ander nu is het zo dat ik nog altijd heel erg veel van hem hou ondanks alles en sinds twee maanden hij mij hoofd steeds meer op hol brengt.
Hij vroeg ineens of ik met hem naar bed wilde ik schrok daar wel heel erg van want hij woont samen met die vriendin waar hij mij mee heeft bedrogen.
Heeft hij spijt???
Wil hij me terug????
Of gebruikt hij me als speeltje????
Ik zei het was toch altijd lekker en je bent zo mooie vrouw geworden.
Woensdag hadden wij een kindbespreking van de oudste en daarna moest hij iets uit de auto pakken en zoende hij me zomaar daarna reed hij weg onderweg zag ik hem aan de kant van de weg staan maarcik deed of ik hem niet had gezien en ik kreeg een app of ik even ergens kon stoppen ik dacht er is iets aan de hand dus ik stopte en we stapte uit en hij pakte me vast en begon me he passioneel te zoenen het was zo intens daarna stapte we allebei weer in de auto en reden naar huis sinds dien heb ik niks meer van hem gehoord.
Ik weet echt niet wat ik hiervan moet denken.Wil hij van twee wallen eten of niet???
Alsjeblieft kun jij me antwoord geven wil me ex me terug of niet moet ik hem vergeten.
Gedurende 17 jaar heb ik een relatie gehad met de vader van mijn 2 kinderen. Ongeveer 8 maanden geleden kwam hij met het nieuws dat hij gevoelens had voor mijn “vriendin” die wederzijds waren maar omdat we samen zoveel hebben meegemaakt en omdat ik altijd goed voor hem ben geweest wou hij onze relatie nog een kans geven. Volgens hem ging het voor hem al een jaar niet meer goed, maar hij had me daar nooit eerder over aangesproken, ook niet tegen zijn vrienden. Nu vraag ik me af dat hij die niet zegt om zijn verliefdheid goed te praten. Na zijn woorden om ons nog een kans te geven belde hij haar op in mijn aanwezigheid om haar te zeggen dat hij bij mij bleef en dat hij ons nog een kans gunde. Gedurende de eerst 2 a 3 weken belde hij haar niet op, enkel zij belde naar hem en liet hem geen seconde gerust. En 2 maand nadat de woorden zijn gevallen is hij hier vertrokken en gaan samenwonen. De mensen zeiden me het heeft tijd nodig, maar ik heb het gevoel dat het bij mij slechter gaat hoe langer hij weg is. Hij is de liefde van mijn leven en mijn beste vriend. Eigenlijk komen we nog redelijk goed overeen wat betreft de kinderen maar als zij thuis is kan hij niet snel genoeg weg zijn, ik denk dat hij van haar hier niet lang mag blijven. Is zij er niet blijft hij een tijdje bij mij. Ik kreeg de raad om het contact te minimaliseren en laatst toen hij de kinderen kwam halen ben ik me expres boven gaan verstoppen en heb ik mijn ma ingeschakeld zodat ik hem niet zou zien. Hij heeft hier toen zeker een half uur staan wachten. Tegen onze vrienden zegt hij nu dat hij nooit meer bij me terug komt (vooral omdat die ook op hem hebben zitten inpraten om die stap niet te nemen. Wat betreft ons huis, ik mag hier blijven en hij zal samen met me mee afbetalen. Ik vind dat vreemd omdat ik weet dat zij een geldwolf is en alles voor haar wil. Ik heb soms het gevoel dat hij nog teug komt en dan weer ook niet. Ik weet met mezelf gewoon geen blijf meer. Ik voel me alsof ik toen ben gestorven.
Hier ook iemand met intens liefdes verdriet. Weet ook niet wat ik met mezelf aan moet. En ook het gevoel dat er stuk van mij is doodgegaan. Wat een verschrikkelijk ellendig gevoel. Leef met je mee. Ook al is mijn verhaal net even iets anders. Ik zoek steun maar niemand kan mij helpen. Helaas moet je voor een groot gedeelte hier zelf doorheen.
Met vriendelijke groet. een vrouw met intens verdriet
@kooistra,
Ik wens je veel sterkte toe!
Heb jij mijn tips op video al gezien? Je kunt je daar gratis inschrijven: http://www.LiefdesverdrietVerwerken.com/
@ Sarie,
Je hebt het zwaar, ik begrijp het wel.
Los van het feit dat hij een punt achter de relatie heeft gezet, weet dat jij goed bent geweest! Houd dat in het achterhoofd, het kan je steunen.
Als jullie contact erg goed was, dan is er een redelijke kans dat hij op een gegeven moment weer vriendschappelijk contact met je zoekt. Na maanden of misschien zelfs jaren.
Dat is niet 100% zeker, soms gebeurt er nooit meer iets. Maar dan nog steeds weet jij dat je goed bent geweest voor hem!
Heel positief!
Gestorven? Dat klinkt dramatisch, maar er zit een kern van waarheid in. Na een relatiebreuk zie je jezelf op een andere manier dan voorheen. Een steunpilaar (opgebouwd in 17 jaar) valt weg en dat voelt als een gemis.
Hoe dan ook, het is belangrijk dat je je gevoel van eigenwaarde weer op pijl krijgt en je zekerheid in jezelf terugvindt.
Misschien komt hij terug, misschien niet. Door jezelf terug te vinden (zelfbeeld, emotionele stabiliteit) kom je door deze moeilijke periode heen. Ongeacht wat hij wel of niet doet.
Let maar op, binnen een maand of drie voel je je absoluut beter!
Tip: schrijf je meteen in voor de tips op mijn andere site:
http://www.LiefdesverdrietVerwerken.com/
Hallo, onlangs zijn ik en mijn partner uit elkaar gegaan en dit valt me nogal rauw op mijn dak, ik zou graag wat tips willen hebben hoe ik dit kan verwerken en of ik ook haar terug kan winnen. We hebben bijna 5 jaar een relatie gehad, ken haar al 8 jaar en we hebben ook 3 jaar samengewoond, op een gegeven moment lukte het niet meer omdat ik door mijn depressie schulden had opgebouwd. Toen zijn we tijdelijk uit elkaar gegaan en ben ik weer bij pap en mam gaan wonen, we zijn toen toch weer bij elkaar gekomen en dat ging ook een tijdje goed. Tot we een keer ruzie kregen en ze geen contact meer met mij wou, ze heeft het toen ook uitgemaakt en hierdoor zit ik met een leeg gevoel en kan er eigenlijk ook niet met mensen over praten in het echt. Ik hoop echt dat iemand me hier mee kan helpen en me wat ondersteuning kan bieden want ik ben ten einde raad, ik zou er alles voor geven om ook gewoon nog 1 gesprek met haar te kunnen voeren en om gewoon te snappen waarom dit zo is gegaan etc. Maar dit gebeurt niet want ze heeft me geblokt op facebook etc en wil geen contact meer met mij. Alvast bedankt voor de hulp het is zeer welkom!
@Tony,
Je wilt tips? Schrijf je gratis in op mijn andere site: http://www.LiefdesverdrietVerwerken.com/ Je krijgt de komende tijd een aantal tips/technieken voor het verwerken.
Dit is het belangrijkste punt: je kunt er niet over spreken met mensen (offline). Doe je best om dit jaar je leven anders in te richten. Dit kost tijd, energie. Je zult moeite moeten doen.
Het loont! Op een gegeven moment heb je een of twee goede vrienden/vriendinnen waar je ook je problemen mee kunt bespreken. (Ook, want alleen klagen of je problemen delen doet de vriendschap uiteindelijk ook goed.)
Ongeacht wat er verder in je liefdesleven gebeurt, heb je mensen in je leven die je kunnen steunen (en andersom). Dan heb je een grote vooruitgang geboekt.
Min of meer heb je dat al aangegeven: een depressie waardoor financiële problemen zijn ontstaan. Veel relaties gaan stuk door financiële problemen!
En tijdelijk bij je ouders wonen doet een relatie vaak ook geen goed. (Al is het heel mooi dat je een vangnet had!)
Nadat jullie toch weer bij elkaar kwamen, kwam er een ruzie. Geen idee waarover, maar dat kan soms dat extra duwtje zijn na alles wat is gebeurd. Problemen en pijnlijke ervaringen stapelen zich op totdat het over is.
Plus het feit dat relaties over kunnen gaan, omdat ieder zijn eigen ontwikkelingsproces heeft. De tijden veranderen, relaties gaan voorbij.
Het belangrijkste is dat je niet alles persoonlijk aantrekt. Een relatie heb je met zijn twee, dus het ligt niet allemaal aan jou.
Wil je nog steeds snappen waarom het uit is? Schrijf je in voor de gratis tips!
Houd vol Tony. Je gaat je beter voelen na verloop van tijd, echt waar.
Hallo,
mijn vriend heeft het vorige week maandag uitgemaakt na 9 maanden, ik ben er echt kapot van. Hij wou het op school doen, maar ik begon heel hard te huilen. Dus hij zegt we proberen het nog 1 keer. Maar die avond heeft hij het via app toch gedaan. Dat vind ik nog wel het ergste, ik heb die kans nooit gehad.
De rede dat het uit is, is omdat we al langer ruzie hebben. Het rare is dat ik ben 3 maanden gelede begonnen
met de pil. en sinds dien hebben we meer ruzie als eerst. Dat komt volgens mij omdat ik veel emotioneler ben.
Zondag was het de doorslaggevende dag, het was zijn verjaardag en het zat me al langer dwars dat hij niet zo vaak luister of echt leest wat ik zeg of typ. en zondag zaten we in een restaurant en ik zei tegen hem dat ik om 9 uur thuis moest zijn vanwege school. Hij spreekt zijn moeder aan, en ik vraag hem niks te zeggen, want ik wil niet dat we gaan haasten. Daarop zegt hij ik zeg alleen dat we de taart op een andere dag doen. Ja dat is goed, maar mijn vriend is Argentijns dus hij praatte spaans tegen zijn moeder. Als hij heeft gezegd wat hij wou zeggen antwoord zijn moeder om negen uur?? dus ik ga er van uit dat hij het toch heeft gezegd. Maar dat had hij niet gezegd. Toen werd ik boos op hem, maar dacht bij mezelf ik blijf gewoon rustig, want het is zijn verjaardag. Maar voor hem is dat niet zo overgekomen.
het leek deze week alsof ik niet meer voor hem bestond. Dinsdag ochtend hebben we even gepraat, maar ik begon weer te huilen. waarop hij steeds mijn handen vast pakte en me op mijn wang kuste en me nog steeds schatje noemde. dat kwam heel dubbel over.
Het ergste deze week is vrijdag geweest, ik hou nog heel veel van hem, dus mijn vrienden zeiden kom we gaan drinken vrijdag om je problemen een beetje te vergeten. dus ik met mijn gedronken, gaan er een paar van mijn vrienden naar huis, ik viel op de plek waar we waren bijna in slaap dus ik zei tegen een vriend kom we gaan naar de kroeg.
komen we daar net aan, komt mijn ex naar me toe. helemaal bezopen vraagt hij aan mij hoe het gaat. ik geef antwoord en ineens geeft hij me een kusje op mijn mond, ik vraag hem waarom hij dat doet, waarop hij me nog een keer kust. hij zegt dat hij me mist en zoent me daarna. voor mij was het super, mijn hele week was weer goed, want het voelde alsof hij nog steeds van me hield.
de dag erna app ik hem want ik wil erover praten, bied hij zijn excuses aan en dat hij zich er niks meer van kan herinneren. dat deed me heel veel pijn.
nu weet ik niet hoe ik hem het beste terug kan krijgen.
ik had het erover met vriendin van mijn ex zijn broer (beetje moeilijk, ik weet het), ze zei dat hun ook wel eens uit elkaar waren gegaan, maar als ze een keer met hem ging praten dan wisten ze dat ze beide dom waren en ze nog van elkaar hielden. mijn mijn ex is niet heel erg als zijn broer, maar ik had een plan bedacht dat als het deze week niet goed komt of nog niet hebben gepraat. dan ga ik zaterdag naar hem toe met koekjes die ik ook voor hem had gebakken toen we 6 maanden samen waren.
is dit een goed idee?
ik wil hem heel graag terug,
groetjes iris
Hey,
Ik ben vijf maanden samen geweest met een jongen.. Hij is altijd lief en zorgzaam voor mij geweest en ik heb dat vaak niet goed genoeg gewaardeerd. Ik ben altijd een te drukke dame geweest waar totaal geen jongen in haar leven paste. Omdat ik stage moest lopen ben ik gestopt met werken en trainen en precies toen kwam hij in me leven waardoor ik veel op hem ben gaan leunen en claimen. Hij gaf me altijd het gevoel dat hij van me hield, en hij gek op me was. Bij dit gevoel had ik ook bepaalde verwachtingen van hem als hij dat niet deed werd ik boos en sprak ik onbewust een schuld gevoel bij hem aan (manipuleren). Hij had eerder een punt achter ons gezet en toch zijn we weer bij elkaar gekomen. Een week voor nieuw jaar ging het perfect tussen ons maar met oudjaarsavond was ik op een feest en was redelijk van de kaart. Hij had tot half 2 niks van zich laten horen terwijl ik dat wel had verwacht dus besloot ik hem zelf een sms te sturen met daarin “gelukkig nieuw jaar schat, ik hou van je!” waarop hij heel kort reageerde met “gelukkig nieuw jaar”. Ik werd daar verdrietig van en belde hem helemaal hysterisch en boos op waarom hij zo deed. Ik heb de lelijkste dingen gezegd en hij tegen mij. Hij belde me een paar dagen daarna op om het uitte praten en zei daarbij dat het klaar was tussen ons. Hij zou half januari vertrekken naar Afrika voor 3 maanden voor vrijwilligerswerk en wou me pas na zijn reis weer zien. Toch was hij nog langs gekomen bij me thuis om te “praten”. Gelijk bij binnenkomst gaf hij me een kus en is uiteindelijk toch blijven slapen.. Hij is daarna nog een paar keer langs gekomen waarop hij wel daarvoor elke keer zei dat het geen goed idee is dat we nog seks hadden aangezien het klaar was. Ik wou dat nog wel omdat ik toch niet achter onze breuk stond. Nu lijkt het of we alleen nog maar seks hadden maar dat was niet zo we deden nog leuke dingen samen en gedroegen ons alsof we helemaal niet uitelkaar waren terwijl de buitenwereld dacht van wel. Nu is hij 2,5 maand weg naar Afrika… ik heb geeeen idee of ik veel contact moet zoeken, ik ben bang als ik dat niet doe ik hem kwijt ben omdat ik diegene ben die het meest fout zit. Ik wil in deze 2,5 maand aan mezelf werken.. Ik ga weer intensief trainen en beginnen met werken als zodra hij terug komt ik lekker in me vel zit en vooral op me eigen benen sta. Ik vroeg me af over nog tips zijn dat wij toch weer bij elkaar kunnen komen…. I hope so
” you never know what you lose when you realized you not fight for it. And when you lose it. Its likely impossible to get it back”
“Liefde is een plekje ergens tussen hemel en hel.
En niet zoals beweerd word tussen de hemel en aarde.
Want bij liefdesverdriet sta ik nooit met beide benen weer op de grond. En lijkt net of m,n hart in brand staat”.
Hai.
Mijn relatie is na 5.5 jaar voor bij. Wij hebben moeilijke momenten gehad maar ook mooie momenten.
Ik was niet bepaald makkelijk persoon. Mijn ex waarschuwde al: als je zo door gaat duw je me van je af. Ik was naïef. Hij is ook vreemd gegaan. Toen heeft hij het uitgemaakt. Toch bleven we het proberen. Terwijl hij met haar in de maag zat en zij hem maar niet met rust kon laten.
Nu is hij er achter gekomen dat zij een naar persoon is en is hij klaar met haar. Ik kreeg hoop. Maar helaas wil hij mij ook niet meer. Het is nu 6 maanden uit. We wonen nog samen maar hij slaapt overal. Hij wil binnenkort spullen weghalen en op zichzelf zijn. Maar ik heb hem ook gezegd: klaar is klaar, dan verdwijn je uit mijn leven. Je bestaat niet meer voor me. Dat doet hem zeer.
Hij zegt dat hij heel veel van me houdt en diep in zijn hart mij niet kwijt wilt.
Maar IK WIL HEM TERUG. Hoe kan ik voor elkaar krijgen dat hij over zijn angst heen is en het weer wilt proberen? En mij echt terug wilt? En niet zonder mij wil en kan…
@ Chan,
Moeilijk, het is moeilijk voor je. En in die 5 en een halfjaar is veel gebeurd.
Ik begrijp dat je hem terug wilt (ondanks dat hij het niet ‘netjes’ met jou is omgegaan. Vreemdgaan, blijven hangen bij die andere vrouw, etc.)
Hem terugkrijgen is moeilijk maar hoeft niet onmogelijk te zijn. Maar laat het de vraag zijn of het wel verstandig is om het nog een keer met hem te proberen. Verleg je focus.
Hem afhankelijk van je maken? Kom op, wees reëel!
Je bent geen makkelijk mens? Vertel daar eens wat meer over. Dit kan misschien wel het belangrijkste zijn van dit alles!
Hoi,
Ik ben Steve en ben 41 jaar oud. Graag zou ik mijn verhaal even kwijt willen en misschien jullie kijk erop?
Na een relatie van 14 jaar is afgelopen december mijn vriendin vertrokken. Het kwam toedertijd voor mij erg onverwachts, alhoewel als ik nu terug denk en terug kijk is was het ergens wel logisch. Het laatste jaar heb ik weinig aandacht meer voor haar gehad omdat ik meer met mezelf in de knoop zat. Maar voor mij was het zo dat ik voor mijn gevoel niet minder van haar hield.
Nu is ze twee maanden weg en ik ben ten einde raad.
We hebben intussen wel contact gehouden tot sinds kort en je raadt het al.. ik heb dus alles gedaan wat door iedereen afgeraden wordt.. ik heb haar bestookt met Whatsapps en Facebook berichten ( wel prive ) in alle soorten en maten om zo maar te zeggen. Telkens als ze zei dat ze twijfelde en naar huis wilde komen nam ik dat als reden om haar te bestoken met berichten en telefoontjes om haar over de streep te trekken, maar telkens als ik dacht dat ik het zover had trekte ze zich terug. Ik weet nu dat dat fout was en heb ik haar waarschijnlijk alleen verder weg geduwd.
Twee weken terug heb ik eindelijk een weekendje samen kunnen regelen, ik ben vrijdags naar haar toe gereden en niet lang nadat ik aan was gekomen merkte ik al dat het niet zou gaan werken. Buiten de kus die ze mij gaf toen ik uit de auto stapte heeft ze me niet aangekeken of aangeraakt. Eigenlijk wilde ik die avond alweer weg gaan, maar had toch nog hoop dat zaterdags wel leuk zou worden. Zaterdags hebben we een strandwandeling gemaakt, waar ze ver van me vandaan liep, ook ‘s avonds toen we naar de film gingen was ze afstandelijk.
Toen we later in bed lagen vertelde ze me dat ze wel heel veel van me houdt, dat ik een hele leuke vent ben, dat ze me niet kwijt wilde en dat ze wilde dat ik tegen haar aan kwam liggen en vasthield, gewoon lief, maar ook zei ze dat ze niet meer verliefd was en dat er niks meer in zat. Ik vond dat vreemd/teleurstellend omdat ze een paar dagen ervoor nog zei dat ze erover zat te denken om thuis te komen.
Die nacht ben ik weggegaan terwijl ze sliep. “s Morgens belde ze eerst, maar ik had niet opgenomen, daarna kreeg ik een Whatsapp waarom ik zomaar weg was gegaan en haar niet wakker had gemaakt. Ik heb geantwoord dat ik het niet moeilijker wilde maken dan het was en dat we beter het contact voorlopig konden verbreken.
Thuis heb ik haar een handgeschreven brief gestuurd waarin ik uitlegde waarom ik zo van haar houd, waarom ik verliefd op haar ben geworden en ook dat ik weet dat ik fout heb gehandeld door haar te pushen en haar niet de tijd heb gegeven waar ze wel om had gevraagd en dat mijn wens om haar terug bij mij te hebben op/tot dat moment belangrijker voor mij was dan haar wens om even met rust gelaten te worden zodat ze kon nadenken. En nogmaals dat we het contact beter konden verbreken tot we beide ons draai hadden gevonden.
Deze brief zou ze woensdags ontvangen hebben en zondag avond kreeg ik een berichtje dat ze mijn brief had gelezen, dat ze het erg lief vond en ze bedankte me.
Nu weet ik niet wat ik moet doen? Ik begrijp niet zo goed wat er aan de hand is, dinsdags zegt ze nog dat ze eigenlijk graag terug wilt komen, vrijdags als ik daar ben doet ze erg afstandelijk en dan zaterdags zegt ze dat ze van me houdt, dat ik haar vast moet houden en tegen haar aan moet liggen, maar dus ook dat ze niet meer verliefd is en niet met me verder wilt. Dat brengt me in de war. Ik weet wat ik fout heb gedaan en wil er alles aan doen om het te keren, maar ik weet niet wat ik moet doen nu? Niks? Afwachten?
Misschien heb jij een advies voor mij?
Alvast bedankt voor het lezen
Hallo Steve,
Ik vroeg me af hoe het allemaal is afgelopen?
Mijn relatie met mijn exvriend is nu 2 weken over na een relatie van 10 maanden te hebben gehad. We hebben het samen altijd heel eeg leuk gehad en ik nooit gedacht dat het op deze manier zou eindigen. We hebben nooit met elkaar besproken wat we nou echt van elkaar nodig hadden enzo en er waren wel al een tijdje spanningen.
We kregen op een begeven moment ruzie via whatsapp. Uit woede heb ik gezegd dat ik beter verdien en dat hij maar dood moest vallen. Hij heeft mij nog gesmeekt het niet uit te maken maar ik loog dat mijn gevoelens voor hem over waren. Ik heb hem zo’n pijn gedaan dat hij besloot er een punt achter te zetten.
Ik kreeg al gelijk erge spijt en ben de dag erna met hem gaan praten. We waren beide erg emotioneel en ik heb hem gezegd hoe erg het me speet. Hij zei dat ik sterk moest zijn en door moest gaan met zijn leven omdat hij er geen goed gevoel meer over had en ik hem teveel pijn had gedaan.
We hebben nog een uur geknuffeld en gehuild , ik ben er kapot van. Ik heb al 2 weken niks meer gehoord en ik ben zo boos op mezelf en de dingen die ik heb gezegd. Ik heb hem een brief gestuurd waarin ik schrijf hoe dom ik ben geweest en de relatie zou willen oppakken omdat ik weet dat als we beter communiceren dit mogelijk is maar heb nog geen reactie..
Wat kan ik doen? Ik hou zo van hem.
@ Adriana,
Dat het op deze manier is uitgegaan, extra pijnlijk! Het is nu bijna 3 weken geleden, ik hoop dat het een beetje beter met je gaat.
Je geeft aan dat de laatste tijd er al spanningen waren. Ben je je bewust waar deze vandaan kwamen? Grote kans dat deze de oorzaak waren van de relatiebreuk. Jouw woedeaanval is slechts de aanleiding geweest.
Met andere woorden, het komt niet alleen maar door jouw woedeaanval. Ik zeg niet dat de woede uitbarsting goed is geweest. Maar je hoeft ook niet de verantwoordelijkheid van de relatiebreuk volledig voor rekening te nemen.
Belangrijke adviezen:
#1. Communiceer over belangrijke, gevoelige of gevaarlijke onderwerpen NIET per SMS of Whatsapp. Dit is misschien wel de meest voorkomende fout die mensen maken in een relatie…
#2. Neig je vaker naar woede uitbarstingen? Werk aan woedebeheersing.
#3. Analyseer de bron van spanningen die jullie hadden in een relatie.
Je ex terug winnen, kan dat? Heel misschien. Het belangrijkste is dat je eerst je balans terug vindt en leert van je ervaringen (zie bovenstaande punten). Je zou dit als een potentiële ‘ex terug methode’ kunnen zien.
En loop vooral niet achter hem aan in de hoop dat hij je terugneemt. Jullie hebben al een gesprek gevoerd en je hebt hem een excuus-brief geschreven. Hij weet dat je spijt hebt en hem dolgraag terug wilt. Aandringen kan nu juist averechts werken.
Dus eerst je eigen zaken op orde brengen. En nogmaals, reken er niet op dat de relatie nog te redden is.
Veel sterke Adriana! (Zie ook mijn liefdesverdriet-site met tips voor snellere en betere verwerking.)
Heb nu bijna twee jaar een relatie waarbij we eigenlijk direct zijn gaan samen wonen. Elkaar in Berlijn leren kennen, zij uit Friesland, ik uit Brabant. Zij zeven jaar ouder. Ben stapelgek en houd zielsveel van haar. Maar ze gaf ineens aan met me te willen praten en daarbij gaf ze aan het niet meer te zien zitten en uit elkaar te gaan omdat ze me meer is gaan zien als Broertje/goede vriend. We zouden zelfs gaan trouwen… Kan niet wennen aan het idee zonder haar verder te moeten en wil niet verder zonder haar. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik er in geslaagd ben de vrouw van mijn dromen van me af te stoten. Ze geeft zelf aan dat ze me niet aan het lijntje wil houden, dat ze zichzelf kent en weet dat het gevoel niet meer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel wél terugkomt? Ik ben wanhopig en wil niet verder zonder haar.
@ Leon,
Een paar dagen zijn verstreken. Hoe gaat het nu met je? Wil je een update doen door nog een keer te reageren?
Ik kan begrijpen dat je het erg moeilijk hebt. Houd vol, je gaat je beter voelen op een gegeven moment. Houd vol, houd vol.
Je stelt de vraag hoe JIJ ervoor kan zorgen dat het gevoel bij haar terug komt. Leon, zo werkt dat niet met mensen. Jij bent niet verantwoordelijk voor hoe een ander zich voelt en gedraagt. Eis dat dus ook niet van jezelf. Vier het feit dat een vrouw uit vrijheid voor jou kan kiezen, inclusief gevoel en verlangen.
Dat zij niet voor jou kiest, het niet meer voelt, zegt NIETS over hoe jij als man bent. Doe je best om het je niet persoonlijk aan te trekken. Ook dat heeft tijd nodig, zo’n relatiebreuk gaat je niet de koude kleren zitten.
Wellicht dat dit inzicht je kan steunen:
Om van iemand te houden hoef je niet bij iemand te zijn. De liefde kan zelfs niet wederzijds zijn. Zelfs al kun je je liefde niet tonen, nog steeds kan je van iemand houden.
Als je liefde los laat staan van het hebben van een relatie, kun je jezelf bevrijden. Dat helpt tevens het verwerken van de pijn.
Houd rekening met het feit dat mensen het moeilijk vinden om een relatie te verbreken. De redenen die worden aangedragen voor de relatiebreuk kunnen niet kloppen. Mensen zijn zich vaak onvoldoende bewust van wat er werkelijk aan de hand is (daarom is navragen en uitleg eisen meestal zinloos).
Natuurlijk is het wel belangrijk om het te noteren. Denk er eens over na hoe de relatie is verlopen. Aan de hand van de artikelen op deze site kun je veel aan jezelf ontdekken.
Sla niet te hard! Je bent in goed gezelschap van miljoenen mannen en vrouwen die (het idee hebben) dat ze hun partner van de dromen hebben weggejaagd.
Gelukkig kunnen dromen vervagen en kun je nieuwe dromen krijgen. Dat hoeft niet nu, komt vanzelf. Tot die tijd, zorg goed voor jezelf.
Om je daarin te ondersteunen, zie mijn liefdesverdriet verwerken-site. Schrijf je even in voor de gratis video’s, helpt enorm!
http://www.liefdesverdrietverwerken.com/
Hallo Viktor,
Ben intussen ruim 5 jaar door eigen schuld gescheiden. Ik heb 2 volwassen kinderen resp. 22 en 23 jaar.
Ik heb mijn ex weleens gevraagd of hij ergens wat wilde gaan drinken of eten echter daar heeft hij negatief op gereageerd.
Ik heb al vaker “Ex terug methodes” bekeken maar tot op heden ben ik daar nooit aan begonnen; dit vanwege het ontbreken van recencies.
Ik heb mijn leven intussen weer goed op de rails maar ondanks dat blijft het gemis.
Het zou al heel wat zijn om zomaar weer eens “in real life” met hem te kunnen praten.
Zou jij mij misschien tips kunnen geven over hoe ik het voorzichtig in de juiste richting kan sturen?
Alvast dank voor een antwoord.
Met vriendelijke groet,
Sunflower
Beste Victor,
Mijn verhaal is misschien een beetje anders dan de anderen, omdat hier ook godsdienst, familie en afstand een rol spelen. Hopelijk kunt u mij advies geven.
Het is nu officieel ongeveer twee/drie weken uit tussen mij en mijn ex (hij is 4 jaar ouder dan ik ben, ik ben in de twintig). Ik praat nu al 11 dagen niet met hem. Dit hebben wij samen besloten omdat het niet goed is voor mij, maar ook niet voor hem om het te verwerken.
Wij hadden ongeveer vijf maanden officieel een relatie, maar daarvoor waren we al een maand of twee/drie wel serieus met elkaar in de weer. Vele gesprekken via Skype/telefoon en paar keer daten. Het probleem dat zich voordeed, is dat ik een andere godsdienst heb dan hij. Voor ons geen probleem, maar voor de families (meer van mijn kant eigenlijk..) wel. Dat is probleem 1. Probleem 2 is dat hij ongeveer 3 uur van mij vandaan woont met de trein en 1.5 uur met de auto (wel heeft hij familie hier in de buurt waar ik woon waar hij in het weekend kon verblijven om mij ook te zien, maar ik heb niemand daar). Deze relatie was geheim voor mijn ouders omdat mij vaak door mijn moeder verteld is dat het niet kan/niet mag en wat er allemaal niet voor een drama gaat afspelen. Hierdoor durfde ik het niet te vertellen en hij was het er wel mee eens om er mee te wachten. Ik moest dus elke keer smoezen verzinnen om met hem af te spreken en dit werd verdacht. En het zat me toch deels dwars door te liegen tegen me ouders. Doordat ik dit niet te vaak kon doen omdat het anders te verdacht werd, zag ik hem niet zo heel vaak. Eerst een paar keer 1 x per week. Maar daarna zat er één keer een maand tussen. Dit zat hem dwars.
Kort gezegd, het is uitgegaan omdat hij de afstand moeilijk vond en nog het probleem dat familie zou gaan maken (waarmee ik later me ouders geconfronteerd had nadat er gevraagd werd waarom ik zo teneergeslagen was, waardoor ze zeiden dat ze toch uiteindelijk niet kunnen tegenhouden.. dit “lichtpuntje” kwam te laat). Hij zei dat hij zo een relatie niet kan opbouwen omdat hij me niet vaak zag, 1 x per week zou hij wel het minimale vinden maar dat kon toen niet altijd e.d., hij was wel blij na het nieuws van wat mijn ouders zeiden, maar zijn gevoel bleef bij zijn beslissing en hij zei dat zijn gevoel minder werd omdat hij me ook minder sprak en het voor zichzelf afsloot. Paar dagen voordat ik mijn ouders confronteerde, hadden we een ontmoeting om ‘echt afscheid’ te nemen waarbij we allebei emotioneel waren en huilden. Hij hield (misschien houdt?) nog wel van mij, of op zijn minst gaf nog om mij. Hij wilde ook vriendschappelijk contact hebben, omdat ik veel voor hem betekend heb en hij helemaal niets tegen mij heeft en nooit iets negatiefs in mij gezien heeft (zegt hij..). Ook zei hij dat hij relaties nu wel opgeeft omdat het altijd misgaat, zoals nu, dat toch een factor het heeft kunnen verpesten, ook dat het moeilijk zal worden dat iemand mij zou kunnen ‘overtreffen’. Alleen weet ik niet of hij na deze ‘geen-contact periode’ als eerst contact zal opnemen of zich later nog open kan stellen naar mij toe. Na een periode zal ik denk ik wel zelf contact opnemen, maar niet over het verleden beginnen. Zijn ego is nogal groot en hij is koppig, ook gewild bij vrouwen. Wel werk ik aan mezelf deze weken en probeer veel afleiding te zoeken zoals met vrienden en sporten. Het helpt wel een beetje.
Hopelijk kunt u mij advies geven over hoe ik zou moeten handelen of de hoop gewoon moet laten varen.
Alvast bedankt.
Groet,
Zahra
Beste Zahra,
Bedankt dat je je verhaal doet! Godsdienst / levensovertuiging speelt wel vaker een grote rol bij een relatiebreuk. Toch kan het ook goed gaan. Ik ken een stel dat geregeld woorden heeft over dit onderwerp, omdat ze allebei een andere godsdienst hebben (volgens mij was dit geen discussiepunt in het begin). Toch was het liefde op het eerste gezicht en zijn ze nog steeds dol op elkaar. Al decennia getrouwd.
Dat ik dit vertel is vermoedelijk pijnlijk: “het had wel gekund”. Zeker na het ‘lichtpuntje’ van je ouders.
Punt is, elke relatie kent zijn uitdagingen. Afstand, godsdienst, gezondheid, werkritme, taal, communicatievaardigheid, enzovoorts. En natuurlijk de familie. Er is veel te overbruggen als jullie op een lijn liggen en zelf een plan durven te trekken.
Maar wanneer familie weigert zich aan te passen, dan vraagt dat meestal om hele grote problemen of een relatiebreuk.
Je wilde eventuele grote problemen vermijden, begrijpelijk. Maar zoals je merkt, dat loopt al gauw uit op een relatiebreuk. Geheimhouden kan in eerste instantie een extra dimensie geven aan de relatie. Maar in de praktijk geeft het zoveel onhandigheid dat op een gegeven moment de koek op is.
Het is belangrijk om voor jezelf te beslissen wat je wilt op liefdesvlak. Blijf je streven naar het tevreden stellen van je familie? Dat mag. Houd rekening met het feit dat jij de prijs daarvoor betaald. En als je minder rekening houdt met de wensen van je familie, ook dan betaal je daarvoor de prijs.
Je ouders hebben aangegeven dat ze je niet kunnen tegenhouden. Klinkt niet enthousiast, maar het is een opening, enige flexibiliteit. Toch blijft het belangrijk om zelf bewust af te wegen wat jij wilt op liefdesvlak en in hoeverre je je laat leiden door je familie. Dit maakt veel uit voor een relatie; het leven.
En hoe nu verder? Moeilijk te zeggen, ik weet niet in hoeverre hij het er tegenwoordig echt moeilijk mee heeft. Als het breekpunt voorbij is, is er vaak geen weg terug. Het kan sowieso goed zijn om een periode rust te nemen zonder enig contact. Ik adviseer daarom in dit geval om hem los te laten. Zoek dus voorlopig geen contact. Zo kun je sneller je balans terugvinden.
In balans en met rust, is de kans groter dat hij het misschien toch nog een keer wil proberen. En zo niet, je staat voortaan steviger in je schoenen. Je weet nu dat je ouders zich iets flexibeler kunnen opstellen dan je had verwacht. Goed om te weten!
Hoop dat het een beetje beter met je gaat. Dit soort situaties kunnen erg moeilijk zijn, dat weet ik wel. Veel sterkte!
Beste Victor,
Heel erg bedankt voor uw reactie en ik voel me wel wat beter. Af en toe voel ik me nog wel eens heel erg verdrietig, maar ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Ik zie wel hoe het hierna loopt en wat er gaat gebeuren als ik eventueel (als ik hier klaar voor ben) na een tijdje weer contact zal opnemen. Ik heb wel veel steun aan een paar mensen uit mijn vriendenkring, dat is echt een grote plus.
Groet,
Zahra
Beste Zahra,
Graag gedaan! En ik blij om te horen dat je steun hebt! Succes en sterkte, Victor
Hooi allemaal
Ook ik heb na 5 jaar een relatie breuk
het is pas 2 weken geleden en er is al van alles gebeurd
we konden niet met elkaar praten omdat we geen houding konden geven aan ons gesprek
Dus hebben we elkaar verwijten toe geslingerd
Maar ik mis haar zo ondanks wat er gebeurd is
Maar nu heeft ze me geblokkeerd enzo
Maar laatst belde ze me wel dus ene keer doet ze dit en dan weer dat
Dus ben een beetje radeloos en ze heeft gezegd deze maand geen contact met me op te kunnen nemen
En ze wou denken en ze wou even rust te
Maar door een boze bui heb ik haar alles wat van mij was ontnomen en wat moet ik nu
Maar door alles ben ik zo in de put geraakt wie kan me helpen
Groetjes mo.
En wat het moeilijk maakt is dat we allebei veel om elkaar geven
We waren ook soort van vader moeder voor elkaar
En ik moet verder ik weet het maar ik denk nog elke dag aan het goede wat we hadden
Maar er was te veel gebeurd
En daardoor zitten we in deze situatie
Hoi momo
Jij bent nu heel even verward. Je voelt de grond onder je voeten gewoon wegzakken en kunt niet meer helder nadenken. Bij momenten ben je heel emotioneel en weet je niet wat je moet doen en zeggen en daardoor ga je nu net verkeerde dingen doen/zeggen. Het belangrijkste is dat je nu innerlijke rust gaat creeren. Daarom is het belangrijk om even afstand van haar te nemen. Toch zeker 2 a 3 maand. Gewoon ff niet meer bellen met haar of haar zien. En als ze belt, dan zeg je gewoon zonder kwaad te worden dat jij ook ff tijd nodig hebt om te herstellen en je ff met rust wilt worden gelaten. Alles op een rij zetten en proberen terug nuchter te worden zodat je een beter overzicht hebt. Je moet haar ook de tijd gunnen om net hetzelfde te doen. Na een tijd ( de bezinningsperiode zeg maar)kan er mss een constructief gesprek volgen zonder elkaar dingen te gaan verwijten. Hoe stom het ook klinkt, jij moet nu ff weer rationeel zien te worden, net zoals zij.
Veel sterkte, je hebt het nodig!!
Goed advies Danny! Bedankt voor je reactie 🙂
Danny
Bedankt voor je snelle reactie.
Dat ga ik ook doen met professionele hulp want in die 5 jaar heb ik best wel veel klappen moeten incasseren. En had ook zelfmoord neigingen. Gewoon door het feit dat ik werkelijk zielsveel om haar geef en dat het zwaar is Hell yea maar door die professionele hulp hoop ik ook verder alles goed op een rijtje te krijgen. Wil ik die ongezonde relatie herbeleven ja of nee.
Want heb gelezen bij borderline mensen gaat het vaak snel over en hebben ze snel weer terug een nieuwe prins op het witte paard gevonden. Bij mijn zal het inderdaad langer duren want ik was de geen zonder die ziekte. Maar goed heb totaal geen contact meer met haar dat heeft zo wel weer een goed teken. Want haar telefoon had ik als een geschenk gedaan en dat heb ik haar ook afgenomen. Het is en blijft mijn gebaar was toen echt boos en heb er ook echt oprecht spijt van en dat kan ik haar nooit meer laten weten.
Groetjes mo.
Bedankt dat je je verhaal hebt gedeeld op mijn site! Ik hoop dat je je al iets beter voelt.
Professionele hulp kan erg goed zijn. En nee, je hoeft niet per se je ongezonde relatie te herbeleven. Er zullen wellicht wat pijnpunten naar voren komen, maar dan nog is van herbeleving/regressie geen sprake.
Ik wens je veel sterkte toe.
Mijn vrouw en ik zijn na 10 jaar en bijna 5 jaar huwelijk en 2 kids uit elkaar, ze heeft me verlaten voor een andere man (jongen) die 13 jaar jonger is dan mij. Ze is gelijk vanuit hier bij hem in gaan wonen en kennen elkaar nog maar kort. Ik ben hier zo kapot van geweest en heb haar dus ook bestookt met berichtjes… Het is nu 1,5 maand geleden.
Na zo’n 3 weken begon ik mij weer wat beter te voelen, want ik keek terug op onze relatie en die is vaak niet goed geweest, ondanks dat ik zielsveel van haar hou en zij de moeder van mijn kids is. En ik was eigenlijk al in mijn hoofd bezig een nieuwe toekomst op te bouwen. Dus begon ik mij wat rustiger te gedragen betreft de berichtjes… en toen ineens stuurde ze mij dat ze mij terug wil.
Heb de dag er na een gesprek met haar gehad en ze zei dat haar hart en hoofd bij mij ligt en dat ze terug wil komen, maar dat ze niet weet wanneer omdat ze hem ook geen pijn wil doen. Ik was meteen weer helemaal van slag en besefte mij dat ik haar ook terug wil.
Maar nu? wat moet ik doen? de ene keer negeert ze mij ( als ze samen met hem is) en de andere keer zegt ze weer dat ze terug wil komen. Ik ga hier weer aan onderdoor en weet niet meer wat ik nou moet doen.
Moet ik haar die tijd geven? wetend dat ze met een andere kerel is.
Moet ik haar met rust laten? wat dat vind ik op het moment heel moeilijk omdat ik bang ben dat ze zich bedenkt.. Vind het trouwens wel een goede tip die ik ergens las om mezelf weer aantrekkelijk te maken voor haar en te laten zien dat ik goed in mijn vel zit om haar zo over de streep te trekken, maar zal dat helpen?
Hoi Delta,
Bedankt dat je je verhaal hebt gedaan!
Vermoedelijk is je (ex) vrouw in de war, worstelt ze met tegenstrijdige gevoelens en weet ze niet hoe ze het op een rijtje kan krijgen. Vermoedelijk voelt ze zich ook schuldig tegenover jou, de kinderen, familie, etc. En ze is na die 10 jaar relatie en 5 jaar huwelijk toe aan een frisse wind. Menselijk! Die jongere man biedt haar vermoedelijk avontuur waar ze zo erg naar snakt.
Maar, ze mist ook jou omdat ze vermoedelijk nog steeds van je houdt en wel degelijk ook veel moois kon vinden in jullie relatie / huwelijk. (Ook als deze verre van ideaal was.)
Citaat van jou:
In wezen wil ze jou en hem niet kwetsen. Ze zit in de spagaat. En ik acht de kans groot dat ze zich geregeld anders voelt, waardoor ze of meer naar jou of meer naar hem neigt. Ze heeft haar balans niet gevonden. (En op zichzelf kan dat al de frisse wind zijn, het avontuur, waar ze naar snakt…)
Advies: wijs haar op het feit dat ze vrij is en mag doen en laten wat ze wil. Ze mag voor hem kiezen, of voor jou. Alleen het is onmogelijk om voor jou èn hem te kiezen.
Plus: wijs haar op haar gedrag zonder boosheid of onvriendelijkheid. Het idee dat ze hem niet wil kwetsen, nou en? Door niet bij jou terug te keren kan ook kwetsend voor jou zijn. Dus wat ze ook kiest, ze zal iemand kwetsen. En kwetsen is geen ramp, mensen kunnen incasseren, verwerken en los laten. Ze mag eens voor haarzelf kiezen. Wat verlangt zij!
Sterker nog, als ze voor jou kiest, zal ze vermoedelijk ook het avontuurlijke van die andere man missen. Als ze voor hem kiest zal ze vermoedelijk jou missen (vertrouwen, diepe band, intimiteit, structuur, vul aan…)
Dit zeggen tegen haar, werkt verhelderend en kan erg confronteren. Ook voor jou! (Want je doet geen poging om haar over te halen om bij jou terug te keren.)
Wil je een vrouw die ECHT voor jou kiest? Dan werkt het vaak beter om geen druk te zetten, maar het te zeggen waar het op staat. Het is optie a of b, of zelfs heel iets anders. Want er zijn nog talloze opties behalve jij en die man. (Zet je haar onder druk, dan is de kans groot dat ze helemaal doorschiet in de vlucht naar nieuwigheid.)
Kiest ze voor jou, dan kunnen jullie daarna SAMEN werken aan het herstellen van de relatie. Inclusief de frisse wind waar ze naar snakt. En dat kost veel moeite en tijd, normaal voor een langdurige relatie of huwelijk.
Jezelf aantrekkelijker maken? Jazeker, dat is goed. Maar NIET speciaal voor haar, maar in zijn algemeenheid!
Stel dat ze voor jou kiest, is jouw upgrade leuk voor jou en haar. Komt ze niet terug, dan ben jij een meer aantrekkelijkere man, leuk voor jou (en wie weet voor wie nog meer 😉 )
Doe niet alles alleen maar voor haar. Trek je eigen lijn! Uiteindelijk maakt je dat nog aantrekkelijker…
Dus sowieso is het belangrijk om je te blijven verbeteren wat betreft algehele verzorging en mentaliteit; actieve zelfverbetering. Los van het feit of je een relatie hebt of niet!
Punt om over na te denken: jij hebt een avontuurlijke kant aan jezelf die vermoedelijk is ondergesneeuwd door al je verantwoordelijkheden in het leven. Je werk, familie, kinderen, enzovoorts. Deze kun je wakker schudden en naar de oppervlakte brengen.
Doe dat niet omdat je haar terug wil (begrijpelijk), doe het voor jezelf. Word avontuurlijker!
Veel sterkte en succes Delta. Ik heb vertrouwen in jou dat je ook hier doorheen komt. Houd vol.
Dag allemaal,
Mijn man en ik hadden een relatie van 16 jaar waarvan 7 jaar gehuwd.
We hebben 2 kindjes.
We waren jong samen en hadden een passionele relatie. Alles ging vanzelf. Hij was een goede papa en we hadden niets te kort. Alles was perfect. Ik was zijn meisje zijn alles en hij is ook mijn alles. We waren heel open naar mekaar. Er was heel veel liefde, begrepen mekaar en vulden mekaar perfect aan.
We hadden een grote vriendenkring en een druk sociaal leven
3 Jaar terug hebben we beslist om te bouwen. Het was leuk om samen aan ons nestje te bouwen.
Maar mijn man was ook zelfstandig en ik had ook een erg drukke job. We kwamen onder een ferme druk te staan. Mijn werkgever ging failliet , mijn man was alles beu en wou plots meer vrijheid.
De vrolijke plichtsbewuste man is plots veranderd . Zo kwamen we in een negatieve spiraal terecht. Alsof we geleefd werden. Mijn man werd steeds afstandelijker en had ook vluchtgedrag . Hij wou steeds meer uitgaan sporten en er was geen plaats meer voor ons.
Het laatste jaar dat we samen woonden zei hij ik weet niet meer wat ik wil. Voel me niet gelukkig. De ene dag was ik slecht de andere dag was ik zijn droomvrouw en zei hij dat hij niet zonder me kon. Ik wilde alles doen om ons gezin te redden en zelfs dat heeft voor hem wellicht verstikkend gewerkt.
In november is aan het licht gekomen dat hij troost vond bij een vriendin, en toen kwamen steeds meer leugens aan het licht.
Hij heeft zijn firma in de steek gelaten en gedraagt zich als een puber nu.
Zijn verantwoordelijkheidsgevoel is verdwenen. Hij is kwaad op alles en iedereen. Hij is impulsief. Hij valt van euforie in woede. Hij is onherkenbaar.
Sinds november woont hij bij zijn ouders . Een enkele weken terug belde hij al wenend dat hij me nog doodgraag ziet. Nu zijn zijn woorden weer anders en zegt hij , ik wil weer gelukkig zijn maar tussen ons is er te veel gebeurd. Hij heeft angst om terug te komen en staat wellicht ook onder druk van zijn ouders en die vriendin.
Het voelde jaren aan alsof wij het perfecte koppel waren. ( tuurlijk heeft ieder huisje zijn kruisje)
Mijn gezin en mijn man zijn mijn alles. Ik wil dat alles hersteld kan worden. De communicatie verbeteren, de passie terug voelen, kunnen vergeven en de liefde voor mekaar weer kunnen tonen en voelen.
De scheidingsprocedure wordt ook steeds meer op de lange baan geschoven. Soms denk ik hij zal plots weer aan de deur staan.
Een periode kwam hij ook af en toe nog eens langs voor een babbel en vroeg hij me nog hulp. Nu er steeds meer leugens aan het licht gekomen zijn word ik steeds woedender. Uiteraard ben ik ook stik jaloers op die ander.
De vele pogingen om te praten over dingen waar het fout liep kaatst hij af. Hij weigert ook een stuk in eigen borst te kijken.
Ik heb alles gegeven voor die man. Ik steunde hem in de zaak, zijn sport , zijn hobby’s en liet mijn eigen hobby’s aan de kant liggen. IK zie er graag goed uit en maak het graag gezellig thuis. Maar ik ben ook sober en eerlijk. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen.
Velen zeggen uw man is niet meer dezelfde heeft een burn out. Zelfs daarin heb ik hulp proberen te zoeken. Hoewel dat inzicht van zijn kant moet komen he.
Kortom. Ik ben geen en weer geslingerd tussen verdriet en woede. Radeloosheid ( terwijl ik normaal een persoon ben die voor alles wel een oplossing ziet, volhardend is en al zeker geen opgever)
Ik ben een vechter maar slaag er nog niet in om opnieuw een leven te beginnen. Wat ik had was me te kostbaar . Hij is er nog, bestaat nog en ik weet dat we nog steeds een boontje hebben voor mekaar.
Ergens heb ik de stille hoop dat hij terug nuchter zal worden. Ik kan hem nog niet loslaten.
We konden niet zonder mekaar en nu zitten we in zo een negatieve spiraal dat praten al niet meer lukt. OOk zijn ouders willen een hard spel spelen…
In het begin van de breuk sms ten we constant met verwijten. Nu probeer ik hem te negeren. Als hij om de kinderen komt dan weet hij alles over me. Waar ik ga en waar ik sta.
Ergens voelt het aan alsof we nog niet klaar zijn met mekaar . Dat we te sterk waren al die jaren.
En dan duikt plots de paniek als ik bedenk dat hij wel ECHT weg is en dat er nu wel veel gebeurd is
Mss komt hij terug maar kan ik hem dan nog vergeven???
Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. De vechter is even een schim van haarzelf. Liefde is een spookje die me constant plaagt!
Hebben jullie nog tips voor me?
s
Dag s., bedankt voor je reactie en verhaal!
Helaas kan ik je geen gouden tip geven waardoor hij meteen weer bij je terugkeert, eerlijk is en dat alles weer wordt zoals voorheen.
Mocht het ooit goed komen, dan is het sowieso een andere relatie dan ooit tevoren. Hij is veranderd, en jij door dit alles ook!
Het lijkt erop dat hij een grote innerlijke verandering doormaakt en niet weet hoe daarmee om te gaan. Vervolgens loopt dat uit tot liegen en draaien. Het is een worsteling die je hem niet kunt afnemen.
En dat sluit de deur naar structurele verbetering samen. Helaas!
Hij zal het in zijn eentje moeten doen. En jij ook. En dat is aan de ene kant vreselijk, maar aan de andere kant vermoed ik dat het belangrijk is dat jij er weer eens voor jezelf bent!
Op zich is dat heel lief. Toch, neem je voor omdat niet meer te doen. Natuurlijk mag je de ander steunen. Soms mag je ook water bij de wijn doen en tijdelijk iets van jezelf opgeven.
Maar je eigen hobby’s zijn heel belangrijk voor je ontwikkeling en plezier in het leven. Te lang dit soort zaken verwaarlozen maakt dat je meer en meer op de ander leunt. En dat gaat ten koste van je aantrekkingskracht als vrouw.
s., begin nog deze week aan iets wat je echt leuk vindt. Dat is voor jou en voor jou alleen!
Dat je dat zo ervaart is logisch, want je hebt jezelf te weinig aandacht en ruimte gegeven.
Nogmaals, zet jezelf nu eens in de schijnwerpers in je leven.
Je gaat je anders voelen en na verloop van tijd ben je veel sterker geworden zodat je problemen beter het hoofd kunt bieden.
Hij is veranderd. Je hoopt op hem zoals hij toen was, en dat vormt juist een barrière om (misschien) ooit terug te komen bij jou. Hij gaat vooruit (al ziet het er nu uit als een drama).
Vanaf het moment dat je accepteert dat de dingen zijn zoals ze zijn, kun je loslaten.
Het is hoogtijd om jezelf verder te ontwikkelen. Je gaat jezelf op een andere manier leren kennen, je zult verbaast staan…
Hij is niet echt weg, er is slechts afstand. Je kunt van iemand houden ook van afstand. Zelfs al heb je geen relatie meer, al ben je verder gegaan met je eigen leven.
Misschien heb je het gevoel dat er een leegte is ontstaan nu hij ergens anders is. Vul deze leegte met jezelf en je gaat je absoluut beter voelen.
Samengevat: blijven hopen en vechten remt je persoonlijke ontwikkeling en maakt de kans nog kleiner dat hij in vernieuwde vorm bij je terug keert.
Vermoedelijk valt mijn reactie een beetje zwaar. Ik wens je veel sterkte s.!
Bedankt!!!! de ene dag beter dan de ander, met vallen en opstaan!
Gelukkig maar s. Op een gegeven moment is het meer staan en lopen dan vallen. Let maar op. Sterkte!
Hallo allemaal,
Sinds 1 jaar en 4 maanden heb ik een nieuwe vriendin met een zoontje van 11 jaar.
In het begin liep alles goed. Door onze afstand zagen we elkaar alleen in het weekend. We dachten samen na om te gaan samenwonen.
In januari merkte ik dat haar houding naar mij anders werd, veel minder spontaan, onze intimiteit werd stukken minder, weekenden bracht ze al lezend door op de bank zonder zich te bekommeren om mij.
Ik heb haar gevraagd of er iets was en of het aan mij lag. Het was altijd haar werk met veel stress, haar zoontje met wie ze veel afspraken had.
Nu sinds 8 weken heeft ze aangegeven tijd voor zichzelf te willen nemen en haar spaarzame vrije tijd voor zichzelf en haar zoontje gebruikt. Ik moet eerst maar eens zorgen dat k werk en een eigen woning vindt en dan kijken we weer verder. Dat is het laatste wat ze me schreef.
In mijn ogen is de relatie nog niet definitief over. Temeer dat mijn kleren daar nog liggen, mijn tandenborstel nog gewoon in de badkamer aanwezig is en ik ook haar huissleutels in bezit heb.
Hoezeer ik ook probeer om geen contact op te nemen, zie ik wel op Facebook dat ze onze vriendschap status heeft veranderd en haar andere goede vrienden gewoon kunnen zien dat ze nog steeds een relatie heeft. Nu ben ik er via via ook achter gekomen dat ze al minimaal 2 weken niet thuis is geweest, waardoor ik sterk het vermoeden heb dat ze een ander heeft. De gedachte dat ze intiem is met een ander maakt me “gek”. Het maalt maar door mijn hoofd en pieker me suf.
Wat moet ik doen of wat is uw kijk op mijn situatie.
Wat een verdrietig verhaal sportcoach. Ik kan begrijpen dat je het er moeilijk mee hebt.
Hoe weet je zo zeker dat ze intiem is met een ander? En in hoeverre zijn je bronnen betrouwbaar?
Je kunt om verschillende redenen een paar weken van huis zijn. Een (binnenlandse) vakantie, een tijdje bij een vriendschappelijke vriend(in) logeren om bij te komen… Het hoeft niets te zeggen over of ze iemand anders ziet.
De gedachte maakt je ‘gek’, maar jij kunt wel degelijk grote invloed uitoefenen op je gedachten.
Zorg goed voor jezelf…
Is ze daarna nog uit zichzelf begonnen over samenwonen?
In januari 2014 hadden jullie een relatie van 8 relatie. Het is niet uitzonderlijk dat de relatie dan al stukloopt.
Dit is het belangrijkste wat ik uit je reactie kan opmaken: geen woning en geen werk.
Het kan zijn dat ze weinig toekomst ziet omdat je je zaken niet op orde hebt. Hebben jullie ooit gesproken over hoe een eventuele toekomst zou gaan verlopen? Is er al eerder gesproken over dat je geen werk hebt?
Belangrijkste advies: zorg dat je een baan vindt en een eigen woning. Belangrijke fundamenten.
Wellicht ben je bezig met het vinden van werk en is dat een grote uitdaging. Ik hoop dat je snel profiteert van de economische ontwikkelingen. Geef niet op, blijf je inspannen (zowel met solliciteren als ontwikkelen). Sterker nog, doe er juist een schep bovenop. Daarmee kun je jezelf positief onderscheiden.
@ Sportcoach
De Nederlandse vrouw is erg carrière gericht. Ze heeft alle jaren voor zichzelf kunnen zorgen. En onafhankelijk van de man kunnen blijven. Ook zoeken deze vrouwen liefde. Zoals elke vrouw daar naar verlangt. In mijn ogen heeft ze niet gelogen naar je. Of is ze je überhaupt aan het bedonderen. Zoals hierboven staat beschreven wil ze afhankelijk en zelfstandig haar leventje beheersen. Werk zoeken, Een woning, en haar zelfvertrouwen. Je kunt je aanbieden door ook mee te willen helpen. De huizenmarkt en banenmarkt afstropen en haar hier attent op maken.
Een tip: als je aan een vrouw vraagt: “is er iets schat?”
En het antwoord is en blijft op geprikkelde toon: “nee er is niets aan de hand” dan wil ze eigenlijk zeggen: “ja, zie je dat dan niet, en dat probleem ben jij en ik kan daar nu niet met je over praten. Omdat ik niet met je wil praten”
Denk na was haar antwoord open of gesloten. Hier uit kun je informatie halen. Ken je situatie moeilijk inschatten. Jou als persoon en haar. Ook kinderen van een andere vader kunnen een struikelblok zijn. Ben je niet te veel de rol van vervangende vader. Maar nog wel haar vriend.
Onthou nu maar dat praten de sleutel is van elke relatie. Wens je veel succes en zoek wat afleiding. Ga sporten of werken of bij vrienden langs. Piekeren maakt het alleen maar erger. En laat je domme dingen doen waar je later spijt van krijgt.
Succes
@ delta
Dat ze vreemging was vanwege de sleur in je relatie. Die jongere man laat haar jong voelen. Heeft als vrijgezel leuke hobbys en een frisse jonge omgeving. Nou wil ik niet zeggen dat je je 13 jaar jonger moet gaan gedragen. Maar eens goed nadenken waar de vonk is ontstaan. Waarom is ze verliefd op je geworden. Is het een romantische dans? Was het die nacht bij een kampvuur starend naar de sterren? Herbeleef dit samen. Wees creatief. Vecht voor je relatie. Nu ze nog niet kan kiezen!
Aan een relatie van ongeveer drie jaar is twee weken geleden een einde gekomen. Op een of andere manier verliep het niet meer zo soepel. Het laatste jaar is het een paar keer eerder uit geweest, maar steeds lukte het ons om verder te kunnen. We waren en zijn elkaars grote liefde.
Het gaat mis vanwege miscommunicatie, het niet goed begrijpen van dé ander. We hebben beide een eerder huwelijk gehad en van daaruit leeft bij beide een stuk angst dat het weer dezelfde kant op zal gaan als in het eerste huwelijk.
Ook de wederzijdse kinderen spelen een rol, die vinden het erg lastig. Beide hebben we het laatste jaar nogal wat voor de kiezen gekregen: ziekte, verziekte arbeidsverhoudingen, sterfgevallen. Het is dus niet makkelijk geweest.
Is het realistisch te veronderstellen dat er nog een weg is om verder te gaan, of is dat kansloos?
Hey Klaas, bedankt voor je reactie.
Het ziet er niet goed uit helaas. Het laatste jaar is het al een paar keer uitgegaan. Vaak is dat het pad waarbij op een gegeven moment een definitieve relatiebreuk volgt. Of dat nu het geval is kan ik niet beoordelen.
Dit is een belangrijk onderwerp (breng ik ook nog een artikel over uit…). Ik kan echter niet meteen inhaken omdat je geen details hebt gegeven.
Het enige wat ik hierop kan antwoorden is: angst is vaak een slechte raadgever.
Helaas gaan heel wat relaties stuk doordat mensen hun vorige relatie(s) onvoldoende hebben verwerkt. Met als gevolg dat ze bijvoorbeeld een bepaald probleem op hun nieuwe partner projecteren, geheel onterecht. Deze projectie wordt op zichzelf een probleem in de nieuwe relatie.
Gezien het feit dat het een paar keer al even mis is gegaan, kan ik het sowieso niet uitsluiten dat de draad weer wordt opgepakt.
Toch is het zaak om je daar niet volledig op te focussen. Doe je dat wel dan sta je in wezen stil in het leven.
Advies: ontdek wat het belangrijkste is voor jezelf en focus daar je aandacht op. (Laat het niet de ex of de ex-relatie zijn.) Zorg hoe dan ook dat je je leven op orde krijgt. Het maakt je aantrekkelijker, het zorgt ervoor dat je problemen beter kunt oplossen en… het maakt je leven mooier.
Veel sterkte Klaas!
Victor,
Afgelopen dag hebben we met elkaar gesproken. Ze houdt van mij, ze wil me niet kwijt, ik ben haar grote liefde. En eigenlijk denk ik er ook zo over. Maar toch durven we beide niet verder samen. Angst, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen, dit speelt mee. Wat is nu wijs?
Waarschijnlijk is het wijs om allebei een stap terug te nemen. In plaats te focussen op een relatie, leg de lat minder hoog.
Ga met elkaar ‘daten’; afspraakjes. Richt op een leuk middag of avondje en doe je best om haar geregeld te verrassen. Eventueel loopt het uit op meer, die dag, maar daar is geen zekerheid over.
Hopelijk komen jullie weer een beetje in min of meer dezelfde beleving als toen jullie elkaar pas leerde kennen.
En bovenal, de angsten en onzekerheden staan minder op de voorgrond. De basis van jullie contact mag plezier zijn…
Toch nog steeds blijft mijn advies in de vorige reactie hierboven van kracht. Leg de focus op jezelf en het terugvinden van je balans. En wellicht is dat ook voor haar een goed advies is.
Vertrouwen hebben in iemand anders en je onzekerheden / angsten overwinnen, begint NIET bij de ander maar bij jezelf…
Veel succes jullie! En hopelijk kunnen jullie het plezier, in met elkaar afspreken, terug vinden.
Hii victor.
Vandaag was het zover. Mn vriendin heeft het uitgemaakt. De situatie is vrij complex. Zij was getrouwd, ik haar minaar. Ik weet en ze bevestigde het : zij hield echt van mij. Maar haar man rook onraad en werd heel achterdochtig. Zij heeft plannen om van haar man weg te gaan maar heeft schrik dat hij haar gaat betrappen want hij pluist haar mails, mobiel, facebook uit om een bewijs te vinden. Uit vrees om betrapt (onze relatie dus) te worden en misschien de kinderen te verliezen heeft ze het uitgemaakt met me. Ze zegt dat ze rust wil en enkel nu haar energie wil besteden aan haarzelf en de kinderen en dat er voor een relatie geen plaats meer is.
Eveneens wil ze dat ik me erover zet en verder ga met mn leven. Ik moet zeggen dat ik heel verbaasd was over dit alles want we hadden nochtans besloten om onze relatie op een lager pitje te zetten (om niet betrapt te worden) en eenmaal ze alleen zou wonen, het gewoon weer gaan oppakken. Ik ben serieus van de wijs want dit had ik niet verwacht. Mijn rationeel verstand zegt om haar idd die rust te geven. Ze hield een positief beeld van me over en als ik haar blijf bestoken met mails edd en haar situatie dus ook in gevaar blijf brengen, dan wordt dit beeld zeer negatief. En dat wil ik voorkomen, met de achterliggende gedachte dat het misschien in de toekomst toch anders kan uitdraaien. Ik weet niet Victor wat ik moet doen. Ben nu even heel onstabiel.
Een kleine positieve noot dan: toen ik deze ochtend heel triest en droevig was, moest ik naar een tankstation. Ik was daar bezig om in de shop wat eten te zoeken maar was met mn gedachten bij haar. Plots stapte daar een knappe stewardess binnen. Vraag me niet waarom, maar ik keek naar haar en glimlachte naar haar en zei goedendag. Zij keek recht in mn gezicht, glimlachte naar me en zei ook goedendag. Toen ik in de shop bij de bak met koffiekoeken ging staan kwam ze plots naast me staan. Ik vroeg haar welke koek zij wou en schepte hem met een schepper in een zak voor haar, waarop ze me bedankte. Daarna ging ze naar de kassa. Toen ze had afgerekend stapte ze mij voorbij, glimlachte weer en wenste me een goede dag. 5 minuten lang heb ik niet aan mn ex meer gedacht en kwam tot inziens dat er idd nog veel meer mooie vrouwen bestaan.
Heerlijk om te horen dat je toch nog in overvloed leeft. Zou de vrouw uit je vorige relatie zich zo ook niet kunnen voelen als jij in het benzinestation mee maakte? Begeert worden door al het vrouwelijk schoon lijkt voor veel mannen een droom. Gelukkig is dit niet te vaak. Anders ging ik echt naast m,n schoenen lopen.
Wat als je haar had uitgenodigd voor een herhaling? De nederlandse vrouw is losser geworden dan je denkt. Smeed het ijzer wanneer het heet is
Hoi Danny,
Wat jammer dat het zo moest lopen. Ik kan wel begrijpen dat ze afstand neemt. Als het misgaat dan kan dat een ongelofelijke heisa opleveren in haar leven. Ook ten koste van haar kinderen. Dus ik vind het geen onverstandig besluit, al is het pijnlijk.
Precies. Daarbij, als het misgaat dan loopt dat uit op een erg vervelend tafereel voor haar, voor hem en de kinderen.
Advies: blijf doen wat je je hebt voorgenomen: haar met rust laten.
Het is nu onzeker of er ooit nog iets gaat gebeuren. Je voelt onzekerheid… Maar je hoeft deze onzekerheid niet te bestrijden, laat het er simpelweg zijn. Vertrouw op de Overvloed…
Ondertussen doe je je best om een nieuwe balans te vinden voor jezelf als vrij man. (Verdriet hoort daar ook wel eens bij.)
Mocht ze op een gegeven moment haar problemen hebben opgelost (scheiden, eigen huis, gevoelsmatig alles weer op een rij), dan kan ze eventueel weer contact met je opnemen. Tegen die tijd kun je jezelf vernieuwd hebben en als het ware een nieuwe man zijn voor haar.
Het kan zijn dat ze geen contact meer opneemt, of dat je tegen die tijd al een andere fantastische vrouw hebt ontmoet…
Kun je hier iets mee?
Prachtig! Het komt wel goed met jou Danny 😀
Bedankt victor, je bevestigt hetgeen wat ik dacht: haar met rust laten. In ons laatste gesprek zei ze dat ze echt van me hield maar geen energie had om de relatie verder te zetten omwille van de kritieke situatie waarin zij vertoefde. Weet je, ik ben blij dat we als vrienden uiteen zijn gegaan: geen ruzie, geen gedoe en vooral een zeer positief beeld van elkaar. En dat wil ik niet verbrijzelen.
Ik ga me herbronnen want emotioneel deed het me veel. Ik heb mezelf leren kennen het afgelopen jaar en heb nog heel wat werk voor de boeg. Zo realiseerde ik me dat haar gevoelens wel intenser waren als die van mij en zij er toch net iets meer voor ging dan ikzelf. Tja, ik kreeg als alleenstaande man plots heel veel aandacht van die vrouw, en dat streelde mn ego wel. En dan neem je idd risico’s.
Graag gedaan!
Precies! Dat op zich is erg waardevol. En natuurlijk, daarmee is er eventueel potentieel voor de toekomst.
Op zich komt dit vaak voor. Een van de twee doet meer zijn of haar best dan de ander. Zolang het enigszins in balans blijft hoeft dat geen probleem te vormen.
Hoop dat het goed met je gaat Danny en van de zomer geniet.
Hoi Victor,
Kom hier eens een update geven:
Na ander halve maand no contact met mn ex had ik besloten om eens een sms te sturen naar mn ex, om te vragen hoe ze het stelde. Ze stelde het goed maar was nog niet over de breuk heen. In onze relatie zei ze altijd tg me dat als het uit zou zijn dat we vrienden moesten blijven. Dus ik stuurde ook die sms ter goeder trouw omdat ik dacht dat ze het zou apprecieren. Tot eergisteren ik een onschuldig berichtje stuurde, werd ze kwaad en zei ze dat ik haar met rust moest laten. .???? Begrijpe wie begrijpe kan. Vrouwen zeggen soms A maar uiteindelijk bedoelen ze B. Ik dacht dat ze vrienden wilde blijven. Uiteindelijk heb ik haar nummer gewist en mn oude simkaart weggegooid. Twordt tijd om verder te gaan.
Maar goed, met mij gaat het eigenlijk verassend de goede kant op. Ok ik denk nog wel aan haar maar kan nu weer genieten van de mooie dingen. Ja soms zijn er de downmomenten, maar die zullen met de tijd wel slijten. In plaats van te blijven rouwen ben ik eens gisteren bij mezelf stil blijven staan en eens opgesomd wat nu de positieve dingen waren van dit verhaal en wat ik eigenlijk heb geleerd. En het was verbazend toch heel wat:
1: een vrouw kan op MIJ verliefd worden en zelfs zot op mij kan staan,
2: ja, ik kan een goede minnaar zijn. Mn ex zei dat ik goed kan luisteren, dat ik goed kan plagen, dat ik goed kan knuffelen, dat ik goed kan praten (zowel serieus als geestig) en passioneel kan vrijen.
3 ik kan mij nu veel minder afhankelijk opstellen van een vrouw. Ik kan haar gemakkelijker de vrijheid geven die ze wil.
4: ik begin nu ook meer te beseffen dat onze wereld veel meer vrouwen bevat die hetzelfde kunnen denken over mij.
5: ja ik ben in staat om een goede relatie te hebben
6: ja ik zie er zeker niet slecht uit 🙂
Al die argumenten zorgen ervoor dat ik nu meer positief over mezelf denk en dat ik veel meer potentieel heb naar vrouwen toe dan zelf gedacht. Een goede boost voor mn zelfvertrouwen en deze ervaring gaf mij ook een nieuw inzicht want mn vorige relaties waren altijd van korte duur en stelde nooit veel voor.
Hey Danny,
Bedankt voor weer een update! 😀
Jammer dat je toch contact hebt gezocht. Al kan ik het wel begrijpen dat je het hebt geprobeerd.
Waarschijnlijk reageert ze niet positief op je berichtje omdat ze haar leven op orde probeert te krijgen. Dat berichtje haalt oude pijn naar boven en maakt het haar moeilijker.
Ja, oorspronkelijk was het haar bedoeling om vrienden te blijven. Dat klinkt in theorie mooi, maar in de praktijk kan dat juist zwaar of zelfs onmogelijk zijn.
Hetzelfde kan gezegd worden voor mannen in zijn algemeenheid. Menselijk…
Een goed besluit!
Niiiiice! Dit mogen meer mensen doen na een relatiebreuk!
Toch mag er ook ruimte blijven om te rouwen; het wordt toch wel minder en minder voor je nodig.
Succes Danny, beter en beter 😀
Hoi Victor
Waarom vind je het spijtig dat ik contact heb gezocht? Wat heb ik daarmee dan fout gedaan? Fout signaal gegeven ofzo?
Door opnieuw contact te zoeken voerde je de druk op, terwijl het niet waarschijnlijk is dat ze haar problemen al heeft opgelost. Je wrijft dan als het ware tegen de haarrichting in.
Door niet te contacten, maak je er een open eind van zodat de kans groter dat er ooit nog iets gebeurt.
Aan de andere kant, je hebt haar contactgegevens gewist omdat ze niet goed reageerde toen je contact zocht. En dat is op zich een winst; je kunt verder, je bent vrij.
Ik hoop dat het goed met je gaat Danny. Ik lees sowieso jouw reacties graag.
Heey victor,
Mijn vriend en ik waren 2 jaar lang samen. We waren echt stapel op elkaar, maar mijn houding zat in de weg. Ik was best wantrouwig door mijn verleden dus hij voelde zich niet gewaardeerd. Hij investeerde veel in de relatie en hoopte dat ik zou veranderen. Nu heeft hij geen hoop meer en wilt hij vrienden blijven. Hij vindt dat ik een goeie vrouw ben, maar nog jong. We gaan over 2 maanden een maand op vakantie en stiekem hoop ik dat er weer iets zult bloeien, terwijl hij zei dat ik niks moet verwachten. Ook wilt hij weer openstaan voor andere kansen die hij in de toekomst kan krijgen. Hoe kan ik hiermee t beste omgaan en zorgen dat hij weer gevoelens voor me krijgt?
Hoi Lisa, bedankt voor je reactie.
Dus het is uit en hij wil alleen nog vrienden blijven. Maar jullie gaan nog wel met vakantie samen. Waarschijnlijk omdat jullie die vakantie al geboekt hadden, toch?
En je stelt de vraag hoe je er voor kunt zorgen dat hij weer gevoelens ontwikkelt…
Het punt is dat hij door een proces is gegaan van veel investeren in de relatie naar volledig opgeven. Dat op zichzelf kan alles in de weg staan, zelfs al zou hij nog gevoelens hebben of weer ontwikkelen voor jou. Vroeg of laat gaat het weer mis, want het belangrijkste probleem is niet opgelost.
Een belangrijk punt dat je aandraagt: je bent wantrouwig.
Hoe uit zich dat in de praktijk? Richt je pijlen voorlopig hierop. Dit is misschien wel het belangrijkste waarom de relatie is stukgelopen.
Veel sterkte Lisa!
Bedankt voor je reactie Victor.
Klopt onze vakantie was al geboekt en dit kost veels te veel geld om te annuleren. En inderdaad dit is ook de reden van waar wij nu staan en zolang dat wantrouwig blijft, zal t weer mis gaan. Daarom wil ik nu aan mezelf werken en hopelijk zal hij zien dat ik volwassen kan zijn. Maar wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat ik het gevoel van vertrouwen weer bij hem kan opwekken? Ik wil dat hij een fijn gevoel bij me heeft en weer in me wilt geloven. Voor nu zal voorlopig mijn afstand van hem houden en hem de ruimte geven.
Graag gedaan Lisa.
Probeer niet te bewijzen dat je volwassen kunt zijn, dat maakt je juist niet volwassen; het benadrukt een jonge leeftijd. En trouwens, ook volwassen maken er vaak een potje van.
Probeer niet iemand anders te zijn, omdat je het idee hebt dat jij niet goed genoeg bent in wat dan ook, voor wie dan ook.
Maar wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat ik het gevoel van vertrouwen weer bij hem kan opwekken?
In het kort:
1. Niet zoveel wantrouwen meer hebben (pak de oorzaak aan, niet alleen maar het gevolg / de symptomen)
2. Niet achter hem aanlopen in de hoop dat hij gevoelens ontwikkelt…
3. Wel je waardering uiten wanneer hij iets voor je doet wat je leuk vindt
4. Wel volop van het leven genieten, los van hem. Je krijgt daar een bepaald gevoel en uitstraling van. Het maakt je veel aantrekkelijker. Je neemt die aantrekkelijke uitstraling vanzelf mee tijdens de vakantie…
Ik hoop dat je van de zomer kunt genieten. Veel succes Lisa!
Hallo,
Ik ben nu 2 weken vrijgezel na een relatie van 6 maanden. Hij heeft het uitgemaakt. Hij was ongelukkig, maar kan me niet loslaten, totdat ik maand geleden op vakantie naar Spanje ging. Toen kwam hij zijn ex tegen waar hij goede herinneringen aan heeft, op dat moment zei hij: ik wil je nooit meer kwijt enzo.
Toen kwam ik terug en maakte hij het uit maar uiteindelijk toch weer proberen, daarna een week later zei hij: we gaan er weer wat moois van maken. Alleen zag hij de dag erna zijn ex weer en realiseerde zich dat hij niet gelukkig genoeg was bij mij.
Ik heb hem uitgelegd waarom ik achteraf weet wat hem ongelukkig maakte, daar was hij blij om maar het maakte niet meer uit voor hem, hij wilt me geen hoop geven en zegt daarom gemene dingen.
Hij zegt ik weet hoe het is om hoop te krijgen en dat is het ergste om te doen. Hij zegt gekozen te hebben met zijn hoofd, niet met zijn hart. Hij zegt zelf dat ie nu zo gelukkig is zonder me en dat met hem praten alles erger maakt. Dus ik hem geen contact meer met hem.
Hij heeft zelf gezegd een toffe tijd gehad te hebben en op de een of andere manier voelt het gewoon niet goed zo, iedereen zei hij leek zo verliefd en gek op jou zelfs nog in de laatste week.
Ik ga hem met rust laten en als hij niet terug gaat naar ex of iemand anders dan ga ik hem over tijdje toevallig meeten en dan zien we wel. Ik wil geen hoop creëren want hij zegt vergeet me en ga door..
Beste Mijnann,
3 Feiten:
1. Hij was al niet zo blij met jullie relatie, voordat je met vakantie ging of voordat hij zijn ex had ontmoet
2. Hij kan/kon moeilijk een keuze maken tussen jou en zijn ex (jullie hadden tijdelijk een knipperlicht-relatie)
3. Uiteindelijk kiest hij voor zijn ex.
Ik vind dat jij een man verdient die zonder twijfel voor jou kiest. Niet een man die, met de hakken over de sloot, met tegenzin of ‘maars’, een relatie met je wil aangaan. Jij verdient een man die 100% voor jou durft te kiezen!
Kom eerst maar bij en doe je best om hem zoveel mogelijk los te laten (zie mijn site met liefdesverdriet tips, schrijf je ook in voor de gratis tips op video).
Kijk pas of en wat je doet over een maand of 3 (liefst langer).
Ik hoop dat je tegen die tijd inziet dat hij geen nieuwe kans verdient, los van het feit of hij dat wel of niet zou willen.
Veel sterkte!
Beste heer Verlon,
ik ben hier terecht gekomen omdat ook ik met een enorm gemis naar mijn “ex” zit. Ik zeg “ex” omdat we “officieel” geen vriend en vriendin waren…
Ik zal dit even verder toelichten. Wij hebben elkaar via een dating site leren kennen al gauw gaf hij aan dat hij niet op zoek was naar een vaste relatie omdat hij sinds kort gescheiden was na een huwelijk van 12 jaar. Hij wilde wel iemand leuks ontmoeten en leuke dingen mee doen (uit eten, uitgaan etc…) Ik kon mij hierin vinden en zodoende zijn wij onze “relatie” van start gegaan. We hadden een hele leuke tijd en een gigantische klik (het voelde bovennatuurlijk, magisch gewoon)
Na een periode werd hij ineens afstandelijker. Na veel halen en trekken van mij gaf hij aan dat hij gelogen had over zijn scheiding en nog midden in het proces van scheiding zat en dat de scheiding voor hem niet gewenst was…. Hierna is het contact verbroken omdat hij dus met andere zaken bezig was en geen ruimte meer had voor mij. Het lag niet aan mij maar aan de situatie zei hij. Ik denk dat hij gevoelens voor mij kreeg wat hij van te voren niet verwacht had. Dit heeft hij later nooit willen toegeven toen ik hier naar vroeg.
Maar goed ik kon hem niet uit mijn hoofd krijgen ondanks zijn leugen. Na een tijd is ons contact (van mij uit) weer hersteld en heb ik hem hiervoor vergeven. Nou weer een leuke tijd kwam er tegemoet. Maar ook stoote hij mij toch weer af omdat hij veel met zichzelf bezig was en het verwerken van zijn scheiding. Ik vond het heel begrijpelijk allemaal en ook nu toonde ik begrip. Ik probeerde een vriend voor hem te zijn door mij zo op te stellen. Hij gaf steeds vaker aan rust te willen (van mij) Ja uiteindelijk had ik toch gevoelens voor hem gekregen en besef ik dat ik mij veel te veel opdrong en aandacht vroeg terwijl hij daar op dat moment niet op zat te wachten. Dus wederom hebben wij gesproken en de relatie beëindigd.
Hierna nam hij nu weer contact met mij op en liet mij weten dat er een vervelende situatie voor hem zou plaats vinden(niet de daadwerkelijke scheiding) (hij deelde zijn gevoelens iets wat hij daarvoor niet deed omdat hij dat moeilijk vindt) ik heb hier toen (anders dan ik voorheen deed) niet begripvol op gereageerd maar juist heel fel. Vanaf dat moment was het klaar voor hem!
Om een lang verhaal kort te maken toen ging het finaal mis. Ik zocht contact met hem om het goed te maken hier wilde hij niets van weten en heeft mij vrijwel genegeerd voor een periode van 2 maanden. Ik ben toen in een depressie geraakt met paniekaanvallen en alles daar bij. In die periode heb ik hem bestookt met berichten over mijn gevoel en dat ik spijt had van mijn felle reactie. Hij bleef mij negeren behalve te zeggen dat hij niets met mijn berichten kon. Hoe meer ik hem bestookte, hoe meer hij wegrende…. logisch ook. Op een gegeven moment besefte ik dit natuurlijk ook en heb het een tijd met rust gelaten.
Ik ben inmiddels in therapie geweest en weet dat dit gebeuren (hoe ik er mee omging) niet met hem maar met alles diep in mij te maken heeft. Ben dan ook uit de depressie gekomen en aan mijn zelf aan het werken om weer helemaal gelukkig met / in mij zelf te zijn.
We zijn inmiddels weer een paar maanden verder en het contact met hem is zodanig dat wanneer ik toenadering zoek hij daar normaal op reageert (dus niet negeert). Het contact komt wel nu alleen van mij af. Hij heeft mij laten weten dat hij bang is geworden door mijn “stalker” gedrag maar sluit het niet uit in de toekomst iig weer met mij af te spreken… op wat voor termijn zegt ie dan ook weer niet. Wat dat betreft moet ik het maar “afwachten”… we zien het dan wel… het liefst beginnen we dan op een rustige manier een open en eerlijke relatie. Maar als dat er niet in zit wil ik gewoon een afrondend gesprek met hem waarin we hopelijk beiden open en eerlijk kunnen zijn over wat is geweest.
Goed, ik probeer mij hier niet op te focussen en echt met mijzelf bezig te zijn, ik sport ook weer etc. etc. dat staat voorop. Ik heb alleen toch wel moeite op sommige momenten omdat ik hem ongelooflijk mis.
Hoewel onze “relatie” op een verkeerde manier begonnen is, denk ik dat ik van mijn kant (al klinkt dit misschien raar) zijn vertrouwen weer moet terug winnen. Ik ben een vrij ongeduldig persoon en vergeef vrij snel en hij is iemand die heel koppig kan zijn en vanuit principe voet bij stuk kan houden… dat blijkt wel uit het negeren voor langere tijd.
nu is mijn vraag “hoe pak ik dit aan” zonder het echt “aan te pakken”.
De ene keer kan ik met mijn verstand zeggen dit moet je los laten en als het goed moet komen dan komt het wel goed het heeft tijd nodig. Maar de andere keer is het weer het verschrikkelijke gemis en de emoties die de overhand willen nemen waardoor ik de actie wil ondernemen omdat ik dan denk als ik op hem moet wachten er niets gebeurd… (een voorbeeld zijn ex heeft hem ten huwelijk gevraagd omdat hij het maar niet deed en zij het “wachten” zat was.. )
Maar goed. Als ik dit verhaal 2 jaar geleden zou lezen zou ik precies weten wat ik zou moeten zeggen tegen deze persoon. Nu is alles anders zo een gevoel (zowel de verliefdheid, magische klik en depressie) nog nooit meegemaakt.
Nu ik hier in zit… weet ik het soms niet meer…. ik hoop dat u mij iets kunt vertellen/adviseren wat ik nog niet eerder heb gehoord en wat “werkt” 🙂
Ik hoor graag van u!
Groetjes, ………
Beste Anoniem,
Vermoedelijk is dit een psychische dreun voor jou geweest. Hij heeft niet alleen gelogen, maar gelogen over iets essentieels.
Onthoud dat hij vaker zo kan liegen, en dus niet van hem op aan kan.
Neem de tijd om na te gaan hoe dat komt. Dat je hem (nog) niet uit je hoofd kan krijgen is een signaal dat zijn ongezonde gedrag aan iets van je beantwoord. (Secondary gain…)
Het beste wat je kunt doen is hem loslaten. Doe er alles aan om dat daadwerkelijk te doen!
Weer contact, je hebt het signaal gegeven dat hij tegen je mag liegen. Al zeg je van niet, je hebt indirect aangegeven dat grote leugens geen dealbreaker zijn.
Sterker nog, je geeft jezelf de boodschap: ik ben een vrouw waar je tegen mag liegen over belangrijke levenszaken.
Niet goed voor je zelfbeeld en gevoel van eigenwaarde! (Gelukkig kun je deze flink opkrikken! Maar NIET door met hem te blijven omgaan.)
Samenvatting: ik zie dat jullie om elkaar heen draaide; aantrekken en afstoten.
Mijn complimenten dat je professionele hulp hebt gezocht. Het kan je ontwikkeling vaak een boost geven.
Ik vind het niet positief dat je weer contact met hem zoekt. Doe je best om uit verlangen/behoeften/frustratie te stappen. Welke les probeer je te leren door met hem om te gaan?
Feit: hij heeft heel hard gelogen. De kans op een eerlijke relatie schat ik op nihil.
Doe je best om je voeten op de grond te zetten en helder waar te nemen. Het lijkt erop dat je jezelf geregeld misleid door hoopvolle gedachtes, inclusief denkfouten.
Het is een illusie dat je met een afrondend gesprek er een punt achter kunt zetten. Het afronden doe je voor jezelf, NIET samen. Zeker niet met iemand die zo hard heeft gelogen.
Je mag het hem vergeven dat hij gelogen heeft. Alleen dat wil niet zeggen dat hij daardoor weer te vertrouwen is.
Let op Anoniem, ik heb vaak met dit bijltje gehakt. Vooral vrouwelijke cursisten zie ik worstelen in soortgelijke situaties. Sommige vrouwen zijn al decennia bezig met deze problematiek. Als je niet oppast, kan het ook jou decennia van jouw waardevolle leven kosten. (Er zijn andere mannen die je nog niet hebt ontmoet, die jou graag in hun leven willen!)
Je doet je best, mooi! Sporten en dergelijke, goed bezig.
De momenten dat je hem mist, zijn eigenlijk een illusie. Je mist ‘hem’ niet, maar een beleving/gevoel. Je hebt deze slechts aan een man gekoppeld.
Nogmaals, hij heeft gigantisch gelogen over iets essentieels.
Nee, de rollen zijn in werkelijkheid omgedraaid. Hij heeft jouw vertrouwen geschonden. Daarna heb je er helaas geen punt achter gezet.
Nadat je je een keer niet wilde openstellen voor hem (toen je fel reageerde, niet begripvol), heb je het idee gekregen dat je zijn vertrouwen hebt geschonden.
Anoniem, je hebt de vrijheid om je ook NIET open te stellen voor iemand. Grenzen trekken is je goed recht.
Eh, jij bent ook erg koppig. Je bleef proberen ondanks zijn negeren.
Luister in dit geval naar je verstand: loslaten.
En doe er alles aan om je gevoelens op een andere manier te interpreteren. Leer op een andere manier met je gevoelens om te gaan.
En zorg goed voor jezelf (blijf sporten, goed eten, etc), vergroot je zelfwaardering. Werk aan jezelf (zonder hem).
Belangrijk: spreek niet meer over een relatie of een “relatie”. Beschouw hem als een man uit het verleden die ongelofelijk gelogen heeft. Hij heeft zijn leven niet op een rijtje heeft, hij worstelt met zichzelf. En je kunt hem daar niet mee helpen, omdat je de focus op jezelf mag leggen.
Grote kans dat hij ook met zichzelf worstelt. Hij is geen goed relatiemateriaal voor jou Anoniem!
Ik ben benieuwd hoe je dit verhaal zal lezen, 2 jaar in de toekomst. Stel je een voor, over 2 jaar. Vertel…
Je kunt je leven een positieve richting opsturen. Ik twijfel er niet aan dat jij dat kunt, ondanks je persoonlijke uitdagingen/weerstanden. Veel sterkte Anoniem!
Hallo, ik zit momenteel ook wel in de put. Ik was een jaar en 7 maanden samen met men vriend. Nu heeft hij twee weken geleden verteld dat hij twijfelt, twijfelt aan onze relatie en aan zijn gevoelens. Hij weet niet meer of hij van me houdt of gewoon bij me is uit gewoonte. Nu gisteren is hij dan toch achter ze spullen gekomen omdat hij niet wil dat ik wacht in onwetendheid. Hij had het ook echt moeilijk en is bang voor wat dat gaat komen. Hij heeft me ook nog heel geknuffeld en zei dat hij me gaat missen. Ik weet echt niet meer wat te doen, hij was men vriend maar ook men maatje. Ik weet dat ik hem tijd moet geven maar wat als het toch niet goed komt? Ik ben zelf ook bang.
Hoi Grace, ik ben blij dat je je hart hebt gelucht. Hopelijk helpt dat een beetje.
We zijn een week verder. Hoe gaat het nu met je?
De situatie is nog niet veel veranderd. We sturen wel iedere dag naar elkaar over de gewone dingen. Heb hem vorige week nog opgezocht omdat hij ziek was. Hij zei zelf hier deugd van te hebben, maar toch komt het er terug op neer dat hij momenteel echt geen relatie meer wilt. Ik weet waarom ik er niet over raak, ik wil het gewoon niet accepteren. Toen ik bij hem was dacht ik niet over de hele situatie, gewoon aan het moment zelf. Hij deed me ook weer lachen maar ja..
Beste Grace, wanneer iemand geen relatie meer met je wilt kan dat inderdaad heel moeilijk zijn om te accepteren.
Toch, een relatie bestaat uit vrijwillige binding. En als een dat niet meer wil, is dat natuurlijk zijn/haar vrijheid.
Je mag natuurlijk even aankijken of er iets veranderd. Maar wacht daar niet te lang mee anders gaat dat ten koste van je gevoel van eigenwaarde.
Op een gegeven moment kan het zeer verstandig zijn om zelf de knoop door te hakken; contact volledig verbreken. Nu blijf je als het ware aan het lijntje, al is hij wel eerlijk en duidelijk tegen je geweest.
Ik wens je veel sterkte toe Grace. Zorg goed voor jezelf. En doe binnenkort weer een update, graag.
Hallo. Ik had een relatie van 8 jaar. Mijn ex is 12 jaar ouder dan ik. Tot voor kort was ik zeer blij in mijn relatie. Mijn werk gaf veel druk op mijn relatie en koste mij vrouw veel energie.
Tot mijn grote geluk vond ik een nieuwe baan, na 6 jaar zoeken. Ik was opgelucht en blij en zag onze relatie ook weer bloeien. Echter tot mijn grote verbazing en veelste veel drank ben ik vreemdgegaan. Ik heb dit gelijk bekend. Ze was ondersteboven van mijn daad. Ze heeft wat spullen gepakt en is het huis uitgegaan. Ik heb haar zoveel mogelijk met rust gelaten.
Na drie weken appte ze dat ze wat te vertellen had. Ze was 5 maanden gelden vreemdgegaan. Ik was geheel overdonderd en tegelijkertijd opgelucht. Mijn schuldgevoel werd te niet gedaan door haar daad. Ik kreeg rust. Echter door een onduidelijke communicatie leek het erop dat zij nog steeds contact met hem had. Ik ben erg boos geworden. En heb haar gevraagd dr spullen te halen. Ik werd me toen bewust dat ik nog steeds heel veel van haar hou. Na een aantal gesprekken kwamen we tot de conclusie dat zij haar rust nodig heeft om haar leven weer op poten kan zetten en haar eigenwaarde weer gestalte te geven. Ik had daar in eerste instantie een goed gevoel over, we zouden later wel weer zien hoe we verder zouden gaan.
Later na veel piekeren besefte ik dat ze hiermee een punt achter onze relatie heeft gezet. Om dit te verifiëren hebben we nog een afspraak gemaakt. Ik heb haar gevraagd of ze nog van me houd. Wat ze direct bevestigde. Of ze met mij een nieuwe start wilde maken. Daarvan zei ze dat ze dat nog niet wist, dat ze nog tijd nodig heeft om haar doelen te bereiken (eigenwaarde e.d). Ik heb haar aangeboden hiermee te helpen. Ze weet het allemaal niet.
Ik wil graag verder. Liefst met haar. Het is de vrouw van mijn leven. Maar ik kan het niet aan om wederom over een half jaar wederom teleurgesteld te worden. Ik sta voor een dilemma. Wacht ik of ga ik verder en bouw met een andere vrouw een nieuwe relatie op, waarvan ik weet dat zij ook hieronder zal lijden? Met deze kennis in het achterhoofd, ik niet wat ik moet. Help.
Hallo Wildeman, mooie naam!
Dat jullie beide vreemd zijn gegaan lijkt op een van de symptomen van een relatie die voorheen onderdruk stond. Alcohol mag geen excuus zijn voor vreemdgaan. De effecten van drank zijn algemeen bekend…
Al vind ik het positief dat je rust vond. Toch staat haar daad (vreemdgaan) los van die van jou. Je kunt ze niet met elkaar verrekenen…
Jij hebt haar vertrouwen geschonden, zij die van jou. Je kunt ze daarmee niet met elkaar verrekenen. Als je er per se een rekensom van wilt maken: de problemen zijn verdubbeld!
Wat nu? Het is maar de vraag of je haar kunt helpen met het krijgen van eigenwaarde. Het is hooguit ondersteunend. Persoonlijke ontwikkeling is haar verantwoordelijkheid en zaak.
In de eerste plaats: tot jezelf komen en je leven indelen en organiseren als single. Dat kan een uitdaging zijn, alleen het kan juist een push geven aan jouw persoonlijke ontwikkeling. (Het kan je aantrekkelijker maken als man!)
Hoe sterker je je balans krijgt, hoe beter je je voelt en hoe groter de kans dat ze eventueel bij je terugkeert…
Het is echter maar de vraag of ze daadwerkelijk bij je terugkomt. Daarover kun je nu geen zekerheid krijgen.
Je bent single, het staat je vrij om andere vrouwen te ontmoeten. Niet dat je andere vrouwen gebruikt als manier om haar te vergeten (psychische zelf-medicatie), of dat je meteen moet daten. Je mag je wel openstellen. (Advies: drink weinig/geen alcohol.)
Heb je nog wel eens contact met haar? Kijk of er iets verandert in jullie contact… Zo nodig spreek je over een maand nog een keer af, kijken wat er gebeurt. Blijft ze treuzelen en het niet weten: ga verder met je leven! En je mag de deur op een kiertje houden en dat communiceren. Maar blijf niet stil zitten en wachten. Waarschijnlijk is niet goed voor jouw eigenwaarde.
Veel sterkte Wildeman!
Hallo,
Het is net uit met m’n vriendin. Als een donderslag bij heldere hemel vertelde ze me dat er geen liefde was van haar kant! Ik weet niet hoe dat kan want ik heb me nog nooit zo goed gevoeld bij iemand, vertrouwd, intimiteit….
Als dat van haar kant niet het geval is geweest gedurende een klein jaar is ze de beste actrice die ik ken.
Nadat ze me het verteld heeft wou ze wat tijd om na te denken en te rusten.
Dat is dan ook het enige waar ik mee zat: we konden elkaar niet zo dikwijls zien doordat ze werkt en studeert…
Ik heb haar even gerust gelaten. En na 2 weken vraag ik om eens te praten maar ze kan nooit of wat.
Het is voor mij heel zwaar om te aanvaarden omdat er nooit echte problemen geweest zijn en het eigenlijk goed klikte. Ik kan ook niet geloven dat ze mij niet graag zag dus waarom ze ermee wil kappen is me een raadsel. Graag zou ik nog eens willen praten om alles af te sluiten en beter te begrijpen waarom?
Wat is jouw gedachte? Thanks
Hallo davidoff
Toen ik jouw verhaal las, was het alsof ik in de spiegel keek. Mijn vriendin heeft het 2 maand geleden ook uitgemaakt en nog steeds heb ik momenten waar ik het echt moeilijk heb. Zij heeft het met mij ook uitgemaakt met dat verschil dat er tussen ons wel liefde was. Alleen zij vond dat onze levensswijze te verschillend was en had ze nog andere zorgen waaronder haar kids, maar dat was haar geldige reden om het via mobiel uit te maken. Het was ook een donderslag voor mij want ik had dit eerlijk nooit verwacht aangezien. Net zoals jij heb ik nooit een gesprek gehad en weigert ze nog steeds elke contact ( wetende dat wij nooit ruzie hebben gehad). Daarmee voel ik mij ontzettend machteloos en wisselen gevoelens van woede en verdriet elkaar af. En je wilt iets doen maar weet niet wat en vindt nergens gehoor. Frusterend alom!!
Hoe er mee omgaan? Ik kan geen goude raad geven want elke situatie is verschillend.
Ik heb geleerd dat je perfect mag “vechten” voor je vriendin, maar er zijn grenzen. Er teveel achteraan zitten is niet goed. Dit kan zelfs verstikkend overkomen en aanvoelen voor haar. Je zal haar idd tijd en rust moeten geven. Doe je dit niet, dan zal haar beeld over jou veranderen van positief naar negatief. Maar ik zou toch in je achterhoofd houden dat je dit,persoonlijk gesprek nooit zal hebben. Daarom probeer je aandacht of andere vrouwen of andere zaken te richten. En mss komt dat gesprek vanuit het niets. Veel sterkte.
Bedankt Danny.
Ik had het zelf niet meer verwacht maar gisteren toch een goed gesprek gehad met haar. Ik dacht de relatie dan goed te kunnen afsluiten en alle raadsels opgelost te hebben… En ik moet zeggen dat deed goed. Al was het maar om zijn therapeutische waarde.
Raar is wel dat we nog niet uit elkaar zijn. Nadat ze zei dat er geen liefde was van haar kant had ik dat zo begrepen. Maar wat bedoelde ze nu? Niet verliefd kan ik inkomen en dat ben ik ook niet. Maar liefde? Moeilijk begrip blijkbaar…
Nu doet ze mij ook twijfelen. Ofwel gaan we uit elkaar ofwel gaan we beiden aan een paar punten werken.
Heb ik met een foute vrouw te maken? Ik weet het niet want ze is warm van persoon niet egoïstisch,… maar na een paar maanden kwam ik er wel achter dat ze een psychisch probleem heeft. Haar vader dronk veel vroeger en daar heeft ze een neurose aan overgehouden. Ze neemt daar medicatie voor en ik merk er niet veel van. Victor?
Het is inderdaad een moeilijk begrip. Elk mens heeft zijn of haar eigen idee over waar het woord voor staat. De basis van extra miscommunicatie als je niet oplet.
Of je te maken hebt met een foute vrouw, op basis van je reacties krijg ik deze indruk niet. (Zie hier de artikelen over foute vrouwen.)
En veel mensen hebben wel last van een of meer psychische problemen (al dan niet verdrongen). In hoeverre ze impact hebben op het dagelijkse leven of op een liefdesrelatie verschilt enorm.
Welke medicatie neemt ze?
Misschien antidepressiva? Dit soort medicijnen kunnen een grote impact hebben op iemands gedrag, gevoelens en belevingswereld. Dat zou eventueel veel verklaren, al wil dat niet zeggen dat je de relatie een nieuwe kans moet geven.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe Davidoff. Je mag haar tijd gunnen, maar voorkom dat je blijft wachten, wachten en wachten.
Ze neemt idd. antidepressiva.
We zijn toch uit elkaar gegaan. En ze heeft me heel lang doen wachten omdat ze moest nadenken.
Geen idee waarom zo lang? Blijkbaar zag ze me wel graag en dat maakte het zo moeilijk.
Ze zei dat ze me meer als vriend zag?! En dat dat de reden was waarom we niet meer verder konden.
Dan denk ik hoe kan dat nu? Iedereen die ons zag zag dat we heel close waren enz… Dat heb je niet als goede vrienden. Maar ik las de reactie van Leon en daar geef je aan dat redenen niet altijd kloppen. En er soms gewoon iets gezegd wordt…
Ik vraag me af of dat echt zo is want ik voelde me nooit zo goed bij iemand als bij haar.
En ik kreeg dat gevoel terug van haar. Alleen was er een tijd geleden iets verandert aan haar.
Plots voelde ik dat het allemaal van mij kwam. Terwijl ze vroeger bvb. veel naar me sms-te was ik het nu altijd die als eerste stuurde.
Ik heb weet van een ex-relatie van haar waarbij het probleem net hetzelfde was. Een relatie van jaren…
Ondanks dat het uit is zit ik toch nog met haar in. Ik hoop dat het beter zal gaan met haar maar ik heb schrik dat ze altijd dezelfde problemen zal blijven hebben…
Bedankt voor de update Davidoff.
Advies: neem haar argumenten waarom ze de relatie heeft verbroken niet zo serieus. Op zich ging de relatie prima, alleen zij zit niet zo goed in haar vel en neemt medicatie.
Zoals ik al eerder aangaf, vooral met antidepressiva kan iemand gedrag en belevingswereld aangetast worden. Neem daarom haar opmerkingen als ‘ik zie je meer als vriend’ en dergelijke niet zo serieus.
En dat is echt en oprecht. Laat dat bewust losstaan van de relatiebreuk en de redenen die ze later aandracht van het waarom.
Pas op, je voelt nog enige verantwoordelijkheid. Natuurlijk mag je haar het beste toewensen (dat is positief), maar je hoeft géén zorg te dragen voor haar leven.
Houd vol en het wordt steeds gemakkelijker om haar verder los te laten.
Veel succes en sterkte!
Bedankt voor je tips!
Ik probeer het nu vanop afstand te bekijken en weet ook wel dat ik de laatste tijd niet gelukkig meer was door het feit dat we elkaar zo weinig konden zien. Er was geen vooruitzicht op beterschap en dat maakt het uiteindelijk onhoudbaar ook al zagen we elkaar graag.
Iemand zei me ‘ er is niemand dood’ maar uiteindelijk voelt het wel zo’n beetje aan.
Wat een ellende toch allemaal, ik ben nu 2 maanden alleen, en het valt mij beter mee dan ik had gedacht. Ik heb het meeste verdriet gehad toen ik mijn relatie nog had. Ik mis hem wel en hou nog van hem, maar ik weet ook dat het zo beter is. Want…..zou het weer goed komen, krijg ik het gezeik er ook weer bij 🙂 Als we van te voren wisten waar we aan begonnen zouden we nergens meer aan beginnen 🙂 Ik lach weer, leef weer, dans weer enz.
Ik wens jullie allemaal veel sterkte en weet cliché ik weet het………..NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN 🙂
Always look on the bright side lof life.
Haah! Prachtige reactie bij dit artikel Shena! Zeker na de vele reacties van mensen die in de put zitten.
Ik hoop dat je reactie een lichtpuntje is voor hen:
Je kunt je op een gegeven moment weer echt beter voelen. Het verdriet hoort erbij, het mag. En soms kan het weer de kop op steken. Maar ga er doorheen en je voelt je veel sneller beter dan je je nu nog kunt voorstellen.
Geniet van het leven Shena 😀
Begin dit jaar verbrak mijn ex na 9 jaar onze relatie omdat er een ander was. Ondanks dat het mij veel pijn heeft gedaan ben ik er eigenlijk best sterk doorheen gekomen.
natuurlijk heeft het tijd gekost omdat we al zo lang samen waren. Hij zit in je systeem. In de heftige periode daar na is mijn vader heel ziek geworden en zijn er veel vervelende dingen op mijn pad gekomen waardoor ik tegen een burn-out aan zat. tot ik een paar maanden geleden iemand leerde kennen. Ja misschien ging het ineens heel snel nadat ik mij open durfde te stellen. En ik heb getwijfeld en was bang. Het al gehele vertrouwen in mannen compleet verdwenen. Maar toch heb ik hem binnen gelaten in mijn hart. Misschien wel te snel maar ineens had het leven weer kleur.hij maakte me zo gelukkig. Dingen die je voor je toekomst plant leken ineens binnen handbereik en daar waren we het samen over eens. En ineens twee weken geleden stond hij voor mijn neus om me te vertellen dat hij t niet meer zag zitten. Was ineens niet meer verliefd. (Als dat al de echte rede is geweest) Even dacht ik ga maar ik sla me hier ook wel doorheen. Maar dat is niet zo. Van buiten lach ik en ben ik sterk! Maar van binnen huil ik. Wil ik m terug! Hoe kan iemand na zo’n korte tijd sl zo diep zitten? Ik weet dat ik niet moet vasthouden aan de hoop dat hij zich bedenkt. Moet ik dat eigenlijk wel willen. Maar ik geloof niet dat ik ooit nog iemand kan vertrouwen. Dat ik opnieuw iemand toe durf te laten.
Beste Aña,
Dat klinkt heftig. Nadat de relatie verbroken was werd je vader ernstig ziek. Ik weet hoe zo’n ervaring kan zijn. Hoe dan ook, ik hoop dat het tegenwoordig beter met gaat met je vader!
Verder geef je aan dat je tegen een burn-out aanzat. Hoe gaat dat tegenwoordig op dat vlak? Was dat echt helemaal verdwenen toen je je meest recente relatie aanging? Als het teveel voor je wordt, alle stress, zorgen en angst, dan is het belangrijk om daar structureel iets aan te doen. Los van het krijgen of houden van een partner. Zorg goed voor jezelf.
Heftig en pijnlijk. Let wel, je mag huilen. Dat kan opluchten, zodat spanning en stress losgelaten kan worden.
Als ups en downs elkaar afwisselen, kan dat de toppen hoger maken en de dalen dieper. Zeker in combinatie met een overdosis aan stress in het dagelijks leven en door andere tegenslagen. Daarom kaart ik het onderwerp burn-out of wellicht beter gezegd, overwerkt/overstresst aan.
Gelukkig is dat ook geen verplichting. Je moet helemaal niets, je hoeft geen besluiten te nemen wat dit betreft.
Doe er nu alles aan om tot rust te komen, zoveel als mogelijk is.
Heb je je al ingeschreven voor de gratis tips op mijn liefdesverdriet-site? Eenvoudige technieken om je door deze moeilijke periode heen te slaan.
Ook deze zwaarte en pijn gaat voorbij. Veel sterkte Aña.
Beste ana,
Liefdesverdriet is iets wat tijd vraagt om te slijten. Hebben jullie erover kunnen praten? Dat is wel heel belangrijk in dit pijnlijk proces, het een plaats kunnen geven. Ik ken jou niet maar als ik een relatie had van 9 jaar, ik zou datzelfde jaar geen relatie meer kunnen aangaan. Mijn ex heeft onze 1 jaar relatie in aug beeindigd. Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik nu ook 1 jaar lang geen relatie meer wil aangaan. Kwestie van alles goed te kunnen plaatsen en mijn eigen leven terug op rails te zetten. Ik voel me ook niet in staat om weer een relatie aan te gaan, daarvoor is het te vers en te diep. Zo ook bij jou. Jij moet nu rouwen en tijd besteden aan jezelf. Tuurlijk ga jij nog andere mannen kunnen vertrouwen, alleen nu ff niet. Ik denk eerlijk gezegd dat jij je vorige lange relatie nog niet helemaal hebt verwerkt. 9jaar zet je niet op 1 2 3 opzij. Ben je nu met je laatste ex nog vrienden?
Fantastisch dat je reageert Danny! 😀 Ik weet zeker dat de vele lezers van dit artikel daar steun van hebben, en waarschijnlijk ook Aña.
Niet dat een gesprek toentertijd niet welkom was en had kunnen helpen. Maar in wezen kun je dit soort pijnlijke ervaringen sowieso een plaats geven. Ze is gelukkig niet afhankelijk van haar ex om dat te kunnen.
En waarschijnlijk is dat een uitstekend besluit, voor jou. Ik vind het ook verstandig om na een relatiebreuk eerst even tot jezelf te komen; een eigen balans terugvinden. Er mag ruimte zijn voor rouwen en loslaten.
Tegelijkertijd zijn er genoeg mensen die al gauw een nieuwe relatie vinden en daar gelukkig mee kunnen zijn. (Wellicht dat ze tijdens de nieuwe relatie voldoende kunnen rouwen. Maar dat het ik nog niet onderzocht of dat het geval is.) Dat kan uiteindelijk ook goed gaan. Ieder mens vindt zijn of haar eigen weg.
Hi,
Ook ik heb een verhaal met hoop op herstel.
Na 1,5 jaar heeft mijn vriend de relatie verbroken. Een relatie waarin we de eerste 10 maanden ongeveer losvast hebben gescharreld. Hij was tot over zijn oren verliefd, echt zo extreem dat mensen zeiden hem nog nooit zo verliefd te hebben gezien (37 jr is ie) Ik voelde wel voor hem maar het ontbrak me aan iets waardoor ik vrolijk mijn gang ging. Dit is aan hem gaan vreten. daarbij heb ik zelfs nog met een wederzijdse bekende van ons aangerommeld. (Hij weet dit, ik ben dar eerlijk over geweest.)
Toen ik na die 10 maanden eigenlijk echt pas begon te zien wie ik naast me had begon de relatie pas echt. Maar ik ging zijn gedrag vergelijken met zijn gedrag van het begin, wat niet meer hetzelfde was, waardoor ik hem óók nog eens onder druk ben gaan zetten. Hij is daardoor teleurgesteld en opgebrand geraakt. Kortom, hij maakte het uit met de booschap “het weegt niet meer op en ik denk je niet te kunnen vertrouwen.”
Het is nu 2 maanden uit. Ik straal naar hem uit dat t goed gaat. Ik heb amper contact gezocht, niet gesmeekt, niet boos geweest, wel mijn liefde uitgesproken. Ben m wel regelmatig tegengekomen. De ene keer reageert ie lief en enthousiast, de andere keer koeltjes. Hij zoekt nooit contact met mij, op 2 kleine uitzonderingen na. Zondag zouden we gaan eten, eindelijk had ik t voor elkaar, maar hij belde toch af.
Ik hoop een soort vriendschap met m op te bouwen. Hij zegt dat zijn gevoel zo goed als weg is, maar geeft toe dat het niet helemaal is, al wil ie voor nu niets meer en liever met iemand zijn die ie kan vertrouwen. Hij straalt ook uit niet meer met mij bezig te zijn.
Ik hoop wellicht via vriendschap weer vertrouwen op te bouwen waardoor de liefde weer ruimte krijgt. Is dit zinvol? Moet ik m nog eens mee uit vragen? Of nu weer even rust houden?? Duw ik m juist van me af, of wil hij dat ik initiatief neem? Hij heeft eens gezegd dat als ik m wil zien ik moet bellen. Maar ja, hij belt ook af…. HELP!!!
Beste Alexandra,
Helaas kan het veel pijn doen dat gedane zaken geen keer nemen. Herkenbaar voor velen.
Het begin van jullie contact en het verloop van de relatie klinkt niet goed. Maar gelukkig durf je naar jezelf te kijken en daarvan te leren. Je bent een meer wijze vrouw geworden. Dit neem je mee voor de rest van je leven!
Durf ook te kijken naar waar hij eventueel fouten heeft gemaakt. Kijk dus niet alleen met een realistische blik naar jezelf, óók naar hem. (Zonder te verwijten of te veroordelen.) Niemand is perfect en soms heeft het moeten zijn zoals het is geworden.
Ik adviseer je om deze man links te laten liggen. Maar volgens mij vroeg je niet om dit advies. Je wilt hoe dan ook een nieuwe poging wagen. Toch?
Gaf hij aan waarom hij afzei voor de aankomende zondag? Het kan simpelweg net niet uitkomen, het hoeft weinig te zeggen over zijn bereidheid.
Je kunt eventueel over een maand (medio januari) hem opnieuw uitnodigen om iets te gaan eten. Of beter, nodig hem uit voor slechts een drankje. Dat is meer luchtig en relax dan dineren. Zo leg je minder druk op hem en jezelf; verstandig.
Belangrijkste: zorg dat je gevoelsmatig je balans terugvindt (je zegt niets over hoe het met je gaat wat dit betreft). Lichaamsbeweging, gebalanceerd eten, sociale contacten, voldoende rust, etc.
Veel sterkte Alexandra!
Beste Victor,
ontzettend bedankt voor je advies en het meedenken. Wat tof dat je je op die manier inleeft.
Ik wilde je laten weten dat dit alles een kleine (verrassende) wending heeft genomen, daar hij zelf gebeld heeft om alsnog te dineren. Dat hebben we inmiddels gedaan en het werd een fantastische avond. (Vriendschappelijk, dat wel) Vervolgens belde hij me de volgende dag toen ie me door de stad zag rijden, om te vragen of ik een drankje kwam doen. Ook gezelig met zelfs kleine lieve signaaltjes. (heel zuinig). Hij komt langzaam dichterbij heb ik het idee.
Toch houd ik jouw advies in mijn ahterhoofd. Als ik niet zo zeker zou zijn van de kans van slagen als we elkaar terugvinden zou ik mijn tanden er niet zo diep inzetten. Maar nu wacht ik maar af denk ik he? Kleine stapjes? Het is een goed teken toch? Of is het wishfull thinking?
Met mij gaat het verder goed. Na een slechtere periode is mijn normale leven weer normaal. Sport, vriendinnen, alles ok. Gelukkig.
Nogmaals bedankt!!
Beste Alexandra,
Bedankt voor je update! Doet me goed.
Dit klinkt best positief, zoals hij contact met je zoekt. Toch kan dat met vriendschappelijke intenties zijn. Dus of het wishfull thinking is of realiteit, dat is moeilijk te zeggen. Je hebt zelfs kans dat hij het zelf ook nog niet weet.
Blijf hoe dan ook je best doen om je balans terug te vinden, zonder hem. Dat is een realiteit die je de zekerheid geeft waarnaar je verlangt.
En hoe het contact met hem uitpakt wordt dan meer een bijzaak. Juist je eigen-balans maakt je aantrekkelijker…
Blijf dus lekker sporten, met vriendinnen afspreken, etc. Goed bezig! 😀
Hallo victor,
Mijn relatie is nu bijna 3 maanden uit. We hadden 2 jaar een relatie en ineens was het over. Net op vakantie geweest wat allemaal erg leuk was en ons dichter bij elkaar heeft gebracht. Maar een paar weken daarna is ze gaan studeren in Groningen aan de andere kant van het land en ging het moeizaam verlopen. Naar mijn gevoel werd ze helemaal meegesleurd in dat los gaan daar. Ik had daar geen moeite mee, maar vond het wel fijn als ze af en toe eens liet weten waar ze uit hing. Dit deed ze ook zeker en ze wilde mij ook geen pijn doen. Maar ik merkte dat het voor haar beetje ging wringen allemaal.
Na een aantal weken dat ze daar zat ging het niet meer voor haar en heeft ze ineens de knoop doorgehakt. Ze zei dat ze vrij wilde en met niemand rekening wilde houden, ze twijfelde over der gevoel, nu zo’n ander leven had, en dat ik een topvriendin verdiende. Zij wilde ff helemaal niks en ze gunde mij echt het beste. Haar familie en zijzelf zijn toen een paar dagen in tranen geweest.
Ik heb die week erna nog een kaart gestuurd om der te bedanken voor de mooie tijd. Zij heeft toen gereageerd en gehuild. En toen hebben we nog even gebeld. De reden was/is voor mij moeilijk te begrijpen. Ze zegt zelf toen door de telefoon dat ze niet vast wil zitten, maar ook niet de sloerie uit wilt hangen, maar gewoon dit avontuur alleen aan wilt gaan, zonder verantwoording voor haar gevoel af te moeten leggen. Ik heb haar het beste gewenst en gezegd dat als er wat is ze altijd bij me aan mocht kloppen.
Een maand later was ik jarig en heeft ze me gefeliciteerd en hadden we even een gesprek. Ik wilde toen nog even kwijt dat ik spijt had zo op der huid te hebben gezeten, en dat ze juist ook der eigen leven moest hebben zonder mij (mijn gevoel zei toen dat het voor haar te beklemmend werd, doordat ik zei laat eens wat weten, blabla en dat zij dacht dat ze niet goed deed in relatie. Ik zei ook weleens dat wel van twee kanten moest komen, waardoor ze misschien dacht van ik maak hem niet gelukkig zo en ik wil zelf ook nog ontdekken), maar niet in de zin van ik wil je terug. Zelf wilde ze gelijk heel veel kwijt, ook dat ze bijzonder vond dat die vriendinnen daar met iedereen naar bed gingen, etc. (Mijn gevoel zegt dan dat ze nog vertrouwd is bij mij, maar ziet ze me dan enkel als een vriend?)
Maand later was ze op een feest met een vriendin uit Groningen waar ik was, en die vriendin zei ‘ik heb heel veel goede verhalen over je gehoord’. Mijn ex heb ik toen even gesproken en ze was blij dat we normaal tegen elkaar konden doen. Verder vertelde ze weer veel en vroeg ze hoe het was. Ze vertelde ook dat ze paar jongens had gezoend maar dat was uiteindelijk allemaal niets, en nu wil ze even niets.
De volgende dag stuurde ze zelf nog een Appje dat ze het fijn vond me weer gezien/gesproken te hebben en dat we gewoon normaal tegen elkaar konden doen. Ik heb gezegd dat ik ook leuk vond en verder niks. Sindsdien ook weer niet gesproken. Enkel gesproken op de beschreven momenten hierboven.
Al met al waardeer ik wel haar eerlijkheid en haar trouwheid. Want ze weet dat je in relatie bepaalde dingen niet kan doen (ook niet achter iemands rug om), en ik denk dat ze nog dingen wilde ontdekken (ze is nog maar 18). Blijkbaar geeft ze dan wel veel om me dat haar geweten niet meer goed was naar mij. Dat ze dacht het is beter dat het uit is.
Der moeder zei zelf overigens dat het voor haar te vroeg te serieus was. En dat ze het niet kon bolwerken. Der vriendinnen zeiden dat ze gevoel had dat ze aan ketting zat terwijl ze nu veel wilde ontdekken. Toen we nog hadden merkte ik ook dat ze krampachtig appjes verstopte van mannelijke schoolgenoten of iets. Waarschijnlijk omdat ze bang was voor reactie van mij dat ik wat ging denken dat er wat was. Daardoor dacht ze ik laat wel niets zien, waardoor ik juist ging wantrouwen, zij weer minder liet zien, etc. Het werd een beetje een negatieve spiraal.
Toen ze naar Groningen ging, ging ze met de intentie de relatie en het leven daar te combineren, maar ik denk dat het voor haar misschien ging frustreren. Zij wilde los, maar zat toch nog beetje vast. begrijpelijk allemaal, maar als je echt van iemand uit? Het verliefde was veranderd in houden van en ze twijfelde of dat genoeg was. Ik vind van wel, want ik had hetzelfde. Misschien omdat ik wel toe was (23 jaar) aan stap van langdurige relatie als steun en toeverlaat. Elkaars maatje zijn.
U begrijpt dat de reden van uit gaan voor mij nog gissen is. Verder zegt mijn gevoel dat ze nu ontdekt wat ze later wil, en dat wie weet na paar jaar als alles gezakt is, misschien toch weer bij mij uitkomt. We hebben het in de relatie tenslotte perfect gehad. Alleen de situatie werkte niet, en daarbij vind ik het goed dat ze nu der wilde haren verliest met feesten en alles. Dat heeft ieder mens nodig, en anders had ze het misschien op latere leeftijd gehad wat nog vervelender was.
En daarbij ging het eigenlijk ook niet werken zo. Ik stresste als ze daar zat omdat ik wist dat ze goedgelovig was naar alle mensen en iedereen te vriend wilt houden, en voor niemand onder wilt doen. Wat voor haar leuk praatje met een jongen was, was voor die jongen waarschijnlijk met een andere bedoeling, maar zij zag dat nog niet. Mijn gevoel zei dan ook dat ik niet haar moet afschermen, maar dat ze zelf moet ontdekken dat jongens ook verkeerde bedoelingen kunnen hebben. Als je jong bent,ben je naïef, dus laat maar lekker ontdekken, denk ik nu.
Maar wat moet ik nu? Wat is de reden van uitgaan volgens u en wat kan de toekomst brengen? Doordat ik hoop hou, sta ik nog niet open voor iets anders. Mijn gevoel zegt dat mijn ex en ik zo goed bij elkaar passen dat ze daar nog wel achter komt. Is dat realistisch?
Hallo Frederik, bedankt voor je lange, mooie reactie op deze Kerstdag!
Eigenlijk geef je min of meer al aan waarom het uit is gegaan: ze is nog erg jong en ze voelde zich beknot in haar vrijheid.
Juist! En juist dat is waarom ze het uit heeft gemaakt: ze wil ervaren en ontdekken. Ze zet daarmee een persoonlijke ontwikkeling op gang die waarschijnlijk goed van past komt voor haar verdere (liefdes)leven.
Wat de toekomst brengt kan ik je niet zeggen. Niemand kan daar met grote zekerheid keiharde uitspraken over doen. That’s life…
Maar, het lijkt erop dat ze veel positieve associaties heeft als ze aan jou denkt. Dit kan voor de langere termijn nog mogelijkheden bieden. Af en toe contact onderhouden is prima (behalve als het jou belemmert in je ontwikkeling). Over een paar jaar kun je altijd weer opnieuw afspreken en wie weet…
Het eerste advies: laat haar ‘los’ gaan daar in Groningen. Neem het niet persoonlijk als ze met iemand anders zoent of vrijt. Hoe meer (seksuele) ervaring ze opdoet, hoe beter. MOCHT er ooit nog iets tussen jullie opnieuw opbloeien, dan heb je een meer ervaren vrouw. Dat geeft de relatie veel meer kans van slagen.
Nu het belangrijkste advies: laat haar los en ga zelf ‘los’. Ik begrijp dat je trouw wilt blijven, maar daarmee zit je wel je eigen ontwikkelingsproces in de weg. Je mag genieten van elke dag Frederik. Geef jezelf de tijd om je weer te openen voor nieuwe contacten. Je doet ervaring op die je nog veel aantrekkelijker maakt…
Jullie zijn beide erg jong. Er zijn nog vele levensperiodes te gaan!
Begrijp je wat ik bedoel?
Veel sterkte. Ik hoop af en toe wat van je te horen over hoe het met je gaat.
Bedankt voor je snelle en waardevolle reactie!
Je reactie heeft mij zeker verder geholpen nu. Al schieten mij nog wel wat vragen te binnen.
Dat ze wilt ontdekken en ervaren snap ik zeker weten, en dat gun ik haar ook echt en sta ik ook achter. Maar voor mezelf denk ik dan dat haar gevoel voor mij blijkbaar niet sterk genoeg was. Desalniettemin vind ze het blijkbaar wel fijn mij nog te zien, en wil ze goed met elkaar om blijven gaan zoals ze zegt (en dat ze de moeite neemt dat nog specifiek te zeggen vind ik ook wel bijzonder). Waarom? Wil ze vrienden blijven? Want dat zie ik niet zitten, aangezien ik (nu op dit moment nog) hoop dat het misschien ooit nog wat wordt tussen ons. Toen het uit was zei ze ook dat ze twijfelde aan der gevoelens voor mij en dat ik meer van haar hield dan zij van mij. Ze zei later toen ik er sprak ook dat ze me nog superaardig vond en ik een supervriendin verdien (Dus wil ze echt niet met mij verder?). Wat zegt dat allemaal? Wilt ze vriendschap? Want je hoort vaak dat men niet meer verliefd is, maar het meer ging zien als vriendschap. Ik vraag me af of dit bij haar ook zo was, en of er dan ook nog mogelijkheid is dat het misschien ooit iets wordt.
Daarbij ook gelijk mijn tweede dilemma. Moet ik dan af en toe contact hebben of niet (bijvoorbeeld haar gelukkig nieuwjaar wensen?). Moet ik haar helemaal links laten en hard to get, of soms heel subtiel spreken per aantal maanden (dat zou ze fijn kunnen vinden denk ik, maar als vriendschap of niet?). Ik wil ook weer niet haar bestfriend zijn waarbij ze al haar nieuwe partners bespreekt, aangezien ze ook vertelde dat ze met jongens had gezoend, etc. Wat zit daar precies achter? Dat ze vertrouwd vind, maar mij dus niet meer als (potentiële) partner ziet? En is er dan nog wel een kans voor later? Dus hoe ga ik hier mee om? Wat zou zij bedoelen hiermee en heb ik dan wel of geen contact? Stuur ik haar gelukkig nieuwjaar, ook al doet zij dat niet?
Verder voel ik me er nu overigens wel goed bij dat het over is. Ik mis haar heel erg, maar dit is wel het beste en ik wil haar persoonlijke ontwikkeling ook niet in de weg zitten. Het aparte is dat ik dacht toen het nog aan was, dat het beter was (om oud te kunnen worden) dat ze nog meer van de wereld had gezien, zoals andere partners e.d. En het mooie is eigenlijk dat ze helemaal daar zit en ik er zelf geen last van heb (dat ze niet in mijn sociale kring ontdekt, want dat zou pijnlijker zijn). Dit is wat dat er gaat het perfecte moment voor haar om te ontdekken. Dus daar berust ik nu wel in.
Je punt dat ik zelf nog te trouw ben klopt zeker. Ik heb in de tussentijd nog geeneens contact gehad met andere meiden, maar wel veel lol gemaakt met vrienden. Probleem waar ik een beetje mee zit is alleen dat ik andere meiden ook niet teleur wil stellen. Als mijn hoop nu gevestigd is om mijn ex misschien over een paar jaar weer op te zoeken, dan zou ik die meiden alleen maar ‘gebruiken’ en pijn kunnen doen. Dat zou niet eerlijk zijn voor die andere meid en dat zit denk ik ook niet in me. Dus hoe ga ik daar mee om? Een relatie in de tussentijd is dan ook niet gepast als ik hoop heb op na die paar jaar contact met mijn ex en een kans te wagen.
Bedankt alvast!
Graag gedaan Frederik! 😀
‘Haar gevoel’ ten opzichte van wat? Van andere gevoelens. En die kunnen een tijd lang veel sterker zijn.
Heel begrijpelijk. Doe er alles aan om te zorgen dat jij je vrij voelt om je eigen gang te gaan. Zodat je op termijn ook andere vrouwen kunt ontmoeten.
Je mag het jezelf gunnen 😀
Sowieso is het onzinnig om ‘houden van’ te vergelijken. Alsof partners evenveel van elkaar zouden moeten houden.
Liefde is een vaag begrip, ieder mens heeft er haar/zijn eigen gedachten en ideeën over. Daarbij, als de een wat meer dol is op de ander dan de partner, nou en?
Neem haar opmerking(en) niet zo serieus. Feit blijft dat ze het uit heeft gemaakt. En dat ze ruimte nodig heeft om het leven en zichzelf beter te leren kennen. (Zoals ik in mijn vorige antwoord heb aangegeven.)
Hoe relaxter je bent en wordt, hoe meer de mogelijkheid blijft bestaan dat het ooit (ooit!) weer iets gaat worden. Relaxt word je door haar los te laten en je te focussen op je eigen pad in het leven.
Zeker in het begin kan dat niet gemakkelijk zijn. Toch heb ik er het vertrouwen in dat jij dat voor elkaar krijgt 😀
Een nieuwjaarswens is prima, net als de verjaardag felicitaties. That’s it. Verder hoef je je niet zo met haar bezig houden.
Het kan zijn dat ze zich heel vertrouwd en veilig bij je voelt. Plus dat ze niet zo handig is, weinig zelfbeheersing om over bepaalde zaken haar mond te houden. Dat hebben vooral jonge vrouwen sterk.
Verder hoef je haar gedrag niet te interpreteren. Liever niet zelfs, want je krijgt nooit het definitieve antwoord op dit soort vraagstukken.
Je vindt zekerheid bij/in jezelf, niet bij haar of wie dan ook!
Je gaat je waarschijnlijk nog veel beter voelen. Houd wel rekening dat er plotseling een dip kan opkomen. Hoort er soms bij, je komt ook daar doorheen.
Je doet het goed Frederik, echt.
Dat is voorlopig prima. Je hoeft niet meteen met vrouwen af te spreken. Alles op zijn tijd.
Wanneer je merkt dat je weer open staat voor nieuwe contacten, neem je voor om dan te genieten van het flirten en afspraakjes. Ga niet ‘op jacht’ naar een nieuwe vriendin. Relax, ontdek, experimenteer en …
Sowieso stel je anderen wel eens teleur. Zeker als je een relatie aangaat of van vrijen houdt. Je loopt vroeg of laat tegen elkaars menselijke tekortkomingen aan.
Wanneer je weer gaat ‘daten’, wie weet kom je wel een fantastische vrouw tegen die je op een andere manier volledig kan betoveren. Dat kun je je nu nog niet voorstellen, toch kan dat gebeuren. En misschien word je oud met haar, of niet.
Hetzelfde geldt trouwens voor toekomstige vrouwen. Ook zij kunnen jou teleurstellen.
Met andere woorden: stop de zoektocht naar zekerheid en het vermijden van potentiële teleurstellingen. Wat de toekomst brengt is een mysterie… Hopelijk kun je ook daar berusting in vinden.
Hoop is in verandering, want een mens blijft veranderen. Zeker een man zoals jij. Let maar op, over een jaartje voel je je waarschijnlijk anders, ook wat betreft deze hoop.
Eerst lekker flirten en afspraakjes hebben, Zoenen en seks. Je hoeft nergens een contract te tekenen dat je voor eeuwig bij de ander blijft. Gun jezelf vrijheid, net zoals je dat anderen ook gunt.
Als jij stil blijft zitten dan doe je jezelf niet alleen zwaar te kort, het maakt ook dat je als man een belangrijk ontwikkelingsproces. Je kennis en ervaring op relatie- en seksvlak is heel belangrijk!
Daarbij, waarom mogen andere vrouwen niet van jou genieten? Je zou eens moeten weten wat vrouwen graag doen met een man zoals jij. Kom op, durf op een gegeven moment gul te zijn 😀
Is dit alles meer helder geworden? Ik wens je alvast een goede jaarwisseling!
Ja alles is zeker weer helder geworden Victor, bedankt!
Ik heb haar nog wel een nieuwjaarswens gestuurd en daarin laten blijken dat ze lekker moet genieten van der vrije leven nu. Ze gunde mij ook alle geluk van de wereld zei ze, en ze vond het schattig dat ik nog zo voor der zusje klaar stond als ze problemen had. Verder geen gesprek aangeknoopt, het leek me wel goed zo. Contact ga ik ook niet meer zoeken nu gezien je advies.
Hoe het later ook loopt, enige wat mij nu te doen staat is mijn eigen pad bewandelen, niet met haar bezig te houden en de tijd laten leren wat het mij brengt. Bedankt voor het advies. Het gemis blijft en het gevoel dat ik denk was ze dan echt niet meer verliefd op me, maar de acceptatie is er wel dat het goed zo is. Zij heeft nog heel veel te ontdekken, en ik ook. We zullen zien hoe het afloopt! Ik zal over een tijdje wel een update sturen!
Juist Frederik, ontdek maar wat er op je pad komt! Je kunt avonturen beleven die je je nog niet eens kunt voorstellen 😀
Hoor graag over een tijdje weer van je. En mocht je nog meer vragen hebben, je weet vast mijn blog weer te vinden!
Hallo Victor,
Even een update. Ik ben verder mijn eigen pad gegaan. Geprobeerd nieuwe dingen te ontdekken. Tot nu toe heeft nog niemand mij betoverd, maar wel weer wat wijzer geworden. Een maand geleden zocht mijn ex nog even contact over bepaalde een issue. Toen even geappt en heb gesprek verder dood laten bloeden. Afgelopen weekend kreeg ik ook een app, ze was waar ik normaal was, maar had me niet gezien en eigenlijk wel gehoopt zodat we even konden praten en mensen konden zien dat we gewoon normaal tegen elkaar konden doen en niet elkaar ontwijken. Daarbij dat ze wel leuk vond me omgeving weer gezien te hebben en dat der ma me nog steeds mist. Ik had toen beetje kortaf gereageerd omdat ik die afstand nog wilde, en ben hier gister op teruggekomen want kon niet over mn hart verkrijgen. Ze vond het inderdaad beetje kortaf en hebben dit even uitgepraat. Verder zei ik dat het lastig is om te moeten horen dat ze met mijn omgeving daar zit, en ik haar nog geeneens had gesproken en de rest nu dus el. Mijn voorstel was om daarom keer bij te praten zodat we de kou beetje uit de lucht nemen en de volgende keren dat we elkaar zien niet zo raar zou zijn. Zij wilde dit graag, zodat we dan gewoon normaal met elkaar om kunnen gaan, ook als we elkaar zien. Daarbij wilden ze graag vertrouwd even bijpraten, gewoon hoe het nu met ons gaat en vertrouwd der verhaal kwijt kunnen. Ze mist het soms wel om met iemand te kunnen praten die haar begrijpt. Ze zegt nu veel met der ouders te praten over bepaalde dingen omdat ze nergens anders der verhalen echt kwijt kan. Ook zei ze dat ze natuurlijk ook nog wel om me geeft en graag wil weten hoe het met mij gaat. Ze vertelde gelijk wat dingen en ik merkte dat ze echt graag nog met me praat. Dit doet mij goed, want bij het begin kon ik niet geloven dat ik blijkbaar niks meer voor der betekende omdat ze me opzij had gezet.
We gaan nu vriendschappelijk wat afspreken (dat heb ik duidelijk benadrukt, ook omdat ze zei dat ik niet moest gaan huilen want dan ging zij ook. En omdat ze zei ja moet niet te pijnlijk voor je zijn), daar zoeken we deze week nog wel even contact over, gewoon simpel drankje op neutrale plek. Mijn intentie is relaxt, zie wel hoe het loopt en ga niks forceren. Haar laten zien dat ze juist alle ruimte krijgt, wat ze ook doet. Alles lekker vrijblijvend en gezellig. Gewoon leuk over komen zonder verwachtingen, en that’s it.
Heeft u nog tips? En was het een goed idee af te spreken? Af geef ik haar nu de baten van een ‘vertrouwde vriend’, maar waarbij zij geen relatie of iets hoeft te geven? Of had ik nog afstand moeten houden en het haar nog meer moeten laten missen?
Heb haar gisteren weer even gesproken toen we een afspraak wilde maken. Ze gaf aan dat ze nog even moest kijken of der ouders niet gek zouden reageren aangezien het verkeerd zou over kunnen komen en zij het alleen bedoeld als vrienden. Ik zei dat ik eigenlijk ook nog wel twijfelde, omdat ik niet in de friendzone wilde belanden. Het werd een beetje lastig gesprek. Het voelde ook niet echt fijn. Het was een beetje kil ook al praatte ze wel veel, maar ze gaf ook aan dat ze mij alleen als goede vriend zag en jongens voorlopig allemaal klootzakken waren. Ze had daar wel aardig wat levenslessen geleerd en hoefde voorlopig niks. Niet dat ik verwachtte dat ze relatie wilde, maar het voelde zo afstandelijk, net of 2 vreemden met elkaar zaten te praten. Net of ze alleen nog dezelfde naam heeft, maar dat ik denk ja met wie praat ik nu eigenlijk. De gene waar ik relatie mee had en verliefd op was bestaat geeneens meer (misschien ook wel doordat ik niet meer de liefde krijg van toen?)
Ze is nu gewoon best hard en bot dat ik denk ja ik herinner je liever zoals vroeger en kap wel met appen nu. Ik hou de optie open om over 2 weken ff bij te praten. Misschien juist nu wel met intentie dat we het leuk nog ff afsluiten en niet zo raar via de app.
Hallo frederik
Heb je hele ldvd verhaals es gelezen. Mijn relatie is in augustus ook afgelopen, nu 7 maand geleden ( jongens wat vliegt de tijd). 1 ding dat ik niet goed begrijp en tegelijk dan weer wel: waarom onderhou jij nog contact met haar?? Ikzelf heb ook de drang om mn ex nog eens te contacteren maar heb ook wel schrik dat het uitdraait zoals bij jou: een koud contact en je achteraf eigenlijk spijt hebt dat je haar hebt weerzien. Het wist alle mooie gedachten die je had van haar en al die mooie momenten die je samen hebt gehad, worden eigenlijk vernietigd. Het koude contact doet eigenlijk alles teniet. Vind ik he.
Ikzelf ben ook ondertussen verder gegaan en ook nog niemand anders leuk tegengekomen, maar ben er eigenlijk ook niet aan toe.
Vind je zelf niet door met haar contact te blijven houden dat het verwerkingsproces net moeilijker wordt?
He Danny
Thanks voor je reactie! Ja dat vind ik zeker wat jij zegt! Ik had voor mezelf daarom al besloten alle contacten te verbreken, ook Facebook e.d. ook al wil ze daar nog graag vrienden blijven.
Wat jij zegt klopt precies. Ik onthou liever de mooie momenten dat ze er nog wel voor me was en heb ook spijt van het contact. Maar toch heb ik met dit contact wel geleerd dat de persoon waar ik stiekem nog hoopte de relatie mee te lijmen omdat ik dacht met haar oud te kunnen worden, niet meer bestaat. Hiervoor sprak ik haar helemaal niet en geloofde ik nog in die persoon die ze niet meer is. Nu zie ik ineens in dat zij niet meer is wie ze was en dat ze dat nooit meer zal worden. Het is niet voor niets uit.
Uit het gesprek met haar proefde ik dat ik gewoon een goede vriend was. En dan denk ik, hoe kan je zo simpel door zijn gegaan? Ik heb me dus duidelijk in de relatie vergist. Het wordt tijd voor wat anders.
Het contact na 5 maanden heeft me dus geleerd dat ze niet meer is waar ik naar verlangde. En daarbij ook dat zij echt is doorgegaan, echt zonder mij. Dus het positieve is dat ik dat nu in zie. Het negatieve is dat ik mezelf nou weer kwetsbaar heb opgesteld. Ik sta weer 1-0 achter. Maar ja het boeit me ook niet meer aangezien zij niet meer is waar ik verliefd op werd. Het sluit wel mn hoofdstuk af. Maar aangezien jijzelf al inziet dat het een koud contact wordt, zou ik zeggen lekker niet doen en eer aan jezelf houden!
Ja ik ben ook nog niet echt op zoek. En heb ook nog niks. Maar merk wel dat ik me gesloten houd. Ik denk dat we onszelf dan te kort doen danny. Onze exen gaan ook gewoon door..
Beste Danny, een mooie herinnering hoeft niet per se gewist te worden door een laatste, stroeve en koude contact.
Bedoel je eigenlijk dat de de hoop naar een nieuw begin dan verdwijnt?
Grote kans dat deze hoop maakt dat je je nog afsluit voor anderen…
Bedankt voor je reactie Danny!
(Frederik en Danny, deze over-en-weer-conversatie is maximaal lang. Dus ik reageer helemaal onderaan op jullie laatste berichten.)
@victor
Ja ik denk dat ik onbewust nog hoop op een nieuw begin, hoe stom het ook mag lijken. Daarom dat ik liever de hoop zachtjes laat uitsterven, pijnloos, wetende dat het ooit gedaan gaat zijn ipv de harde pijn. De mooie herinnering laat ik liever bestaan. Kwestie van zelfkennis. Ik weet dat ik bij een koud contact weer verdriet ga hebben en die mooie herinneringen kapot worden gemaakt. Dus jah, ik sluit me momenteel af tot deze herinneringen zijn uitgedoofd. Ik voel me gewoon niet in staat voor nieuwe relaties. Teveel gedoe voor me.
Nee, het lijkt niet stom Danny. Ik zie het vaker gebeuren. En daar hoeft niet een of ander label op geplakt worden!
Je probeert de confrontatie te omzeilen met het feit dat het echt over is. In die zin wil je gevoelsmatig de hoop zo lang mogelijk vasthouden. En dat mag.
Ja, je voorkomt ‘de harde pijn’. Maar weet dat de poging op een ‘zachte landing’ je heel duur te staan kan komen.
De herinneringen doven over het algemeen heel langzaam uit. Zeker als deze herinneringen gevoed worden met fantasie, verlangen en hoop. Dit proces kan jaren en jaren duren. Sommige mensen zijn er zelfs de rest van hun leven mee zoet.
Natuurlijk heb je dat gevoel. Dat is (in ieder geval ten dele) een logisch gevolg van de hoop (willen) vasthouden.
Beste Danny, ik zeg niet dat je het fout doet en dat je het anders moet aanpakken. Ik wijs alleen aan wat er zich afspeelt. Hopelijk kun je dan bewust de keuze maken over hoe verder te gaan. Je bent een vrij man, je hebt keuze.
Ik wens je veel sterkte en geluk toe!
@victor
Bedankt om te reageren. Begrijp me aub niet verkeerd he. Ik geloof nog echt in andere relaties. Heb onlangs nog eens een mooie dame ontmoet die mn ex volleeeeeedig deed vergeten. ;). Ze zat vol met temperament en deed haar baan echt met volle overgave en was heel grappig. Dat deed me wel iets jah. Het type waar ik voor val. Ik leef en wil ook niet in een schaarste leven. Er zijn nog heeeeeel veel andere leuke dames daarbuiten. Ik ben ook niet depri ofzo. Het is gewoon hoe ik iets probeer te plaatsen en dat vraagt bij mij altijd veel tijd, niet alleen met relaties hoor. Ik wil gewoon een zachte landing zoals je het zelf zegt ipv een harde confrontatie die eigenlijk voor niets goed is. Ondertussen ben ik bezig met mn leven meer op rails te zetten. Ook dat vraagt veel energie. Alles op zijn tijd zeg ik altijd.
Klinkt goed Danny! 😀
Neem vooral de tijd die je nodig hebt. Jij bent meester over je eigen leven. Ik juich het toe dat je bewust keuzes maakt.
Het allerbelangrijkste! Door je zaken op orde te brengen kan alles op (een andere manier) weer gaan stromen. Je voelt je beter, je hebt meer energie en andere mogelijkheden dienen zich aan… 😀
Hallo,
Hier nog iemand die keihard behoefte heeft haar hart te luchten en vooral raad te krijgen! :’-(
Enkele dagen terug is er bij ons zowat een bom ontploft, waarbij er zelfs fysiek iets gebeurd is. Hij had volledig zijn kookpunt bereikt met mij. Natuurlijk ben je altijd met twee, enz. Maar desondanks ben ik mij er wel van bewust dat ik hem heel vaak gekwetst heb. Mijn gevoelens waren soms niet wat ze moesten zijn, of ik toonde het alleszins niet. Sowieso ben ik ook niet bepaald openhartig te noemen. Alles is gewoon een samenloop van een persoonlijke knoeiboel die ik in mijzelf schuilt, denk ik.
Het is nu ook niet dat hij superheilig is, maar ik weet wel hoe gek hij op mij was. We hebben er eens een nacht over geslapen. Vreemd genoeg stelde hij eerst voor om nog een uitstapje te doen, maar aangezien voor mij de grens (met het handgemeen) overschreden was, zag ik dit nu niet bepaald zitten. Hij deed eigenlijk zelfs alsof er geen vuiltje aan de lucht was. En dan plots, slechts enkele minuten later, komt hij zeggen dat we maar beter “een pauze kunnen inlassen”. Oké, die pauze leek me nog best een goed idee, want na zo’n verhitte ruzie deze week kon ik echt niet doen alsof er niets gebeurd was. Hij bracht me toen naar het station, maar eenmaal de trein er was begon ik keihard te twijfelen en sprongen bij hem de tranen in de ogen. Uiteindelijk heb ik de trein laten gaan, zonder mij. Het voelde ook zo héél plots. Opstaan en amper een paar uur later sta je op het perron te wezen omdat je elkaar loslaat.
Ik kon het niet en we zijn toen nog samen iets gaan drinken. Ik voelde me zo leeg, wist niet meer wat ik moest voelen, wist ook niet meer wat hij echt wou bereiken, wat ík wou bereiken.
Wel heeft hij me toen nog geregeld vastgepakt, gekust, door mijn haar gestreeld, enz. Ik reageerde er nauwelijks op, omdat er ook nauwelijks iets tot mij doordrong.
Wat later heb ik dan toch de trein gepakt, ik had al een (vrij duur) ticket gekocht en even gescheiden zijn leek mij uiteindelijk nog het beste. En opnieuw liepen de tranen uit zijn ogen, heeft hij mij nog vastgepakt, enz. Eenmaal ik weg was, begon ook het besef door te sijpelen, en het verdriet.
Toen ik thuis was, stuurde ik hem een sms, gewoon om te zeggen wat voor ***gevoel het was. Daarop reageerde hij plots “waarom ik dat zei” en “dat het dat toch was dat ik wou, dat ik nu eindelijk weer vrij ben”, enz.
Inderdaad heb ik wel vaker laten vallen dat ik me snel verstikt voel in een relatie, dat ik vlug druk voel. Maar ik kan het gewoon niet helpen: ik heb enkele jaren terug al eens een heel heftige relatiebreuk doorgemaakt waarna ik een complete muur heb opgetrokken rondom mij. Hij daarentegen begon al in de eerste week over samenwonen, en dat nadat hij zelf pas 3 weken vrijgezel was. Dat zijn natuurlijk dingen die elkaar heel erg tegenwerken. Sindsdien is het complete stilte tussen ons. Was ik nu écht zo erg? Heb ik hem nu volledig van mij afgeduwd? Ik kan dit niet aan, niet nóg eens! En vooral: wat denkt hij nu? Wat doet hij nu? Meent hij dit echt? Hoe lang moet ik nog op mijn tanden bijten voor die verdomde “geen-contact-regel”? Of moet ik al mijn trots opzij zetten? Desondanks zei hij na onze ruzie wel “dat ik wel weer met hangende pootjes zou terugkomen”. Zit hij daar nu op te wachten? Is het dat wat mij te doen staat?
Als ik het doe, ga ik mij dan niet (weer) ontzettend vernederd voelen? En als ik het niet doe, riskeer ik dan niet om hem volledig kwijt te zijn? Bestaat er geen manier om “met hangende pootjes terug te komen” zonder dat het vernederend voelt? Het toppunt is dat hij dan gisteren nog vroeg “of ik al onze leuke momenten die we nog gepland hadden zomaar kon weggooien”. Waarmee hij dan bedoelde dat ík er eigenlijk een punt achter zette? Aan wie is het nu? En simpelweg: als hij me echt zo graag ziet als hij al maanden beweert, zou hij dan niet snel terug iets moeten laten horen? Maar misschien redeneert hij net hetzelfde en is het vanuit zijn standpunt dan eigenlijk míjn beurt nu?
Groetjes en alvast bedankt!
:'(
Hallo Emma, bedankt voor het plaatsen van je verhaal. Hopelijk heeft het je een beetje opgelucht en voel je je ietsje beter. (Zo niet, dat komt nog wel!)
Hint je naar fysiek geweld? (Door hem of door jou?). Een goed argument voor geweld bestaat niet, zelfs al was jij of hij ziedend kwaad. Er bestaat geen vrijbrief. (Zie hier een aantal tips voor woedebeheersing.)
Pas op dat je niet in de neerwaartse spiraal terecht komt van geweld, spijt en niet durven loslaten. (Ik zeg dit ook voor de vele lezers die zich in je situatie herkennen.)
Op al deze vragen krijg je nooit een definitief antwoord. Blijf niet zoeken, maar stop met het stellen van dit soort vragen die je alleen maar in cirkel-redenaties brengt.
Nummer 1 mag voor jou zijn: rust, tot jezelf komen, loslaten. Het doet pijn en je zult nog meer pijn ervaren. Maar je kunt hier doorheen komen door jezelf het niet kwalijk te nemen dat je verdriet hebt. Je mag verdriet hebben en het moeilijk hebben. Zo kom je steeds iets beter door de moeilijke momenten heen en ga je je beter voelen.
Wat wel duidelijk is dat jullie te hard van stapel zijn gelopen. Bijna meteen samenwonen, bijna altijd is dat veel te vlug!
Als jij je vernederd voelt door terug te komen, vooral niet doen.
Heeft hij je geslagen? Ik vind dat hij wel een erg grote mond heeft over dat jij ‘vast met hangende pootjes terug komt’.
Nee Emma, dit klinkt niet goed. Kies voor jezelf. Je gaat je echt beter voelen op termijn, geloof me.
Sowieso, hij heeft nu ook veel verdriet. Dus hij zal nog wel vaker berichtjes sturen of bellen met moeilijk vragen en pijnlijke opmerkingen. Laat je niet gek maken!
Wat je ook doet: eerst 6 á 8 weken niet met hem afspreken. Neem ruim de tijd om je balans terug te vinden. Wat je daarna doet hoef je nu niet te beslissen.
Waarschijnlijk valt mijn antwoord zwaar, ik weet het. Mijn advies is gericht op meer levenskwaliteit en geluk, zelfs al voelt dat in eerste instantie anders.
Veel sterkte Emma.
Beste Victor,
Vlak voor oudjaar 2014 heeft mijn ex het uitgemaakt. Ze heeft een scheiding achter de rug waar ze nog niet van bekomen is. Ze wilt wel zegt ze maar ze kan niet. Nadat ik wat getreurd heb ben ik terug beginnen uitgaan wat me erg bevalt. Ik heb haar dan ook gerust gelaten. Vorige week heb ik voor de eerste keer gitaarles gegeven aan haar (vrouwelijke ) collega. De dag nadien kreeg ik een sms van mijn ex om te vragen hoe die les geweest is. Volgende week komt ze bij mij eten op haar initiatief. Zijn dit signalen die ik moet interpreteren als dat ze terug komt of ben ik mijzelf iets aan het wijsmaken?
Beste Mayer,
Wellicht ben je weer volop in haar gedachten terecht gekomen door die les aan haar collega. Door de weinige informatie is het moeilijk te zeggen wat er gaande is en wat ze wil.
Mijn advies: blijf bij jezelf en zorg voor een zelfstandige, stevige balans.
Kijk het verder aan en doe je best om niet vooruit te denken over wat er zou kunnen gebeuren. Tijdens dat etentje bij je thuis krijg je waarschijnlijk een beeld. Een kwestie van nog even geduld hebben.
En stel jezelf de vraag: wil ik wel een relatie met een vrouw die onvoldoende emotionele balans heeft? (Het kan je liefdesleven flink frustreren, let op.)
Beste Victor,
Wijze woorden dat laatste. Je hebt inderdaad gelijk. Ze zit momenteel erg met zichzelf in de knoop en ik weet inderdaad niet of ik dat wel wil. Ik ben bereid om iemand te helpen die hulp nodig heeft maar niet ten koste van mijzelf. Ik laat het je nog weten hoe het etentje verloopt maar ik heb in de tussentijd een leuke ontmoeting gehad en ga zaterdag op date. Het kan snel gaan. 🙂
Beste Mayer,
Heel verstandig dat je een grens trekt zodat je jezelf niet opoffert!
En… hoe was de date gisteren? Ik hoop zònder de date-clichés en vooral, dat het erg leuk was 😀
Het viel zeker mee maar niks meer. 🙂
Leuk maar ‘niks meer’. In de zin van, jullie spreken niet meer af Mayer?
Dat wel Victor maar bij mij was er niet dat wauw gevoel. Echte aantrekking was er niet. Maar dat maakt niet uit. Het is geen mislukking want ik ga uit en leer mensen kennen. Daar moet het nu om gaan. Ik vermoed trouwens dat mijn ex dat ook in ziet want we hebben volgende week een date.
Ah, duidelijk. En prachtig dat je het niet probeert af te dwingen. Alleen al mensen leren kennen, dat is zeer waardevol.
Soms kan het wauw-gevoel later opkomen. Vrouwen hebben nog wel eens meer tijd nodig om zich te laten gaan wat betreft gevoelens. Wie weet wat er gebeurt het tweede afspraakje. Als er bij haar gevoelens ontstaan, kan ze plotseling veel aantrekkingskracht uitoefenen…
Hoe dan ook, mooi bezig Mayer! 😀
Beste Victor,
De date met de ex was gisteren. Was dit nu een goed idee? Hier mijn bevindingen. Je kan er misschien nog iets mee. Het was eigenlijk vrij relax. Gewoon praten. We zijn op een gegeven moment uitgekomen op de ‘relatie’. Blijkbaar was ik te lief en was ze dat niet gewoon uit haar vorige relatie. Ze kan zich ook niet volledig geven en vond dit niet eerlijk tegen over mij. Wat heb ik hier nu uit kunnen leren? Dat het soms gewoon niet mag zijn denk ik. Hoe graag je iemand ook ziet soms moet je iemand kunnen los laten. Hoe moeilijk dat ook is.
Ik breng nu positieve veranderingen in mijn leven. Ik kwam vroeger niet buiten maar dankzij haar doe ik dat nu wel. Dat moet ik proberen vast te houden als ik vooruit wil. Het contact tussen ons zal verwateren na verloop van tijd maar ze heeft een positieve impact gehad op mijn leven en dat telt voor veel denk ik dan …
Beste Mayer,
Je bedoelt waarschijnlijk dat ze het niet gewend was dat er een man zo lief was voor haar. Toch?
Behalve als je het lief-zijn hebt overdreven of nooit teased, wat ze zegt klinkt niet goed als basis voor een relatie. Min of meer zegt ze dat een lieve man geen goede match voor haar is!
Suggestie voor de toekomst: ontwikkel je ‘speelse stoute kant’ als man. (Ik kan op basis van je reacties niet beoordelen in hoeverre je dat al gedaan hebt.)
Heel mooi! Blijf dat voortzetten, zelfs al is dat af en toe niet gemakkelijk. Je plukt daar uiteindelijk echt de vruchten van, in meerdere opzichten.
Hooguit heeft ze je daartoe gestimuleerd. Feit blijft dat JIJ naar buiten bent gegaan. Sommige mensen zijn daartoe niet te branden, jij wel.
Dus geef jezelf een schouderklopje, telkens wanneer je weer naar buiten gaat. Het was en is namelijk JOUW verdienste!
Absoluut, en het is vast ook herkenbaar voor andere mannen. Al is het jammer dat het niets meer is geworden met haar, je bent wijzer en meer ervaren geworden. Dat neem je in positieve zin mee voor de toekomst…
Dag Victor! Ik ben 6 maanden samen met mijn vriendin. We hebben elkaar 3 maanden ervoor leren kennen. Onze hele relatie waren we 2 handen op 1 buik. Zelfde principes en waarden, te mooi om waar te zijn. Ik was wel de aanhankelijkste van ons 2. Liever knuffelen en zoenen. 3 weken geleden was ik uitgevlogen tegen haar, twas de eerste keer. Ze had 2 u met iemand staan praten die ik niet kende en ik voelde me er niet goed bij omdat ze me er niet in betrok. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze hier niet mee omkan. Daar haar ex-vriend zeer veel last had van jaloezie en uitspattingen. Kheb me al 100 maal geëxcuseerd en beloofd dat het bij die ene keer bleef. Vanaf dan gaat onze relatie elke dag achteruit tot waar we nu zijn, ze duwt me beetje per beetje weg van haar. Ze kan me niet vergeven voor die ene fout. Afspreken wil ze nog moeilijk… Ik zie haar liever dan dat ik mezelf zie, nu bengelt onze relatie aan een zijden draadje, kheb maandag nog bloemen voor haar gekocht maar daar voelde ze haar niet goed bij. Hoe kan ik mijn relatie redden? Groetjes jonas
Dag Jonas,
Dit klinkt helaas niet goed! Waarschijnlijk heeft jouw uitbarsting veel rotzooi uit haar verleden (ex-vriend herinneringen) naar boven gehaald. Hier zie je hoe groot de impact kan zijn met het associatie-principe. Zie les 5 van mijn E-cursus VrouwVeroveren als je meer wilt weten over dit belangrijke principe.
Wat nu? Vooral NIET blijven proberen. Ik krijg de indruk uit je reactie, dat je je behoorlijk aanhankelijk hebt opgesteld. Op zich kon ze daar nog mee omgaan, maar in combinatie met de uitbarsting is het een overdosis geworden.
Door (gevoelsmatig) achter haar aan te lopen, zak je juist steeds verder weg. Laat haar voorlopig met rust, geef haar de ruimte om je te missen. (Of dat nog lukt, dat is maar de vraag. Het kan zijn dat je al te lang de verkeerde knop ingedrukt.) Hoe dan ook: radiostilte, vanaf NU!
Jonas, dit maakt je ONaantrekkelijk als man. Je stelt je emotioneel afhankelijk op van de relatie en van haar. Je hebt geen stevig fundament (jezelf). Juist dat is het ‘aardse’ wat vrouwen erg aantrekt.
Zorg dat je (emotioneel) zelfstandiger wordt. Laat je leven, je gemoedstoestand en geluk niet afhangen van iemand anders. Dit is de belangrijkste les die je komende periode kunt leren.
Waarschijnlijk heb je het nu erg moeilijk en zwaar. Symptomen van liefdesverdriet. Zie mijn andere site om daar beter mee te leren omgaan: http://www.liefdesverdrietverwerken.com/
Ik wens je veel sterkte toe!
Dank je wel victor, had ik maar eerder je blog ontdekt… Onze relatie staat nu op “vriendschap” dusja…
Nuja tijdje elkaar gerust laten zal ons misschien helpen. Wie weet… 🙂 Bedankt voor de snelle reactie.
Graag gedaan Jonas! En ik hoop dat je mijn adviezen opvolgt. Vooral dat je een stevig fundament voor jezelf vindt; word een zelfstandige, krachtige man.
Hoor graag over een tijdje hoe het met je gaat. Hopelijk beter en beter!
Beste Viktor,
Helaas heeft mijn vriendin het na een relatie van 6 jaar uitgemaakt afgelopen vrijdag. Als ik eraan terugdenk dan lees ik veel gelijkenissen, zij was minder geïnteresseerd terwijl wij vroeger echt alles aan elkaar vertelde tot de meest stomme details toe. Dit werd minder en dat merkte ik ook, maar nu pas dringt het tot mij door dat daar een reden achter zat.
Het kwam ook redelijk plotseling, wij hebben wel elkaar gesproken onlangs over dat zij niet gelukkig was. Zij wilde samenwonen, op vakantie etc maar door mijn werk was dat wat ingewikkeld, deze reden accepteerde ze niet. De eerste zin dat eruit kwam was ‘Ik kan niet meer’. Wat mij vooral heel confuse maakt is het feit dat ze zegt nog enorm veel van mij te houden. Hoe kan dit als zij het uitmaakt? Ik wil niets liever dan aan al haar wensen voldoen en ben bereid daar hemel en aarde voor te bewegen, ben alleen bang dat het te laat is. Tijdens onze relatie was ik altijd degene die de boot afhield en nu wil ik niets liever dan de liefde aan haar verklaren.
Op dit moment voel ik mij vooral verloren, de persoon die je dagelijks sprak, zag of een bericht stuurde heb je niet meer. Wil nog steeds alles met haar delen alleen kan dat niet. Ben ook bang dat ik de tactiek van helemaal loslaten niet kan toepassen. Denk nog elk moment aan haar en zie op dit moment daar geen verandering in komen.
Beste M.,
Wat erg dat het over is! Ik begrijp dat het nu erg zwaar is en dat je er alles aan wilt doen om aan haar wensen te voldoen. Maar het is de vraag of dat nog wel iets gaat veranderen.
Dat is de dagelijkse pijn die je in de eerste periode ervaart. Verandering van gedrag (stoppen met communiceren en haar zien) en de emoties die daarbij komen kijken.
Punt is, dat je dermate uit balans bent dat het bijna niet voor te stellen is dat deze pijn slechts TIJDELIJK is.
Daarom wil ik het feit benadrukken dat de disbalans slechts tijdelijk is en dat de pijn die je nu ervaart bij het proces hoort van loslaten hoort. In eerste instantie valt het dus zwaar. Maar op een gegeven moment vind je een nieuwe balans en ebt de pijn weg. Echt.
Schrijf je hier in, ik bied ondersteuning: http://www.liefdesverdrietverwerken.com/
Veel sterkte!
Bedankt voor de updates Frederik!
Met dat negatieve beeld van de mannelijke bevolking heeft ze zich uiteraard afgesloten voor intimiteit. Dat probleem mag je bij haar laten, trek het je vooral niet persoonlijk aan (mocht je dat doen).
In dat hoofdstuk komt ze voor; dat sluit je af. Maar het boek is niet uit, er zijn nog meer hoofdstukken. En het is misschien pijnlijk dat ze daar niet in voorkomt. Hoewel, ze is niet meer een personage waar je op staat te wachten. Het mooie is dat er nu genoeg ruimte is voor andere personages.
Ach, je mag de tijd nemen om bij te komen. Je hoeft geen haast te hebben. En wat de ex-en doen, hun leven!
Stel je je wel weer een beetje open voor een flirt hier en daar? Je hoeft niets te bereiken met de flirts. Het gaat er om dat je weer leert te genieten van het speelse contact.
Veel sterkte. En ook zeker veel plezier!
Graag gedaan Victor! Jij ook weer bedankt
Ik zit nu eigenlijk nog wel in een dilemma of ik nu die afspraak met haar moet laten doorgaan de ja of de nee. Wat is verstandig?
Zeggen tegen haar het niet te doen en haar daardoor laten merken dat ik het ook niet meer zie zitten en het wel goed vind zo en ze het misschien daardoor ooit nog gaat missen. Maar misschien denkt ze dan ok dan had ik toch gelijk dat het beter was uit elkaar te gaan.
Of wel doen en laten zien dat ik relaxter ben en haar alle ruimte gun (want volgens mij mag ze me nog graag, maar ging relatie voor haar niet werken; en dat negatieve stukje van mij wil ik bij haar dan wegnemen). Ik hoop namelijk niet dat ze mij herinnert als die relatie waarbij ze aan de ketting zat (dat gevoel had ze toen ze daar ging studeren): Dus dan wel afspreken om dat gevoel bij haar weg te nemen? Maar aan andere kant kan het andere positieve gedachtes van haar over mij ook weer wegnemen?
Beide zijn niet perse gericht op dat ik hoop dat het goed komt, maar meer dat ik er alles aan heb gedaan en ik er dan beter in kan berusten. Aan de ene kant denk ik waarom maak ik er dan een dilemma van als je zelf geeneens weet of je nog wel met haar door wilt (ooit bedoel ik dan). Maar aan andere kant wil ik het toch goed afsluiten om misschien later nog die optie te kunnen hebben, ooit, wanneer onze wegen wel weer kruizen.
Flirten gaat overigens wel goed. Heb al veel dat speelse contact gehad, maar nog niets blijvends. Maar vind het ook wel goed zo. Ik kan doen waar ik zin in heb, en contact hebben met wie ik wil. En ik geniet er inderdaad ook van. Maar dat is vooral in de weekenden, doordeweeks is het meestal wat saaier, maar heb het gelukkig druk zat. Het vertrouwen in relaties ben ik nog wel beetje kwijt, maar ik merk dat alles vanzelf komt (zoals ook weer het beginnen met flirten, etc.), dus daar maak ik mij niet druk over.
Je hebt je voorgenomen om met haar af te spreken, daar had je je redenen voor. Het is niet per definitie slecht om nog eens af te spreken.
Ook als je niet afspreekt blijft die optie waarschijnlijk open. En de afsluiting is de breuk geweest. Die kun je niet mooier maken; het is zoals het is.
Belangrijkste: stop met te denken voor haar. Wat zij denkt is haar probleem/verantwoordelijkheid.
Je bent nu 100% vrij man. Geniet van je vrijheid 😀
En mooi dat je weer lekker aan het flirten bent. Kom je doordeweeks weinig/niet buiten? Je kunt het zelfs doen tijdens het boodschapje tussendoor…
Wat betreft het vertrouwen in relaties: het leven kent zijn ups en downs. Het is niet anders.
Wanneer je een relatie aangaat stel je je ook open voor een eventuele teleurstelling. Dat hoort erbij. Daarom is het belangrijk om van de momenten te genieten en wanneer het tegenzit goed te leren incasseren. Met die instelling word je beter relatiemateriaal en maak je je tevens veel aantrekkelijker als single 😀
Goed punt Victor! Als ik niet denk hoe zij denkt maar puur hoe ik er zelf over denk, en dan denk ik, nee helemaal geen zin af te spreken. Ik ga inderdaad lekker mn eigen pad en ben benieuwd wat het nog meer gaat brengen.
En goede tips verder. Thanks!
Ik zou ook niet afspreken. Zo blijf je in hetzelfde straatje. En wie weet geraken de gemoederen dan overhit en worden er verkeerde dingen gezegd, waar je achteraf dan weer veel spijt van gaat hebben. Al begrijp ik wel dat je het goed wil afsluiten. Heb je dat dan in het verleden nooit kunnen doen? Is het voor jou dan nog niet afgesloten? Ik zou zeggen, en dan uit persoonlijke ervaring: laat het rusten! Dan blijven alle opties nog open. Als zij echt contact met jou wil, laat haar dan maar het initiatief nemen maar zelf zou ik niet meer bellen.
Ik vind het wel raar dat ze na haar relatie met jou een bocht maakt van 180graden en mannen klootzakken vindt terwijl ze iets goeds had met jou. Maar goed, ze is nog op ontdekkingstocht naar zichzelf zelf denk ik dan.
Zoals victor zegt: geniet van je vrijheid, ik doe dat ook. Probeer mss nieuwe doelstellingen voor jezelf te creeren, iets waar je naar kan uitkijken. Iets waardoor je voelt dat je leeft. En weet je, je hoeft ook niet geforceerd te gaan flirten. Heb je geen zin, dan heb je geen zin. Als het komt, dan komt het. Misschien heb je nu ff genoeg van relaties.
Dat klinkt helder Frederik!
Het is erg sterk om je eigen pad te bewandelen… 😀
Leuk dat je reageert Danny 😀
Precies!
Vrouwen die dat soort uitspraken doen, hebben vaak bepaalde overtuigingen over mannen die zijn ontstaan in hun jeugd. Los van de kwaliteit van de liefdesrelaties in hun leven, krijgen ze meer en meer bevestiging van hun (belemmerende) overtuigingen; volharding. Vaak blijft zich dat opbouwen, totdat er echt een stevige verandering in hun leven komt. En zelfs dan…
In hoeverre dit geval is met deze jonge vrouw, dat kan ik niet zeggen. Genoeg uitzonderingen en nuance.
Hoe dan ook, zo’n generaliserende uitspraak (“mannen zijn klootzakken”) nooit persoonlijk nemen uiteraard.
Dat is waar Danny. Nouja op zich wel goed afgesloten, in hoeverre dat kan. Alleen later zag ik wel in dat ik iets te dicht op der huid zat. Misschien zei mn gevoel nu van ik wil nog even laten zien dat ik dat in zag. Maar ja aan de andere kant heeft zij zelf ook nooit moeite gedaan het bespreekbaar te maken als verbeterpunt.
Hoe ik haar inschat is dat ze heel snel werd meegesleurd in dat leven daar. En dat de relatie haar in de weg zat om vol daar aan het leven mee te doen (ook zelf willen ontdekken etc en meedoen net als haar medestudenten). Ik denk daarom dat ze zelf ook nog niet echt weet wat ze doet en wil etc. Ze geeft zelf ook aan dat ze ook maar wat doet. En ook met recente gesprek tussen ons dat ze het ook niet weet wat ze wil met der leven. Ze wil wel graag afspreken en alles delen met mij als vertrouwd persoon, maar ze weet dat ze de keuze heeft gemaakt dat het uit is en dat de relatie nooit zal werken wanneer ze daar zit (ik denk vanwege dat ik op der huid zat terwijl ze ‘los’ wilde zonder rekening met iemand te houden: Mede misschien ook daarom dat ik haar met de afspraak wilde laten zien dat ik dat in zag en dat het wel had gekund om relatie te hebben wanneer ze daar zat. Der hersenen zeggen nu nee kan niet, maar misschien zegt haar gevoel dan ooit van had wel gekund).
Daarmee kom ik dus ook op punt dat ze zei dat alle jongens klootzakken waren. Zij zei het op de manier van ‘ik hoef voorlopig niks alle jongens zijn klootzakken nu ff voor mij. Zo van ik hou het op afstand. Ik vroeg ook nog of ze mij daar mee bedoelde (de klootzakken) en toen zei ze nee nee nee zo bedoelde ik niet. Relatie met mij werkt niet volgens haar als daar zit. En de rest hoeft ze ook niks.
Dusja ik heb werkelijk geen idee haha. Eigenlijk gewoon lekker haar probleem! Mn omgeving zegt die komt er nog wel achter en ze is het dan geeneens waard. Zelf haar vriendinnen zeggen dat ik het geeneens meer moet willen.
Ze heeft overigens recent niet zelf gezegd dat relatie met mij niet werkt omdat ze daar zat. Toen uitging zei ze dat ik niet plaatje paste, maarja als je echt van iemand houdt denk ik dan.. of daar moet ze nog achter komen. Maar merkte uit der gesprekken wel dat ze erg met der zelf bezig was en daar druk genoeg mee was. Ze heeft denk ik geeneens tijd/geeft zichzelf geen tijd te denken aan waarom het uit is gegaan en of dat wel een goed idee was.
Wel zegt der gevoel dus dat ze me graag spreekt, maar ze legt daarmee niet de link dat ze me mist en terug wil. Want dat komt duidelijk over dat ze puur vriendschappelijk bedoelt.
Weet niet precies of ik je goed interpreteer Victor, maar voordat ik met der kreeg was ze ook helemaal klaar met jongens, maar toen ik langs kwam moest ze der kans wel grijpen zei ze terwijl ze eigenlijk klaar was met relaties. Zover ik toen weet heeft ze nog niets fouts meegemaakt ofzo dus waar dat dan vandaan komt..
Haah, ondanks haar ideeen kon ze jou niet laten gaan 😀 Compliment!
Het is moeilijk om keiharde uitspraken te doen over haar. Ik ken haar achtergrond niet.
Maar, het kan zijn dat ze bepaalde ideeen over mannen/vrouwen/zichzelf/relaties heeft overgenomen van haar ouders en omgeving. Zelfs zonder dat ze vervelende ervaringen heeft gehad. In onze vroege jeugd nemen we vaak ideeen en overtuigingen vliegensvlug over van anderen…
Haha ja toen wel. Eindelijk niet zoals de rest zei ze. Maar toch wil ze blijkbaar nu weer ondervinden en alle remmen los ofzo? En blijkbaar viel dat haar ook weer tegen. Nou geloof ik niet dat ze spijt heeft van onze relatie want dat ziet ze echt als goede herinnering. Dus als met al bijzonder ja dat ze dan die keuze maakt.. maar ja ze is nog jong en heeft nog veel te ontdekken.
Of de kiem bij haar omgeving of familie ligt denk ik ook niet. Die waren juist pro onze relatie en dachten op normale manier over relaties. Maar ja misschien de omslag naar haar nieuwe leven. Ze zei zelf ook dat ze wat harder was geworden omdat ze zoveel van der af moest bijten met bepaalde opmerkingen, e.d. Misschien dat ze daarom alle jongens op die manier generaliseert.
En nee, ik bedoelde niet dat haar familie de oorzaak is van de relatiebreuk. Eh, dit onderwerp ligt veel te subtiel om snel te kunnen uitleggen in een reactie. Voor nu is het eigenlijk niet ter zake zelfs…
Victor:
Jij:
Nu nog steeds, maar niet wat betreft haar. En dat is haar verantwoordelijkheid. Waarom ze wel of niet, wat haar beweegredenen zijn/waren, of ze spijt heeft/had… mag ook voor haar rekening zijn.
Dit is geen onaardigheid, maar hoe je het kunt benaderen.
Wat ik wil zeggen is: word je bewust van je aantrekkingskracht Frederik! 😀
Hallo Victor,
Weer even een update. Na vorige update over evt afspreken om bij te praten, ook tegen haar gezegd dit niet te doen. Ze snapte dat en hebben nog even via app gepraat. Ze ging daar in Groningen niet zo lekker en thuis was ook veel spanning. Ze dacht er nog aan me te bellen toen ze overstuur was, maar toch niet gedaan. Gezegd dat als er wat is ze altijd mag bellen.
Toen niks meer van me laten horen en maand later stond ze me op te wachten bij de club. Ze wilde gewoon even praten. Ik heb gewoon gepraat, gezellig, nog wat grapjes uit verleden opgehaald. Later stuurde ze nog een app dat ze leuk vond me gesproken te hebben en blij was dat goed met me ging. (Ze dacht dat ik nog in de put zou zitten, heb blijkbaar laten merken dat ik ook gewoon door ga).
Week later appte ze weer dat ze mn nichtje gezien had op een feest en ze dat leuk vond. En dat ik bblijkbaar niet naar dat feest was geweest. Ik nog even gevraagd of al beter ging thuis.
Dat is nu week geleden. Sinds korte tijd ‘liket’ ze ook weer dingen op fb van mij (na 4 maanden niks van elkaar geliket te hebben). Terwijl ik haar geeneens meer volg (je kan uitzetten dat je van iemand niks voorbij ziet komen). Toen ze me aansprak op de club gaf ze nog een hint dat ik niks likete op haar fb door te zeggen ja je broertje liket nog wel alles van mij op fb.
Wat wil ze nou?
En wat is handig? Beetje lullig om haar zo ‘te negeren’, maar aan de andere kant denk ik van, haar probleem ik ga lekker mn eigen pad.
Alhoewel ik het ooit wel weer met haar zou willen proberen als kans zich voordoet, later
Hallo Frederik, leuk om weer van je te horen 😀
Je negeert haar niet, toch? Je bent vriendelijk en je hebt zelfs aangeboden dat ze je kan bellen.
En dat je niet haar berichten like’d, nou en? Groot gelijk, jij gaat verder met je leven.
Het belangrijkste is dat je je eigen pad bewandelt.
Als ze iets met jou zou willen, dan mag ze haar best doen: persoonlijke problemen en zorgen aanpakken en vervolgens haar best doen om jou weer te verleiden.
Dat laatste doet ze niet. Het lijkt er meer op dat ze af en toe wat warmte en aandacht van je wilt.
Laat je hoe dan ook niet van je eigen pad afleiden. Juist teveel naar haar toetrekken (terwijl ze niet eens echt weet wat ze wel en niet wil) maakt je minder aantrekkelijk. Raak niet in verwarring, ga niet afwachten.
En ja, op zich sta je er nog voor open om ooit weer iets met haar te beginnen. Nu lijkt het moment nog niet te zijn aangebroken. Geniet van het leven en laat haar steeds meer los. Juist dat zet de deur in de toekomst meer open…
Kun je hier iets mee Frederik?
Hoi Victor,
Ik heb denk ik weer even duwtje in de goede richting en wat advies nodig. Je vorige advies geprobeerd aan te houden. Twee weken na bovenstaande stuurde ze weer berichtje toen ze op een feest was. Ze belde toen zelfs en stelde voor naar mij toe te komen en zei dat ik de enige was van wie ze ooit gehouden had. Ik heb netjes geantwoord maar niet in mee gegaan. Volgende dag bood ze ook der excuses aan en zei ze dat ze zich even erg alleen voelde en erg dronken was. Week later stuurde ze weer berichtje met de vraag of ik nog foto’s had van vakantie met haar opa en oma. Verder heb ik vanaf dag 1 nooit initiatief genomen en contact op gezocht. Zij stuurde vaak dat ze wel alleen voelde soms en het wel mist met iemand te praten die haar begrijpt. Drie weken later was bij ons een evenement waar ze ook was. Toen liep het een beetje mis. We zagen elkaar weer voor het eerst en hebben toen staan praten. Het escaleerde toen ook, drank, emoties, etc. Van mij kant was het meer dat ik probeerde te begrijpen waar het mis is gegaan en van mening was dat het TOEN wel had gekund, niet handig natuurlijk. Waarop we de dag erna goed hebben proberen te praten. Ze gaf aan dat omdat ik blijf hangen dat zij dan ook beetje blijft hangen en dat ik niet wilde horen dat ik door moest gaan. Dat schoot mij ook beetje in verkeerde keelgat aangezien zij het telkens op zocht en heb dat ook aangegeven en gezegd dat als het aan mij ligt dat we beter helemaal geen contact meer konden hebben. Dat ging goed, alleen twee maanden later overleed haar opa die ik ook goed gekend had, was wel blij dat ze dat aangaf. Toen goed contact gehad, alleen over der opa gehad verder niet. Anderhalve maand later (nu twee weken geleden) was er feest waar ze ook was. Toen elkaar heel even gegroet en heb toen aangegeven dat ik haar met de vorige ontmoeting niet zo moeilijk had moeten maken en dat ze lekker der ding moet doen. Snachts kreeg ik wel weer berichten of ik der zusje had gezien, en paar uur later weer of ik wist waar ze was. Ze gaf aan dat ze gelukkig altijd op mij kon rekenen. Dit weekend kwam ik er achter dat ze sinds een maand een nieuwe vriend heeft. Dat valt dan even wel rauw op je dak. Nu heb ik niet echt rotgevoel dat het zo is, maar meer dat ik het niet begrijp. Had het niet verwacht en zie het ook niet voor me ofzo zij met een ander. Aan andere kant begrijp ik ook niet dat ze zo makkelijk dat van ons dus achter haar laat. Daarbij heb ik altijd gedacht dat het uit was omdat ze daar zat en geen relatie wilde. Terwijl haar nieuwe vriend ook ver weg woont van haar. Over het algemeen is het ook moeilijk te begrijpen voor mij hoe men toch om zijn of haar ex geeft maar toch door gaat zonder diegene.
Hoi Frederik, bedankt voor je update.
Natuurlijk escaleren zaken snel met drank! Vooral niet drinken, of weinig, als je in dit soort situaties terecht kunt komen.
Dat jij zou blijven hangen is jouw verantwoordelijkheid.
Dat zij blijft hangen is haar verantwoordelijkheid.
Het komt niet door de ander.
Een nieuwe relatie betekent niet dat ze een vorige relatie volledig los heeft gelaten (kan wel). Nog belangrijker, haar nieuwe relatie met een andere man mag volledig losstaan van wat jullie ooit hebben gehad. Stop met vergelijken, voorkom denken in de vorm van concurrentie of wat dan ook. Dus probeer het niet te mixen, dat doet alleen maar pijn en moeilijk.
Wanneer jij een fantastische vrouw ontmoet, en je gaat een relatie aan met haar, wil dat niet zeggen dat deze nieuwe vrouw per definitie ‘beter’ is en dat je vorige relatie dus niets voorstelde. Het is een nieuw begin, een totaal ander verhaal!
Nu een vraag voor jou: hoe gaat het verder met je sociale- en liefdesleven?
Hoi Victor,
Bedankt weer voor je reactie! Om op je vraag te reageren. Gaat op zich allemaal wel goed, veel nieuwe contacten op gebouwd. Probleem hierbij wel is dat ik op deze manier weinig vrijgezelle meiden ontmoet omdat ze vaak al bezet zijn die ik ontmoet via via. Ik ben daarom maar gestart met Badoo, en heb nu wel al wat leuke gesprekken en meiden ontmoet. Toevallig net een gesprek gehad waarbij een leuke dame aangeeft op een echte man te vallen die serieus is en weet wat ie wil. Ik ben/heb dat op het moment eigenlijk totaal niet bedenk ik me nu. Toen het uit ging had ik juist het idee dat ik iets te serieus werd en het daarom benauwde voor mn ex (maar misschien was ik ook juist wel te afhankelijk van het ons; niet meer de echte onafhankelijke man die er zelf staat) Ik ben eigenlijk onbewust ook steeds meer pluk de dag geworden het laatste jaar merk ik nu. Wat rebelser. Ik doe gewoon maar wat en waar ik zin heb. Heb mijn studie bijna afgerond en ben op zoek naar een baan en wil binnen jaar een huis kopen, dat wel, maar verder heb ik nog niet echt doel in mijn leven waar ik weer lust vandaan haal om er echt te gaan staan zeg maar. Zoals een echte man dus waarschijnlijk die wel weet wat ie wil etc. 😉
Het stomme is dat je inderdaad ook gaat vergelijken met haar nieuwe vriend, die is nogal gespierd en robuust, wat ik overigens niet achter haar had gezocht. Dus dan kijk je automatisch wel kritischer naar jezelf.
Heb er overigens wel vrede mee. Ik gun haar dit wel echt, en heb ondertussen in een jaar ook wel geaccepteerd dat het er niet meer in zat voor haar. Juist dat ze nu een nieuwe vriend heeft zorgt er voor mij ook voor dat ik het hoofdstuk definitief af kan sluiten (soms dacht ik dan van ja ik wil ook nog niet definitief de deur dicht slaan zeg maar, wie weet draait ze bij na wat ervaringen; maar nu is het ok zij gaat een andere weg en het is goed zo). Ik zat te lang dat ik niet wist waar het heen zou gaan zeg maar, maar nu weet ik oke in ieder geval niet deze kant op, dat geeft mij op zich wel weer heel veel rust.
Maar waar ik nu beetje tegen aanloop is dat ik beetje zoekende ben wat ik zelf nou wil in het leven. En hoe ik mijzelf dan moet presenteren om weer een leuke meid te kunnen krijgen.
Graag gedaan Frederik. En het heeft even geduurd, nu krijg je ook weer antwoord 😀
Over het algemeen betekent dat: een man die zijn verantwoordelijkheid neemt, ze zaken op orde heeft en weet wat hij wil (een vrouw zoals zij natuurlijk 😉 )
Zoals je ziet, ‘serieus’ is een vaag begrip…
Dit gaat je meer en meer opleveren in het leven. Niet alleen op liefdesvlak, maar in meerdere opzichten.
De pluk-de-dag-insteek kun je ook gebruiken wanneer je beter weet wat voor vrouw je wilt aantrekken en je openstelt voor een relatie. Het hoeft elkaar niet te bijten.
Heel goed!
Klinkt ook goed hoor Frederik!
Voor nu: studie afronden en een baan. Daarna komt er ruimte vrij voor het huis en andere zaken. Alles op zijn tijd…
Dat klinkt alsof ze een of meerdere ervaringen achter de rug heeft waarbij een man geen krachtig initiatief heeft genomen. Een beetje lummelen, geen richtingsgevoel misschien wel…
Hoe dan ook, je bent allang een echte man. Hoef je NUL voor te doen.
En weten wat je wil, dat komt wel. Het maakt je niet minder man als je dat nu nog niet exact weet.
Je bent goed bezig. Laat je niet wijsmaken dat je niet goed genoeg bent voor een vrouw. Ok, als ze meteen in een relatie wil met in het vooruitzicht een huwelijk, dat is nu teveel wellicht.
Het is sowieso beter om het wat relaxter, vrijblijvender te houden. Ontmoet eerst maar wat meer vrouwen, maak afspraakjes, experimenteer. Op een gegeven moment ontmoet je een bepaalde vrouw vaker en kan er gevoelsmatig echt iets ontstaan; romantiek. Grote kans dat je dan wel weet wat je wil (haar!) 😀
En dan wordt het vermoedelijk de kunst om toch relaxt te blijven met haar (hoewel, misschien ben je op dat punt flink gegroeid.)
Nogmaals, laat je niet wijsmaken dat je ergens aan moet voldoen om een ‘echte man’ te zijn. Het is de onzin in deze maatschappij waar bedrijven graag op inspringen met hun reclames voor wat dan ook. Ze proberen mannen eerst onzeker te maken (onvolwaardig) en vervolgens moet je van alles om te voldoen…
Uitzonderingen daargelaten, vrouwen vinden over het algemeen dikke spieren niet zo belangrijk. In tegenstelling tot wat mannen denken dat vrouwen belangrijk vinden.
Ik wil niet zeggen dat het uiterlijk van de man onbelangrijk is voor vrouwen. Maar het krijgt veel minder nadruk bij vrouwen.
Dat zij nu een meer gespierde man heeft zegt niets over hoe zij werkelijk is…
Daarbij, hij is een ander mens. En die relatie doet NIETS af aan jou als man. Jij bent goed zoals jij bent!
Juist, je bent goed bezig. Echt!
Zo werkt het voor veel mannen. Toch nog de deur een tijdje blijven openhouden in de hoop dat het bijdraait. En wanneer ze een nieuwe relatie heeft is het pas afgesloten. (Soms blijft de man dan toch nog vastzitten. Met als gevolg dat ze de rest van hun leven geen goede relatie meer kunnen aangaan. Dat gebeurt!)
Het is belangrijk dat je het Overvloed-concept meer en meer leert toe te passen. Zo kun je eerder verder, het volledig loslaten.
Op zich heb je al doelen gesteld: studie afronden, baan vinden. En daarna werken aan het kopen van een huis.
Wat vind je leuk om te doen? Sport? Uitgaan? Dansen? Koffie’s testen in koffietentjes? Enz… Richt je ook daarop en bedenk hoe je daarmee meer single vrouwen kunt ontmoeten. Dat gaat vaak prachtig samen!
Volgens mij onderschat je jezelf. Je staat er beter voor dan je denkt! 😀
Beste,
Ik ben dus op deze website geraakt, dus ik denk dat het al boekdelen voor zich spreekt: Ik zou graag mijn ( nog niet officiele ex)-lief terugwinnen/krijgen. En aangezien ik hier geen geld moet storten, of voor niet-werkende magie moet betalen, of twintigduizend gebedjes opzeggen, lijkt het me toch handiger me tot u te wedden.
Mijn vriendje heeft het deze zondag uitgemaakt, na een goede 6maand lange relatie. We kenden elkaar al van ruim een maand ervoor. Een beetje achtergrond informatie: Mijn ex en ik zijn dus twee complete tegenpolen, verschillende interesses, verschillende karakters ( vuur vs water) en ivm aandacht. Hij heeft dat totaal niet nodig, en ik… wel ik ben misschien een beetje aanhankelijk en geniet wel van aandacht. Het enige dat we gemeen hebben is dat we allebei zot zijn van reizen, en nog studenten zijn. Ik ben 21 jaar, en hij is er 19. Maar ondanks dat wij 2 tegenpolen zijn, vond ik dit echt geen probleem. En we hadden dit al besproken, maar kwamen tot de conclusie dat tegenpolen elkaar gewoon aantrekken. We maakten tot enkele maanden geleden ook nooit ruzie, tenzij ik die ruzie maakte en hij die er niet reageerde.
de break: We hadden rond donderdag een soort van discussie in sms. Wel… ik maakte mij kwaad en heb hem een zeer kwade sms gezonden en toen mijn gsm uitgelegd. Deze ruzie ging erover dat ik mij een beetje achtergesteld voelde ten opzichte van zijn beste vriendin. Maar goed, ik was er dus van overtuigd dat hij wel terug zou sms’en en mij zou beginnen missen. Niet dus… Ik had graag excuses verkregen maar het eindigde ermee dat ik dus maar zaterdagavond mijn excuses aanbood ( via sms, aangezien we elkaar niet zagen). Alleen reageerde hij dus zondagochtend op Facebook, dat hij niet dacht dat die goedmaking er zou komen, want hij voelde niet meer hetzelfde voor mij als vroeger. Kort samengevat, ik heb vast enkele verschrikkelijke verkeerde dingen gezegd maar tegen de zondagavond hadden we afgesproken dat we gingen praten ( face to face). Het is alleen dus zo ver gekomen dat mijn beste vriendin mij vergezelde ( uit voorzorg omdat ik anders vast drama ging maken op straat) en dat er een gemeenschappelijke vriend blijkbaar ook bij was. Want die waren bij elkaar op de trein komen te zitten, en dus was die ook ter plaatse. Zaten we daar met 4 man om een relatie uit te praten. Uiteindelijk bleek dat mijn lief dus al zijn keuze gemaakt had. Hij zag mij niet meer graag, had geen gevoelens voor mij ( volgens mij zijn die dus op de seconde of zo verdwenen, want ik kreeg geen enkele hints) en zei dus dat het gedaan was. Ik heb hem zitten smeken, nog wat zitten foeteren en zo verder. Ik wilde nog een kans, maar hij wilde die niet geven, want dat werkte toch niet. Dat had hij namelijk al in zijn verleden meegemaakt. Kreeg ik meteen een verhaal van zijn ex er bovenop. Geweldig. Gelukkig dus voor mij zijn we tot de compromis gekomen dat ik 3 weken pauze heb ( we maken geen contact in tussetijd) om te wennen aan het idee ( wat belachelijk klinkt). Ik wilde eigenlijk bereiken dat hij zijn keuze nog eens zou overdenken, maar volgens hem spreken we dus binnen 3 weken af om het gewoon officieel gedaan te maken.
En nu… hoop ik dus eigenlijk dat u mij zou kunnen helpen hiermee? Buiten dat ik het gewoonweg beu ben te horen dat je er niets aan kan veranderen, en dat ik ermee moet leren leven en dat ik binnen zoveel tijd wel weer iemand vindt en gelukkig wordt ( wat ik dus zweer dat niet gebeurd, voor mijn part ga ik lopen), wil ik echt gewoon dat mijn lief wel terugkomt. Ik bedoel… als je Twilight New Moon hebt gezien, stel je dan maar voor dat ik Bella in het kwadraat ben. Zo voel ik mij echt. Gisteren dacht ik dat ik in coma lag ( lijkt mij veel logischer) en dat ik in een nachtmerrie zit. Ofwel was het een mislukte aprilgrap. Ik ben normaal niet gelovig, nu ben ik al naar de kerk gegaan om 7 kaarsen te branden. Ik doe zeker 100 gebedjes per dag. Ik snap er gewoon geen zak van, en ik wil het eigenlijk ook niet. Ik ben gekwetst, soms heb ik woedeaanvallen, en andere momenten kan de wereld mij echt geen bal meer schelen. Ik weet zelfs mijn lachspieren niet meer zitten, en ik voel mij van binnen echt al klaar voor de psychiatrie of het kerkhof. Maakt mij niet meer uit. Volgens mij zit ik in een serieus diepe depressie ofzo. Maar het is gewoon… Ik wil echt mijn vriendje terug. En elke hulp of tip zou gewoonweg al welkom zijn. Ik weet inmiddels wel al dat ik geen serenade moet gaan brengen, want hij is blijkbaar geen Romeo en Jullia fan. Als het nodig is, duik ik wel onder de zonnebank en ga een hele lading make-up kopen en een nieuw garderobe of zo. Voor mijn part leer ik zelfs paaldansen.
sorry voor het keilange bericht! Ik heb gewoon altijd zoveel te vertellen.
Beste Elien,
Bedankt dat je jouw verhaal hebt willen delen. Je bent waarschijnlijk overstuur, je zit er doorheen. Het maakt niet uit of je me gelooft of niet, maar je gaat je op een gegeven moment beter voelen. Let maar op!
Jij bent dus ook op die ex-terug-websites terecht gekomen met die te mooie verkooppraatjes. Grote onzin natuurlijk.
Ja, tegenpolen kunnen elkaar goed aantrekken. Toch zijn er voldoende overeenkomsten nodig om de afstand te overbruggen.
Bij jullie is dat reizen. Maar ik kan begrijpen dat in het drukke studentenbestaan dat te weinig is. Helaas.
Maar, ik denk dat dat niet de oorzaak is van de relatiebreuk. Tot nu toe in je leven heb je je nog onvoldoende zelf-management technieken eigen gemaakt. Vervolgens heb je een zelfbeeld dat jouw drama-gedrag typisch iets is voor jou. In werkelijkheid heb je echter nog veel ruimte om jezelf te ontwikkelen…
Dat klinkt als dat jij (verbaal) aanviel en hij bevroor. (Het zijn gedragspatronen: aanvallen, vluchten of bevriezen.) Ik vraag me af of die ruzies wel goed zijn afgesloten.
Dat is eerst een verbale aanval en daarna een poging om hem te ‘isoleren’, als soort van afstraffing. Nogmaals, dit zijn typische patronen van manipulatie in relaties (die uiteindelijk een relatie in gevaar brengen).
Bood je oprecht je excuses aan? Of deed je dat omdat het isoleren/afstraffen niet goed uitpakte?
Elien, je mag oog hebben voor je behoeften in een relatie en voor jezelf opkomen. Vraag je wel af: ‘Op welke manieren kan ik voor mezelf opkomen?’
Ook mag je je natuurlijk afvragen of een bepaalde man wel voldoende aansluit op jouw behoeften.
Grote kans dat de gevoelens zijn weggezakt omdat hij zich onder druk voelde gezet. Zeker bij jongeren is de motivatie om dit soort problemen aan te pakken nog wel eens moeilijk te vinden.
Denk goed na over wat jij belangrijk vindt in een relatie en leer meer manieren om je assertief op te stellen in je relatie. Je bent pas 21 jaar, genoeg tijd 😀
Door een vriendin mee te nemen plus gemeenschappelijke vriend, leg je juist nog meer druk op hem. Dat is zeker niet goed geweest!
Maar blijkbaar had je steun nodig. En dat is het belangrijkste punt aan dit alles: je neiging om drama te schoppen in het openbaar…
Ik hoop dat je aan jezelf wilt werken. Geen vriend(in) nog partner kan dit voor jou oplossen. Dit is een serieus probleem voor je sociale/liefdesleven, zeker als je een relatie wilt aangaan.
NU is de periode om jezelf beter te leren zelf-managen. Sta je daar open, misschien in de toekomst?
Als hij eerst twijfelde over zijn keuze, met het extra ‘ondersteunend publiek’ werd hij nog zekerder van zijn zaak.
Ja, gevoelens kunnen in een flits verdwijnen. Zeker als er onprettige druk ontstaat en het idee dat er grote drama’s kunnen ontstaan.
Het is pijnlijk en verdrietig, maar je kunt gigantisch veel leren hiervan Elien. Zo veel dat je liefdesleven in de toekomst veel en veel beter kan worden.
Je hoeft het nu niet te geloven hoor. Door je liefdesverdriet is het logisch dat je je dat nu nog niet kunt voorstellen.
Hey!!!! Ik vind: je mag NOOIT meer smeken om een relatie of nieuwe kans. Waarom denk je dat ik dat vind?
Hij zocht naar argumenten waarom hij beter niet nog een relatie met jou kon aangaan, en hij vond deze.
Er zijn altijd argumenten te bedenken om wel of geen relatie aan te gaan. Uiteindelijk komt het neer op gevoel/behoeften/grenzen/afstand.
Er is een denkkader geschept (en jij bent daar zeker mede oorzaak van): Elien moet blij zijn dat ze eventueel een relatie zou mogen hebben met hem.
Je hebt jezelf in die zin ‘verlaagd’. Je bent in achting gedaald. No way dat je daarmee ooit hem zou kunnen terug krijgen. (En ook voor andere mannen maak je jezelf minder aantrekkelijk.)
Kom op, waar is je eigenwaarde, je zelfvertrouwen? Je bent op en top vrouw, kom op! Hoe meer je je daarvan bewust wordt, hoe beter je een man aantrekt die goed bij je past en hoe krachtiger, steviger de relatie kan worden.
Verder is die 3 weken pauze wel degelijk een stap in de goede richting. Het zal vast erg zwaar voor je zijn, maar ik weet dat je erdoor heen kunt komen!
JIJ bent je lief. Maar zo zie je jezelf niet, zo behandel je jezelf niet. Je kijkt naar buiten, terwijl binnen je je echte lief kunt vinden.
Wanneer kom jij bij jezelf terug?
Bij wijze van spreken, je kruipt nog liever voor hem dan dat je jezelf geeft wat je nodig hebt (zelfwaardering, kracht, optimisme).
Dit is misschien niet leuk om te horen, ik weet het.
NIEMAND gaat jou gelukkig maken behalve jezelf. Dus dat idee dat je wel ‘iemand’ gaat vinden om jou gelukkig te maken is geen goed argument om je ex los te laten.
Jij verdient een man die ervoor wilt gaan, die voor jou kiest. Jouw ex is dat niet. In die zin verdient hij je niet. DAT is het argument om hem los te laten.
Door jezelf voor te stellen en/of te vergelijken met Bella uit een fictief, dramatisch verhaal, ga je je natuurlijk meer zoals Bella gedragen. Zo maak je er een drama van, logisch.
Let wel, JIJ bepaalt uiteindelijk je gedrag. En door goed met jezelf om te gaan kun je je beleving en gevoelswereld behoorlijk veranderen, waardoor je steeds meer het gedrag vertoont dat jij wenst.
Wat vind jij gewenst gedrag voor jezelf? Kom op, denk daar vaak over na.
Dat klinkt heftig Elien. Ik weet zeker dat je hierdoor heen kunt komen. Houd vol!
En wie weet, wanneer je goed kijkt, ontdek je dat je huidige, pijnlijke beleving in wezen als een spiegel kan dienen. Van hoe jij tot nu toe in het leven staat.
Nee, het is geen kwestie van schuld of wat dan ook. Het is slechts feedback! Ik hoop dat je er iets mee doet op termijn.
Meer mensen na een relatiebreuk of tijdens een heftige scheiding kunnen zich waarschijnlijk herkennen in hoe jij je gedraagt. Het is niet vreemd.
Naar de kerk gaan, kaarsen branden, bidden, zijn op zijn minst manieren om jezelf te steunen, kracht te geven; mentale zelfmedicatie.
Er zijn nog meer dingen die je kunt doen om jezelf weer goed te laten voelen. Of in ieder geval het verdriet te verwerken. Zie mijn Liefdesverdriet-website en schrijf je in voor de (nu nog) gratis video’s:
http://www.liefdesverdrietverwerken.com/
Je ervaart nu heftige liefdesverdriet. Op zich gezond hoor. Je bent dus zeker niet gek of gestoord 😀
Houd vol, bij je erdoorheen. Je gaat je ABSOLUUT beter voelen op termijn. En dat kun je je nu nog niet voorstellen, het lijkt onmogelijk. En juist dat is typisch voor mensen met liefdesverdriet.
Niemand, ook ik niet, kan beloven dat je je ex terug kunt krijgen. Het mag ook de vraag zijn of dat wel verstandig is.
ALS (als als als) er nog potentieel is, dan kun je die alleen benutten door eerst je liefdesverdriet te verwerken en daarna je eigenwaarde flink te verhogen als vrouw.
Jouw zelfvertrouwen kan een flinke boost gebruiken. Die krijg je niet van je ex nog van iemand anders. Het is aan jou.
Pas wanneer je weer dat zelfvertrouwen hebt, kan jouw natuurlijke aantrekkingskracht haar werk doen. Dan ziet de wereld er totaal anders uit voor je.
Dat zijn acties in de hoop om hem ‘terug te verdienen’. Je onderschat jezelf als vrouw!
Ik zeg niet dat je niet jezelf mag verzorgen en aantrekkelijker mag maken (hoewel een lading make-up juist afstand creëert in plaats van contact en intimiteit). Maar waarschijnlijk is dat niet je probleem. Het is je mentaliteit als vrouw die je parten speelt. En gelukkig kun je je mentaliteit wel degelijk veranderen op termijn.
Advies: eerst helemaal tot rust komen en je balans terugvinden. (Zie de gratis tips op video op mijn liefdesverdriet-website.) Daarna flink je zelfvertrouwen vergroten en je assertiviteitsvaardigheid verbeteren. Zo word je op termijn beter relatiemateriaal, in meerdere opzichten. Een vrouw waar mannen hun best voor doen om te versieren.
Bedankt voor je bericht. Genoeg mensen herkennen zich in jouw situatie. Doordat jij je verhaal hebt gedaan voelen zij zich waarschijnlijk ook gesteund.
Veel sterkte Elien! Stuur je me over een tijdje een update?
Hallo Victor,
een kleine update. We zijn nu enkele weken verder, en ik had dan besloten om mijn ex-vriendje zijn zin te geven. Als hij mij niet meer wilde hebben, wilde ik hem ook niet meer. Dat is wel normaal geloof ik.
Het is wel pas gekomen nadat ik zoiets ongelooflijks stom had gedaan zoals hem een boodschap in een fles verzenden met de post op donderdag ( net toen hij op vakantie hoorde te zijn 😀 ) … een flesje, met een papiertje erin, waarop ik geschreven had: I’m trying… Ik wilde het zo kort mogelijk houden, want om nog eens op te schrijven, wat ik allemaal probeerde zou nogal veel schrijfwerk worden.
Het is wel zo dat ongeveer enkele uren nadat ik die fles had afgeleverd bij de post, ik tot de conclusie kwam dat dit niet meer is wat ik wilde. Ik vind het niet mijn taak om hopeloze romantische zaken te doen, of om Romeo te gaan naspelen… Maar ik heb hem dan wel niet meer gestuurd of zo, want daar had ik ook al geen zin meer in. Zondag toen hij thuiskwam, veronderstel ik, heeft hij me dan gesms’t:’ danku voor het flesje maar ik blijf bij mijn beslissing.’ Ik heb hem geantwoord dat ik denk dat de bedoeling van dat flesje hem totaal ontgaan was. Hij heeft daarop niet geantwoord, dus s’middags of zo heb ik teruggestuurd dat ik het eigenlijk meer had moeten uitschrijven.
‘ I’m trying… to make you happy’. En dat ik daarna dus tot de conclusie kwam dat ik een deel vergeten opschrijven was op dat briefje: You won & I’m done. Happy holiday 🙂 -> Wat ik van mijzelf al kei beleefd vindt aangezien ik hem nog een gelukkige reis gewenst heb, en niet zei ik wilde eigenlijk liever dat je vliegtuig neerstortte op je terugweg. Maar goed… daarna had ik gewoon verder geschreven in sms als het zou passen dat ik woensdagnamiddag naar zijn kot kwam om mijn gerief op te pikken. Ik vroeg hem natuurlijk ook nog achter het veel te late beloofde geld ( iets van amper 6 euro) wat de helft van de condooms die ik had betaald. Maar ik vroeg de overgebleven condooms ook terug… en dan antwoord meneertje van; ja, maar als jij die meeneemt moet ik niet meer betalen hé. ( Dat is toch mega super grof, het is maar 6 euro, maar het is om het principe?!!) en dan wat later sms’te hij dat hij niet kan van de week…
Snap ik er op den duur helemaal niets meer van! Hij heeft gekregen wat hij wilde, dat het uit was, ik heb hem zijn zin gegeven en al, en nu doet meneertje nog moeilijk?! Het is alsof het niet nodig is ineens wat rekening te houden met mij… 3 weken geen enkel contact, en dan moet ik nog langer zitten wachten? Die drie weken waren een ware hel voor mij, en nu dat ik op het punt ben gekomen dat ik hem los wil laten, gaat ie zo beginnen doen?! Ik word er echt gewoon vreselijk ambetant en tuureluurs van!
Wat moet ik daar nou mee aanvangen?
groetjes
Elien
Ik heb een korte verkenings relatie gehad van 3 maanden met een winkel medewerkster. Eerst veel mail contact daarna veel app contact. Maar toen we e-mailcontact kregen, had zij nog een relatie met een andere man die ze aan het beëindigen was. Daarna is ze te snel met mij gaan daten en de laatste maand zijn we erg intiem geweest. Maar op een gegeven moment liep haar emmertje over, het was te veel.
Ze woont nu thuis bij haar moeder. En heeft ze er een punt achter gezet. Na 3 weken geen contact heb ik haar gesproken over koetjes en kalfjes en ook vragen naar mij. Ze lachte en ik maakte een compliment en toen werd ze verlegen ik vroeg of ik haar een mail mocht sturen toen zij ze als jij je er goed bij voelt moet je dat doen. Ik heb het luchtig gehouden.
Ik heb nog geen reactie terug gehad. Ik heb haar nog op de whatsapp staan en nadat ik de mail stuurde, is ze ’s nachts online geweest op de app terwijl ze moest werken de volgende dag. Later een fout gemaakt om haar per ongeluk te bellen via whatsapp: me eigen verontschuldigd en een fijne pasen gewenst. Ze zij: geeft niks de whatsapp opmaak is veranderd. Dank je wel.
Vandaag weer gezien. Ze wuifde even gedag en ze zag er erg vermoeid uit.
Bedankt voor je reactie John. Hopelijk lucht het op dat je je verhaal hier hebt gedaan.
Ik wens je veel sterkte toe!
Beste Victor
Heb je advies voor me hoe ik een oude vlam terug in mijn leven krijg? Ik heb vorig jaar ongeveer 7 maanden contact met haar gehad, we hebben toen gezoend maar door niet daadkrachtig door te zetten ben ik uiteindelijk in de friendzone beland zonder dat ik het zelf door had. Toen ik op Facebook zag dat ze een vriend had heb ik haar van facebook verwijderd en het contact verbroken dit tot verdriet van haar want zij wilde graag contact houden als vrienden en zei dat als ik echt wat wilde ik wel meer gedaan had en dat zij niet het idee had dat ik echt meer wilde. Maar ik wilde niet meer gewoon vrienden blijven/worden omdat er al meer tussen ons had gespeeld en ik deed het op de cold turkey manier. Ik weet van mezelf dat ik daarin veranderd ben. Ik durf nu krachtiger initiatief te nemen en ben steeds beter geworden in het herkennen van lichaamstaal.
Nu weet ik dat ze weer vrijgezel is en dat ze ook nog steeds geregeld naar die tent gaat waar we elkaar hebben ontmoet. Ik heb de afgelopen tijd veel meiden ontmoet en gezoend in bars en clubs maar heb nooit het zelfde gevoel gehad als dat ik bij haar had. Ik dacht aan het lot tarten door er zelf geregeld weer heen te gaan en haar dan misschien ‘toevallig’ weer tegen het lijf te lopen maar dan zal je net zien dat ze de keren dat ik er ben er niet is. En op facebook of whatsapp een bericht uit het niets sturen na zoveel maanden komt ook wanhopig over ben ik bang.
Heb je een advies voor me?
Gegroet
Beste Wessel, natuurlijk!
Dat kun je op twee verschillende manieren interpreteren:
1. “Doe meer je best!”
2. “Je hebt onvoldoende je best gedaan, dus kom op, zo dol ben je ook weer niet op mij. Dus laten we vriendschap hebben.”
Zelfs ongeacht wat het resultaat, dat je krachtig initiatief neemt is het voornaamste!
Dat kan een valkuil voor je zijn. Elke vrouw is uniek. In die zin is het niet vreemd dat je niet exact hetzelfde gevoel krijgt bij andere vrouwen als bij haar.
Met andere woorden: je sluit je af voor anderen door te blijven zoeken naar ‘dàt gevoel’…
Ga vooral ook naar die tent waar ze geregeld uitgaat. Vroeg of laat loop je haar vast weer tegen het lijf. En in de tussentijd kun je anderen vrouwen ontmoeten… toch?
Dat hoeft helemaal niet zo over te komen. En als dat wel zo is: haar probleem.
Want je bent toch niet wanhopig? Je leeft toch niet in schaarste?
Sterker nog, ze heeft zelfs de indruk gekregen dat je helemaal niet om haar staat te trappelen…
Advies: als je toch al geregeld uitgaat, bezoek ook af en toe de tent waar je haar tegen het lijf kunt lopen. Wanneer je haar weer tegen het lijf loopt, meteen lol maken. En dit keer wel meer en meer initiatief blijven nemen. Dan heb je het balletje weer aan het rollen gebracht!
Mocht je haar binnen enkele weken niet tegen het lijf lopen: prima. Dan kun je haar alsnog contacten via Whatsapp. 😀
Victor,
Na uren praten met vriendinnen, heb ik behoefte aan een onafhankelijk objectief (mannelijk?!… 😉 ) advies!
Mijn ex en ik zijn nu een maand uit elkaar na een relatie van 1 jaar en 4 maanden. De eerste 9 maanden waren fantastisch, ondanks privéproblemen bij mij (mijn vader was ernstig ziek en een sterfgeval). Vanaf keer twee dat we elkaar zagen wisten we gelijk dat we elkaars droompartner waren, dat is nooit veranderd. Na die 9 maanden ging het weer wat beter met mijn vader en zijn we gaan samenwonen, maar toen kwam alle ellende erbij pas uit. Emotioneel, slecht slapen etc. Ik ben toen zelfs naar een psycholoog geweest om allerlei jeugdtrauma’s die omhoog kwamen te verwerken. Ik heb nog nooit zo’n moeilijke periode met mezelf gehad…
Ik merkte dat dit ook veel met mijn ex deed en voelde dat hij zich afsloot. Ik dacht dat het aan mij lag en de hele situatie en dat deed me erg veel verdriet. Hij kon niet zeggen waarom hij zich afsloot. Een maand geleden zei mijn ex dat hij niet meer verder kwam; hij was namelijk die week bij zijn oude coach langs gegweest via werk en over zijn ‘afsluiten’ gesproken. Na een gesprek van 2,5 uur met haar realiseerde hij zich dat hij dit in elke relatie doet. Ik kreeg een geknakt twijgje terug, want hij is hier erg van geschrokken. Sindsdien wil hij niet meer, want hij vindt dat hij nu eerst aan zichzelf moet werken. Hij voelt zich wankel en is zichzelf helemaal kwijt. Hij noemt me elke dag nog geweldig en vertelt me paar keer per week wat hij allemaal mooi aan me vindt en dat ik nog steeds zijn droomvrouw ben. Maar dat hij merkt dat hij zich weer afsluit en dat hij hier aan moet werken. Hij zegt dat het nu pas tot hem doordringt dat dit aan hem ligt en niet aan zijn relatie(s) en dat hij daarom alleen daaraan moet werken.
Ik ben verhuisd en we mailen en app-en nu veel. Ik zie dat hij kapot is en veel verdriet heeft. Maar ook dat hij zwelgt in zelfmedelijden en erg met zichzelf bezig is. Ik word dus emotioneel heen en weer geslingerd. Ik wil hem niet kwijt en ik heb het gevoel hij mij ook niet, maar van de andere kant voel ik me zo gekwetst nu en begrijp ik hem niet.
Wat moet ik nu doen? Hem compleet loslaten en geen contact meer zoeken en hem zijn probleem alleen op laten lossen of moet ik naar mijn hart luisteren en hem steunen? Ik begrijp dat hij ruimte nodig heeft en die wil ik hem ook wel geven, maar ik mis mijn droomvent zo en het doet me zo’n verdriet om hem zo vechtend met hemzelf te zien (heel moeilijk om iemand waarvan je houdt te zien vechten!!…). Hij zegt ook dat hij mij mist en dat er zo’n verdriet om heeft dat het niet lukt zich open te stellen, maar dat hij nu antwoorden wil waarom hij dat elke keer doet… zelfs bij zijn droomvrouw (zijn woorden).
HELLUP! 😉
Dankjewel alvast!
Liefs Madelief
Beste Madelief,
Leuk dat je om mannelijk advies vraagt 😀
Dit moet gezegd worden: wat goed dat je aan jezelf hebt gewerkt; jeugdtrauma’s aanpakken. Dat siert je. Als mens en als liefdespartner.
Toch hoeft dat de pijn van de relatiebreuk in eerste instantie niet minder te maken.
Dat je het toen erg zwaar had is uiteraard ook moeilijk geweest voor hem. De manier waarop hij er mee is omgegaan (afsluiten) is echter zijn keus geweest. En recentelijk is hij zich bewust geworden van dat hij vaker deze keuze heeft gemaakt in zijn liefdesleven; zijn onbewust proces voorheen. Natuurlijk is dat een confrontatie met zichzelf.
Een relatie heb je met zijn twee. Jij hebt je verantwoordelijkheid, hij de zijne. Nooit alles jezelf aanrekenen dus!
Mooi, hij geeft aan dat hij zichzelf wil verbeteren. Dat juich ik altijd toe. (Hoewel hij lijkt door te slaan, want zijn liefdespartners waren echt niet allemaal perfect. Dat is een onrealistische opvatting. Hij hoeft alleen verantwoordelijkheid te nemen over zijn eigen gedrag en denkwereld.)
Dat hij ‘kapot is’ (dat is hij niet hoor, dat is misschien zijn beleving) en verdriet heeft, maar ook zelfmedelijden heeft, dat mag hij voor zijn eigen rekening nemen.
Trouwens, dat zelfmedelijden duidt waarschijnlijk op het spelen van slachtofferrol. Niet goed voor het verwerken van verdriet of het terugvinden van balans. Zijn verantwoordelijkheid!
Hoe dan ook, laat je niet meer emotioneel leiden door hem. Jouw disbalans maakt je zeker niet aantrekkelijker als vrouw. Daarbij, dat jij zo hevig laat beïnvloeden door hem maakt het hem misschien zelfs moeilijker. Een willekeurig voorbeeld: “Ik ben haar tot last, daarom is het goed dat ik het heb uitgemaakt.” … Begrijp je wat ik bedoel?
Hij hoeft zich niet open te stellen. Hij is vrij om te doen en te laten wat hij wil/verlangt. En als hij iets wil maar het lukt hem niet, dan nog steeds gaat het leven verder. Jullie zijn niet afhankelijk van elkaar. Dàt mag het uitgangspunt zijn.
Juist die druk dat hij zich MOET openstellen, helpt hem niet om zich te openen.
Ok, er is over dit onderwerp veel meer te zeggen. Hij vraagt echter niet om advies hier. Het gaat me nu dus echt om jou.
==> Hij mag zijn eigen boontjes doppen. En of hij dat uiteindelijk wel of niet doet, dat is voor zijn rekening.
Jij hebt jouw portie in het leven. Neem dáár jouw verantwoordelijkheid over. Daar heb jij immers de controle over. Toch?
Daarom het belangrijkste: zorg dat jij je eigen, krachtige balans terugvindt. Stel je niet langer zo afhankelijk op. Want dat is niet goed voor een eventueel herstel. En al zeker niet goed voor jouw geluk.
Je kunt gelukkig zijn met hem, en zonder hem. Er was een mooie periode met hem, en die is afgelopen. Nu is het zaak om te zorgen dat je als zelfstandige, sterke vrouw zelf je geluk creëert. Je hoeft niet ongelukkig te zijn omdat hij met zichzelf worstelt. Dat lost niets op…
Kun je hier iets mee Madelief? Vermoedelijk is mijn antwoord best confronterend. Ik wens je veel sterkte toe.
Hoi Victor
Bedankt nog voor je response en hierbij een update van mijn kant en ik hoop dat je hiervoor ook advies hebt 🙂
Een update van mijn kant: Ik ben het meisje in kwestie afgelopen weekend tegen gekomen in die tent waar we elkaar altijd zagen. Ik noem haar even Missy. In eerste instantie zag ik haar niet maar toen tikte ze me aan en zei hee toen ze langs liep.
Vervolgens zag ik haar het grootste gedeelte van de avond niet tot het moment dat ze in mijn buurt kwam staan. Vervolgens zag ik een andere jongen proberen haar te versieren. Hij probeerde van alles maar een kwartier/20 minuten later was er nog niks gebeurd. Af en toe keek ik subtiel vanuit mijn ooghoeken vandaar en mijn maat deed hetzelfde af en toe. Vervolgens krijgt die maat van me ineens een biertje van haar vriendin aangeboden en ze zei dat hij van Missy kwam en dat ze hem aan 1 van ons moest geven. Die vriend van me ging toen verhaal halen bij Missy en die zei van ja er zit geen gedachte achter ik had hem ook maar gekregen van een jongen en ze vroeg hoe is het met Wessel en van ja hij wilde geen contact meer enz enz. Ik vroeg ook naar die jongen waar ze een tijdje mee stond en toen zei ze van ‘ik ken hem niet eens’
Mijn maat kwam terug bij mij en een paar minuten later liep ze langs praatte weer tegen hem en toen liep ie weg om ons alleen te laten. Vervolgens praten we wat en ik merkte dat ze erg dicht bij me stond met haar gezicht en tijdens de conversatie mijn hand even vast pakte/hield. Op een gegeven moment zei ze ik ga even naar buiten naar mijn vriendin en ze begon me te ‘huggen’ met haar armen om mijn nek tot 2x toe en zei van heb je mijn nummer nog en van ‘app me maar’ dan heb ik je nummer weer.
Ik haar appen van leuk om je weer eens te zien hier heb je mijn nummer weer en ze reageerde vrij enthousiast en zei dat ze me nog 2x was gaan zoeken binnen maar me niet meer kon vinden en dat kon kloppen want ik ging een uur voor sluitingstijd terug naar huis met de taxi. Nog even verder gepraat op whatsapp maar op een gegeven moment was ik wel uitgepraat.
Ik weet niet of ik er goed aan gedaan heb om haar weer op een afstandje toe te laten tot mijn nemen. Ik haat de onzekerheid en weet nog steeds of ze nu weer contact wil als vrienden of dat ze nu weer vrijgezel is dat ze weer enige toenadering zocht tot meer en haar oude gevoel een beetje terug is. Vragen om vriendschap is jezelf buiten sluiten ervan en vragen of ze meer voelt en wil kan ook afschrikken. Is het het beste om gewoon af te wachten hoe ze een volgende keer doet? Fysiek contact zoekt enzo? En moet ik dan haar voorzichtig proberen te zoenen en kijken hoe ze daar op reageert?
Verliefdheid hoort een leuk gevoel te zijn maar zo voelt het allerminst.
Thanks voor het lezen en beantwoorden in ieder geval.
Mooie update Wessel!
Ik mis het krachtige initiatief. Jammer.
Had je dat wel gedaan dan had je veel eerder geweten of er mogelijkheden waren. Het nu via Whatsapp spelen is veeeeel minder krachtig…
Uitgepraat… kun je wel goed met haar praten?
Die onzekerheid ligt bij jou. Ongeacht of zijn wel of geen interesse heeft! Neem vooral verantwoordelijkheid over jouw gevoels- en belevingswereld.
Wanneer je initiatief neemt doe je dat vanuit principe: je gaat ervoor want je weet wat jij wil. En je voelt de zekerheid dat, mocht het anders uitpakken, je wel tegen een stootje kunt. Sterker nog, je leeft in overvloed dus genoeg andere mogelijkheden!
Dat gevoel van zekerheid, dat je zelf creëert, maakt je veel aantrekkelijker als man.
Geen van beide Wessel. Niet vragen maar telkens een stap verder gaan. Nogmaals, zònder vragen te stellen. Heb je je wel ingeschreven voor mijn E-cursus VrouwVeroveren? Neem deze een paar keer extra door. Sterker nog, download mijn E-coachsysteem. Gaan met die banaan.
Eerst afspreken, kijken of je inderdaad lekker kunt praten. Zo ja, dan kun je initiatief nemen tot zoenen.
Mogelijke resultaten:
Zo voorkom je dat je alleen maar verliefd bent en dat er verder niets gebeurd. Dan krijg je later spijt dat je niets hebt gedaan en dat je zoveel tijd hieraan hebt verspild.
Niets doen, passief en afwachtend blijven, ontneemt veel levensplezier. Zowel van jezelf als voor vrouwen.
Daarom… gaan met die banaan!
Mijn ex heeft het ongeveer 1 maand geleden gedaan gemaakt na een relatie van 6 jaar. We wonen momenteel nog samen en hebben een baby van 11 weken. Hij zegt dat hij mij niet graag meer ziet omdat ik hem de voorbij jaren niet genoeg aandacht gegeven heb. Is het verkeerd van mij om nog hoop te hebben dat het terug goed komt?
Beste Kim,
Dus 7 weken na de bevalling heeft hij de relatie verbroken. Dat moet erg zwaar zijn, zo alles in een keer.
Waarschijnlijk heeft hij het ook erg moeilijk met alles. Nu jullie een baby hebben kan dat een aantal problemen op de voorgrond brengen waarmee hij al langer rondloopt.
Of het nog goed kan komen kan ik niet zeggen helaas. Ik adviseer je om zo snel mogelijk goede hulp in te schakelen. Je hebt ondersteuning nodig.
Veel sterkte Kim! (En let maar op, wat er ook gebeurt, jij komt ook hier doorheen.)
Is inderdaad zwaar. Hij zegt dat hij het niet moeilijk had met deze beslissing. Ik voel me echt rot en na al de verwijten die hij gemaakt heeft, zie ik hem nog steeds graag. Ik ben echt radeloos.
Helaas is het moeilijk om iets zinnigs te zeggen over de afgelopen 6 jaar. Maar op zich is het logisch dat sommige problemen pas echt tot uiting komen bij belangrijke levensveranderingen (zoals het krijgen van een baby).
Beste Kim, op dit moment is er maar één ding het belangrijkste: jouw baby. En daarmee dus ook jij als moeder. Je vormt een bijzonder sterk team samen.
Het zou zeer welkom zijn als de vader dit nu centraal zou zetten. Het is nu zeker niet een periode om het uit te maken en verwijten te uiten. Zijn timing is zeer ongepast en de manier waarop klinkt ook als onverstandig. (Dit zou je tegen hem kunnen zeggen, maar eigenlijk is het een open deur. Hij ziet het waarschijnlijk niet dus het nog eens zeggen geeft nu alleen maar extra drama..)
Je zult zien dat als je goed voor jezelf en je baby zorgt, alle hulp en steun aantrekt, de radeloosheid steeds minder wordt.
Laat je niet meevoeren door de drama die hij nu creëert (wellicht onbewust). Vorm vooral je eigen basis als nieuwe moeder. De rust keert terug (ook belangrijk voor de baby) en waarschijnlijk wordt alles een stuk helderder.
Lukt het je wel om in dat huis goed voor jezelf en de baby te zorgen? Heb je een uitwijk mogelijkheid? Een moeder, oma, een goede vriend(in)?
Na een tijdje kun je pas zien of de relatie nog hersteld kan worden. Nu kun je weinig veranderen. En sowieso mag je je serieus afvragen of hij wel de juiste man is. Maar dat is nu niet het moment om je dat af te vragen.
Jij en de baby mogen nu op nummer één staan!
Ik begin het mezelf af te vragen of hier blijven wel zo gezond is… Ik kan eventueel terug naar huis. Een tijdje geleden vertelde hij ook dat hij interesse heeft in iemand bij hem op het werk. Ik snap niet dat je een relatie met kind zo snel kunt weggooien. Maar blijkbaar zat hij hier inderdaad al langer mee. De gedachte om hem met iemand anders te zien is ook heel zwaar om niet te zeggen ondraaglijk… Hopelijk slijt dit.
Heb je een update Kim?
Het kan goed zijn om inderdaad te vertrekken, zodat je (nieuwe) thuissituatie stabieler is dan nu…
Beste
Nog steeds hetzelfde. Ben daarstraks naar notaris geweest voor alles in orde te maken. Toch weer een stapje dichter bij het beginnen van een nieuw hoofdstuk. Want hier zitten en op elkaars zenuwen werken is het ook niet. Hij doet ook altijd slecht gezind omdat ik in zijn ogen de schuldige ben…
Je neemt de touwtjes in handen Kim, mooi zo.
Zijn focus lijkt niet gericht op wat goed is voor de baby, jammer.
Ik hoop dat jullie hier goed doorheen komen en dat daarmee een mooiere periode kan aanbreken!
Hallo,
Ik had eigenlijk een vraag over mijn relatie die nu twee weken uit is! Deze relatie is door licht geweld naar vriendin toe uitgegaan! Door haar schreeuwen heb ik haar mond dichtgehouden en dat kwam heftig op haar neer! Het is nu twee weken uit en ze wil niks maar dan ook niks meer met mij te maken hebben. Ze wil nooit meer een relatie! Nu staan op Haar Facebook heel veel foto’s van ons samen en die laat ze er tot nu toe nog steeds op staan. Wat zegt dit over haar en is er nog een kans om haar weer in de armen te sluiten? Hoe zit het bij een vrouw die het uitmaakt, denkt ze nog veel na over alles? Ik hoop dat jullie me een antwoord kunnen geven zodat ik weet wat ik moet doen. Bedankt alvast
Mvg Patrick
Beste Patrick, bedankt voor je reactie.
Iemand die schreeuwt kan natuurlijk erg heftig zijn. Maar vervolgens haar mond dichthouden, dat klinkt echt niet goed Patrick! Dat je dat deed komt niet ‘door’ haar geschreeuw. Nee, het is een keuze van je geweest. En je had ook andere keuzes kunnen maken.
Nu gaat je aandacht uit naar het terugwinnen van je ex. Ik adviseer echter om vooral op jezelf te focussen. Leer van je fouten en neem verantwoordelijkheid over wat je gedaan hebt.
Veel sterkte Patrick!
Hallo,
Mijn ex (21jaar) en ik (22jaar) waren 4 jaar samen. We zijn samen volwassen geworden maar op een dag zegt zij tegen mij het ga nie meer. Maar ik wil wel vrienden blijven. Dat waren we dan 1 week weinig contact 1 week meer contact dan weer en week weinig contact dan 1 week veel contact dan 1 week waar we elkaar zagen en dan 1 week super veel contact via snap chat en telefoon en sms’jes. Ze zegde me dat ze blij is hoe ik nu geworden ben, super goed mijn best doe en dat ik er weer goed uitzie en al die dingen.
Tot vrijdag 3 uur ging ze weg, ik weet niet naar waar maar ze zei: als ik thuis ben bel ik jou maar het werd 6 uur. 12 uur geen sms’je of niets, ik belde haar de volgende dag ze zegde dat ze in de winkel was en dan smste ze ook weer niet meer en zondag belde ik ze weer en pakte een andere gast op :O en die gast zegt dat ik haar met rust moet laten.
Dat heb ik dan gedaan, maar ik liep wel verdrietig maar mijn schoonzus, ik had haar een sms gestuurd. Wat ik niet wist, redelijk erg denk ik, maar mijn ex stuurde zondag nacht 23.46 uur een sms: je wist toch, gewoon vrienden. En dan donderdag verwijdert ze mijn Facebook maar niet geblokkeerd en al onze foto’s weg en iedereen van mijn familie ook verwijderd. Waar mijn andere schoonzus ook achter mijn rug een erge sms stuurde, maar ik heb dan naar mijn ex en sms gestuurd dat ik me schaam en dat ik spijt heb van wat mijn schoonzuster gestuurd heeft. En dat ik blij ben met haar nieuwe relatie.
Maar nu maandag 1 week later stuurde ze mij en Facebook bericht: kan ik achter mijn spullen komen. Ik heb ja gezegd, dus komt ze nu vrijdag met haar nieuw lief om haar spullen te halen.
Maar mijn ex haar nieuw lief is 19 jaar en heeft en kapsel wat zij nooit mooi vond bij mij, en die gast drinkt en gaat uit met andere vrouwen, waar mijn ex tegen is is alcohol en ze is jaloers.
Haar nieuwe vriend heeft op 3 jaar 5 relaties gehad en niet langer dan 6 maanden en hij is juist single.
Ben ook nog achter gekomen dat ze naar andere mannen stuurde dat ze liefde en knuffels mist.
En nu zegt ze: ik heb u en u familie verwijderd om dat haar nieuwe vriend ook over zijn ex babbelt en ze is dan jaloers en ze wil nie dat hij da ook is.
Kan ik mijn ex terug krijgen? Zo ja hoe moet ik dit dan doen kunt u me mailen aub
Vriendelijk dank
Beste Sander, mijn excuses dat je zo laat antwoord ontvangt. Ongetwijfeld is de situatie alweer veranderd…
Alles wijst erop dat ze serieus heeft besloten om een nieuw leven te beginnen. Dat kan een andere man zijn, maar het kan ook zijn dat ze de komende jaren meerdere relaties aangaat; seriële monogamie.
Kun je je ex nog terug krijgen? Misschien wel. En dat begint met vooral niet achter haar aanlopen. Dus ook niet contact opnemen met haar familie of haar blijven bellen / sms-en / snapchatten. Juist geen druk geven kan maken dat er ruimte vrijkomt…
Vaak genoeg is dit echter niet voldoende om inderdaad je ex terug te winnen. Je kunt een vrouw niet dwingen om weer een relatie met je aan te gaan. Een relatie kenmerkt zich immers door een vrijwillige, zelfstandige keuze om het leven te delen met de ander.
Doe er alles aan om haar los te laten en je verdriet te verwerken. Op termijn ga je je absoluut beter voelen, let maar op. Er staat je veel moois te wachten in je leven. Alles op zijn tijd.
Vele sterkte Sander!
Hoi Allemaal,
Ik kom net uit een relatie van bijna 2,5 jaar met een hele lieve jongen. Ik was 22 toen ik hem ontmoette en hij 25 en hij was mijn eerste echte liefde/relatie. Hij was echt mijn prins op het witte paard en ik wilde echt oud worden met deze jongen. Wij zijn na 9 maanden samen gaan wonen in een nieuw huur huis en hebben van daaruit alles samen opgebouwd; mooi huisje, relatie, familie, mooie spulletjes, reizen etc. Wij hadden echt een heel goed leven samen en daar genoten wij dan ook zeker van. Hij is erg ambitieus en hij is goed op weg om een mooie carrière te maken. Ik had daarentegen al een tijdje een baan waar ik niet gelukkig van werd. Weggaan was moeilijk omdat ik ook niet precies weet wat ik nou wil. Ik heb veel gesolliciteerd, maar er kwam nooit wat uit.
Na iets meer dan een jaar samen gingen wij onze droomreis plannen: 3,5 week rondreizen door de westkust van Amerika. Dit was van ons allebei al heel lang een droom en die wilde wij graag samen beleven. We hebben deze reis in juli 2014 geboekt en moesten toen tot mei 2015 wachten. Het ging in die tijd ook niet bepaald goed met mijn ouders en alles bij elkaar, ouders, werk en nog meer privé dingen leverde mij erg stress op en ik zat vaak in een dip. Ik was een beetje te afhankelijk van mijn vriend. Ik wilde altijd bij hem zijn en ik deed steeds minder met mijn vriendinnen. Ik zie nu ook in dat ik ook gewoon mijn eigen leven moet houden en hem niet teveel moet bedrukken. Ik heb dat dus wel gedaan. Ik maakte niet altijd mijn eigen beslissingen en vroeg hem veel om advies. Dit heeft ons allemaal bij elkaar kapot gemaakt. Iets voor onze reis naar Amerika kregen wij al vaak heftige discussies/ruzies. Toen de reis naar Amerika eenmaal was aangebroken, was dat helemaal fantastisch en we hebben zoveel van elkaar genoten. We waren ook nog eens constant 24/7 bij elkaar. Dit ging goed, op een paar chagrijnige buien na. Na de vakantie viel ik gelijk in een dip. Ik had hier zo op verheugd en nu kwamen we weer terug in de realiteit en al mijn problemen kwamen weer boven water. Dit heeft ons niet echt goed gedaan, want we kregen alleen maar vaker discussies/ruzies.
Op een gegeven moment ging mijn vriend twijfelen en hij had eindelijk gezegd wat hem nou dwars zat en dat het zo langer niet verder kon. Ik zei dat ik wel kon veranderen, maar dat gebeurde niet 123. Ik was eind juli nog jarig (25 jaar) en we zijn toen samen nog naar Berlijn gegaan. We hebben daar een goed gesprek gehad en het was echt een super weekend. Ik merkte echt dat hij van mij houd. Nadat we maandag gewoon weer aan het werk moesten, merkte ik al dat hij weer wat afstandelijker werd. Ik had hier heel erg moeite mee en dit viel dan ook verkeerd en we kregen weer ruzie. We hadden toen besloten dat ik hem even een weekend met rust zal laten. Ik zou van vrijdagochtend tot maandagavond bij een vriendin slapen en we zouden geen contact hebben. Dit was heel moeilijk voor ons, want normaal hebben wij dagelijks best veel contact (wat dus ook een aandachtspunt moest worden bij de aanpassingen). Ik kon de twijfel echt niet aan.
Zaterdagavond kreeg ik toch een whatsapje van hem, maar dat was eigenlijk voor zijn vader bedoeld. En geloof dat ook, maar nu moest hij wel vragen hoe het met mij ging. We hebben toen ook nog telefonisch contact gehad, maar ik zag de bui al hangen. Ik heb die nacht bijna niet geslapen en de volgende ochtend ben ik toch maar naar huis gegaan. Ik kon niet wachten tot maandag.
We hebben toen 2,5 uur lang zitten praten en we hebben echt een goed gesprek gehad. Hij zag in dat ik het nu ook anders in zag en dat ik zelf ook echt wilde veranderen en ik er ook alles voor wilde doen om een gelukkige relatie met hem te hebben en oud met hem te worden.
Hij had mij vervolgens die tweede kans gegeven. Die maandag ben ik nog wel bij mijn ouders gaan slapen, dinsdag kwam mijn zusje langs en is hij zelf voetbal gaan kijken en woensdag ben ik bij een vriendin gaan eten. Ik wilde hem wel nog even die ruimte geven. Hij had zelfs een film betaald en een restaurant gereserveerd voor aankomende vrijdag, wat mij nog meer hoop gaf. Op donderdag kwam ik thuis en ik wilde eerlijk tegen hem zijn, maar het liep toch weer uit de hand en op die avond heeft hij de stekker uit onze relatie getrokken. Het is uit.
Ik heb toen weer bij mijn ouders geslapen, en vrijdag ben ik teruggekomen om te praten, maar het had volgens hem geen zin meer. Ik heb toen nog 1 nacht alleen in mijn eigen huis geslapen en hij bij zijn ouders. Op zaterdag kwam hij thuis en had ik al wat spullen gepakt. Hij heeft mij vervolgens naar een vriendin gebracht. Nu heb ik al bijna 2 dagen totaal geen contact meer gehad. Hij wil de tijd hebben om het te verwerken. Maar wij hebben wel zoveel samen opgebouwd en we hebben zoveel spullen samen en onze rekening is een gezamenlijke rekening. Het is heel erg moeilijk voor mij om dit te accepteren, omdat ik het niet wil en ook niet kan.
Wat moet ik nu doen, ik wil zo graag gewoon ons leventje weer oppakken, maar wel inderdaad veranderen. Ik heb dat de afgelopen dagen ook echt ingezien hoe en waarom het nou fout ging en ik weet zeker dat wij voor elkaar bestemd zijn.
Heeft iemand advies voor mij?? Ik wil hem zo graag contacteren, en dat zal ook snel moeten gebeuren, want moet toch terug voor meer kleren etc. en uiteindelijk moeten de spullen verdeeld worden en sta ik weer op straat, want ik kan de huur niet alleen betalen. Ik wil niet dat het zo ver komt. Heeft iemand advies?
Groetjes,
Suzanne
Suzanne, bedankt voor je reactie.
Natuurlijk heeft de situatie (werk, niet weten wat je wil, problemen in de prive-sfeer) je afhankelijkheid versterkt.
Toch is er meer. Vermoedelijk maak je je altijd al enigszins afhankelijk van een partner. Het is een relatiepatroon, en het maakt je minder aantrekkelijk voor een man. Een belangrijk les Suzanne.
Hopelijk maak je deze fout nooit meer. Je vriendinnen zijn belangrijk. En een goede relatie kent ook het nemen van afstand. Juist door ook met je vriendinnen af te spreken voorkom je afhankelijkheid.
En een beetje missen kan de passie in de relatie juist aanwakkeren.
Goed nieuw inzicht!
Ik vermoed dat je last van verlatingsangst hebt. Het drijft je steeds meer tot ‘kleven’, waar je juist de ander mee wegduwt.
Dus het lijkt erop dat je te veel aan hem bent gaan kleven. Plus nog enkele problemen, en het plezier verdween uit de relatie. Een vakantie of weekendje weg kan dat niet oplossen, het probleem blijft voortdurend onder de oppervlakte doorsudderen.
Er alles voor doen om een gelukkige relatie te hebben met hem… Suzanne, dat klinkt vast heel romantisch voor in de film. Maar het is geen aantrekkelijk, positief uitgangspunt.
Als een relatie tussen twee mensen niet echt niet werkt, dan mag de relatie verbroken worden. Want de relatie met jezelf is essentieel. Een goede relatie met jezelf is de basis van een gezonde relatie met een ander!
Dus verander niet voor hem, of voor een relatie met iemand. Verander omdat je je levenskwaliteit wilt verbeteren voor jezelf. Dit staat los van het hebben van een relatie of niet!
Ik weet dat je het heel zwaar hebt. Zorg dat je steun krijgt van je vriendinnen en familie. En echt, je komt hier doorheen. (Gebruik ook deze tips.)
Voorbestemd, weet je dat zeker? Nog meer reden om het los te laten. Want dan is het zaak om je balans terug te vinden als vrijgezelle vrouw. En zodra je die gevonden hebt, jezelf te blijven verbeteren (veranderen).
Let wel, verander niet voor hem of een relatie, maar voor jezelf!
Concreet advies: trek tijdelijk in bij een vriendin of familie. Zorg voor een stevige basis (jijzelf) en doe er alles aan om op termijn een baan te vinden. Zelfs al weet je nog niet precies wat je wilt. En uiteindelijk kun je dan weer op jezelf wonen. Een belangrijkste stap voor jou.
Tegen die tijd kun je veel verder zijn wat betreft je persoonlijke ontwikkeling. Leer op eigen benen te staan. Let maar op, het zal je goed doen en je leven uiteindelijk mooier maken. Ook wanneer je weer een relatie aangaat in de toekomst.
Veel sterkte Suzanne!
Beste,
Na een relatie van bijna 8 jaar heeft mijn vriend er een punt achter gezet…. Eerlijk , onze relatie was het laatste jaar stroef (ik heb in die tijd mijn vriend geregeld gekwetst met verwijten die ik uiteindelijk niet echt meende), maar nooit werd uitgesproken dat we er een punt achter gingen zetten. Tot hij een andere relatie is begonnen. Nu wil hij dat ik zijn huis verlaat, samen met onze dochter van 7. Al bijna 2 maanden probeer ik er hem van te overtuigen onze relatie verder te zetten, maar al 2 maanden bots ik op een muur. Ik herken mijn vriend zelfs niet meer. Alles wat ik doe en/of zeg wordt negatief opgevangen, wat natuurlijk telkens opnieuw in een ruzie uitdraait. Ik kan maar niet geloven dat hij mij en onze dochter zo in de steek kan laten, terwijl hij zich in een complexe relatie heeft gestort… Ik wil zo graag mijn vriend terug, alleen weet ik niet meer wat ik moet/kan doen…
Groetjes, Nathalie
Beste Nathalie,
Wat moeilijk en zwaar. Ik begrijp dat je niet weg wilt en dat je het liefst weer de relatie wilt voortzetten.
Hij wil dat echt niet meer, helaas. Nu is het belangrijk voor jou om jezelf het beste te gunnen, ook al is dat moeilijk.
Jij verdient een man die graag voor jou kiest! Niet een man die met de hakken over de sloot jou wil toelaten. Nee, een man die voor jou kiest!!!
De oplossing is niets meer doen en zeggen. Dan ontstaat er misschien weer wat vrede. Dat is ook een betere omgeving voor het kind dat jullie samen hebben. En uiteindelijk mag dat het belangrijkste zijn…
Nathalie, doe je best om drama’s te voorkomen. Wanneer dat een paar maanden lukt dan sta jij (en je dochter) er veel beter voor.
Ja, dat betekent dat je een andere verblijfplaats moet vinden. Zet jezelf (en je dochter) op de eerste plaats. Rust, vrede, geen ruzies. Rust rust rust. Let maar op, over een tijd sta je er veel en veel beter voor!
Houd je me op de hoogte?
Hallo,
We zijn nu ongeveer een maand verder. Ondertussen heb ik een nieuwe verblijfplaats gevonden, maar ik kan daar pas intrekken tegen het eind van het jaar. Dat betekent dat we nog 2 maanden onder hetzelfde dak moeten leven.
Nog steeds begrijp ik de hele situatie niet. Mijn ex vriend heeft zich in een complexe relatie gestort waarvan hij nu reeds zegt geen toekomst te hebben met haar. Ondertussen heeft hij ook al een aantal keer met mij gevreeën. Dus je kan waarschijnlijk wel voorstellen dat ik momenteel geen weg weet met mijn gedachten en gevoelens voor hem. Praten lukt nog steeds niet goed… Het draait telkens op verwijten en ruzies uit. En net dat drijft ons alsmaar verder van elkaar weg, terwijl ik echt een goede babbel met hem nodig heb. Ook onze dochter lijdt erg onder de situatie. Ze wil niet dat mama en papa uit elkaar gaan.
Kan/Mag ik nog hopen dat onze relatie nog te redden is?…Zou het mogelijk zijn, om na een tijdje rust, opnieuw te beginnen? Ergens moet hij toch nog gevoelens voor mij hebben? Alle advies is welkom.
Groetjes, Nathalie
Gefeliciteerd Nathalie, je hebt een nieuwe verblijfplaats gevonden! Dat is een stap in de goede richting, ook al duurt het nog even voordat je kunt intrekken. Het vooruitzicht kan al iets stress verminderen.
Dat begrijp ik, ze wil wellicht vrede, balans, rust. De huidige relatiebreuk is alles behalve dat.
Een relatiebreuk zonder heftige ruzies en dergelijke kan al maken dat het minder erg is voor haar. (Kan…) Over het algemeen is het de heftige drama dat kinderen het meeste pijn doet.
Of hij nog gevoelens voor je heeft of niet, is moeilijk te zeggen. En er is absoluut geen zekerheid te geven of er een nieuwe begin gemaakt kan worden.
Ik begrijp wel dat je verlangt naar hereniging; menselijk. Doe je uiterste best om dat los te laten en te streven naar een rustige thuissituatie. Voor je dochter in de eerste plaats. En de rust kan helpen om op een gegeven moment positieve verandering geven in het contact met je ex.
Trouwens, overweeg bewust of je nog wel met hem wilt vrijen. Hij heeft de relatie verbroken en is een nieuwe relatie met iemand anders aangegaan.
Misschien hoop je dat vrijen de relatie kan redden, maar vaak werkt dat niet zo. En vrijen kan bij jou je gevoelens van hoop en frustratie stimuleren, waardoor het nog moeilijker voor je wordt.
Nogmaals, jij verdient een man die graag voor jou kiest!
Hallo
Als ik mag, doe ik even mijn verhaal. Ik ben sinds een maand de man van mijn leven kwijt…
Ik ken een man (Tom, 25 jaar) sinds 3 jaar. Al van dag 1 is er een chemie tussen ons die nooit is weggeweest. Helaas had ik iemand, en ik vocht tegen die gevoelens die ik had voor Tom, en hij achteraf gezien ook tegen de zijne, net omdat ik iemand had. Toen ik er klaar voor was, en voor hem wou gaan, had hij net iemand. Ik was er kapot van, had mijn kans verkeken. Ik voelde me verschrikkelijk om hen samen te zien, maar toonde dat nooit.
Anderhalf jaar geleden is hij op reis geweest met 3 vrienden voor 4 maanden. Daar bleek dat hij aan me dacht, ook al hadden we elkaar lange tijd niet gezien… Eenmaal terug thuis, wou hij zijn relatie nog een kans geven maar die is enkele maanden later gestopt. 2 weken later zijn wij EINDELIJK een koppel geworden, na 3 jaar gevoelens te hebben voor elkaar. Het was zalig. Al onze vrienden zeiden dat ze altijd wisten dat de dag er vroeg of laat zou komen dat wij een koppel zouden worden.
We zijn na enkele maanden samen gaan wonen in een kleine kamer, omdat we nog half studeerden, half werkten. Het ging perfect! Toen we 6 maanden samen waren, hoorden we van een goede vriend dat hij samen was met Tom zijn ex. Mijn hart zonk, ik voelde die nare gevoelens van vroeger weer opkomen. Ik heb veel geprobeerd te praten met Tom, maar hij klapt altijd toe. Hij heeft 1 keer zijn hart gelucht, maar ik heb de grote fout gemaakt er nadien opnieuw over te beginnen, omdat ik er zo mee zat… Hij klapte steeds meer toe. 4 maanden later (toen we 11maanden samen waren), gaf hij een feestje, en nog een andere ex van hem zou ook komen. Ik ontplofte die avond, ik vond het vreselijk. Na een hevige ruzie zijn we zo in slaap gevallen en zijn we zo gaan werken. De dag erna heeft hij het eigenlijk uitgemaakt, maar ik heb op hem kunnen inpraten (zo fout, ik weet het) zodat we toch verder gingen.
2 weken later zijn we op reis gegaan voor een kleine maand, waar we discussies kregen over hetzelfde feit. Ik voelde me heel erg onzeker, hij zei ook nooit meer dat hij me graag zag en hij klapte steeds meer toe door mijn vragen. Ik wou gewoon uit die cirkel geraken, maar hij nam emotioneel afstand van mij.. 5 dagen voor we terugkeerden naar huis hebben we gezegd dat we onze problemen op reis zouden laten. Maar eenmaal thuis zag hij het weer niet meer zitten… Ik heb uren op hem ingepraat, dat onze reis echt wel super was, maar hij zag enkel het negatieve. Uiteindelijk gingen we ermee akkoord om alles achter ons te laten… maar 30 minuten later, toen we elk een trein namen naar huis, zag ik dat dat niet het geval was voor hem. Het had wat tijd nodig zei hij.
3 dagen later zijn we opnieuw op reis gegaan, met zijn ouders deze keer. Hij zei eerst dat hij het raar vond, omdat het even niet lekker tussen ons liep, maar hij zei dat ik meemocht. Ik vroeg van waar die switch van gedachten was gekomen en hij zei ‘ik heb gedacht aan onze toekomst, en ik zie het echt wel’. Het gaf me een top gevoel. Op reis met zijn ouders liep alles goed, tot ik nog 1 keer wou beginnen over die slechte dag tussen ons. Ik had dat nooit mogen doen, want hij werd kwaad dat ik er weer over begon. Het is in tranen en discussie geëindigd. Uiteindelijk zei ik dat we echt water bij de wijn moesten doen en hij ging akkoord. Eenmaal terug in België hadden we nog een trouwfeest de dag erna, en op alle onverwachte foto’s ziet hij er heel gelukkig uit… Maar schijn bedriegt dus.
De dag daarna hoorde ik hem niet meer, we hadden afgesproken maar hij kwam niet. Hij sms’te dat we naïef waren, dat we botsen en dat hij niet meer gelukkig was door allemaal kleine dingen die in zijn hoofd groot werden. Ineens werd ik overspoeld met al zijn negatieve gevoelens… Hij heeft dat allemaal opgekropt en is ineens ontploft. Natuurlijk… Ik heb hem toen 4 dagen met rust gelaten en we spraken af. Hij zei op voorhand al dat hij er geen zin in had, dat hij stress had en weer niets ging zeggen. En inderdaad. Hij was stil, en als hij al iets zei was hij negatief. Hij heeft me die avond gedumpt… Na 3 jaar van stille gevoelens en 1 jaar geluk.
Hij haakt eigenlijk altijd af als er iets negatiefs gebeurt.. Zijn vorige liefjes zeiden ook zoiets. Maar bij mij leek het anders te zijn. Hij zei me dat hij de vrouw van zijn leven vast had (en hij meende dat, hij had dat nog nooit gezegd zeiden zijn ouders) en dat hij zichzelf nog nooit had zien samenwonen tot nu met mij (wat dus ons plan zou zijn dit jaar).
Komt dit nog goed..? Zijn vrienden baseren zich natuurlijk op zijn vorige relaties waar het nooit goed kwam. Ik heb hem intussen al een maand niet gehoord of gezien. Of toch, 1 keer om nog iets praktisch te regelen ivm geld, en dat was een enorm koele mail. Ongelooflijk. Hij gaat gewoon verder met zijn leven en ziet er gelukkig uit zegt iedereen. Ik denk dat hij al over mij was tijdens onze relatie zelfs… Hoe doe je dat? Ik dacht dat wij 2 het waren, dat we elkaar nu eindelijk hadden.. Na zo lang te wachten. is dat gevoel dan helemaal weg? Komen die positieve gedachten ooit weer naar boven in plaats van al dat negatieve? Want zo ziet hij me: als iemand die ruzie maakt, waar hij zich ongelukkig bijvoelt en waar hij zijn enthousiasme bij verliest. Hij is een ongelooflijk positieve persoon, en hij loopt weg van het negatieve…
Binnen 2 maanden gaan we met onze gemeenschappelijke vrienden op weekend. Ik had al toegezegd. Ik kreeg vorige week een korte sms van hem met de vraag of het wel zou lukken, als hij ook zou meegaan. Ik heb geantwoord ‘ja tuurlijk, we gaan onze vrienden toch niet ontlopen he’. Geen antwoord… Natuurlijk.
Mijn stiefpapa had hem vorige week nog een mailtje gestuurd, omdat Tom nog een boek had van hem. Hij had terug gestuurd dat hij me heel graag gezien heeft en dat hij niet over 1 nacht ijs is geweest om die moeilijk beslissing te nemen. Nuja, wat moet hij anders sturen natuurlijk..
Oh ik mis hem zo hard. Ik heb hem 3 jaar gewild, we hebben elkaar eigenlijk wat versmacht in het begin omdat we het allebei zo graag wilden. Ik weet perfect waar het fout gelopen is, ik was onzeker en pushte hem om te praten, waardoor we ruzie kregen. Waarom wil hij me toch niet meer. Ik hoop zo dat hij terug warme gevoelens krijgt voor me als hij me ziet.
Heel erg bedankt op voorhand. Ik moet hem nog veel zien door onze gemeenschappelijke vriendengroep…
Groetjes
Beste Nina,
Goed dat je je verhaal hebt gedaan. Ik weet dat je het erg zwaar hebt. (Maar ik weet ook dat je het aankunt…)
Twee punten:
– je hebt een probleem wat betreft het houden van een intense liefdesrelatie (relatiepatronen…)
– je ervaart pijn en je hebt verdriet.
Het is belangrijk dat je beide punten uit elkaar trekt. Zo kun je jezelf ontwikkelen zodat je dit nooit meer hoeft mee te maken. En ja, de pijn en verdriet hoort er nu bij, helaas. Alleen je kunt hier veel van leren!
Op basis van je verhaal krijg ik de indruk dat je heb heel heftig onder druk hebt gezet. Het hevige op hem inpraten… oud zeer later weer ophalen, enzovoorts.
Het lijkt erop dat hij zijn best heeft gedaan om eerst te incasseren. En op een gegeven moment deed hij zijn best om onder de druk die jij gaf vandaan te komen (door tegendruk te geven en uiteindelijk te vermijden).
Je hebt een bepaald gevoel, idee en beleving over ‘wij 2 het waren’. Het klinkt als een versmelting naar één geheel. Beste Nina, dat is een idealistisch beeld. Een relatie kent echt twee personen die het ook op bepaalde punten moeilijk kunnen hebben met elkaar. Niet perfect, maar wel goed genoeg.
Sterker nog, er kunnen serieuze problemen ontstaan in een relatie. Zelfs al zouden jullie ‘gemaakt zijn voor elkaar’, dan nog steeds kun je relatie-gewoontes hebben die zeer destructief zijn. Waardoor de relatie uiteindelijk niet meer kan werken.
Zie het als een fantastische, unieke soep waar te veel zou in gestrooid is. Het smaakt niet meer en op een gegeven moment kan het zelfs niet meer gegeten worden. Zelfs al zet je druk, blijf je inpraten en boek je reisjes.
Ja, de soep was heerlijk, de soep was met liefde gemaakt. Maar dat ene ingrediënt te veel (zout) kan maken dat uiteindelijk de soep wordt weg gegooid.
Niemand kan beloven dat dat ooit gaat gebeuren. Het is ook belangrijk dat je je niet vasthoudt aan die hoop.
Er staan je drie dingen te doen:
1. De pijn en verdriet verwerken (door hem los te laten, het is niet anders)
2. Werken aan de neiging om op een partner in te praten (daar zitten behoeftes en overtuigingen achter wat betreft het hebben van een intense liefdesrelatie. Ga jezelf onderzoeken. Bijvoorbeeld, wat heb je meegekregen van huis uit, wat niet. Wat versta jij onder een gezonde relatie, wat niet? Enzovoorts.)
3. Zorgen dat je gelukkig bent als single vrouw, zodat je weer blij bent en straalt. Dat maakt je aantrekkelijk, sexy en verleidelijk.
Niet meer pushen Nina. Het werkt averechts. Vooral niet praten over (oude) problemen en dergelijke. Maak lol met je vriendengroep! Je bent (misschien nu nog ongewild) in een nieuwe levensperiode terecht gekomen. Je kunt er je voordeel mee doen als mens!
Doet hij het wel allemaal goed? Vast niet. Maar neem vooral verantwoordelijkheid over je eigen aandeel in het leven. Elke (pijnlijke) ervaring kan een les zijn om jezelf te ontwikkelen.
Ik wens je heel veel sterkte Nina!
Dag Victor
Heel erg bedankt voor je antwoord. Ik weet heel goed wat fout liep, ik besef nu, door afstand te nemen van alles, dat ik mezelf niet meer was omdat ik zo onzeker was geworden en letterlijk alles in vraag stelde. Ik heb het mijn ex-vriend echt niet makkelijk gemaakt en ik begrijp dat hij niet meer wou.
Ik probeer nu zo veel mogelijk te werken aan mijn zelfvertrouwen. Ik hoop ook dat hij dat ziet. Mijn zus heeft hem vorige week 5 minuten gezien toen hij dat boek kwam brengen. Hij bleef precies maar herhalen dat ‘wij echt veel ruzie maakten, dat het misschien moeilijk om te geloven is, maar dat we veel ruzie maakten’. En ‘dat je als koppel in een vriendenkring altijd anders bent dan thuis, alleen’. Hij heeft dus letterlijk in zijn hoofd gestoken dat wij alleen maar ruzie maakten precies… Hij heeft ook echt alle banden doorgesneden door nu echt alles van Facebook te halen wat van ons samen was. Mijn zus zei dat hij er echt over leek, dat hij echt in het verleden praatte, maar dat het natuurlijk moeilijk was om daarover te oordelen als je iemand maar 5 minuten ziet. Ik denk dat hij al afscheid had genomen tijdens onze relatie ofzo..
Ik weet nu dat het voornamelijk lag aan mijn gebrek aan zelfvertrouwen, dat ik hem echt tot het uiterste dreef en gek maakte. Ik weet gewoon niet hoe ik hem duidelijk kan maken dat onze relatie helemaal anders zou zijn, eenmaal ik mijn zelfvertrouwen terug heb. Dat er helemaal geen ruzies hoeven te zijn… Ik kan dat wel zeggen, maar woorden hebben uiteindelijk geen kracht he. Het zijn daden. Maar als hij me enkel ziet bij onze vrienden, zal hij me misschien terug zien als die vrolijke zoals hij me altijd kende, maar volgens mij zal er altijd in zijn hoofd blijven zitten dat wij als koppel niet werkten omdat we ruzie hadden. Ik weet niet hoe ik dat daaruit moet halen…
Ik zie hem volgende week terug, op een avondje met de vrienden samen.
Liefs
Nina
Heb een relatie van drie maanden gehad. In het begin super de laatste twee maanden veel ruzie, om de week helaas. Helaas kwamen we er niet uit. En ze zei: je moet inzien dat het niet verder kan.
Ik heb haar gekwetst en dat doet zeer. Nu 2 weken na de hand wil ik haar terug. Maar hoe? Ik heb na drie dagen dat de relatie over was, stom weg de stoute schoenen aangetrokken en na haar deur toe gegaan en wou met de praten. Maar ze was er nog niet klaar voor, en beter elkaar niet zien zei ze. En ik legde zo doende de rozen neer. Drie dagen er na vroeg ik Loef hoe het met der ging. En het ging goed zei ze. En bedankt me voor de rozen. Lief zei ze. Ik zei weet voor wie ze zijn, een speciaal persoon en ze reageerde alleen met: lief! Kus!
En nu een week er na wil ik toch met haar praten, maar doe ik daar goed aan? Heb een brief geschreven met alle positieve dingen die veel meer zijn als de negatieve dingen. Het ging haar om de ruzies en de eerste drie maanden horen leuk te zijn. Wat kan ik nu doen? Ik ben radeloos en wil haar maar al te graag terug!!
Daarbij heb ik afgelopen vrijdag contact gezocht omtrent me horloge en daarna niks meer gehoord nu zet ze op Facebook waar alle onze foto’s nog steeds staan . In een een mooi armband met never hope lose … En daarna liked een vriendin onze foto waar we samen opstaan . Verdachte tekens ? Help wat nu
Bedankt voor de update Jimmy.
De betekenis van haar acties op Facebook is moeilijk te achterhalen. En wat een vriendin wel of geen like geeft, hoeft weinig te zeggen. Vaak genoeg geven mensen lukraak likes.
Zorg dat je tot rust komt en niet achter haar aanloopt Jimmy. Zie mijn antwoord hieronder…
Veel sterkte!
Beste Jimmy,
Hopelijk lucht het een beetje op dat je je verhaal hebt kunnen doen hier. Je hebt (liefdes)verdriet, het is zwaar.
Je hebt duidelijk je best gedaan om haar van gedachten te doen veranderen. En je merkt, het heeft weinig uitgehaald. Haar bedankje en de opmerking dat het lief is, is onvoldoende. Jimmy, het ziet er niet goed uit als het om het opnieuw aangaan van een relatie gaat.
Ik raad je aan om voorlopig geen contact meer te zoeken. Zorg dat er rust ontstaan. Pushen kan juist averechts werken.
Een ander punt is misschien wel het belangrijkste. Waardoor kregen jullie telkens ruzie? Die ruzies hebben uiteindelijk de korte relatie getekend, dus het is niet niks geweest.
Vergroot je inzicht zodat je nooit meer zoveel ruzies hoeft te hebben in een relatie.
Hallo,
Ik heb een probleempje, mijn ex is laatst op me geflipt… Hij zei rare en nare dingen zoals dat ik moet opflikkeren en dat het nooit meer goed komt en dat alles mijn schuld is en dat ik jaloers ben (hij heeft een nieuwe vriendin binnen 4 dagen, het was pas 4 dagen uit) en dat ik dood kan vallen en die dingen. Ik denk eigenlijk ook niet dat hij die dingen meent maar omdat hij heel boos is enzo.
Hij is in Frankrijk met zijn klas en nog een andere klas en misschien wilde hij stoer doen tegenover zijn vrienden. Ik zit er erg mee en wil het graag goed maken. Maar hoe? Als eerste wil ik afstand nemen (maandje of 1-2) maar daarna weet ik niet wat ik moet doen. Heeft u nog tips?
Ik heb op internet gekeken en daaruit blijkt waarschijnlijk dat het een rebound relatie is, maar dat weet ik niet zeker. Ik ben heel bang dat het een serieuze relatie is. Maar dat zal het waarschijnlijk niet zijn. Ze waren al hele goede vrienden (volgens mij, of ze waren langer met elkaar bezig) en er stond dat het ook vaak gebeurt dat je ex op een goeie vriendin valt (althans dat denkt hij). Een vriendschap wat meer word dus. Hoelang duurt een rebound relatie precies?
Hallo Annemiek,
Begrijpelijk dat je concrete antwoorden zoekt nadat hij op deze pijnlijke manier heeft uitgemaakt. Maar deze antwoorden zijn er niet. Er zijn geen standaard tijdens te geven voor rebound relaties en dergelijke.
Dus hoe het werkelijk zit, is onduidelijk. Daarom is het extra belangrijk om vooral de focus op jezelf te leggen, voor jezelf. Jij verdient een goede partner, jij verdient respect. En zoals hij zich heeft gedragen (ongeacht of hij stoer wilt doen voor zijn vrienden of niet) is alles behalve respectvol.
In plaats van te hopen dat hij bijdraait en dat jullie weer een relatie aangaan, accepteer geen slecht gedrag. Hij mag zijn best doen om het eventueel goed te maken, het mag van zijn kant komen.
Wat vind je hiervan? Vermoedelijk geef niet het antwoord waar je om vroeg…
Beste,
Sinds een aantal weken, heeft mijn ex besloten om een punt te zetten achter onze relatie. We waren bijna 15 maanden samen.
De laatste 2 maanden van onze relatie waren niet al te best. Zij had het heel moeilijk (vooral familiale problemen, maar hier ga ik verder niet over uitwijken). En mijn fout is geweest om hier zeer weinig begrip voor op te brengen. Waardoor ze zich heel ongelukkig begon te voelen in de relatie. Ik ben zelf geen gemakkelijke prater en zij juist wel, wat het er ook niet gemakkelijker op maakte. Maar wat ik wel wist, was dat ze me doodgraag zag. En ik haar uiteraard ook, nog steeds!
De fout die ik ook gemaakt heb, is er van uit te gaan, dat we toch samen zouden blijven,het allemaal wel opgelost zou geraken. Tot als het te laat is en ze daadwerkelijk zegt, dat het beter is om uit elkaar te gaan.
Ze had het hier zelf ook heel moeilijk mee, ze heeft zelfs nog een tijdje bij mij gewoond (omdat ze nergens anders terecht kon) en hebben toen nog heel veel gehuild samen,gelachen, geknuffeld enz.
Maar nu ze effectief weg is, en heeft laten weten dat het voor haar is afgesloten, is bij mij de klap van de breuk pas aangekomen.
Ik besef wat ik fout heb gedaan en dat ik aan mezelf moet werken om mij meer en beter te kunnen uiten in het leven. Toch smacht ik zo hard naar een tweede kans! Haar bewijzen dat het anders kan, haar wel gelukkig kan maken. Ik mis haar zo, want buiten die problemen, hadden we echt een schitterende relatie.
Ik weet dat ze momenteel niet open staat voor mij, maar heeft wel aangegeven, dat de deur in de toekomst niet helemaal gesloten is.
Ik weet niet goed hoe ik haar moet benaderen op dit moment. Aan de ene kant wil ik er zijn voor haar, omdat ze het nog steeds niet gemakkelijk heeft, maar aan de andere kant is het wel moeilijk, omdat ik nog steeds die hoop koester dat het terug goed komt. Ook de schrik dat ze iemand anders zal vinden, mij zal vergeten (of vergeten wat we hebben gehad) is wel heel erg aanwezig.
Kan u mij wat raad geven?
Alvast bedankt!
Yvo
Beste Yvo,
Mijn complimenten. Je weet waar het fout is gegaan. Je hebt het besef waar aan te werken (beter leren uiten). Ik hoop dat je dat doet, dit is essentieel!
Toch ervaar je nu de pijn van de relatiebreuk. Ik vind het niet leuk om te zeggen: het hoort er bij. Zorg dat je je bewust wordt van het vertrouwen in jezelf. Je kunt door deze pijn heen komen en je ooit weer goed voelen. Dat heeft vaak tijd nodig, en die mag er zijn.
Ja, je wilt een tweede kans… maar je weet ook dat ze daar niet voor openstaat. Haal daarom eens rustig adem. dit is belangrijk: NU breekt een nieuwe periode aan waarin je aan jezelf kunt werken. Leer met de pijn omgaan, oefen je in het uiten. Verbeter je communicatieve vaardigheden. Ontwikkel jezelf als man, gevoelsmatig groter en sterker; meer ontwikkeld.
Benader haar nu niet. Leg nu de focus op jezelf. Nu is het de ideale periode!
Een mens mag het ook moeilijk hebben. Dat hoort erbij. Je kunt een ander de zwaarte van het leven niet ontnemen. Of je nu wel of geen relatie hebt met iemand hebt!
Zij heeft het besluit genomen om de relatie te verbreken. Haar keuze, haar vrijheid. Dus Yvo, nu is het aan jou om de focus op jezelf te leggen. En wie weet staat de deur ooit weer op een kiertje. Het is een groot voordeel als jij dan al van je fouten hebt geleerd en je meer hebt ontwikkeld.
Belangrijk: verbeter jezelf niet omdat dat misschien kan helpen bij de tweede kans. Nee, doe het voor jezelf.
Ook de schrik dat ze iemand anders zal vinden, mij zal vergeten (of vergeten wat we hebben gehad) is wel heel erg aanwezig.
Ja, het kan zijn dat ze een andere partner vindt. Sterker nog, jij kan ook een nieuwe partner vinden (op den duur). Maar dat ze je zal vergeten, dat is uitzonderlijk. Sowieso heb je ook jouw herinneringen aan haar en de relatie. Dat hoeft nooit te verdwijnen, dat kan niemand je ontnemen.
Yvo, lik je wonden en ontwikkel jezelf. Je gaat je op een gegeven moment echt beter voelen. Let maar op… Veel sterkte!
Hoi,
Ondertussen is het alweer 2 maanden geleden dat mijn relatie van 10 maanden werd verbroken door mijn ex. Onze relatie was super fijn, het klikte vanaf het eerste moment dat we elkaar ontmoette. Zij was niet alleen mijn liefje maar ook mijn maatje. Zelfs als ik heel eerlijk terug kijk op onze relatie kan ik geen minpunten noemen. We hadden het over onze toekomst samen en fantaseerden al vaak over samenwonen en dat soort dingen. Ik ben een best wel gevoelig persoon en wanneer er iets niet klopt dan voel ik dat al snel aan. Dat mijn ex onze relatie verbrak kwam dan ook als donderslag bij heldere hemel.
Bij haar werd een burnout vastgesteld. Dit kwam door haar werk, ze gaf ook aan dat ze het allemaal even niet meer wist maar dat als alles weer een beetje op orde was het vast wel op z’n pootjes terecht zou komen. Haar burnout had immers niets te maken met onze relatie. Ze had gewoon even tijd en rust nodig om de dingen op een rijtje te zetten.
Een week later besloot ze dat het beter was om de relatie te verbreken omdat ze me niet aan een lijntje wilde houden want zij wist niet hoelang dit allemaal zou duren en of ze uberhaupt haar gevoel voor mij weer terug zou krijgen. Ik was er kapot van. Het was zo plotseling en zo snel ineens over. Geen moment heb ik er voor kunnen vechten. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee mede doordat ik niet kan begrijpen dat zo’n goede relatie van de een op de andere dag over is. Ze heeft ook gezegd dat ze niet van me kan vragen dat ik het begrijp omdat ze het zelf ook niet begrijpt.
Ondertussen heb ik al het contact verbroken. Op social media heb ik haar ook verwijderd omdat ik me zelf gek zat te maken door de hele tijd alles te checken. Via haar zus kreeg ik een paar dagen terug een berichtje met o.a de mededeling dat het weer een stuk beter ging met haar. Het komt op mij over alsof het met haar nu goed gaat en ze verder is gegaan met haar leven en er dus ook niet mee zit dat onze relatie stuk is gelopen. Dat is een rot idee.
Ergens wil ik dat het goed met haar gaat want je wenst niemand een burnout en zeker niet degene waar je veel om geeft, maar als je zo makkelijk je leven weer oppakt ondanks een burnout vraag ik me dan af hoe diep de liefde heeft gezeten. Ik kocht deze week ook een ebook over hoe je je ex terug zou kunnen krijgen maar als snel bedacht ik me dat dit niet zo gaat werken. De ene dag voel ik me wel goed en denk ik “kom op focus je op jezelf, ga door met je eigen leven” en de andere dag ben ik verdrietig en raak ik in paniek door de gedachte dat het echt over is. Ergens weet ik dat dit gevoel van een gebroken hart over zal gaan maar nu ben ik toch bang dat dit heel lang zal duren en ik misschien nooit meer zo iemand zal vinden als mijn ex..
Hoi Joyce,
Wat erg, ik kan begrijpen dat je er kapot van bent Joyce! Ik hoop dat je je iets beter voelt nu je hier je verhaal hebt gedaan.
Wat je zegt over burnout, ik krijg dat vaker te horen. Na een burnout kan de (ook prettige) spanning die bij een relatie hoort nog wel eens ondraagbaar worden. Het wordt allemaal te veel.
Ja, dat kan zijn. Het hoeft niets met de relatie en jou te maken te hebben. Aan de ene kant kan dat fijn zijn om te weten. Maar aan de andere kant kan dat ook betekenen dat er niets aan te veranderen is.
Heel goed dat je dat gedaan hebt. Je hebt de neerwaartse spiraal vroegtijdig gestopt zodat je eerder je balans kunt terugvinden.
Weet dat het het herstel van een burnout vaak tijd nodig. En pas op dat je geen conclusie trekt op basis van wat haar zus je heeft laten weten. Wens haar het beste en laat het los.
Je weet niet of het gemakkelijk is geweest en of ze echt haar leven weer heeft opgepakt. Nogmaals, trek geen conclusies.
Dat hoort bij jouw herstel Joyce. Liefdesverdriet is rouwen, met ups en downs. Geloof me, je gaat je steeds langer goed voelen en steeds minder down.
Klopt, je gaat nooit meer iemand vinden als je ex. Ieder mens is uniek! Je toekomstige partner is ook uniek… en jij bent uniek.
Koester de mooie momenten en mensen uit je verleden. Neem de tijd om je hart weer te openen voor wat de toekomst brengt. En nu… mag je genieten, teleurstelling voelen, blij zijn, verdriet hebben, en ga zo maar door.
Je komt hier doorheen Joyce. En ik hoop dat je over een tijdje nog een reactie plaatst met een update. Veel sterkte!
Ik heb in een relatie gezeten van 3,5 jaar het verliep goed met natuurlijk ups en downs.. Totdat de dag kwam dat het uitging.. Het is nu 2 dagen uit. De reden dat het uit is komt in omdat we ‘te verschillend’ zijn en ze geen toekomst ziet met mij.. Ik heb nog contact met haar maar ze zegt dat het niks veranderd.. Ze heeft geen ander. Ik probeer haar te overtuigen dat het niet juist is dat het uit is.. Ik heb geen raad meer wat ik moet doen, misschien dat jullie mij kunnen helpen..?
Hoi Julian,
Wat een moeilijke situatie. Natuurlijk wil je een goed advies, begrijpelijk. Maar die is niet te geven omdat ik geen details ken.
In hoeverre het ‘te verschillend zijn’ een serieus dilemma is kan ik je niet vertellen. En soms kunnen de verschillen juist binden vanwege het complementaire effect.
Tip: probeer niet keihard te overtuigen. Daarmee zet je haar onder druk waardoor ze zich juist steeds meer verzet.
Ik wens je veel sterkte toe.
Dag Victor
Ik had 3,5 jaar relatie die verbroken werd door te weinig vertrouwen vermoedelijk van haar kant uit en te weinig intieme momenten van mijn kant uit. Ik hield van de omgeving, haar thuis, haar familie, haar vrienden. Nu ben ik moeten terugkeren en niets voelt nog goed. Ik had een gokprobleem, maar heb dat aangepakt, zij had – heeft een workaholic probleem dat nooit is aangepakt. Communicatie is belangrijk, maar als dat er te weinig is…ik ben de enige die met een schuldgevoel overblijft…
Dit beschrijft perfect hoe ik me voel. Ik kan wel nog naar muziek luisteren, maar begin steeds te huilen. Heb moeite met mijn tranen in te houden, overal. Ik heb geen afscheid gekregen, niets, werd zelfs een stalker genoemd hetgeen absoluut niet het geval is. Zeker niet zelfs, dat zou ik verafschuwen. Maar iemand gewoon laten vallen, zelfs de verdere vriendschap die door mijn ex-geliefde beloofd was, werd plots genegeerd. Dat doet pijn , te veel pijn. Ik zoek antwoorden en oplossingen maar die zijn er niet, ook na 6 maanden nu niet. Ik dacht het gaat beter gaan na een paar maanden, nu blijkt dat het enkel slechter gaat. Iedereen zegt dat je moet leuke dingen doen, je moet je gedachten verzetten, je moet je ex en de omgeving ervan mijden zodanig dat het geen extra pijn gaat doen. Maar inderdaad dat gaat ten eerste niet zomaar, ten tweede is dat verdomd moeilijk en onmenselijk op sommige momenten en ten derde het kan geen extra pijn doen, de pijn is al niet meer te harden. Je geeft jezelf altijd de fout, je denkt steeds zwart.
Ik denk dat het soms makkelijker is als je beide uitgekeken bent op elkaar en het gewoon een opluchting blijkt dat de breuk er uiteindelijk is. De relaties die eindigen maar die in feite niet hadden moeten eindigen doen onmenselijk veel pijn. Zoals Benny ooit zo mooi zong in het liedje waarom fluister ik je naam nog kan niemand het mooier beschrijven: hij besluit met ik had je beter niet gekend.
Dat is het leven… zegt men dan, wat haat ik die zin.
Ik heb het gehad met de clichés, maar dat is normaal dat iedereen zo zou reageren, ik zou dat ook doen hoogst waarschijnlijk als het een ander zou treffen.
Men heeft me in het begin verwittigd dat het een rouwproces zou kunnen worden, ik heb dat eerst verdrongen een beetje, ik dacht bij mezelf , het is toch veel erger iemand te verliezen van familie of vrienden die er niet meer is, maar……… het verliezen van je geliefde is even erg als niet erger. Ze hadden gelijk.
Op een gegeven moment stopt het praten ook en blijft enkel de droefnis en het wenen over, terwijl de wereld verder dendert. Maar de moed is al lang verloren…het is op voorhand verloren. Ik weet dat ik niet positief klink, maar geloof me, ik heb het hard, zeer hard geprobeerd, het uitgeschreeuwd en mezelf gedwongen verder te gaan, maar tevergeefs, het is een moerasvlakte en zinken doe je, echt erg.
Niemand van buitenstanders mag mij een zwakkeling noemen of dit afdoen als nonsens, ze weten het niet…
Ben ik een stalker als ik gewoon vraag hoe het met onze huisdieren is ? hoe ik vraag hoe het haar is ? als ik iets positief zeg…? is dat zo ? Zou ze mij geblokkeerd hebben van sms of mail ? ik weet dat niet, ik heb wel nog contact met anderen van de omgeving en haar familie, maar zij lost niets meer…zij had nochtans vriendschap beloofd.
Moet ik echt alles opgeven? En hoe doe je dat?
Groeten Dirk
Beste Dirk,
Goed dat je je gokprobleem hebt opgelost! Dit is zeer belangrijke vooruitgang!
Vaak komt een gokprobleem voort uit iets anders wat je dwars zit in het leven. Heb je al ontdekt wat dat is? Dit is belangrijk om te weten, zo kun terugval zoveel mogelijk voorkomen. (Dit mag een aandachtspunt blijven.)
Je ervaart nu liefdesverdriet, en langer dan gebruikelijk. Niet leuk, maar zeker niet erg. Je komt er wel Dirk!
Waar voel je je schuldig over?
Als je moet huilen, huil. Je hoeft je dan niet in te houden.
Uiteraard is het ook niet de bedoeling om er kracht in te zetten, dan duw je er als het ware drama in. (Ik zeg niet dat je dat doet, dit is slechts een algemene waarschuwing.)
Niemand kan je een afscheid geven. Jij kunt zelfstandig, zonder dat iemand daar de ruimte voor geeft, afscheid nemen. Je bent niet afhankelijk!
Het is haar vrijheid om je te noemen zoals zij dat wil. Of het klopt, dat is bijzaak.
Jij weet dat je niet stalkt? Dan weet jij genoeg.
(Stallen is meermaals contact opnemen terwijl dat duidelijk niet welkom is voor die ander. Ook kan daar bij horen dat je haar als het ware volgt via anderen die nog wel contact met haar hebben.)
Samengevat: ze neemt geen contact meer op en reageert niet op contact; negeren.
Dit is wat er werkelijk is. Hoe je het benoemt is een tweede Dirk.
Je noemt het nu ‘laten vallen’. Dat klinkt dramatisch en maakt al gauw pijnlijke gevoelens los.
Feit blijft dat ze geen contact meer met je wil. Accepteer dat feit en doe je best om het niet te blijven benoemen.
Geen contact met haar zegt NIETS over hoe jij werkelijk bent. Je bent geen ander mens geworden daardoor.
Natuurlijk zoek je antwoorden als je vragen stelt. Stop met (jezelf) vragen te stellen. Vaak komen deze ook voort uit het idee dat je iets moet benoemen (labelen).
Bij een probleem hoort een oplossing. Als er geen oplossing bestaat, dan is er ook geen probleem.
Het is daarom aan jou om de huidige situatie te accepteren. OOK als dat pijn doet. Accepteer de pijn.
Proberen om de pijn te vermijden voedt juist de pijn.
Welnee, je maakt door wat je doormaakt. Nogmaals, benoem het niet als ‘beter’ (of ‘slechter’).
Wat anderen zeggen doet er niet toe. Wat zeg jij? (Nee, je hoeft er niets over te zeggen.)
Loslaten gebeurt niet vanzelf. Net zoals meer zaken in het leven. Je mag het accepteren…
Ja, loslaten kan moeilijk zijn.
Onmenselijk? Welnee. Pijn ervaren is menselijk. Accepteer het feit dat pijn en verdriet ook bij het leven hoort. Ook op de momenten dat het nog wel eens onwenselijk is, of totaal niet uitkomt.
Jezelf aanwijzen als fout, is weer het benoemen van iets of iemand. (In dit geval jezelf.) Stop met het benoemen, labelen. Zo krijgt je brein steeds minder de kans om de pijn (en frustratie) te voeden. Zo verkort je de cirkel van pijn totdat deze oplost.
Ik ontvang genoeg berichten van mannen en vrouwen die, na het opluchtingsgevoel, toch plotseling veel pijn ervaren.
Feit: het heeft geen zin om iemand anders ervaring te benoemen.
Feit: jouw situatie heeft niets te maken met andermans situatie.
‘niet hadden moeten eindigen’… dat is je mening Dirk. Wat ‘moet’ en ‘niet moet’ is subjectief. Het is een vorm van benoemen (labelen).
Begrijp je wat ik bedoel Dirk?
Zowel bij het sterven van iemand uit je omgeving of familie als bij het verbreken van een relatie, kan een rouwproces horen.
STOP met het vergelijken van jouw situatie met andere situaties. Het heeft geen nut en voedt juist de pijn.
Als je rouwt, dan rouw je. Je hoeft er geen mening over te hebben. En de mening die je hebt is eigenlijk onbelangrijk.
Pijn is pijn. Ga je het benoemen, vergelijken, ontkennen, negeren of wat dan ook, dan houdt je je als het ware vast aan de pijn.
Je hebt je best gedaan, dat begrijp ik. Gooi het over een andere boeg en ontdek hoe dat voor je uitpakt.
Ga vooral rustig experimenteer met hoe je kunt omgaan met pijn en verdriet.
Hoe anderen je noemen is hun verhaal, hun leven. Dat is hun vrijheid.
Of en op welke manier je jezelf benoemt (en ziet, aanschouwt) is relevant voor jou. Laat het daar om gaan.
Ben ik een stalker als ik gewoon vraag hoe het met onze huisdieren is ? hoe ik vraag hoe het haar is ? als ik iets positief zeg…? is dat zo ?
Dat je enkele pogingen hebt gewaagd maakt je niet een stakker. Maar als dat niet verwelkomt wordt (ook als je geen reactie krijgt), en je blijft contact opnemen, dan wordt het stalken.
Heb je dat de afgelopen maanden gedaan? Stop daar vooral mee. Het drukt bij jezelf alleen maar de knop in van ik-word-genegeerd-gevoel, en stimuleert al je verlies-gedachten en de neiging tot labelen (benoemen).
Door los te laten doet die vraag er niet meer toe. Dus je hoeft deze niet meer te stellen.
Dirk, je bent vrij. Alleen daar ben je je nog niet bewust van geworden.
Doel je op je eigen omgeving? Of heb je contact met mensen uit haar omgeving?
Advies: bouw het contact met haar familie en haar omgeving af. Ook dat helpt je om je verleden los te laten (zonder deze te ontkennen).
En zo komt er ruimte om nieuwe mensen aan te trekken, die in deze nieuwe levensfase bij je horen.
Door je verleden (ook met haar) los te laten, vind je weer de kracht en energie om aan jezelf te besteden. Dat is juist NIET opgeven.
Lees mijn antwoord een paar keer, laat het bezinken…
Hoi victor,
Bijna 3 weken geleden heeft mijn ex het uitgemaakt.. De twee maanden daarvoor waren roerige maanden waarin ik in een dip zat met o.a. schoolstress.. Ik was vaak moe, ziek en emotioneel, en dit uitte ik ook naar hem..
Op een avond kwam hij naar me toe en zei hij dat hij niet goed meer wist wat hij voor me voelde.. Hij was bezorgd en had het gevoel Zoveel voor mij te moeten zorgen dat zijn eigen dingen erbij in schoten.. Dat vond ik heel erg.. Hij zei toen dat hij even afstand wilde en tijd voor zichZelf.. We hebben toen twee weken weinig contact gehad en elkaar 1 keer in de week gezien.. Voor mij werkte dit niet, en zou dit ook niets veranderen aan onze relatie.. (we waren het er allebei mee eens dat er wat moest veranderen) we hebben toen goed met elkaar gepraat en voor onszelf duidelijk gemaakt wat we wilden veranderen.. Hij wilde wat minder bezorgd zijn en zich minder met mij bemoeien en ik wilde mijn problemen niet meteen bij hem neerleggen.. Voor mijn gevoel was dit een verhelderend gesprek dat zorgde voor contact herstel..
Na twee weken kwam hij naar me toe en zei hij dat hij op deze manier niet happy was, maar dat hij niet wist wat het nou precies was en dat hij had besloten er een punt achter te zetten.. Voor mij kwam dit, ondanks dat we er nog niet waren, best onverwachts.. Twee weken is weinig tijd om te veranderen.. Volgens hem was er nog te weinig veranderd.. Hij bleef wat vaag in wat hij allemaal zei en ik heb hem nog nooit zo hard horen huilen als die avond toen we elkaar nog een keer omhelsden.. Het was heel verwarrend..
Een week later belde hij me op hoe het ging.. We hebben toen even twintig minuten aan de telefoon gehangen over t een en t ander.. Gelukkig kon ik mijn emoties onder controle houden want ik wilde absoluut niet dat hij wist hoe verschrikkelijk ik mij eronder voelde.. Die avond belde ook zijn moeder nog.. Die vond het ook heel erg en had het niet zien aankomen.. Ze zei dat hij in de knoop zat met zichzelf en dat hij op dit moment even geen andere optie zag dan het uitmaken.. Voor mij een hoopgevende gedachte..
Nu stuurde hij mij een week later weer een berichtje hoe het met me ging.. Vast heel lief bedoeld, maar het roept bij mij veel op, waar ik niks mee kan en op dit moment nog veel verdriet van heb.. Ik heb hem gebeld en verteld dat ik liever een tijdje geen contact wil omdat het me niet helpt alles een plek te geven.. Dat begreep hij..
Het moeilijke is dat we elkaar tegen gaan komen op de werkvloer.. Heb je m.b.t. de hele situatie nog tips voor me?
Beste Victor,
Het wordt een beetje warrig verhaal, mijn excuses hiervoor.
M’n ex heeft een nieuwe vriendin, gister op facebook aangekondigd, erg chique, terwijl ik m nog dagelijks sprak.
We zijn een half jaar officieel uit elkaar na een relatie van 2 jaar. Toen had hij een rebound maar dat strandde omdat hij zei dat hij nog aan me dacht en berichtjes bleef sturen en langs bleef komen. Sindsdien noemt hij mij zn “beste maatje” “beste vriendin” “ik wil je niet kwijt” etc etc etc.
in de tijd dat we samen waren hebben we veel meegemaakt, mn moeder kreeg kanker en hij heeft me altijd gesteund, ik ben een aantal keer geopereerd en hij had een erg negatief zelfbeeld. Ook zijn we nog gezellig op vakantie geweest. En helaas kom ik nog regelmatig bij zijn ouders, omdat die me steeds vragen langs te komen, om koffie te drinken bijvoorbeeld.
Hij is nu 2 keer vreemdgegaan. Eerste x was ik kort in het buitenland. De tweede x was de reden dat hij het uitmaakte met mij, dit vond ik ook zn rebound. Hij heeft steeds gezegd dat het hem enorm speet en zn leven zou beteren. Daar ben ik niet meer ingetrapt. Maar wel contact gehouden.
Ik weet dat ik beter af ben zonder hem. Maar het zijn steeds jongere exemplaren en voel me toch wel ingeruild, ook al hebben we niks meer.
Ook heeft hij een serieuze sportverslaving en geen diploma. Toen wij nog samen waren zei hij steeds ik schrijf me in en dan ga ik beginnen met een opleiding. Nooit wat van gekomen natuurlijk. Hij moest elke avond sporten en als ie niet aan t sporten was dan was ie aan het gamen. Daarom heb ik waarschijnlijk zo n goede band met zn ouders omdat ik altijd bij hun zat. Hij vroeg of ik langskwam en begon toen net aan een nieuw potje als ik op de stoep stond. Hier hebben we veel ruzie over gehad en hij beloofde beterschap. Hij is verandert na die tweede keer vreemdgaan.
En hij had het altijd over eerlijkheid en dat geneuzel. Terwijl hij altijd degene die niet eerlijk was en me voorloog.
Het is ook wel de leeftijd denk ik (ik 22, hij 21. Ik ben druk met mn studie, hij werkt in een winkel). Maar hij was wel m’n eerste echte liefde en dat vind ik lastig om achter me laten. Zeker wanneer hij steeds zegt dat hij contact wilt houden en me niet kwijt wilt. Ik heb ook te lang hoop gehouden, wat natuurlijk hartstikke naief en dom is. Maar hij hield mij gewoon aan t lijntje.
Gister vroeg ik wanneer hij wou zeggen dat hij een nieuwe vriendin had zei hij “nou eigenlijk niet.” Dus dat ik er dan maar via via achter zou moeten komen dat hij weer een jong grietje heeft die hij een maand kent (als ik heb überhaupt kan geloven.) En met zijn gepreek over eerlijkheid en openheid en als ik nieuwe mensen zou leren kennen ik dat zou moeten zeggen, want dat zou hij ook doen.
Nu blijft hij zeggen dat hij me geen pijn wilde doen en hij het gevoel gewoon niet meer had maar verdorie nog steeds contact wilt houden omdat ik nog steeds z’n “beste vriendin” ben en dat hij zelf bepaald met wie hij omgaat. Ik weet wel dat ik het niet leuk zou vinden als mijn vriend een hele goede vriendin zou hebben.
Hoop dat je een beetje tips kan geven, al zijn het open deuren. Het is fijn om het van iemand te horen die er buiten staat.
Beste Kim,
De warrigheid valt best mee 😀
Het klinkt alsof je het veel meer op een rijtje hebt dan je ex-vriend. En dat je een behoorlijk emotioneel incasseringsvermogen hebt.
De hamvraag is: wat wil jij werkelijk? Ben je klaar met deze man of probeer je de herinneringen (verleden) vast te houden in de hoop dat ze weer tot leven komen en blijven?
Ok, alvast een tip voor je: focus op jezelf en denk vanuit jezelf. Hoe meer je met en voor hem denkt, hoe meer je verstrikt raakt.
Veel succes Kim!
Beste Victor,
Moet ik contact blijven houden als hij er zo op aan dringt?
Ik wil niet hun nieuwe relatie verpesten.
Groetjes
Het is duidelijk wat hij wil: contact houden. En je wil niet hun nieuwe relatie verpesten. Ok…
Maar het gaat me om jou. Wat wil jij?
Neem jezelf als uitgangspunt!
Mijn man heeft op zijn 46 jaar een gloed oplopende flirt gehad in volle publiek. Zijn nadien naar zijn auto gegaan hoe het daar verder verlopen is kan ik raden. Haar man heeft hen betrapt. Ze kwamen er met kneuzingen vanaf. Mijn man is nochtans een vrij kil iemand en uitermate discreet, ik herkende hem niet. We zijn thuis gekomen hij deed alsof er niets aan de hand was, heeft zich naast mij in bed gelegd en geslapen.
s’Morgens is hij naar zijn kantoor vertrokken. Ik heb hem gebeld om naar huis te komen. Geen sorry en geen uitleg, daar was niets gebeurd, terwijl ik het met eigen ogen had gezien. Ze waren in de keuken bij de gasten. Hij loog over alles. Zijn een week later naar zijn vader gegaan ik heb hem verteld dat zijn zoon mij bedrogen had. Terug thuis heeft hij mij laten weten dat hij nooit meer de liefde met mij zou bedrijven, heeft nog een paar keer geprobeerd. Tot de laatste keer, hij was amper klaar, en zei mij: ik ga een kamer in de stad zoeken. Ik voelde mij totaal misbruikt. Kort nadien ging ik slapen, ik had de deur van de slaapkamer op slot gedaan, hij heeft de deur ingebeukt en is op mij beginnen te kloppen.
De dag nadien vroeg hij om de bladzijde om te draaien. Hij heeft nooit meer toenadering gezocht. Enkele jaren terug werd ik getroffen door kanker, hij heeft zich daar amper over bekommerd. Ook een tongzoen, dat kon niet meer, ik riek naar de nicotine. Een knuffel kon ook niet, alhoewel ik daar vreselijk naar verlangde toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis. Ik was trouwens over dat laatste niet helemaal gerust. Ik ben naief geweest in de liefde en toch kan ik er niet zonder hem. Hij is ook voor geen reden vatbaar. Wat moet ik hiermee doen? Ik heb de indruk dat hij mij haat.
Beste Monique, hier en daar kan ik het niet helemaal volgen. Wel is het me duidelijk dat je ook mishandeld wordt.
Ook lijkt hij zich gevoelsmatig voor je afgesloten. Geen steun wanneer jij het echt moeilijk hebt (ziek zijn, kanker).
Kortom, volgens mij heb je het moeilijk.
Dus je kunt niet zonder hem… hoe komt dat? Wat is het dat hij je geeft dat je nodig hebt?
Hoe dan ook, veel sterkte Monique!
Mijn vriend heeft na een relatie van drie jaar en 1.5 jaar samen wonen zaterdag abrupt een punt achter de relatie gezet.
Het was voor mij als donderslag bij heldere hemel want vorige week vrijdag was ik jarig en heeft hij mij nog een weekendje met hem weg gegeven. Met oud en nieuw fluisterde hij nog in mijn oor dat dit ons jaar zou worden en dat hij nooit zo maar bij me weg zou gaan.
De reden om bij mij weg te gaan was voor hem dat hij de aandacht en waardering mist die hij in het begin van de relatie wel voelde. Ik heb gezegd dat ik dat snap maar dat we daar aan kunnen werken. Hij geeft aan nog veel van me te houden en hij blijft voor me klaar staan wil me overal bij helpen. Ik weet niet goed wat ik moet doen ik ga kapot van verdriet snap niet waar ik met mij zelf heen moet en ben sinds zaterdag vijf kilo afgevallen omdat ik geen hap door mijn keel krijg.
Ja, je hebt het nu zwaar Lisa. Je bent er door verrast, je bent nu uit balans. Maar dat is tijdelijk hoor!
Advies: zorg dat je zelfstandig je balans terugvindt. Zorg voor meer lichaamsbeweging (de disbalans van stoffen gaat dan weer richting balans). Focus je niet op verlies of op toekomst, maar op het nu (wat je NU ervaart).
Laat je ook ondersteunen door vrienden, vriendinnen en familie. Het kan je helpen om uit de schrik te komen en weer wat rust te vinden.
Hoe zou je daar aan willen werken? Concreet?
Ik kan jullie situatie niet inschatten dus ik kan niets zeggen over een eventuele hereniging.
Ik wens je veel sterkte Lisa!
Beste,
Ik ben sedert een jaar gescheiden. De scheiding was zwaar en ik heb heel wat tijd nodig gehad om mezelf terug te vinden. Dat lukte de laatste maanden goed, ik begon weer plezier in het leven te krijgen. Zo leerde ik ook een man kennen. Hij heeft enkele maanden niet laten merken dat hij meer dan vriendschap wou, wist van mijn scheiding af en wachtte geduldig af. Ik had dit niet door en ik zag hem ook niet meer dan ‘een vriend’.
Tot hij toegaf dat hij mij eigenlijk beter wilde leren kennen… We gingen samen iets eten en de vonken sloegen over. We waren dus vanaf dat moment een stel. Beiden verliefd, maar nuchter genoeg om te weten dat we elkaar tijd moesten geven (hij was in zijn vorige relaties bedrogen). 3 weken ging het goed, toen opeens mijn ex in een depressie belandde. Ik heb toen gepraat met mijn ex, had te doen met hem en stelde voor om eten voor hem en onze dochter te koken. Toen mijn nieuwe vriend dit te horen kreeg, heeft hij meteen onze relatie verbroken. Hij wou me niet meer zien, wilde niet meer tegen mij praten. Hij voelde zich bedrogen mocht ik van vrienden horen. Ettelijke malen heb ik geprobeerd om met hem te praten, maar telkens zegt hij dat er niets meer is om over te praten. Ik wil hem duidelijk maken dat ik niets meer met mijn ex wil en dat ik voor hem had gekozen, maar ik krijg de kans niet om dit misverstand op te helderen.
Ik begrijp het niet goed. Ik was ervan overtuigd dat we beiden verliefd waren, dat we elkaar goed begrepen en dat we elkaar reeds graag zagen. Ik ben er vast van overtuigd dat hij in zijn hart ons nog een kans wil geven, maar hij heeft een zeer koppig karakter die hij moeilijk aan de kant kan zetten.
Graag had ik uw advies hieromtrent. Ik weet het, 3 weken is geen lange relatie, maar ik zag het echt zitten en wil hem eerlijk gezegd niet kwijt… Moet ik hem even met rust laten? We zien elkaar geregeld op café. Ik heb al een aantal pogingen ondernomen om te praten, maar telkens loopt hij van mij weg… dus voorlopig hou ik het enkel bij een goeiendag. Het idee dat ik zelfs de kans niet krijg om dit uit te praten, maakt mij gek van verdriet…
Beste ‘Verdrietig konijntje’,
Ja, het is lief dat je je ex hebt willen helpen. Wel was het verstandig geweest om het vooraf met de nieuwe vlam te bespreken. Hij is in het verleden bedrogen en is wellicht extra gevoelig als het om contact met een ex gaat.
Tegelijkertijd, je mag je afvragen of deze man wel goed in staat is om een goede, nieuwe relatie aan te gaan. Hij wil zelfs niet meer communiceren… Ieder mens heeft zijn of haar rugzak aan (pijnlijke) ervaringen. Behalve verwerken is het ook belangrijk om te blijven communiceren. Dat mag je verwachten bij een relatie!
Ook als hij het deze keer loslaat en weer terug komt, ook dan heb je nog om te gaan met zijn zeer koppige karakter. Wil je dat eigenlijk wel, een man met zo’n karakter?
Advies: laat hem met rust. Achter hem aanlopen en blijven aandringen brengt nog meer disbalans in het contact. Hij is wel erg gevoelig en laat steken vallen wat betreft communicatie. Hij mag wat water bij de wijn doen. Als jij je teveel aanpast wordt de kans groter dat dit soort incidenten vaker voorkomen in de toekomst.
Suggestie: je kunt hem een korte brief schrijven over het misverstand. Let wel, maak er geen smeekbede van, schrijf geen heftige excuusbrief. Houd in het achterhoofd dat balans belangrijk is voor het slagen van een relatie.
Ik wens je veel sterkte toe.
Beste Victor,
Bedankt voor de reactie.
Meermaals heb ik me afgevraagd of ik inderdaad nog echt wel verder wil met deze man…. Het antwoord blijft: ‘ja, dat wil ik’. Hij heeft een koppig karakter, houdt van standvastigheid en is zeer trouw binnen een relatie. Het feit dat we voordien goed konden praten, maakt het mij moeilijk om mij hier zomaar bij neer te leggen. Aan de andere kant, ik heb ondertussen al meermaals laten weten (via sms) hoe ik mij voel. Ik heb hem ook een brief geschreven waarin ik mijn excuses heb aangeboden, uitgelegd dat ik mij op dat moment niet bewust was van de gevoelens die ik bij hem heb teweeggebracht… Op dit alles heb ik nog geen enkele reactie gekregen. Hij blijft die muur rond zich hebben… Een muur waar ik momenteel noch door kan, noch kan over klimmen… Momenteel zien we elkaar ook niet meer.
Via een gezamenlijke vriendin weet ik dat het niet zo al te goed met hem gaat…Hij praat zelden over mij, maar heeft haar wel toegegeven dat hij veel gevoelens voor mij had, maar dat hij zijn vertrouwen in mij kwijt is…. Het feit dat hij geen enkele reactie geeft, maakt mij enerzijds verdrietig, anderzijds kwaad… Ik heb nu reeds enkele dagen niets meer laten weten, maar de drang om hem op te zoeken om nogmaals een poging te doen met hem te praten is groot! Toch probeer ik dit niet te doen… Ik probeer hem tijd en ruimte te geven, ook al heb ik het hier zeer moeilijk mee… Ik heb het gevoel dat ik het nooit zal kunnen loslaten als hij me kans niet geeft dit uit te praten…. Ik blijf mij afvragen hoe iemand zo kan omslaan in een relatie, terwijl er zoveel gevoelens van beide kanten waren… Waarom kan hij dit negeren?… Waarom kan ik dit niet?… Zoveel vragen…
Hoe kan ik mijn ex vriendin terug krijgen? We hadden vaak ruzie, ik reageerde soms me woede op me vriendin af. Hoe kan ik haar terug krijgen? Ik weet zelf wel dat ik dat niet moet doen. Maar hoe?
Beste Hessel,
Ik kan begrijpen dat je je ex terug wilt. Maar eigenlijk is dat niet het grote, serieuze probleem. Het is dat je niet goed met je woede kunt omgaan. (Ik heb geen idee hoe je deze woede hebt geuit. Slaan? Uitschelden? Agressie? Dreigen?)
Advies: zie mijn artikel over woedebeheersing.
Los dit probleem eerst helemaal op (he-le-maal). Nu van je ex verwachten dat ze het je vergeeft terwijl je haar zo’n kwaad hebt gedaan is niet redelijk…
Beste Victor
2 maanden gelden heb ik de relatie tussen mijn ex en mij beeindigd. Na een intens jaar op alle vlakken hebben we besloten om elkaar uit ons leven te blokkeren. Is verder prima hoor, klaar is klaar en ieder gaat zijn eigen weg. Periode van rouw aangebroken en verwerken maar.
Maar nu komt het, op de exacte dag 2 maanden later had ik opeens een bezoek op mijn Linkedin pagina met het bezoek van mijn ex. Prima, verder geen aandacht aan geschonken, precies een week later weer een bezoekje op mijn pagina. Een paar weken daarvoor trouwens ook al een onverklaarbaar telefoontje die ik nooit krijg en vaak is mijn intuite wel de juiste.
Ik heb haar altijd verteld dat ik niet het ex boyfriend-friend kind of type ben. Ik zit echt nog met dr in mijn maag qua loslaten betreft en probeer mijn leven weer op te pakken om ruimte te maken om mezelf weer op de markt te gaan zetten. Maar wat moet ik hiermee doen?
Wat zou haar redenen kunnen zijn om mij op die mannier op te zoeken? Ik denk als je echt iets wil stuur me een mail of een brief of bel me op. Een bezoekje aan een afgeschermd nietzeggend platform is wat mij betreft een beetje aandachtzoeken?
Wat denken zij hiermee te kunnen bereiken?
Ben benieuwd naar jou mening.
P.S. Ik hou mijn rug recht en leef nog altijd in overvloed! Maar al is de verleiding wel groot om te gaan reageren. Blokkeren hou ik niet van, beetje kinderachtig ook.
Groet,
Willem
Bedankt voor je reactie Willem.
Het vermoeden dat je ex weer aan je denkt is logisch. Sowieso LinkedIn, en het zou zomaar kunnen dat ze je ook heeft gebeld.
Helemaal niets. Je wilt haar toch loslaten? Je wilt toch weer je leven oppakken? Je aandacht weer op je ex richten helpt daar niet bij.
Mocht ze echt weer iets willen, dan mag ze op zijn minst daar echt de moeite voor nemen. Toch? Een LinkedIn bezoeken of een telefoontje (anoniem, snel neerleggen?) stelt in die zin weinig voor.
Jezelf dit soort vragen stellen brengt allerlei gedachten op gang. Gedachten die je NIET helpen om haar los te laten.
Houd je bezig met jezelf, niet met wat zij wel of niet wil, denkt of niet denkt, bedoelt of niet bedoelt. Leg de focus op jezelf!
Helemaal juist!
Laat je niet van je eigen weg leiden. De weg naar overvloed…
Hoi, sinds begin maart begon onze relatie uit een te lopen. Wij hadden zo veel mooie plannen en waren tot zo verre gelukkig met elkaar bijna 2 jaar.
Maar ik heb beste een hele moeilijke periode gehad met mijn vorige ex waar ik een zoontje van zeven van heb. En dit alles kon ik pas 11 maart definitief een plekje geven. Maar toen liep het al niet zo lekker tussen mij en me ex, omdat ik aan mij zelf moest werken en we dus op moment niet samen op een lijn konden zitten.
Ik kan me nu zelf wel voor de kop slaan dat ik het zover heb laten komen. Maar ik had geen andere keuze want we vroegen wel hulp maar kregen niet de hulp die we nodig hadden, zodat mijn ex dus op een geven moment het allemaal te veel werd en dus nu rust nodig heeft en zich zelf weer te kunnen zijn. Maar geeft ook aan dat hij vrienden wil blijven, maar ik ben zo stapel verliefd op hem dat ik van alles heb geprobeerd om het goed te krijgen.
Maar ik weet het op moment ook niet meer. Ik wilde hem natuurlijk niet helemaal kwijt, dus ik probeerde me gevoelens aan de kant te zetten er te zijn als vriend voor hem. Waar toen alles ook tot een relatie kwam. Ik wil dus niet de hoop opgeven maar hij is best heel koppig en ziet niet hoe stapel gek ik en me zoontje op hem zijn. En dat ik er nu alles aan ga doen om mijn verleden te vergeten en een betere moeder ben dan voorheen. Ik ben al wel zo ver dat hij me nu niet meer negeert.
Weet u misschien tips hoe ik dit het beste aan kan pakken?
Hoi Lady29,
Nu er alles aan proberen te doen om weer met hem een relatie te krijgen legt juist druk op hem. Het werd hem al teveel, toch? Nog méér druk uitoefenen maakt juist dat hij nog meer wilt ontsnappen.
En achteraf kun je jezelf altijd iets kwalijk nemen. Het leven bestaat ook uit fouten maken. Vergeef het jezelf, laat het los.
Advies: je maakt jezelf meestal aantrekkelijker door NIET achter hem aan te lopen. Zet jezelf en je zoon op de eerste plaats. Neem rust, zorg voor meer en meer onafhankelijkheid en balans.
En daarna, komt het ooit weer goed? Niemand kan het je garanderen. Er zit eventueel iets meer in als je weer in balans komt. Goed voor je aantrekkingskracht!
Ik begrijp dat je dolgraag hem voor je wilt winnen, maar je ‘voor zijn voeten werpen’ in de hoop om het terug te winnen.. Je verdient een man die volledig voor jou kiest, zonder hem (opnieuw?) over te halen!
Veel sterkte.
Ik ben al bijna één jaar gescheiden met mijn ex-man. Alleen omdat wij een kindje van 4 maanden oud, hij moet 2 keer bij ons langskomen. Zodat hij de baby kan nog zien. Maar ik weet wel zeker dat ik van hem nog hou.
Ik weet wel wat fout ging met de relatie van hem. Als hij thuis bent, (bij mij thuis). Kunnen wij met elkaar omgaan. Maar ik weet niet zeker dat hij wilt met mij terug of niet. Hij heeft nog geen nieuwe vriendin. Ik doe lief tegen hem. Maar niet omdat ik wil hem terug maar wel omdat ik veranderd nu van mijn gedrag. Want vroeger was ik echt egoïstisch en denk alleen maar over me zelf. Ik probeer te chatten met andere mannen maar het is gewoon niks. Ik denk nog steeds over mijn ex man en altijd hopen dat ik nog met hem kunnen zijn. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik wil hem heel erg en ik wil wachten tot hij wel weer besloten om weer een relatie met mij hebben. Ik vind het ook goed dat hij langskomen 2 keer per week niet alleen maar voor de baby maar ook voor mij omdat ik kan hem zien en kan met hem zijn. In die manier werd ik al blij.
Oh ja, voordat ik zwanger werd van ons kindje was ik al 5 weken zwanger. Maar die tijd wou hij nog verder alleen omdat ik eigenwijs ben, wou ik niet meer met hem toen. En daarna wou ik wel. Maar toen zei hij dat hij wou niet meer verder met me. Sorry voor mijn Nederlands.
Beste Soleil,
Geen punt hoor je Nederlands, volgens mij kan ik je voldoende volgen.
Je geeft aan dat je vroeger egoïstisch was, en dat je dat nu niet meer bent.
Op welke manier was je egoïstisch? En hoe heb je dat veranderd?
Ik stel deze vraag omdat je rond de relatiebreuk/scheiding zwanger was. Nu ben je moeder geworden. Als (aanstaande) moeder mag je best aan jezelf denken (en daarmee aan je kind) denken…
Hallo,
Ik verkeer mij nou in onderstaan situatie en ik zou graag daar wat meningen over willen ontvangen…
Lang verhaal kort… 3,5 relatie gehad. Ik heb last van paniek wat ik zover heb laten komen dat ik mezelf op ben gaan sluiten… en vervolgens depressief en naar de drank pakken…..
dat heeft 1,3 jaar geduurd met meerdere malen waarschuwingen van te voor.. als ik zo door zou gaan met de drank en mezelf steeds maar in mezelf zou opsluiten ipv te praten.. is t klaar.
Ik gefaald ik heb gedronken:’ (
Als ik mezelf nou verbeter en ga naar het geluk in mijzelf vinden.. en we komen mekaar weer is tegen zou het dan goed komen denk je….
zullen wij ooit weer samen als liefdespartner door t leven kunnen gaan?
Kilijana
Kilijana, goed dat je je vraag hier hebt gesteld!
Ik begrijp dat je de focus legt op de ander, dat je met hem/haar weer een liefdesrelatie wil. En je bent je bewust dat als je jezelf niet verbetert dat dat niet gaat lukken.
De kern van de oplossing is echter dat je jezelf verbetert, LOS van of het wel of niet je weer samenbrengt. Stoppen met drinken, verminderen/omgaan met je paniek en depressie is wat jij jezelf mag gunnen. Leg de focus op jezelf en je hebt meer kracht om inderdaad beter in het leven te staan.
Advies: schakel professionele hulp in. Alcoholmisbruik is vrijwel altijd een probleem op zichzelf. Je verdient hulp en je hebt het nodig. (Niet vreemd, dit geldt voor iedereen die verslingerd is aan alcohol.) Pak het met beide handen aan, doe het!
Ik wens je veel sterkte en succes toe.
Hallo Victor,
Dank je voor je reactie, loop momenteel bij de psycholoog.
Maar zonder hem lijkt het allemaal zo nutteloos en zwart.
Ik ben gaan hardlopen en wat gaan creaë voor afleiding maar het lukt allemaal niet zo goed.
Heb je misschien wat tips hoe ik het wat draagbaarder voor mezelf kan maken?
Kilijana
En nog maals bedankt voor je reactie
Je brengt het prachtig onder woorden Kilijana!
Het LIJKT… het is een illusie. Door te blijven doorzetten met het aan jezelf werken, gaat je leven opeens opklaren, je gaat je echt beter voelen. Dit heeft wel tijd nodig. Zet door, zet door!
Ik kom nog met tips… ik hoop dat ik je al aan het denken heb gezet, blijf de juiste richting opgaan.
Ik ben 14 dagen geleden mijn vriendin kwijtgeraakt. Ik voelde de spanningen wel en de problemen, maar ze heeft het nooit duidelijk gezegd.. Tot op een dag ging ze bij de grootouders slapen. Alles nog in orde, op de stress na. Tot de volgende morgen wanneer ze zou terugkomen, krijg ik sms” we moeten praten ik kom mijn grief halen. Ze zei dat ze tijd wou maar antwoorde telkens als ik stuurde. Ik had heel veel vragen, ik wou duidelijkheid… Ze antwoorde wel mor vrij droog.
Toen ik haar zag met haar grief de tweede lading, zei ze: ik wil praten met tranen in de ogen. De grootmoeder was er ook, ze geeft geen kans ze bleef op een metertje van mij vriendin en zei: jah raar allemaal. Mor ze zei nog in sms: ik wil afspreken mor nu nog ni. Goed zei ik, ik ben er. Ik gaf haar tijd tot zij weer uit zichzelf begon te sturen. Ik kreeg nieuwe hoop.
Ik vertelde daardoor continu wat ik aan het doen ben en wat ik verander aan mijn leven. In de hoop haar te kunnen overtuigen tot gisteren. Ze had een date met een vriend van haar school. Zij is 19 en heel mooi.. Ik wist dit niet, daar zei ze niks over. Ik hoor van andere mensen die die de nieuwe vriend ook kende da hij wel zijn fouten heeft, maar ik kende die jongen niet. Ik zeg dit tegen mijn vriendin van waarom doe je dit? We zouden gisteren ook twee jaar samen geweest zijn. Ik stuur wat ik voor haar voel, dat dit gedrag heel verkeerd was. En ik zei tegen haar wat ik hoorde over de nieuwe vriend. En ineens met twee in de verdediging. Wij zijn vrienden en dat da kan maar dan ga je niet naar de cinema en drinken. Echt een date leek dit.
Wat moet ik doen? Ik had hoop mor nu nog steeds. Ik ben gebroken tot gistermorgen zei ze: ja ik wil afspreken ma geef mij tijd. Dan dit alles, ik wil opgeven en verdergaan, maar diep in mijn hart kan ik niet opgeven.. Nog niet. Wat moet ik doen??
Beste Ivan, wat erg dat het zo gelopen is.
Je zegt dat je de spanning en problemen te hebben gevoeld, maar dat het nooit door haar expliciet ter sprake is gebracht. Hier kun je van leren: als de ander het niet doet begint er dan zelf over. Anders blijft het doorsudderen en kan het uiteindelijk de volledige relatie stuk maken.
Toch mag je het jezelf niet kwalijk nemen. Een relatie heb je met zijn twee. Zij had er eerder over kunnen beginnen zodat jullie samen het hadden kunnen oplossen. (Het is me niet duidelijk wat, maar daar gaat het nu even niet om.)
Het is nu duidelijk dat zij ruimte voor zichzelf wil. En het zou me niet verbazen dat ze zichzelf ook verder wil ontdekken door het aangaan van andere contacten. Dat is niet vreemd, maar ik kan begrijpen dat het jou pijn doet.
Advies: lik je wonden en zorg dat je je balans terug vindt. Dit kan tijd nodig hebben. Zie daarover het artikel over liefdesverdriet verwerken.
Zorgen dat je je weer beter gaat voelen na verloop van tijd wil nog niet zeggen dat je het volledig opgeeft met haar. Nee, je laat het los en met rust (uitdagingen voor je waarschijnlijk).
Je blijven ‘aanbieden’ of haar onder druk zetten (“je mag niet met een ander afspreken”) duwt haar waarschijnlijk juist van je weg. Doe je best om het los te laten. Jij verdient een vrouw die haar best voor jou doet. Het moet van twee kanten komen.
Zelf weer in balans komen is het allerbelangrijkste!
Victor
Mijn vrouw en ik zijn 6 jaar samen, waarvan 2.5 jaar getrouwd en een dochtertje van 1.5 jaar. Sinds de moeilijke geboorte is het snel bergaf gegaan.
We hebben daarbij ook nog een verbouwing gedaan en hadden een dynamiek die nogal destructief werkte. Terwijl ik connectie zocht in emotionele/praktische conflicten nam zij afstand en sloot zich in zichzelf. Doordat zij steeds meer afstand nam hakte ik er steeds driester op in met vaak stevige verwijten. Deze dynamiek ging zelf tot op het randje van het fysieke.
Neem erbij dat onze meisje al 1.5 jaar niet doorslaapt en dat enkel zij die zorg op zich wou nemen dan kwam het tot een moment van breken. Begin dit jaar sprak ze uit dat ze niet langer verder wou.
Ik heb haar dan kunnen overtuigen alsnog in relatietherapie te gaan en algauw merkte ik dat ik daar mijn stukje schuld wel opnam en er zaken mee aanving. Maar dat van haar kant echt helemaal niets komt (ze zegt dat ze niet kan, dat ze op is). Gezien die sessies pijnlijker en pijnlijker werden ben ik er enkele weken geleden mee gestopt daar er toch geen verandering in haar toestand komt. Enkel een verdere isolering van haar. Na een individueel gesprek met de relatietherapeute heeft ze beslist om toch afzonderlijk in therapie te gaan.
Ik vind het heel moeilijk om hiermee om te gaan. We zien elkaar enkel voor de wissel en verder hebben we heel weinig contact tenzij als ik eens iets stuur. Mijn probleem is dat ik haar nog wel wil, maar dat de wonden die geslaan zijn zo diep zijn en dat als er van haar kant geen minimum geinvesteerd wordt in de relatie ik het gevoel heb dat deze volledig gaat weg zijn binnen de kortste tijd.
Verder claimt zij ook geen gevoelens meer te hebben voor mij, maar weigert ze wel herhaaldelijks om uit te spreken dat we gaan scheiden. Behalve tegen enkele vertrouwelingen heeft ze het ook nog tegen niemand uitgesproken…
Ik heb geen flauw idee wat ik ervan moet maken en wat ik moet doen de komende periode? Is er nog kans dat zij zal draaien of me missen en hoe ik dit best kan bewerkstelligen? Zijn er nog gevoelens voor me? En als er nog kans is dat ze zou draaien hoeveel tijd wacht je? Kan het daarna wel nog goed komen?
Elk advies is welkom want ik weet het zelf echt niet meer.
Groeten
Klaas-jan
Klaas-jan, bedankt voor het reageren.
Eerst mijn complimenten: je hebt de bereidheid om naar jezelf te kijken en je fouten toe te geven. Je hebt je best gedaan om te leren, het anders aan te pakken.
Ik vermoed dat de destructieve dynamiek veel te lang heeft geduurd en dat jullie relatie al is afgebroken. En dan is er niets meer te redden. (Maar dan is de relatietherapie alsnog heel goed geweest omdat jij bent gegroeid. Grote kans dat er nu ook een redelijke omgangsregeling mogelijk is, in plaats van heftige drama’s.)
Het punt is je een huwelijk samen hebt, en dat je de ander niet kunt verplichten om zich ook over bepaalde zaken heen te zetten of zich verder te ontwikkelen, een bepaalde richting op. De basis is vrijwilligheid, en daar loop je nu tegenaan.
Beste Klaas-jan, maak het beste van deze ongewenste situatie. Dat is mijn eerste advies.
Zorg dat jij je zaken op orde stelt. Zorg goed voor jezelf. Zorg dat je de zwaarte van dit huwelijk en de problemen wat loslaat zodat het van binnen weer kan stromen; gevoelsmatig.
Ik begrijp dat je duidelijke antwoorden wilt krijgen over of er nog iets te redden valt. Maar die antwoorden zijn er niet. Daarom is het belangrijk dat je de zekerheid bij jezelf zoekt, niet bij haar of het redden van het huwelijk.
Heel misschien draait het nog bij, juist omdat de rust terug gekeerd is en de destructieve dynamiek niet meer speelt, wie weet nooit meer. Hoe dan ook, de zekerheid vind je in jezelf!
Tweede advies: prik zelf een datum wanneer je het huwelijk geen kans meer wilt geven. JIJ mag bepalen hoe lang!
Het wachten op zichzelf kan heel zwaar zijn. Door een datum te prikken (hoef je niet te delen met haar) creëer je zekerheid. En dan kun je verder met je leven, hoe dan ook. En daar hoort helaas ook verdriet bij. Het is niet anders, het is het totaalpakket van relatie, huwelijk. liefde, het leven. (En daarin ben je dus niet alleen, dat geldt voor ons allemaal.)
Kortom, wees bereid om er op een bepaald moment een punt achter te zetten, omdat het simpelweg teveel een worsteling wordt om te blijven wachten. Je hoeft het lijden niet eindeloos te verlengen.
Veel sterkte!
Beste Victor,
Dank voor antwoord. Uiteraard niet echt het antwoord dat ik op hoopte,… Maar liever de waarheid dan valse hoop.
Wat zou een redelijke termijn zijn om te stoppen? Hoe bepaal je een datum?
Heb je ook tips om het compulsieve aan haar en de situatie denken te draaien en met mezelf bezig te zijn?
MVG
Klaas-Jan
Klaas-Jan, we zijn 3 weken verder, zijn er enige ontwikkelingen? Misschien al een definitief besluit genomen?
Je kan op allerlei manieren een datum prikken. Het gaat erom dat jij het beslist, als deadline/mijlpaal.
Bijvoorbeeld, wanneer je een vakantie start of wanneer je op (zaken)reis gaat. Of de dag na je verjaardag (als die binnenkort is). Of simpelweg een aantal weken (ik heb ooit een prille relatie 2 weken gegeven). Iets in die trant…
Jij bepaalt hoe je het aanpakt in je leven, dat is het belangrijkste Klaas-Jan!
Een zeer belangrijke oorzaak is de onduidelijkheid waarin je leeft, dat stimuleert je compulsieve gedachten. Zorg daarom zelf voor duidelijkheid (datum prikken). Na die datum vind je meer rust, ondanks de pijn en verdriet waar je ook doorheen moet.
Het is dus belangrijk om knopen door te hakken en te accepteren dat sommige zaken in het leven voorbij zijn. (En dat er nieuwe ervaringen zich ook weer aandienen).
Victor,
Ik had 30/09 gezet als datum, maar zolang heb ik niet moeten wachten op 17/07 heeft ze definitief de knoop doorgehakt en nu is ze in snel tempo alles aan het regelen bij de notaris. na een afsluitende sessie bij de relatietherapeute (weliswaar zonder haar) tot de conclusie gekomen dat ze haar eigenlijk nooit heeft kunnen verbinden met mij en dat eigenlijk niet kan met iemand. daarom ook mijn heftige reacties naar haar toe uit onbegrip van het niet verbinden (ik praat mijn deeltje zeker niet goed want daaraan werk ik nog steeds verder). het jammere was enkel dat niettegenstaande elke poging, ze dit helemaal niet wil inzien. het maakt het extra moeilijk eigenlijk te beseffen dat de relatie ten dode was opgeschreven van voor we eraan begonnen, en dat voor haar deze situatie zich zal herhalen. ik heb moeite met het feit dat ze daarvan wegloopt.
Nu ik snap wel dat alles nu wel kapot is en dat hiermee verdergaan gewoon niet kan ook al komen er bij haar bepaalde inzichten. maar voor mij was het huwelijk en gezinsleven als een ultieme droom waar je alles voor doet. dat heeft ze van me afgepakt en daarin voel ik me echt kwaad en in de steek gelaten. ze had nooit mogen trouwen met me. want na 2 jaar alles opgeven vind ik echt heel snel…
Ik heb geen idee hoe ik hiermee moet omgaan en hoe ik verder kan met mijn leven. want ergens vind ik dat ik echt beter verdien en toch hang ik nog zo vast aan haar. Ik haat het echt dat ik niet simpel kan weglopen zoals zij doet. dat ik niet kan aanvaarden. het ergste is dat ik haar nog altijd graag zie.
Hallo Klaas-Jan
Las net je verhaal. Ik vrees dat je met de”verkeerde” vrouw bent getrouwd. Mij lijkt alsof ze niet goed weet wat ze wil, emotioneel labiel is en door haar instabiliteit andere mensen emotioneel ten gronde richt. En jij bent nu net een slachtoffer daarvan. Hoe moeilijk het ook lijkt, je zal nu rationeel moeten worden, stap voor stap. En je zal meer en meer afstand van haar moeten nemen, dat is de enigste manier om er emotioneel minder afhankelijk van haar te worden. Ik vind het vooral erg voor je dochtertje. Kop niet laten hangen. Maar hoe meer je tegen de situatie in gaat en tegen haar gedrag, hoe meer je emotionele schade bij jezelf gaat aanrichten. Het komt er nu op aan om het te accepteren, van je vrouw afstand nemen en alles een plaats gaat geven. Dit vraagt veel tijd, maar je komt er heus wel bovenop. En jah, jouw leven gaat na een tijd heus weer mooi zijn als alles achter de rug is en je rust hebt gevonden.
Veel sterkte kerel!!!
Hey Danny,
dank voor je reactie, altijd leuk als mensen je een hart onder de riem steken. Je zegt inderdaad dezelfde zaken als de relatietherapeute. jammer dat zo’n mensen bestaan, ze maken veel kapot zonder dat ze het weten.
ik zie het nu als mijn plicht mijn dochtertje de mooie kant van je verbinden te tonen, zodat zij het later wel kan doen en een mooi leven hebben.
nogmaals bedankt voor je reactie, heeft me toch weer een stukje geholpen
Klaas-Jan
Klaas-Jan,
Ik had het je zo erg gegund dat het huwelijk het kon redden. Zeker na de moeite die jij hebt genomen. En al helemaal omdat je je eigen fouten/problemen aanpakt.
En toch is het niet anders. Dit is de pijn en verdriet die soms bij het leven hoort. Dat accepteren, het niet proberen weg te drukken, kan helpen om sneller door de verwerking heen te komen.
Begrijpelijk dat je het zo ziet en dat het zo voor je voelt.
Maar het kan zijn dat in een toekomstige periode een nieuw huwelijk en gezinsleven in het verschiet ligt. (Waarschijnlijk staat je hoofd daar nu niet naar om over na te denken, logisch.) Je kunt juist door dit verbroken huwelijk en de relatietherapie een veel sterker uitgangspunt hebben in je volgende relatie en huwelijk!
Pijn kan ook groeipijn zijn…
Ook een begrijpelijke gedachte. Je beschouwt al je ervaringen van de afgelopen jaren als verspilling… En juist daar zet ik mijn vraagtekens bij!
Plus, gelukkig is het na 2 jaar over in plaats van 20 jaar worstelen. Je hebt een crash course gehad in hoe het fout kan lopen en waar je zelf in kunt verbeteren. In de toekomst kun jij een beter partner zijn!
Nogmaals, eerst loslaten, afronden, je wonden likken. Alles op zijn tijd!
Je verdient beter, klopt. En dat kan zij je niet geven. Daarom zijn jullie aan het scheiden!
Ook dat gaat veranderen. Daar hoort ook pijn/verdriet bij. En je kunt er doorheen komen, let maar op!
Ten eerste weet je niet wat er werkelijk bij haar omgaat. Ten tweede, je kunt ook uit liefde het haar gunnen dat ze kan weglopen en loslaten. Uit liefde, ook al kunnen jullie niet meer samen zijn. Ten derde: je drive en gewoontes hebben tijd nodig om te veranderen. Neem dat jezelf niet kwalijk!
Het klinkt tegenstrijdig: liefde is ook loslaten.
Ik hoop dat je binnenkort weer een update doet over hoe het met je gaat! Veel sterkte.
Hey Victor,
even een update,
volgende week starten we de echtscheiding via bemiddeling (iets waarvan ik denk dat als ik het overleef, de properste oplossing zal zijn). het uitspreken doet nog altijd iets kraken bij me. ik heb veel over me geleerd en ik besef dat ik tijdens de relatie een tekort aan verbinding gevoeld heb van haar kant en dat veel van mijn frustratie en ergernis daarvan kwamen. ik ben er ook van overtuigd dat mijn ex misschien heel hard gewild en geprobeerd heeft, maar het gewoon niet kan door iets uit haar verleden dat ze ooit zal moeten oplossen. verder probeer ik dat gerust te laten, omdat ik weet dat er daar enkel pijn en onbegrip wacht. als de therapeute er niet door raakte dan ik zeker ook niet. dus helaas ik ben ze kwijt…
in mijn individuele sessie besef ik ook dat mijn kern intimiteit en affectie is en daardoor een deel van mijn zelfbevestiging komt. ik hecht me dus heel hard aan mijn geliefde en kan heel makkelijk mij over tekortkomingen zetten van mijn partner. dat maakt wel dat mijn pijn en verdriet nu heel diep en intens is. Ik ben dan ook gestopt met therapie en ben nu aan het zoeken naar iemand die rouwbegeleiding doet daar ik van mening ben dat ik wel ok ben, maar ik heb enkel moeite heb met verdriet, mijn droom die stuk ligt en haar loslaten. dit wil echter voorlopig niet zeggen dat het beter gaat… het is echt proberen overleven, ik ben stikkapot en voorlopig is het enige wat me op deze bol houdt mijn dochter, voor mezelf vind ik dat ik nu wel genoeg pijn heb gehad… ben het zat, voel me het slachtoffer van iemand anders slechte jeugd… en ik vind dat zij daar een verantwoordelijkheid had, voor we trouwden en een kind kregen. maar tegelijk besef ik dat het zinloos is om die discussie aan te gaan, want als het waar is wat ik denk dan is er helemaal geen ruimte om me binnen te laten en zal ik op een muur botsen. dus ik sta machteloos. voel me heel verdrietig daarover.
dus kortom overleven, proberen me door die helse gesprekken te sleuren, zonder kwaad te worden, maar het beste doen voor mijn dochter. maar het zal hels zijn want als ik haar zie, dan zie en voel ik nog steeds mijn droomvrouw die ik tot op vandaag heel graag zie en voel ik van haar niets, dat ze compleet los is…
Hoi,
Na een relatie van 13 jaar en een huwelijk van bijna 9 jaar is er een einde gekomen aan een bewogen tijd. Veel gebeurt, Waaronder periodes van uit elkaar, maar dat is toch anders dan echt uit elkaar (scheiden)We hebben het beide ontzettend moeilijk met het zonder elkaar leven en missen ons familie gevoel, het samen zijn met onze kinderen is opeens zo waardevol!
Maar er is ook een hoop relationeel gebeurt waardoor mijn vertouwen goed beschadigt is de afgelopen 3 jaar. Nu staan we op het punt het samen weer te gaan proberen… We zijn dus gescheiden, boedel is verdeelt, huis is verkocht…. En nu bedenkt ze zich en wil ze het weer proberen.. WOW.
Wat er dan door je heen gaat is werkelijk niet te beschrijven… Vraag me af of ik aan de emotionele tour moet beginnen aangezien er best wat op te lappen is. Hebben al min of meer af gesproken weer wat te gaan daten, zonder dat de kinderen daar vanaf weten en over een half jaar te kijken waar we staan.
Uit dit geval blijkt dat er altijd een kans is dat het nog geprobeert kan worden, of het daadwerkelijk gaat werken is een 2de natuurlijk. We heben afgesproken ons 100% open te stellen en alles te kunnen zeggen wat er op het hart zit. Ik ben benieuwd of dit een happy ending word.
To be continued….
Mijn ex en ik zijn net uit elkaar. Relatie van 3.5 jaar. Veel ups en diens gehad. Ik niet altijd even gelukkig. Vreemd geweest en ze heeft het me altijd vergeven (Prostitutie). Ik had het gevoel dat ik mezelf niet kon zijn. Haar vertrouwen deels weg. En ik ben geen prater.
Na 3 jaar wou ze graag kinderen. Hebben we voor gekozen. Nu een kleine. Heb haar geaccepteerd dat ze zelf ook niet makkelijk was en tegen een hoop dingen aan liep die ze graag gedaan zou willen hebben. Zoals als het huishouden stofzuigen eten koken etc. Zij werkte 40 uur en was s’avonds helemaal kapot. Ik heb me best op een gegeven moment gedaan en haar laten voelen dat ik er voor wou gaan. En heb gekookt etc etc. Kreeg ik heel veel liefde voor terug. Voelde geweldig en was super gelukkig.
Toen enkele weken later werd ik verliefd op een ander. Mijn zwangere ex op een gegeven moment op haar zelf. Veel over de vloer geweest. Bij de bevalling etc. Super bijzonder. Maar had nog contact met het andere meisje. Wil nu me ex graag terug maar ze staat niet meer open voor me. Probeer van alles. Maar ze zegt dat ze nu een ander leuk vind. Ik wil mijn gezin terug!?
Ps heb d’r vaak teleurgesteld als ik bij dr was dat ik kort bleef. Of bij dr wou slapen. Nu zegt ze je moet door en mij loslaten, pak je leven weer op. Als we bij elkaar zijn is het goed. Ze laat me haar rug en voeten masseren. Bedankt me dat ik zo goed ben voor me kindje.
Na een relatie van 1,5 is mijn vriend op vakantie vreemdgegaan met een meisje. Toen hij thuis kwam maakt hij het met mij uit, hij was niet gelijk eerlijk over dat hij vreemd was gegaan.
Nadat het 4 maanden uit is geweest wilde hij me terug. In de periode dat het uit was heb ik seks gehad met een ander. Ik twijfelde of ik dit moest vertellen maar heb het toch gedaan. Eerst was het oke en kon hij ermee leven maar toen ik later vertelde dat het onveilig was maar wel ben getest. Wilde hij niets meer met me. Hij zegt dat hij moet nadenken en dat hij het beeld niet uit z’n hoofd krijgt.
Wat moet ik hier nou mee? Ik wil hem graag terug maar snap niet dat dit een probleem voor hem is.
Mijn ex heeft het een paar dagen geleden uitgemaakt en ik ben er kapot van en ik wil hem heel graag terug. Hij heeft getwijfeld om het uit te maken en in een overhaaste beslissing besloten het uit te maken. Nu twijfelt hij of hij wel de goede keus heeft gemaakt dat te doen.
Ik wil hem echt heel graag terug en ik weet niet wat ik moet doen om hem terug te krijgen. Wat moet ik nu? Ik hou nog steeds super veel van hem en ik zou er alles aan doen om hem terug te krijgen….
Ik heb een relatie gehad van 4 jaar. Een hele fijne relatie.”, alleen durfde ik niet tegen haar te zeggen dat ik iets aan ons sexleven miste. Ook toen het uitkwam dat ik was vreemdgegaan en dat ze vroeg waatom ik het had gedaan durfse ik haar dat niet te zeggen. Nadat ze het een maand later uit had gemaakt brak ik emotioneel. Ik heb het haar verteld na een paar biertjes op een feestje waar we allebei waren. Drie dagen daarvoor had ze het uitgemaakt en bij mij viel pas deze avond het kwartje echt. Ik ga nu door een diep dal heen in mijn leven omdat veel van de vrienden die ik heb (3 daarvan niet) gezamelijke vrienden zijn die we veelal via haar kennen. Ik ben bang dat ik nu langzaam aan ook steeds minder door hen gevraagd wordt voor dingen die we daarvoor altijd met z’n allen deden. Verder zit ik ook nog vast in een soort illusie dat het misschien nog goedkomt tussen ons. Ik schrokf veel in een boekje over wat ik voor haar voel en hoe ik over de situatie van nu denk. Ik heb heel veel angst voor de toekomst. Ik heb al een paar sites gekeken over het terugkrijgen van je ex en ik wil dus ook graag geloven dat ik daar nog baat bij kan hebben. Ik weet verder niet wat ik nog moet typen. Ik voel me zo rot! Komt het nog goed?
Dank alvast voor alle reacties
Hoi Tom, helaas kan ik niet uitvoerig antwoorden. Maar op je vraag of het goed komt: ja, al is het niet op de manier die je nu wenst. (Of je weer een relatie met haar kunt krijgen kan ik nu niet antwoorden; te weinig informatie en vaak is het ook onverstandig dat het weer aangaat…)
Hoe dan ook, met jou kan het zeker goed komen. Je mag nu verdriet hebben en zelfs het gevoel hebben dat je uit het veld bent geslagen. Dat hoort er echt nu bij.
Wat betreft de vele vrienden die je via haar hebt leren kennen: ja, het kan betekenen dat je het contact met een behoorlijk gedeelte gaat verliezen. Tegelijkertijd, het is ook hoeveel je zelf blijft investeren in de vriendschappen. Doe je best en er zullen vast goede vriendschappen overblijven. Plus, je kunt wel degelijk nieuwe vrienden aantrekken.
Zie ook mijn site specifiek over liefdesverdriet. Hopelijk steunt het je in deze moeilijke periode. En vertrouw op het feit dat je je op den duur zeker beter gaat voelen!
Hey Tom,
Ik wou snel even reageren, mijn verhaal staat hierboven en ik herken toch wat raakvlakken. Ook ik miste iets in mijn sexleven, ik werd erdoor gefrustreerd en kwam snel kwaad. Ik ben nu een jaar verder en het doet nog altijd heel veel pijn. Maar wat ik tot nu toe geleerd heb, is dat ik nood heb aan een diepe connectie en bevestiging door intimiteit. Is dat er niet dan wordt ik gefrustreerd. het nadeel is echter dat ik me enorm hecht aan een persoon door die zoektocht naar connectie, ook al kan die persoon me misschien niet geven wat ik nodig heb. Zelf nu moet ik me heel vaak overtuigen dat ik nooit gelukkig zou zijn met mijn ex, iets wat rationeel waar lijkt, maar emotioneel echt niet zo voelt. Mijn advies dat ik kan geven is: ga op zoek naar wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn. als je intimiteit je zuurstof voor jezelf is, dan heb je iemand nodig die ook daar connectie met je zoekt…
Over de vrienden, ik denk dat ik 80% van mijn vrienden kwijt ben, maar dat raakt me minder, ik heb nieuwe hobby’s gezocht en stel me open voor iedereen. ik geloof echt dat je dit zelf in de hand hebt.
En weet één iets: je pijn bewijst dat je alles in je hebt om er te geraken. jij kan connecteren met een ander en door de vingers zien, dus jij weet dat het je kan lukken!
Hey Victor, ik ben sinds 2 weken aan het daten met een man, we hebben nu al 4 keer afgesproken en zijn 3 keer met mekaar naar bed geweest, de afspraakjes zijn wel ok, maar ik zie een serieuze relatie met hem niet echt zitten omdat ik niet echt een klik heb met hem. Ik wil wel nog met hem afspreken want de seks vind ik echt leuk.
Hij wil best meer, maar staat ook open voor gewoon sex, we hebben steeds een condoom gebruikt, maar hij is dit beu en wil zonder condoom neuken. Ik ben niet aan de pil en ben ook niet van plan aan de pil te gaan voor hem en wil dus niet zonder condoom neuken.
Hij heeft zelfs al 2 keer geprobeerd om het condoom af te doen toen we van standje wisselden, waarbij hij achter mij toen stond, doggy style, en ik niet kon zien dat hij dat deed, maar ik voelde het dan wel. Hoe los ik dit best op Victor? Hij wil geen condoom meer gebruiken en ik wel.
Beste Annelies,
Op basis van jouw reactie en vraag ga ik een video maken met mijn antwoord…
Voor nu: deze man houdt onvoldoende rekening met jou. Tijdens de seks probeert hij je te misleiden. Dit is geen goede basis voor een puur seksueel contact.
Daarom mijn advies: ga niet meer met hem naar bed. Ontmoet vooral andere mannen. Wie weet klikt het wel met een ander en op zijn minst kun je een beter seksueel contact opdoen…
Veel succes Annelies! En ik hoop dat ik vandaag of nog deze week de video online kan zetten.
Waar ga ik die video terugvinden?
Ik heb de video vanmorgen opgenomen. Ik ga mijn best doen om deze vanavond nog online te zetten. Komt in orde 🙂
En nu staat het artikel met video online: Pas op voor de foute sekspartner
Bedankt voor je vraag, ongetwijfeld hebben meer vrouwen soortgelijke ervaringen…
Belangrijk voor een ieder die op Annelies haar reactie/vraag wil reageren, doe dat bij het nieuwe artikel. Zo blijft alles goed op onderwerp.
Hier:
http://www.aantrekkingskracht.com/foute-sekspartner
Rianne, je reactie kun je kopiëren en plakken naar de nieuwe reactie. (Als het goed is is jouw tekst voor jou nog zichtbaar…) Zou ik blij mee zijn, leuk dat je reageert! 🙂
@Victor.
Ik kan mijn bericht niet meer zien maar weet ongeveer wat ik had geschreven.
Ik wacht even tot @Annelies heeft gereageerd, anders heeft mijn hele reactie geen nut.
(en het is Rianne, geen Rianna)
Mijn excuses voor de spelfout Rianne. En bedankt dat je alsnog je reactie bij het artikel met haar vraag hebt geplaatst!
Hallo allemaal
Ik heb ook even nood aan wat hulp en dit lijkt me een goede plaats hiervoor!
Mijn ex en ik zijn nu anderhalve maand uit elkaar. we waren juist geen 4 jaar samen.
Het ging de laatste 4-5 maanden wat minder. De communicatie liep stroef als er een probleem was (ze deed dit altijd via sms en hoe vaak ik het ook zei dat dat niet werkt bleef ze dit doen). Als we dan toch in het echt spraken had dit geen effect en was het uitstellen voor een week of 3. Dit omdat we te diep op dat ene probleem zaten en er geen uitweg in zagen ( een overzicht was nodig). Uiteindelijk omdat ze dan dacht dat ze niet met mij kon praten (zeker wel) begon ze meer tegen haar vriendinnen te zeggen. Hierdoor kregen haar vriendinnen het idee dat we misschien niet bij elkaar passen en te verschillend zijn. (dat sommige verschillen te belangrijk zijn).
Nu heeft ze me anderhalve maand geleden via een sms-je gedumpt. Ik heb dan nog 2 weken met haar afgesproken, proberen over alles te praten, oplossingen zoeken en zien of ze nog verder wou. We hebben ook wel degelijk oplossingen gevonden zodat we niet bleven stilstaan maar verder konden. Als ze bij mij was wou ze dit, als ze alleen was ineens niet meer. Ik ben er zelf nog blijven slapen en we hebben nog seks gehad zonder dat ik het heb moeten opdringen uiteraard, gewoon natuurlijk. Op het einde van die 2 weken zei ze letterlijk: ‘Ik ben zo hard aan het twijfelen nu, maar ik moet iets zeggen, er is een andere jongen.’ Ik ben in deze periode uiteraard veel ingestort en mijn gezondheid ging ook achteruit, dat weet ze ook. Nu is dit beter.
Vanaf hier was het duidelijk gedaan en heb ik geen druk meer gezet op haar. We hebben beide afstand genomen van elkaars ouders en dan nog paar uurtjes met elkaar op de kamer gesproken. Dit was normaal en ging over wat er fout liep, over herinneringen, zaken die nu niet doorgingen (reis), wat doen we met foto’s etc. Bij het laatste gesprek, laatste keer dat ik haar zag (nu 3 weken op de dag bijna) is ze in mijn armen ingestort en wou ze opnieuw beginnen en me niet kwijt enzovoort. 3 dagen later stond haar besluit absoluut vast dat ze niet verder wou. Zeer verwarrend voor mij dus ook.
Korte situatie bij die gast. ze heeft hem leren kennen omdat hij interesse had maar zij niet had die niet in hem want ze was met mij. Hij is blijven praten en zo hebben ze een klik gemaakt en is ze begonnen over dat het niet zo goed zat bij ons. Zo is hij kunnen ‘binnenraken’. Ze had met hem redelijk snel gekust en wat afgesproken terwijl we nog aan het praten waren enzovoort. Mijn ex verzekerde me dat ze nog op mij verliefd was en niet op hem. Als we erna nog contact hadden of ze sprak met mijn beste vriend dan zij ze nooit dat er geen gevoelens meer waren, ze wou me niet kwijt maar kan niet beide hebben, dat heb ik gezegd.
De afgelopen 2 weken hebben we nog contact gehad, soms viel ik dan terug en probeerde ik ze te overtuigen (fout van mij?). Uiteindelijk is er deze week dinsdag nacht een bericht van haar naar mij verstuurd met een harde boodschap. Kortom zei ze dat wij 4 jaar maar hebben staan proberen en dat ze nu ineens de juiste heeft gevonden. Dat ik een utopie vasthoud en dat zij beter weet. Ze is nu gelukkig en ik moet dat dan ook maar worden. Ze vindt dat we niet samen passen en geen raakvlakken hebben. Voor meer dan 3 jaar heeft ze me wel gezegd dat ik de ware was. Nu ineens na een paar dagen iemand nieuw te kennen krijg ik dit over mij en denkt ze dat hij de ware is. Ze had dit al veel eerder moeten doen, ineens..
Ik ben zelf 21 en zij is net 22 geworden, zelfde jaar wel. Ze had me in het begin van de relatie 2 keer bedrogen (kussen) maar ik heb haar dat vergeven omdat ik het pas 2 jaar erna te weten ben gekomen. ik was eerder kwaad om de leugen.
We hebben wel degelijk een goede relatie achter de rug. Als we in deze periode niet die dipjes hadden dan waren we dolgelukkig. Nu doet ze alles maar af alsof het niets is en maakt ze precies kapot wat er kapot te maken valt. Voor de duidelijkheid, normaal was zij echt een lief en goed persoon.
Ik weet dat we jong zijn en dat er nog veel moet aankomen maar ik zie haar echt nog graag, voor mij is ze nog de ware. Ik wil ze dus wel terug (dat weet ze) ondanks alles wat er is gebeurd. Ik ben redelijk vergevend voor haar. Ik wil dit omdat we wel bezig waren met onze toekomst en omdat alles wel goed zat op dat vlak. Ik ben bezig met mezelf te herstellen, dat is belangrijk. Ik heb wel al het contact geblokkeerd, alleen zij kan mij bereiken. Ik ben soms hard geweest met uitspraken in wat ze me heeft aangedaan maar nooit uitgescholden of kwetsend! Ik heb heel diep gezeten en wil hier echt uit.
Ik heb ergens het gevoel dat ze dit voor haar zelf oplegt wegens druk rondom haar en wegens dat het niet meer perfect tussen ons zat. Natuurlijk als ik moet voortgaan op wat ze tegen me zegt dan is zij al een maand over mij en gaat ze dolgelukkig en feestend verder zonder me te missen. Ik zit op dit vlak naar een duisternis te zien.
Het is een lang bericht sorry hiervoor maar ik probeer zoveel mogelijk te zeggen zodat ik ook goede feedback krijg. Bedankt alvast, als er meer info nodig is (kan, ik heb geen idee, dan weet ik zelf ook meer) dan wil ik meer geven! Ik sta open voor kritiek!
Danku!
Korte update: ze heeft me net gezegd dat alles op zijn plaats is gevallen omdat de Rush is gaan liggen en gaat me antwoorden geven en zaken vertellen over in de relatie en erna.
Ik ben serieus bang want ik wil haar echt terug. Ik doe nu vriendelijk en normaal en zeg dat ik zelf zaken ook heb ingezien enzovoort. Maar ik heb echt bang dat er ergens zaken gaan uitkomen en dat er niets te herstellen valt. Het leek echt de afgelopen weken dat ik niets meer boeide en nu zegt ze dat ze soms te gevoelloos was en slecht en dat dat niet oké was van haar.
Ik speel enorm veel scenario’s in mijn hoofd af u over u wat er uit komt terwijl ik maar 1 ding wil horen
Wat moet ik verwachten?? Iemand??
Hallo allemaal,
Ik ben ten einde raad! Ik heb bijna 3 jaar met mijn vriendin in een relatie gezeten. Hierin hebben wij niet heel veel problemen gehad, en zijn wij ook samen gaan wonen. Dit hebben wij altijd met plezier gedaan en wij waren ook echt gelukkig. Nu kreeg ik in december een mogelijkheid om een hogere functie te krijgen op het werk (wij waren ook collega’s) maar hiervoor moest ik ploegendiensten draaien.
Toen gaf ze mij de keuze om in ploegen te gaan maar dan wilde ze niet verder, natuurlijk ben ik voor de relatie gegaan! Dit betekende wel dat ik mijn baan kwijt zou raken per 1 mei. (Gelukkig wel iets weer gevonden maar een stuk minder.) Nu een maand geleden nadat ik een avond was wezen stappen maakt ze het opeens uit met de smokes dat ik te veel gedronken had. Ik heb zo vaak sorry gezegd en alles geprobeerd om haar terug te krijgen, maar nu kom ik er achter (betrapt in ons bed, waarna ze precies verteld wat voor handelingen op wat voor manier ze gedaan hebben) dat ze het met een andere collega doet. Ze zegt dat ze nog steeds van mij houd, maar geen relatie met mij wil. Maar toch wil ik haar nog heel graag terug!! Ik weet dat ik dom ben maar ik vergeef het haar.. Ik ben er helemaal kapot van HELP HOE KRIJG IK HAAR TERUG?
Hallo,
Ik heb net een maand geleden een relatie van 3 jaar beëindigd. Hij was er kapot van. We hebben ook samen een kindje. En het bleek dat hij me in augustus ten huwelijk wilde vragen!!
Maar nu anderhalve maand verder heb ik spijt, ik ben op het begin alleen maar afleiding gaan zoeken waardoor ik mijn gevoel opzij wilde zette. Maar nu kan ik er niet mee leven. Maar nu is hij aan het twijfelen, dus de rollen zijn omgedraaid. Ik heb het gevoel dat ik psychische klachten heb, en niets boeit me meer, behalve hem.
Nu zit hij steeds bij een andere vrouw, maar hij beweert hiermee niets te hebben.. en hij weet niet wat hij wilt met “ons”. Ik weet niet wat ik moet doen… ik hou van deze man…
Hallo Tiffany,
Wat ontbreekt in je verhaal is de reden of de redenen waarom je de relatie hebt verbroken. Je kunt nu wel spijt hebben van de relatiebreuk, maar je mag wel degelijk stilstaan bij wat je toen dwars zat.
Een relatie is meer dan alleen maar aan of uit. Er zijn nuances. Het ligt niet zo zwart-wit.
Zie mijn artikel: http://www.aantrekkingskracht.com/relatie-aan-uit
Krijg in de eerste plaats duidelijk voor jezelf wat je werkelijk belangrijk vindt in het leven en op liefdesvlak. En ga daarna pas onderzoeken in hoeverre hij past in dat plaatje. En vervolgens mag je je ook afvragen wat jouw persoonlijke aandeel is in het verloop van je relatie de afgelopen 3 jaren, en wat zijn aandeel is.
Beste Victor,
Ik heb 2,5 jaar een relatie gehad met een super leuke vrouw (echt m’n droomvrouw), met 2 fantastische dochter (waar ik ook een enorme klik mee had). De relatie verliep zonder problemen, we deden leuke dingen samen, met de kids en ook alleen. We hebben zelfs gesproken over samenwonen en het kopen van een huis.
Totdat ik een half jaar geleden wat problemen kreeg met m’n zoon en m’n ex. Die periode was ik niet een van de vrolijkste, maar daar heeft ze me enorm in gesteund. Achteraf bleek dat ze er wel erg veel moeite mee had, hoe ze daar mee om moest gaan en vertelde ze me dat ze me van een andere kant had gezien, ondanks dat ik er nooit ruzie met haar om heb gehad. Ze vertelde (mailde) me dat ze enorm aan het twijfelen was over van alles en nog wat en dat ze verder dan een jaar vooruit wilde kunnen kijken, maar dat ze dat op dat moment niet kon. We hebben toen besloten om het wat rustiger aan te doen (ik was nl. erg veel bij haar) maar nog geen dag erna vroeg ze of ik niet wilde komen eten (en slapen) en eigenlijk zijn we op dezelfde voet verder gegaan (zonder problemen).
Begin juni is zij met vriendinnen naar een feestje geweest, ik zag op FB een foto van haar met een jongen verschijnen (overigens niet op haar tijdlijn), waardoor ik behoorlijk boos ben geworden (onterecht, want ik weet dat ik er kan vertrouwen!) maar door mijn jaloezie, is dat verbaal behoorlijk uit de hand gelopen. We hebben dat uitgesproken en ik heb haar op de man af gevraagd of ze nog wel genoeg voor me voelde en nog genoeg vertrouwen in onze relatie zag of dat de twijfel zo erg is, dat ze er eigenlijk mee wil stoppen. Haar antwoord was; Ik heb moeite met jou onzekere gedrag van het laatste half jaar en ontzettende moeite met je jaloerse gedrag, maar waarvan ik hoop dat dat overgaat, als je inziet dat het niet nodig is. Als ik niet van je hou, ga ik niet met je verder en maak ik geen plannen.
Daarna zijn we met vrienden een paar dagen naar Spanje geweest (wat al gepland stond) waar het super gezellig was en alles normaal leek (ook gewoon seks gehad) maar bij thuiskomst gaf ze ineens te kennen dat het gevoel weg was. Ik heb haar meteen gevraagd waarom ze niet meteen de stekker eruit getrokken had na dat verbale gedoe (dan had ik het nog kunnen begrijpen), maar daar gaf ze op aan, dat ze niet zo maar opgeeft en het voor haar zelf meerdere kansen gegeven heeft, maar ik heb nu het gevoel dat ik geen eerlijke kans heb gehad.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat het gevoel en het houden van weg kan zijn bij haar, daar hadden we het te leuk voor (met elkaar en de kinderen) en is daarvoor is er niks raars in de relatie gebeurt.
Ik wil haar zo verschrikkelijk graag terug! En haar laten zien dat mijn jaloerse gedrag op niets gebaseerd is en dat ik daar echt aan werk om dat weg te krijgen. Maar wat kan ik doen en wat moet ik zeker niet doen.
Hallo,
Na een relatie van ongeveer 2,5 jaar is mijn relatie op de klippen gelopen. Ik had een domme fout gemaakt door via messenger een ‘gewaagd’ gesprek aan te knopen met een ander mesije. Mijn nu exvriendin is dit te weten gekomen en heeft mij laten zitten. Het is niet de eerste keer dat we zwaar ruzie hebben, maar tot nu toe hebben we ons altijd overal doorheen geslagen. Ik mis haar en wil haar enorm graag terug bij me hebben. Tot vorige week vrijdag hadden we zo goed als dagelijks contact, maar plots is ze omgeslagen en weigert ze met me te spreken, ze negeert men berichten en heeft me zelfs geblokkeerd op messenger. Ik ben ten einde raad. Is er nog een kans dat ze terugkomt of ben ik haar definitief kwijt?? Dank je voor je tijd